ΠΑΝΗΡΥΡΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΑΡΙΑΣ Η είδηση, η γνώση και η ζωή.“ Η Μαριάμ διατηρούσε όλα αυτά τα λόγια στην καρδιά της και τα σκεφτόταν συνεχώς" (Λκ. 2, 16-21)

 

Παρασκευή, 1η Ιανουαρίου 2021

Η αναγγελία – η είδηση - του αγγέλου στους βοσκούς ήταν “σήμερα για χάρη σας γεννήθηκε σωτήρας” και ο άγγελος δεν σταματά σ΄ αυτό αλλά συνεχίζει: Θα βρείτε ένα βρέφος ...” δεν φτάνει να πληροφορηθώ πως κάτι υπάρχει για να πω ότι το γνωρίζω. Για να το γνωρίσω είναι απαραίτητο να το βρω, να το ζήσω για να το εκτιμήσω και να το βάλω στη ζωή μου.

Μόνο τότε, από την πληροφορία, την αναγγελία, την είδηση “ γεννιέται για εμάς” η γνώση, διαφορετικά μένει μια απλή πληροφορία.

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά ΄Αγιο Ευαγγέλιο (2, 16-21)

Κι όταν αναχώρησαν από κοντά τους οι άγγελοι στον ουρανό, οι βοσκοί είπαν μεταξύ τους: "Ας πάμε, λοιπόν, μέχρι τη Βηθλεέμ για να δούμε αυτό το γεγονός που συνέβηκε και το οποίο ο Κύριος μας έκαμε γνωστό". Και πήγαν γρήγορα και βρήκαν τη Μαρία και τον Ιωσήφ και το βρέφος να βρίσκεται στη φάτνη. 'Οταν είδαν, έκαμαν γνωστό το λόγο που τους αναγγέλθηκε, σχετικά με το παιδί. Κι όλοι όσοι άκουσαν θαύμασαν γι' αυτά που τους διηγήθηκαν οι βοσκοί. Και η Μαριάμ όλα αυτά τα λόγια τα κρατούσε στην καρδιά της και τα μελετούσε.

Οι βοσκοί επέστρεψαν πίσω δοξάζοντας και αινώντας το Θεό για όλα εκείνα που άκουσαν και είδαν, όπως τους είχε λεχθεί.

Λόγος του Κυρίου

Έτσι και οι βοσκοί πρώτα πληροφορήθηκαν. Πληροφορήθηκαν αλλά για να γνωρίσουν άρχισαν μια διαδικασία. Βγήκαν από τα γνωστά τους μέρη και ερεύνησαν για να βρουν το βρέφος. Μας διδάσκουν ότι μόνο αν βγαίνουμε από τον εαυτό μας, εάν απελευθερωθούμε από τις προκαταλήψεις μας, εάν δεχτούμε την κόπωση της έρευνας, μεσ’ τα σκοτάδια ή το ημίφως της ζωής μας , θα βρούμε τον Σωτήρα.

Η γνώση που δίνει νόημα στο “ζω και υπάρχω”, αυτό δηλαδή που καθιστά αυθεντικό το είναι μου , είναι όταν βγαίνω από το εγώ και ερευνώ, ανακαλύπτω και εκτιμώ. Είναι σημαντικό δηλαδή να μην παραμένουμε κλειστοί στον εαυτόν μας αδρανείς, απόμακροι, ευχαριστημένοι με ό,τι έχουμε και αυτάρκεις, αλλά να αναζητάμε παντού. Ο ΄Αγιος Παύλος συνιστούσε : ‘τα πάντα δοκιμάζετε το καλό να κρατάτε’. Στη πορεία της αναζήτησης και της εκτίμησής μας τίποτα δεν πρέπει να αγνοούμε όσο τα μικρά και τα ελάχιστα να μας φαίνονται , τι βρήκαν οι βοσκοί ένα “βρέφος ξαπλωμένο στο παχνί” .

Η επιβράβευσή μας στην πορεία μας αυτή είναι η ανακάλυψη των πάντων, όλων εκείνων που κάνουν τον άνθρωπο να είναι άνθρωπος , ακόμη και του Θεού που συνοδεύει τον άνθρωπο όχι με σημεία επιβλητικά και αλλά διακριτικά.

Διαθέσιμοι να δεχτούμε την παρουσία του Θεού ανάμεσα μας. 4η Κυριακή της Παρουσίας

 Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2020

Σαν τη Μαρία, είναι εκείνοι που κατέχουν την δύναμη, την τέχνη και την ικανότητα να ακούν και έτσι να δημιουργούν αυθεντικές σχέσεις με τον Πλάστη Θεό και με τα πλάσματα, τους ανθρώπους.

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά ΄Αγιο Ευαγγέλιο (1, 26-38)

Κατά τον έκτο μήνα, ο Θεός έστειλε τον άγγελο Γαβριήλ σε μια πόλη της Γαλιλαίας που ονομάζεται Ναζαρέτ, σε μια παρθένο αρραβωνιασμένη με άνδρα, που λεγόταν Ιωσήφ από τη γενιά του Δαβίδ. Το όνομα της παρθένου ήταν Μαριάμ. Και όταν ο άγγελος μπήκε στο σπίτι της, είπε: "Χαίρε, χαριτωμένη, ο Κύριος μαζί σου". Αλλά εκείνη ταράχθηκε απ'αυτό το λόγο και σκεπτόταν τι είδους χαιρετισμός ήταν αυτός. Και ο άγγελος της είπε: "Μη φοβάσαι, Μαριάμ, διότι βρήκες χάρη κοντά στο Θεό. Και να, Θα μείνεις έγκυος και θα γεννήσεις ένα γιο, που θα τον ονομάσεις  Ιησού. Αυτός θα γίνει μέγας και θα ονομασθεί Υιός του Υψίστου και θα του δώσει ο Κύριος ο Θεός το θρόνο του Δαβίδ του πατέρα του, και θα βασιλεύσει για πάντα πάνω στη γενιά του Ιακώβ και η βασιλεία του δεν θα έχει τέλος". 

Είπε τότε η Μαριάμ στον άγγελο: "Πώς θα γίνει αυτό, αφού δε γνωρίζω άνδρα;" Κι ο άγγελος απαντώντας της είπε: "Το 'Αγιο Πνεύμα θα έλθει πάνω σου και η δύναμη του Υψίστου θα σε επισκιάσει. Για τούτο, και το παιδί που θα γεννηθεί, θα ονομασθεί άγιο, Υιός Θεού. Και η Ελισάβετ η συγγενής σου, συνέλαβε γιο στα γηρατειά της και αυτός είναι ο έκτος μήνας της εγκυμοσύνης, αυτής που την αποκαλούσαν στείρα. Διότι για το Θεό κανένας λόγος δεν είναι αδύνατος για να πραγματοποιηθεί".Είπε τότε η Μαριάμ: "Εγώ είμαι η δούλη του Κυρίου. Ας γίνει σε μένα σύμφωνα με το λόγο σου". Κι αναχώρησε απ' αυτήν ο άγγελος.

Λόγος του Κυρίου

Η Μαρία: Δείχνει τη φύση και την πορεία του μαθητή.

Σαν τη Μαρία είναι εκείνος που έμαθε να ακούει αλλά είναι ριζωμένος στον χρόνο και τον χώρο που ζει: “Εγώ, είμαι εδώ με τις αδυναμίες και τις δυνατότητες μου και την αξιοπρέπειά μου”.

Είναι εκείνος που δεν ζει αφηρημένα αλλά που βιώνει μια πραγματική ζωή με τις χαρές, τις λύπες, τις εκπληρωμένες και τις ανεκπλήρωτες προσδοκίες της, τις προβληματικές καταστάσεις, τα ταραγμένα και μπερδεμένα συναισθήματα, τις αστοχίες κοκ. Δεν φοβάται την αδυναμία του, είναι άνθρωπος, όχι όμως υποταγμένος αλλά πάντα έτοιμος για ένα νέο, δημιουργικό βήμα.

Ο Ιωάννης Βαπτιστής, μάρτυρας του Μεσσία και μέσω αυτού,του «παρόντος» Θεού .3η Κυριακή της Παρουσίας ,

Κυριακή 13/12/2020

Μάρτυρας και  μαρτυρία, στο χριστιανισμό είναι θεμελειώδεις,  τόσο ως έννοιες όσο και ως τρόπος ζωής. Σ’ αυτές ο Χριστιανισμός οφείλει την ύπαρξή του

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη ' Αγιο Ευαγγέλιο  (1, 6-8.19-28)

Υπήρξε ένας   άνθρωπος, σταλμένος από το Θεό, που λεγόταν Ιωάννης.

Αυτός ήλθε για μαρτυρία, για να μαρτυρήσει για το φως, ώστε όλοι να πιστέψουν μέσω αυτού. Δεν ήταν εκείνος το φως, αλλά ήλθε να μαρτυρήσει για το φως.

Αυτή είναι η μαρτυρία που έδωσε ο Ιωάννης, όταν οι Ιουδαίοι απ'τα Ιεροσόλυμα έστειλαν σ' αυτόν ιερείς και λευίτες για να τον ρωτήσουν: "Εσύ ποιος είσαι;" και εκείνος ομολόγησε και δεν αρνήθηκε. Κι ομολόγησε: "Δεν είμαι εγώ ο Χριστός".  Τον ρώτησαν τότε: "Τι, λοιπόν; Είσαι ο Ηλίας;" Και είπε: "Δεν είμαι". "Εσύ είσαι ο προφήτης;" Κι απάντησε: "Όχι!’ Του είπαν τότε: "Ποιος είσαι; Για να δώσουμε απάντηση σ' αυτούς που μας έστειλαν. Τι λες για τον εαυτό σου;" Είπε τότε: "Εγώ είμαι μια φωνή κάποιου που φωνάζει στην έρημο: ‘ισιώστε το δρόμο του Κυρίου’, όπως είπε ο προφήτης Ησαϊας". Οι απεσταλμένοι ήταν απ' τους Φαρισαίους.  Τον ρώτησαν, λοιπόν και του είπαν: "Γιατί, λοιπόν, βαφτίζεις αν εσύ δεν είσαι ο Χριστός ούτε ο Ηλίας ούτε ο προφήτης;" Ο Ιωάννης απάντησε και τους είπε: "Εγώ βαφτίζω σε νερό. Ανάμεσά σας στέκεται αυτός που δε γνωρίζετε, αυτός που έρχεται μετά από μένα και του οποίου δεν είμαι άξιος να λύσω το κορδόνι του σανδαλιού του". Αυτά συνέβηκαν στη Βηθανία, πέρα απ'τον Ιορδάνη, όπου ήταν ο Ιωάννης και βάφτιζε.

Λόγος του Κυρίου.

Το αντικείμενο του  μάρτυρα και  της μαρτυρία του, είναι πάντα το πρόσωπο του Ιησού Χριστού.  Και μέσω του Ιησού Χριστού για τον Θεό του Ζώντα. Ο σκοπός και ο προσανατολισμός τους, η πίστη: "Για να πιστεύουν όλοι μέσω αυτού" τυου Ιησού Χριστού.

Η έννοια της μαρτυρίας τοποθετείται  μεταξύ της γνώσης  και της άγνειας. Της Πίστη και ητης απιστία · του Ιησού και του κόσμου, του φωτός και  του σκότους,  της αποδοχής και  της απόρριψης. Σε περίοδο σύγκρουσης  και αντιπαράθεσης η ανάγκη της είναι πιο έντονη. Η διαδικασία είναι πάντα ανοιχτή .Χρειάζεται η αντικειμενική ακρίβεια των επεισοδίων που τυχόν περιγράφονται, όχι όμως  όσο η κατανόηση του νοήματος και της έννοιας  που μέσα από αυτά  εκδηλώνεται και τα οποία η μαρτυρία θέλει να μεταδώσει στο πρόσωπο που δίνει μαρτυρία δηλαδή αυτό που ο μάρτυρας θέλει να κάνει  γνωστό στους ανθρώπους. 

Πηγή της μαρτυρίας είναι  μια εμπειρία  ζωής. 

Ο μάρτυρας είναι απλά μια φωνή που κοινωποιεί , που εφιστά την προσοχή των ακροατών σε κάτι ή  σε κάποιον που είναι πολύ πιο σημαντικός από τον ίδιο . Ο αληθινός μάρτυρας , όπως ακριβώς ο Ιωάννης, δείχνει τον Κύριο, αλλά αμέσως απομακρύνεται. ΄Ετσι και εμείς οι μαθητές του Χριστού,  για τον Χριστό. 

Η ουσία και η ελπίδα. Β΄ Κύκλος, 2η Κυριακή της Παρουσίας

 

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2020

Η ουσία και η ελπίδα

Τι είναι αυτό που έκανε όλους εκείνους τους ανθρώπους να θέλουν να συναντήσουν τον

Ιωάννη; Κάτι δεν τους ικανοποίησε την θρησκευτικότητα που ζούσαν και, έλπιζαν, πως δίπλα στον Ιωάννη θα είχαν μια πιο βαθιά και ουσιαστική εμπειρία του Θεού.

Και εμείς, όπως οι τότε, είμαστε φτωχοί σε βεβαιότητες, ανήσυχοι για το παρόν, ανίκανοι να δούμε ευοίωνα ανοίγματα για το μέλλον, βυθισμένοι στις άδειες λέξεις και στο εφήμερο. Αισθανόμαστε ότι κάτι χρειάζεται να γίνει, και μάλιστα είναι απαραίτητο να κάνουμε το πέρασμα προς μια καινούργια, πραγματική ζωή.

Ας είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας· οι περισσότεροι από μας το ίδιο λαχταρούν και επιμένουν να αναζητούν, και ελπίζουν πως κάτι καινούργιο θα συμβεί που θα αλλάξει τη ζωή τους, αλλά περιμένοντας συνεχίζουν να εργάζονται για το καλύτερο και δεν θέλουν ό, τι συμβεί αύριο να συμβεί χωρίς αυτούς. Ωστόσο άλλοι, απογοητευμένοι από την αναμονή και κουρασμένοι από την μη καρποφόρα αναζήτηση, εγκαταλείπουν .

Ακόμη και σήμερα, ο Ιωάννης μπορεί και ξέρει πως να μεταδώσει μια πολύ ισχυρή αίσθηση του Θεού, όχι με λόγια που σαγηνεύουν τα πλήθη. Δεν ξεγελάει με παχυλές υποσχέσεις ευημερίας. Βάφτιζε σ’ ένα ποτάμι, τον Ιορδάνη, το ίδιο εκείνο ποτάμι απ’ όπου και οι πατέρες του, πεπεισμένοι ότι είχαν ολοκληρώσει την περιπλάνησή τους στην έρημο, θα άρχιζαν την νέα ζωή. Με αυτή τη χειρονομία υποδείκνυε την είσοδο των ανθρώπων στη νέα ζωή, που άρχιζε. Δεν κοιτούσε το παρελθόν, δεν περιέγραφε το μέλλον, αλλά γι’ αυτούς που τον άκουγαν και τον εμπιστεύονταν άνοιγε δρόμους για να συναντήσουν το μέλλον. Σύναζε γύρω του όλους εκείνους που ήταν διατεθειμένοι να κάνουν αυτό το πέρασμα.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο ΄Αγιο Ευαγγέλιο ( 1,1-8)

Αρχή του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού. 'Οπως είναι γραμμένο στο βιβλίο του προφήτη Ησαϊα: Να, στέλνω τον απεσταλμένο μου πριν από σένα. Αυτός θα σου προετοιμάσει το δρόμο.Η φωνή κάποιου που φωνάζει στην έρημο: "Ετοιμάστε το δρόμο του Κυρίου, ισιώστε τα μονοπάτια του",ήλθε ο Ιωάννης που βάφτισε στην έρημο και κήρυττε βάφτισμα μετάνοιας για την άφεση των αμαρτιών. Κι πήγαιναν σ' αυτόν όλοι οι κάτοικοι της Ιουδαίας και όλοι οι Ιεροσολυμίτες, και βαφτίζονταν απ' αυτόν στον Ιορδάνη ποταμό, ομολογώντας τις αμαρτίες τους. Κι ο Ιωάννης ήταν ντυμένος με τρίχες καμήλας και στη μέση του φορούσε δερμάτινη ζώνη και έτρωγε ακρίδες και άγριο μέλι. Και κήρυττε λέγοντας: "'Ερχεται μετά από μένα αυτός που είναι ισχυρότερος από μένα, και του οποίου δεν είμαι άξιος να λύσω το κορδόνι από τα σανδάλια του. Εγώ σας βάφτισα με νερό, αλλά αυτός θα σας βαφτίσει σε Άγιο Πνεύμα".

Λόγος του Κυρίου

Όλα πάνω του ήταν σημαντικά μα και απέριττα και τα λόγια του ήταν τραχιά. Δεν αυτοπροβαλλόταν και σ’ αυτόν όλα ήταν ουσιώδη, γι αυτό και ήταν αληθινά.

Το καθήκον του Βαπτιστή ήταν να κάνει να αναζωπυρωθεί η επιθυμία και η προσδοκία για τον Ερχομό και την εργώδη Παρουσία Εκείνου που θα αλλάξει την ανθρωπότητα και θα διευρύνει τους ορίζοντες της. Μιλούσε για τη δύναμη αυτού του Προσώπου που θα ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερος από εκείνον, επειδή κατέχει το Πνεύμα του Θεού και θα τους βύθιζε (βάφτιζε)στο Πνεύμα της Νέας ζωής .

"Τα πιο σημαντικά πράγματα δεν τα αναζητάμε, τα αναμενόμενα" Β΄Κύκλος , 1η Κυριακή της Παρουσίας.

 Κυριακή  29 Νοεμβρίου 2020.   

"Τα πιο σημαντικά πράγματα δεν τα  αναζητάμε, τα αναμενόμενα" (S. Weil)

Αυτή την Κυριακή αρχίζουμε τη λειτουργική περίοδο της Παρουσίας ή του Ερχομού, που θα ολοκληρωθεί με τη Γιορτή των Χριστουγέννων. Είναι η περίοδος που χαρακτηρίζεται από την σιγουριά πως κάτι το σημαντικό ήδη συνέβηκε και είναι σε  πλήρη εξέλιξη και αναμένουμε την ολοκλήρωση. Μέρος αυτής της ανάπτυξης είμαστε και εμείς ζώντας με τη χαρούμενη και δημιουργική αναμονή, χωρίς εφησυχασμούς ή φανατισμούς, αλλά πάντα σε ετοιμότητα για να αναγνωρίσουμε τα σημεία που προαναγγέλλουν τον ερχομό του Σωτήρα και, όταν έλθει, να είμαστε έτοιμοι αυτό να το κάνουμε δικό μας.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο  Ευαγγέλιο Μκ 13,33-37

Κατ εκείνο τον καιρό έλεγε ο ιησους στους μαθητές του Προσέχετε, αγρυπνείτε, διότι δε γνωρίζετε πότε θα είναι ο καιρός. Σαν κάποιο άνθρωπο που αναχώρησε από την πατρίδα του και άφησε το σπίτι του κι έδωσε στους δούλους του την εξουσία, στον καθένα το έργο του και στο θυρωρό έδωσε την εντολή να επαγρυπνεί. Αγρυπνείτε, λοιπόν. Διότι δε γνωρίζετε πότε έρχεται ο κύριος του σπιτιού: το βράδυ ή τα μεσάνυχτα ή στο λάλημα του πετεινού ή το πρωί, μη τυχόν κι έλθει ξαφνικά και σας βρει να κοιμάστε. Κι αυτό που λέω σε σας, το λέω σε όλους: επαγρυπνείτε!".

Λόγιος του Κυρίου

Την υπαρξιακή κατάσταση αυτής της αναμονής θα μπορούσαμε να την παρομοιάσουμε με την υπαρξιακή εκείνη κατάσταση της γυναίκας. Στην προοπτική της, πάντοτε, είναι η αναμονή της μητρότητας. Σε ένα πρώτο στάδιο η αναμονή  ολοκληρώνεται με την σύλληψη της ζωής στα σπλάχνα της. Αυτό την παραπέμπει στην αναμονή του “τότε” που η ζωή αυτή θα ανοίξει δυναμικά τον ορίζοντά της μέσα στο φως του ΄Ηλιου. 

Ζει μια κατάσταση όπου η σίγουρη παρουσία της νέας ζωής στα σπλάχνα της είναι συνυφασμένη με τη αγωνία, τις δυσκολίες, την ετοιμότητα και την προσοχή, να δέχεται και να ερμηνεύει σωστά τα σημεία που αυτή η ζωή, παρούσα και  απούσα  της δίνει και όλα αυτά  είναι συνυφασμένα με την εργώδη χαρά να αποδειχθεί άξια αυτού του θαυμάσιου γεγονότος της νέας ζωή που έρχεται, και να προετοιμάζεται ώστε η συνάντησή της με τη ζωή να είναι η καλύτερη δυνατή.

Μετά τη γέννηση . Τώρα δεν περιμένει το παιδί της να έλθει στον κόσμο. Η αναμονή της τώρα στρέφεται στο τι θα γίνει και πώς θα γίνει το παιδί της, και αυτό όχι χωρίς αυτήν αλλά με τη συμβολή της. 

Ο μαθητής μοιάζει και πάλι με την έγκυο γυναίκα που γέννησε.Δεν εφησυχάζει: Βλέπει κρίνει αποφασίζει τυπερ του καλού  Άγρυπνα, για να βάλει φραγμό στο κακό να αδράξει τις  ευκαιρίες για το καλό!

“Εφησυχάζουμε” όταν δεν περιμένουμε τίποτα, όταν είμαστε κολλημένοι στο  παρόν, κλειστοί στον κοσμικό ορίζοντα. Εντελώς απορροφημένοι από τα προβλήματα της καθημερινότητας ζούμε με το μούδιασμα πως έτσι πάντοτε γινόταν στον κόσμο,, με την πεποίθηση ότι τίποτα το καινούργιο κάτω από τον Ήλιο και εδώ είναι τα πάντα, και άκριτα δεχόμαστε “την μόδα” ως τρόπο ζωής για να είμαστε ευτυχισμένοι τη στιγμή που ζούμε.

Η επαγρύπνηση έχει δύο πλευρές: να είμαστε ξύπνιοι και προσεκτικοί για να αντιλαμβανόμαστε τις κακές ευκαιρίες που προκύπτουν καθημερινά, αλλά επίσης να είμαστε προσεκτικοί και έτοιμοι να αντιληφθούμε και να και να αδράξουμε τις πολλές ευκαιρίες για το καλό!

Ο χριστιανός ξέρει ότι οι ουρανοί ανοίχτηκαν και “ο Λόγος έστησε τη σκηνή τουανάμεσά σας” , ωστόσο περιμένει ακόμη το πότε ο Θεός, αυτό που άρχισε μέσω του Χριστού, θα το ολοκληρώσει και θα το σφραγίσει και το πώς -με τη χάρη Του-θα είμαστε μέρος αυτού του έργο

Ο Χριστός είναι Βασιλιάς όπου δημιουργείται ελπίδα ζωής, Πανήγυρη του Ιησού Χριστού, Βασιλέα του Σύμπαντος

   Κυριακή 22  Νοεμβρίου  2020

  34η της Κοινής Περιόδου 

Όταν το μυαλό μου δεν είναι σε θέση να καταλάβει τις αδικίες που διαπράττονται από τον ανθρώπινο εγωισμό, με τρόπο που ούτε μηνύματα  αγάπης ούτε επικλήσεις για δικαιοσύνη και έλεος τον αγγίζουν, ούτε κραυγές πόνου και  ταλαιπωρίας τον συγκινούν, και όταν φαίνεται πως τα πάντα βρίσκονται σε λήθαργο εξ αιτίας της φαινομενικής ευημερίας των ημερών, τότε ο λόγος του Χριστού από το Ευαγγέλιο κατά Ματθαίο «αυτό που κάματε σε έναν από αυτούς, τους πιο μικρούς αδελφούς μου, σε μένα το κάματε» έρχεται να μου δώσει κουράγιο και να αναζωπυρώσει την αυτοπεποίθηση για ενέργειες και που μπορώ να κάνω και όχι  πράξεις ηρωικές!

Ανάγνωσμα από το Ευαγγέλιο κατά  Ματθαίο (25, 31-46)

Κατ’ εκείνο τον καιρό είπε ο Ιησούς στα πλήθη"'Οταν θα έλθει ο Υιός του ανθρώπου μέσα στη δόξα του και όλοι οι άγγελοι μαζί του, τότε θα καθίσει στο θρόνο της δόξα του. Και μπροστά του θα συγκεντρωθούν όλα τα έθνη και θα τα χωρίσει μεταξύ τους, όπως ο βοσκός χωρίζει τα πρόβατα από τα ερίφια. Και τα μεν πρόβατα θα τα τοποθετήσει στα δεξιά του, ενώ τα ερίφια στα αριστερά. Τότε ο βασιλιάς θα πει σ'αυτούς που βρίσκονται στα δεξιά του: "Ελάτε, εσείς οι ευλογημένοι από τον Πατέρα μου, κληρονομείστε τη βασιλεία που έχει ετοιμασθεί για σας απ'τη δημιουργία του κόσμου, διότι πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με δεχθήκατε στο σπίτι, ήμουν γυμνός και με ντύσατε, αρρώστησα και με επισκεφθήκατε,ήμουν φυλακισμένος και ήλθατε να με δείτε". Τότε οι δίκαιοι θα του απαντήσουν και θα του πουν: "Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σου δώσαμε να φας, ή να διψάς και σου δώσαμε να πιείς; Και πότε σε είδαμε ξένο και σε πήραμε στο σπίτι ή γυμνό και σε ντύσαμε; Και πότε σε είδαμε άρρωστο ή φυλακισμένο και ήλθαμε να σε δούμε;" Κι ο βασιλιάς, απαντώντας, θα τους πει: "Αλήθεια σας λέω: εφόσον αυτό το κάματε σε ένα από αυτούς, τους πιο μικρούς αδελφούς μου, σε μένα το κάματε". Τότε θα πει και σ'αυτούς που βρίσκονται στα αριστερά του: "Φύγετε μακριά μου, καταραμένοι, στην αιώνια φωτιά που έχει ετοιμασθεί για το διάβολο και τους αγγέλους του. Διότι πείνασα και δεν μου δώσατε να φάω, δίψασα και δε μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και δε με δεχθήκατε στο σπίτι, ήμουν γυμνός και δε με ντύσατε, άρρωστος και στη φυλακή και δεν με επισκεφθήκατε". Τότε κι αυτοί θα του απαντήσουν και θα του πουν: "Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς ή να διψάς ή ξένο ή γυμνό ή άρρωστο ή στη φυλακή και δε σε υπηρετήσαμε;" Τότε, απαντώντας, θα τους πει: "Αλήθεια σας λέω: αφού δεν το κάματε σε έναν απ'αυτούς τους μικρούς, ούτε και σε μένα το κάματε". Και θα πάνε αυτοί στην αιώνια τιμωρία, ενώ οι δίκαιοι στην αιώνια ζωή".

Λόγος του Κυρίου

Ήμουν  πεινασμένος και μου έδωσες να φάω : για μας, σήμερα, σημαίνει να κάνουμε κάτι έτσι ώστε όλοι οι άνθρωποι να έχουν φαγητό. Καλά τα συσσίτια,  είναι αναγκαία και αναντικατάστατα και θα σταματήσουν μόνον  όταν το 25 % της ανθρωπότητας θα πάψει να  καταναλώνει άκριτα  ή δεν θα σπαταλά  το 75% των τροφίμων που παράγονται ή  όταν θα  προωθείται ο πρωτογενής τομέας. 

Ήμουν διψασμένος και μου έδωσες να πιω: μια αναφορά στους  κυριολεκτικά  διψασμένους ανθρώπους! Χρειάζεται μέριμνα ώστε όλοι να έχουν το κατάλληλο  πόσιμο  νερό, το  νερό να μην είναι αγαθό για λίγους  και οι πολιτικοί θεσμοί με πρόνοια  να  το διασφαλίζουν σε όλους, και ιδιαίτερα στους πιο αδύναμους, εμποδίζοντας  να είναι  πηγή πλουτισμού για λίγους.

Ήμουν ξένος και με καλοδεχτήκατε :  οι όποιας μορφής αλλοδαποί βρίσκονται ανάμεσά μας. Ο ξένος ή ο «διαφορετικός», να γίνεται  δεκτός ως κάποιος που πλουτίζει  κάθε γυναίκα και κάθε άντρα που τον συναναστρέφεται  και  να  μην οδηγείται  στο περιθώριο, στη σκλαβιά,  στην εκμετάλλευση  και στην κοινωνική απαξίωση.

Ήμουν γυμνός και με ντύσατε...ήμουν άρρωστος και με επισκέφτηκες: η φροντίδα των ενδεών  και των  ασθενών να γίνεται με πλήρη σεβασμό της θέλησης και αξιοπρέπειας του προσώπου και χωρίς αποκλεισμούς, πολιτικούς, θρησκευτικούς, πολιτιστικούς ή φυλετικούς. 

Ήμουν στη φυλακή και ήρθες να με δεις: Να δίνονται ευκαιρίες  ώστε όσοι κάνουν λάθη να έχουν την ευκαιρία να διορθωθούν και να επιστρέψουν στην ενεργό συμμετοχή στην κοινωνία των πολιτών. Η αδιαφορία, η κατακραυγή, η αδικία, η απονιά... απλά διαιωνίζουν την παραβατικότητα.

Δεν υπάρχουν συνταγές, κανόνες ή νόμοι, ή από μηχανής θεοί  που μπορούν να καλυτερεύσουν την ζωή τη δική μας και των άλλων. Η αξιοπρεπής ζωή κάθε ανθρώπου,  δηλαδή η χωρίς αποκλεισμούς πρόσβασή του στην τροφή,  στην ένδυση,  στην  ασφαλή κατοικία, στην εργασία, στις παροχές υγείας  κοκ. είναι ζητούμενο  και πραγματοποιήσιμο μόνον όταν συνειδητοποιήσουμε   πως εμείς   οι ίδιοι μπορούμε να συμβάλλουμε στην πραγμάτωσή του θέτοντας κανόνες και φραγμούς σε ορισμένες τάσεις και φιλοδοξίες μας τόσο σε προσωπικό (ιδιωτικό ) όσο και σε συλλογικό (πολιτικό) επίπεδο.

Για να συνεχεισεις τη μελετη :   https://ienoriamou.blogspot.com/2017/11/blog-post.html#more

Κανένας δεν έρχεται στη ζωή χωρίς “τάλαντα – ταλέντα” Α΄ Κύκλος 33η Τακτική Κυριακή

 15 Νοεμβρίου 2020

Υπευθυνότητα και φόβος 

Από  το Ευαγγέλιο κατά  Ματθαίο  (25, 14-30)

"'Ενας άνθρωπος που έφευγε για ταξίδι, κάλεσε τους δούλους του και τους παράδωσε τα υπάρχοντά του. Στον ένας έδωσε πέντε τάλαντα, στον άλλο δύο, στον άλλο ένα, στον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του και αναχώρησε για άλλη χώρα. Αμέσως, εκείνος που πήρε τα πέντε τάλαντα πήγε και τα χρησιμοποίησε και κέρδισε άλλα πέντε. Κατά τον ίδιο τρόπο, κι εκείνος που πήρε τα δύο, κέρδισε άλλα δύο. Αλλά εκείνος που πήρε το ένα τάλαντο, πήγε και άνοιξε μια τρύπα στο χώμα και έκρυψε το χρήμα του κυρίου του. Μετά από πολύ καιρό ήλθε ο κύριος εκείνων των δούλων και λογαριάσθηκε μαζί τους. Παρουσιάσθηκε αυτός που πήρε τα πέντε τάλαντα και έφερε άλλα πέντε τάλαντα και είπε: "Κύριε, πέντε τάλαντα που παράδωσες. Κοίταξε, άλλα πέντε τάλαντα κέρδισα". Του είπε ο κύριός του: "Εύγε, καλέ και πιστέ δούλε. Φάνηκες πιστός στα λίγα, θα σε διορίσω υπεύθυνο πάνω σε πολλά. 'Ελα στη χαρά του κυρίου σου". Πλησίασε τότε εκείνος που πήρε τα δύο τάλαντα και είπε: "Κύριε, δύο τάλαντα που παράδωσες. Κοίταξε, άλλα δύο τάλαντα κέρδισα". Του είπε ο κύριός του: "Εύγε, καλέ και πιστέ δούλε. Φάνηκες πιστός στα λίγα, θα σε διορίσω υπεύθυνο πάνω σε πολλά. 'Ελα στη χαρά του κυρίου σου". Πλησίασε τότε εκείνος που πήρε το ένα τάλαντο και είπε: "Κύριε, σε γνωρίζω ότι είσαι άνθρωπος σκληρός, που θερίζεις εκεί όπου δεν έσπειρες και μαζεύεις απ'όπου δε σκόρπισες. Κι επειδή φοβήθηκα, πήγα και έκρυψα το τάλαντό σου στο χώμα. Κοίταξε, πάρε αυτόπου σου ανήκει". Απαντώντας ο κύριος του, του είπε: "Πονηρέ και οκνηρέ δούλε, γνώριζες ότι θερίζω εκεί όπου δεν έσπειρα και ότι μαζεύω από εκεί όπου δε σκόρπισα; 'Έπρεπε, λοιπόν, να καταθέσεις τα χρήματά μου στους τραπεζίτες, κι όταν εγώ θα επέστρεφα θα έπαιρνα ό,τι μου ανήκει μαζί με τον τόκο. Πάρτε του, λοιπόν, το τάλαντο και δώστε το σ'αυτόν που έχει τα δέκα τάλαντα. Διότι, σε καθένα που έχει θα του δοθεί κι άλλο και θα έχει περίσσευμα. Ενώ από εκείνον που δεν έχει, κι αυτό που έχει θα του αφαιρέσουν. Κι αυτό τον άχρηστο δούλο ρίξτε τον έξω στο σκοτάδι. Εκεί θα είναι ο θρήνος και το τρίξιμο των δοντιών!".

Λόγος του Κυρίου

Τα «ταλέντα» μας δωρίθηκαν για να  αποφέρουν καρπούς: είναι δώρα για επένδυση,  επειδή  μόνο με τη χρήση τους μπορούν να καρποφορήσουν. Κρύβοντάς τα και αφήνοντάς τα στην  αδράνεια δείχνουμε  ότι δεν εκτιμούμε την ίδια την ζωή που μας δόθηκε. Δεν συνειδητοποιούμε ότι ήρθαμε στον κόσμο για να ζήσουμε ευτυχισμένοι σε κοινωνία όχι μόνο με τους  ανθρώπους αλλά και με όλα τα πλάσματα που κατοικούν πάνω στη γη. Το βασίλειό  μας, καλούμαστε να το κάνουμε  «Βασιλεία των Ουρανών». Καλούμαστε να δράσουμε,  καθένας  σύμφωνα με τις ικανότητές του και τη δική του φαντασία. Δεν έχει σημασία η μορφή της ζωής που επιλέγουμε. Το σημαντικό είναι να μην καταστήσουμε άχρηστα τα “ταλέντα” μέσα στη ζωή.

Η εναλλακτική λύση είναι μια  ζωή μοναχική, απομονωμένη,  φοβισμένη ατομικιστική, μακριά από σχέσεις ... αυτό είναι ο θάνατος. Φυσικά, ο κόσμος συνεχίζει το ίδιο, αλλά η οικοδόμηση της Βασιλείας της δικαιοσύνης και της αγάπης, της Βασιλείας του ουρανού, της Βασιλείας του Θεού, απαιτεί τη συνεισφορά κάθε άνδρα και κάθε γυναίκας: του καθενός, ξεκινώντας από τον εαυτό του, με τον δικό του μικρό ή μεγάλο τρόπο, ανεξάρτητα από το με πόσο μικρά ή μεγάλα ταλέντα βρέθηκε.

Με ευκολία μπορούμε να εντοπίσουμε τα ταλέντα που μας δοθήκαν σε αυτό που είμαστε, στη νοημοσύνη μας, στην ικανότητα να οικοδομήσουμε με σεβασμό και  φροντίδα τις   σχέσεις μας κοκ . Βάζοντας σε ενέργεια  τις ικανότητες, τις δεξιότητές μας, αυτές διπλασιάζονται! Εάν ζούμε καλλιεργώντας ένα καθεστώς σχέσεων αγάπης - ζωής με τους άλλους τότε πολλαπλασιάζονται οι καρποί των ταλέντων μας. Η ζωή θα μας ανταμείψει με την ευτυχία και την ευημερία, τη δική μας αλλά και εκείνη του κόσμου· το αντίστροφο, θα οικοδομήσουμε μια ζωή στην κόλαση, για τον εαυτό μας και για τον κόσμο. Η «Βασιλεία των Ουρανών»  είναι μια συλλογική πραγματικότητα και όχι ατομικιστική υπόθεση.

Ο μαθητής του Ιησού πάει σε συνάντηση της Χαράς Α ΄Κύκλος, 32η Τακτική Κυριακή -

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2020

Στις παραβολές του ο Ιησούς αρέσκεται να χρησιμοποιεί γεγονότα της καθημερινότητας, ως μέσον σύγκρισης για να περιγράψει στους ακροατές του άγνωστες ή δυσκολονόητες πτυχές της Βασιλείας του Θεού. Στην προκειμένη περίπτωση διαλέγει τη γιορτή ενός γάμου για να περιγράψει την έννοια και τον διαφορετικό τρόπο αναμονής και επαγρύπνησης της έλευσης της Βασιλείας του Θεού στη ζωή των πιστών.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (Mτ 25,1-13)

 

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς είπε στους μαθητές του. “Η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με δέκα παρθένες, οι οποίες αφού πήραν τα λυχνάρια τους βγήκαν σε προϋπάντηση του γαμπρού. Αλλά πέντε απ' αυτές ήταν επιπόλαιες και πέντε συνετές. Οι επιπόλαιες όταν πήραν τα λυχνάρια τους, δεν πήραν μαζί τους λάδι. Ενώ οι συνετές πήραν λάδι στα δοχεία μαζί με τα λυχνάρια τους. Αλλά επειδή ο γαμπρός αργούσε όλες νύσταξαν και κοιμήθηκαν. Αλλά κατά τα μεσάνυχτα ακούσθηκε μια κραυγή: "'Έρχεται ο γαμπρός! Βγείτε σε συνάντησή του!". Τότε σηκώθηκαν όλες οι κοπέλες κι ετοίμασαν τα λυχνάρια τους. Αλλά οι επιπόλαιες είπαν στις συνετές: "Δώστε μας από το λάδι σας, διότι τα λυχνάρια μας σβήνουν". Απάντησαν τότε οι συνετές και είπαν: "'Οχι, διότι υπάρχει κίνδυνος να μη φθάσει ούτε για μας ούτε για σας. Πηγαίνετε, καλύτερα, στους πωλητές και αγοράστε για σας". Κι ενώ εκείνες πήγαιναν να αγοράσουν, ήλθε ο γαμπρός κι αυτές που ήταν έτοιμες μπήκαν μαζί του στο γάμο κι έκλεισε η πόρτα.'Υστερα ήλθαν και οι υπόλοιπες κοπέλες και έλεγαν: "Κύριε, κύριε, άνοιξέ μας!". Αλλά εκείνος απάντησε λέγοντας: "Αλήθεια σας λέω: δε σας γνωρίζω". Αγρυπνείτε, λοιπόν, διότι δε γνωρίζετε ούτε την ημέρα ούτε την ώρα".

Λόγος του Κυρίου

Στην παραβολή μας η ζωή περιγράφεται ως μια έξοδος και μια πορεία προς ένα χαρούμενο γεγονός: “Βγήκαν σε προϋπάντηση του γαμπρού” ή “ Έρχεται ο γαμπρός! Βγείτε σε συνάντησή του ”. Πρώτο χαρακτηριστικό: Η Βασιλεία του Θεού είναι για τον πιστό μια συνάντηση που προκαλεί χαρά. Όπως η γέννηση είναι η έξοδος από τα μητρικά σπλάχνα προς συνάντηση της ζωής, έτσι και η έξοδος από τη ζωή είναι η συνάντηση με τον Αγαπημένο. Και βιβλικά είναι η έξοδος του λαού του Ισραήλ από τη σκλαβιά της Αιγύπτου και πορεία προς την ελευθερία της γης της επαγγελίας. Οι δέκα κοπέλες πηγαίνουν σε συνάντηση της γαμήλιας χαράς που δεν θα την απολαύσουν μοναχικά, αλλά θα τη μοιραστούν, θα τη ζήσουν μαζί με άλλους και την πορεία προς αυτή τη χαρούμενη συνάντηση την κάνουν ως συντροφιά. Ώσπου να φτάσουν στη συνάντηση και στο λαμπρό φως της γαμήλιας αίθουσας, πορεύονται μέσα στο σκοτάδι με ελάχιστο φως από «το λυχνάρι» για να μην χάσουν το δρόμο και για να μην έχουν ατύχημα. Το φως της πίστης που μας καθοδηγεί στην αβεβαιότητα της ζωής.

Η παραβολή «με τις δέκα κοπέλες» αποβλέπει στο να ενστερνίσει, να κρατήσει ζωντανή τη σωστή αναμονή της συνάντησης με τον Κύριο και να υποδείξει το πώς βιώνεται αυτός ο καιρός της αναμονής.  

Σκοπεύει, ακόμη, να επιστήσει την προσοχή στον κίνδυνο μην τυχόν και ο καιρός της αναμονής να βιωθεί ως φυγή προς το «όσα έρθουν και όσα πάνε»... “οι επιπόλαιες, όταν πήραν τα λυχνάρια τους, δεν πήραν μαζί τους λάδι” ή στην καλύτερη περίπτωση ως δέσμευση με τα πράγματα του κόσμου, ως νόημα ζωής και εγκατάλειψη της πνευματικής διάστασης της ζωής. Σε αυτή την πορεία χρειάζεται κάποιος να είναι έτοιμος για κάθε ενδεχόμενο και να μπορεί να κάνει διάκριση του σωστού: “Αγρυπνείτε”, “οι συνετές πήραν λάδι στα δοχεία μαζί με τα λυχνάρια τους”. Αν το τέλος αργεί και κουράζει δεν χρειάζεται απογοήτευση, ζήσε την καθημερινότητα: “νύσταξαν και κοιμήθηκαν”.

Εκείνος που ζει με ανθρωπιά, είναι μακάριος, είναι ΄Αγιος 1η Νοεμβρίου 2020 Πανήγυρη όλων των Αγίων.

 Κυριακή 1η  Νοεμβρίου 2020

Όταν ρώτησαν τον μεγάλο καλλιτέχνη Μιχαήλ Άγγελο τι τον κάνει και σκαλίζει στο μάρμαρο τόσο ωραίες μορφές, απάντησε: Σ΄ αυτό τον όγκο του μάρμαρου είναι αιχμάλωτος ένας άγγελος και εγώ θα τον απελευθερώσω! 

Σήμερα θα ακούσουμε τους “Μακαρισμούς” που είναι το σφυρί και η σμίλη που ο Χριστός έδωσε στον καθένα από μας, αν θέλει να απελευθερώσει τον άγιο που είναι μέσα του, το «κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού πλασμένος».

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο άγιο Ευαγγέλιο (Μτ. 5,1-12)  

Εκείνο τον καιρό όταν είδε ο Ιησούς  τα πλήθη, ανέβηκε στο όρος και αφού κάθισε τον πλησίασαν οι μαθητές του. Κι εκείνος άνοιξε το στόμα του και τους δίδασκε, λέγοντας:
Μακάριοι οι πνευματικά φτωχοί, διότι σ' αυτούς ανήκει η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι όσοι πενθούν, διότι αυτοί θα παρηγορηθούν. Μακάριοι οι πράοι διότι αυτοί θα κληρονομήσουν τη γη. Μακάριοι όσοι πεινούν και διψούν τη δικαιοσύνη, διότι αυτοί θα χορτάσουν. Μακάριοι οι ελεήμονες, διότι αυτοί θα ελεηθούν. Μακάριοι όσοι είναι καθαροί στην καρδιά, διότι αυτοί θα δουν το Θεό. Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, διότι αυτοί θα ονομασθούν γιοι του Θεού. Μακάριοι όσοι καταδιώκονται για τη δικαιοσύνη, διότι σ' αυτούς ανήκει η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι είσθε όταν σας βρίσουν και σας καταδιώξουν και πουν εναντίον σας κάθε κακό, λέγοντας ψέματα εξαιτίας μου. Να χαίρεστε και να αγάλλεσθε, επειδή η ανταμοιβή σας θα είναι μεγάλη στους ουρανούς. 'Ετσι, πράγματι, καταδίωξαν και τους προφήτες που υπήρξαν πριν από σας.
                                                                                                               Λόγος του Κυρίου

Οι “Μακαρισμοί” περιγράφουν τα χαρακτηριστικά του προσώπου του Χριστού και του προσώπου του ανθρώπου που θέλει, πράγματι,  να είναι άνθρωπος και μαθητής του Ιησού : είναι ο οδικός χάρτης προς το  «Μακάριοι είστε!».

«Μακάριοι είναι  οι φτωχοί στο πνεύμα»: είναι οι ταπεινοί στην καρδιά, εκείνοι που δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να κυριευθεί από πλούτη και περιμένουν σωτηρία μόνο από τον Θεό, έτοιμοι για αλληλεγγύη με τους αδύναμους και τους καταπιεσμένους, ελεύθεροι να είναι αδελφοί με όλους, τους φτωχούς και τα πλάσματα. Η φτώχεια-ταπεινότητά τους  προκύπτει από την επιθυμία τους να είναι ένα με τον Ιησού σταυρωμένο. «Ο Αγ. Φραγκίσκος ήταν ο άνθρωπος που μοιάζει περισσότερο με τον Χριστό που ήρθε ποτέ στον κόσμο». 

«Ευλογημένοι είναι οι πάσχοντες, γιατί θα παρηγορηθούν»: είναι όσοι υποφέρουν από το κακό που υπάρχει στον κόσμο και όσοι υποφέρουν για το κακό που γίνεται στον κόσμο,  για τις χαμένες ευκαιρίες που είχαν οι άνθρωποι να κάνουν το καλό και δεν το έκαναν, και  δεν μένουν αδιάφοροι  αλλά πάντα προσπαθούν και κάνουν τα πάντα για έναν πιο ανθρώπινο κόσμο,  σηκώνοντας έτσι το   σταυρό πίσω από τον Ιησού. 

Η Αγάπη μας για τον Θεό … φανερώνεται στην αγάπη για τον πλησίον… Α΄ Κύκλος 30η Τακτική Κυριακή

 Κυριακή 25/10/2020

Ο Ιησούς σήμερα μας μιλά για αγάπη. Άφθονες είναι οι αναφορές της Αγ. Γραφή για την αγάπη για τον Θεό  και τον πλησίον.  Άφθονες είναι και οι φόρες και εμείς μιλάμε για αγάπη,  άλλα πόσες φόρες δεν κακοποιούμε το νόημα της, τόσο που μερικές φόρες καταντά κενή περιεχομένου.

Ας ακούσουμε λοιπόν από το κατά Ματθαίο ευαγγέλιο  τι λέει ο Ιησούς,

Οι Φαρισαίοι όταν άκουσαν ότι αποστόμωσε τους Σαδδουκαίους, συγκεντρώθηκαν μαζί. Κι ένας απ 'αυτούς, νομικός, τον ρώτησε με σκοπό να τον πειράξει: "Διδάσκαλε, ποιά είναι η μεγάλη εντολή στο Νόμο;" Κι εκείνος του είπε: "Θα αγαπήσεις τον Κύριο το Θεό σου με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλο σου το νου. Αυτή είναι η μεγάλη και πρώτη εντολή. Αλλά δεύτερη, όμοια με αυτή, είναι: Θα αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου. Απ' αυτές τις δυο εντολές εξαρτώνται όλος ο Νόμος και οι προφήτες".

Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς με την απάντηση του ξεπερνά τα στενά πλαίσια της ερώτησης, και πρωτοτυπώντας υπογραμμίζει την αλληλεξάρτηση των δύο εντολών. Δεν μπορούμε να αγαπάμε τον Θεό χωρίς να αγαπάμε τον πλησίον μας. Η αγάπη για το Θεό αποδεικνύει την αλήθεια της στην αγάπη για τον πλησίον. 

  Ο Ιησούς δεν μας λέει ότι είναι το ίδιο πράγμα, αλλά ότι είναι «όμοια με αυτή,». Η αγάπη για τον πλησίον είναι παρόμοια με την αγάπη που έχουμε για τον Θεό . Η μια αγάπη  θυμίζει τον  άλλη. Εάν η αγάπη για τον Θεό δεν παράγει σε κείνον που λέει ότι τον Αγάπα την αγάπη για τον πλησίον, είναι  μια θρησκευτική ψευδαίσθηση. Είναι δύο τρόποι αχώριστοι αλλά και διαφορετικοί όπως οι δύο όψεις ενός νομίσματος.

         Η αγάπη δεν είναι και δεν εξαρτάται από το συναίσθημα ή τις ευαισθησίες.  Είναι η δύναμή που χαρίζεται από τον Θεό για να ενώνει το κάθε άνθρωπο με το Θεό, τους ανθρώπους μεταξύ τους, αλλά και με την φύση  από τον Θεό, είναι η δύναμη εκείνη που μάρτυρα ότι πράγματι πλασμένοι κατ’ εικόνα και ομοίωση του. Είναι φυσικό λοιπόν αυτή η δύναμη να είναι ολιστική να μην αφήνει  τίποτα από τη ανθρώπινη ύπαρξη στο περιθώριο.  

-  με όλη την καρδιά... Η καρδιά για τη Βίβλο είναι το απόλυτο κέντρο του ανθρώπου, όπου άνθρωπος είναι απόλυτα παρών στον εαυτόν του, κατά τρόπο που δεν μπορεί να κρυφτεί από τον εαυτόν του. Είναι εκεί  όπου αποφασίζει τον ουσιαστικό προσανατολισμό της ζωής του.

Στον Θεό, στον εαυτό μας και στον κόσμο τα πράγματα. . Α΄ Κύκλος 29η Τακτική Κυριακή

  Κυριακή 30/10/2020

. Ο Ιησούς, στο συγκεκριμένο επεισόδιο, διδάσκει στους μαθητές του την ανάγκη να ζουν αγκυροβολημένοι  στην εποχή τους  και όχι μόνμο να μην προσπαθούν να παρακάμπτουν, τις κοινωνικές ή θρησκευτικές ευθύνες τους, αλλά να δεσμεύονται  στην  καθημερινή τους ζωή να δημιουργούν μια δίκαιη συμβίωση.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο 22,15-21.

Πήγαν τότε οι Φαρισαίοι κι έκαμαν συμβούλιο, για να τον κάμουν με τα λόγια του να πέσει σε παγίδα. Και στέλνουν τους μαθητές των μαζί με τους Ηρωδιανούς προς τον Ιησού για να του πουν: "Διδάσκαλε, γνωρίζουμε ότι αγαπάς την αλήθεια και ότι διδάσκεις το δρόμο του Θεού σύμφωνα με την αλήθεια και ότι δεν σε μέλει για κανένα, επειδή δεν κοιτάζεις το πρόσωπο των ανθρώπων. Πές μας, λοιπόν, τί σου φαίνεται; Επιτρέπεται να δίνουμε φόρο στον Καίσαρα ή όχι;". Γνωρίζοντας ο Ιησούς την πονηριά τους, είπε: "Γιατί με πειράζετε, υποκριτές; Δείξτε μου το νόμισμα του φόρου". Κι εκείνοι του έδωσαν ένα δηνάριο. Του λέει τότε: "Τίνος είναι αυτή η εικόνα και η επιγραφή;" Του λένε: "Του Καίσαρα". Τότε τους λέει: "Αποδώστε, λοιπόν, στον Καίσαρα ό,τι ανήκει στον Καίσαρα, και στο Θεό ό,τι ανήκει στο Θεό". 'Οταν το άκουσαν θαύμασαν και τον άφησαν κι έφυγαν.

Λόγος του Κυρίου

           Οι Φαρισαίοι λοιπόν ρωτούν: αν επιτρέπεται να πληρώνουμε το φόρο στον Καίσαρα. Σήμερα, βέβαια, δεν έχουμε  το πρόβλημα της ιερότητας του κράτους και των ηγετών του. Το αντίθετο, μάλιστα . Ωστόσο ο "Καίσαρας" δεν παυει να είναι σύμβολο της κάθε πολιτικής, οικονομικής και πατριαρχικής εξουσίας, η οποία υπαγορεύει νόμους και επιβάλλει επιβαρύνσεις στην προσωπική και συλλογική ζωή.

           Στην απάντηση του όμως ο Ιησούς δεν μιλά για πληρωμή άλλα : για  δώσε πίσω, που υπονοεί μια  ανταλλαγή, δηλαδή  αφού πρώτα πήρατε , τώρα δώστε πίσω. Τι έχουν πάρει ή τι πήραμε;   εκπαίδευση, υγεία, δικαιοσύνη, κοινωνική συνοχή, υπηρεσίες για τους πιο ευάλωτους, πολιτισμό, έκτακτη βοήθεια, επιδόματα ... δώσε του τώρα την υπέραξια αυτών που σας έδωσε για να έχει να σας  ξαναδώσει !

           Και προσθέτει: Επιστρέψτε στο Θεό ό, τι ανήκει στον Θεό: Τι "Κυρίου  είναι η γη και όλα όσα περιέχει" λέει ο ψαλμός. Τον άνθρωπος και η ζωή του τον κοσμο του. Ο άνθρωπος είναι το ανυπέρβλητο όριο κάθε κρατικής και ανθρώπινης εξουσίας :δεν ανήκει σε κανένα, μην τον παραβιάζετε, μην τον ταπεινώνετε, μην τον κακοποιείτε, γιατί έχει τον Δημιουργό στο αίμα του και την αναπνοή του.

Ο Λόγος του Θεού, Κάθε Κυριακή 10/10/20

Ο Ιησούς διδάσκει ότι η Βασιλεία του Θεού είναι ο στόχος της ζωής μας. Α΄ Κύκλος 28η Τακτική Κυριακή

 Κυριακή  11/10/2020

     Η Βασιλεία  του Θεού  είναι μια ιστορία αγάπης : Θεού και ανθρώπων, ανθρώπων  μεταξύ τους και  μεταξύ των  ανθρώπων και της φύσης. Η χριστιανική ζωή είναι η καθημερινή καλλιέργεια και συγκεκριμενοποίηση αυτής της σχέσης. Η σχέση αυτή είναι αληθινή όταν υπάρχουν πράξεις αγάπης, τα  λόγια δεν αρκούν. Οι πράξεις αγάπης, από την φύση τους,  δημιουργούν μια πραγματική κοινωνία ζωής, μια σχέση  αγάπης, διαλόγου, εμπιστοσύνης και συγχώρεσης. Η  χριστιανική ζωή χωρίς έργα αγάπης είναι στείρα, είναι σαν ένα σώμα χωρίς ψυχή.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (22, 1-14)

    Κι ο Ιησούς του μίλησε πάλι με παραβολές και τους είπε: "Μοιάζει η βασιλεία των ουρανών με ένα βασιλιά, ο οποίος έκαμε τους γάμους του γιού του. Κι έστειλε τους δούλους του να φωνάξουν τους καλεσμένους στο γάμο κι αυτοί δεν ήθελαν να έλθουν. Πάλι έστειλε άλλους δούλους, λέγοντας: `Να πείτε στους καλεσμένους: ετοίμασα το γεύμα, οι ταύροι μου και τα θρεφτάρια είναι σφαγμένα και όλα είναι έτοιμα. Ελάτε στους γάμους'. Κι εκείνοι αδιαφόρησαν και πήγαν ο ένας στο χωράφι του, ο άλλος στο εμπόριό του, ενώ οι υπόλοιποι αφού συνέλαβαν τους δούλους του, τους έβρισαν και τους σκότωσαν. Ο βασιλιάς εξοργίσθηκε κι έστειλε τα στρατεύματά του κι εξολόθρευσε εκείνους τους φονιάδες κι έκαψε τη πόλη τους. Τότε είπε στους δούλους του: "Ο γάμος είναι έτοιμος, αλλά οι καλεσμένοι δεν ήταν άξιοι. Πηγαίνετε, λοιπόν, στα σταυροδρόμια και όσους κι αν βρείτε, καλέστε τους στο γάμο. Και βγήκαν εκείνοι οι δούλοι στους δρόμους και συγκέντρωσαν όλους όσους βρήκαν, και κακούς και καλούς. Και γέμισε η αίθουσα του γάμου από συνδαιτημόνες. Κι όταν ο βασιλιάς μπήκε να δει τους συνδαιτημόνες, είδε εκεί έναν άνθρωπο που δεν φορούσε το φόρεμα του γάμου, και του λέει: "Φίλε, πώς μπήκες μέσα εδώ, χωρίς να φορείς το φόρεμα του γάμου;" Εκείνος αποστομώθηκε. Τότε ο βασιλιάς είπε στους υπηρέτες του: "Αφού του δέσετε τα πόδια και τα χέρια, βγάλτε τον έξω στο σκοτάδι. Εκεί θα είναι ο θρήνος και το τρίξιμο των δοντιών. Διότι πολλοί είναι οι καλεσμένοι, αλλά λίγοι οι εκλεκτοί".

Λόγος του Κυρίου

    Η σημερινή ευαγγελική περικοπή  μας υπενθυμίζει  υπογραμμίζοντας  ότι ο Θεός μας  προσκαλεί σε  μια κοινωνία ζωής, πρόσκληση που πρέπει να  εκτιμηθεί δεόντως και να προταχθεί των  άλλων  προτεραιοτήτων μας.  Τα προσωπικά μας ενδιαφέροντα όμως μπορεί να την παρουσιάσουν  ενοχλητική, ως χάσιμο χρόνου ή ως απώλεια της  ελευθερίας μας, ότι εκείνο που προέχει να κανονίσω πιο είναι το δικό μου καλό και σ΄αυητο να δώσω προτεραιότητα . Αν τελικά   προτιμήσουμε το  δικό μας καλό, οδηγούμαστε στον περιορισμό των στενών δικών μας οριζόντων, δεν θα  εμπλακούμε στο «κοινό καλό» που ανοίγει ορίζοντες δίνει νόημα ζωής .

    Το παρήγορο είναι πως μπροστά στο “όχι” που τυχόν προβάλλουμε, ο Θεός δεν παραιτείται, αλλά συνεχίζει να μας προσκαλεί. Δεν χάνει την ελπίδα  να ξεπεράσουμε τις ιδιοτροπίες και  τις χίλιες δυο προφάσεις μας και την οκνηρία μας. και να φτάσουμε να ζήσουμε σύμφωνα με την αληθινή αγάπη που είναι εξωστρέφεια και φωτεινοί ορίζοντες ,

    Υπάρχει ακόμη μια τελευταία πτυχή, είναι αυτή που στο γάμο πήγε αλλά χωρίς το κατάλληλο ένδυμα. Είναι ο άνθρωπος που δεν θέλει  να απορρίψει την πρόσκληση, αλλά

και θέλει  να γίνει δεκτός έτσι όπως είναι,  χωρίς να “αλλάξει”,  χωρίς  να βάλλει “το φόρεμα” που είναι απαραίτητο, την μεταστροφή . Στη βιβλική παράδοση το ένδυμα είναι σύμβολο μια νέας ζωής . Δεν φτάνει να αρκούμαστε στο απλά "είμαι καλεσμένος" ή ακόμη  είμαστε "φτωχοί οικονομικά, θύματα της κοινωνίας"  για να είμαστε "άξιοι" του Βασιλείου, αλλά  χρειάζεται να είμαστε και  “Φτωχοί τω Πνεύματι”.   Όλοι  ξέρουμε καλά ότι, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά προσπαθούμε πάντοτε, παραμένουμε ριζικά ατελείς και ευάλωτοι. Ο χριστιανός είναι φτωχός στο πνεύμα όταν αναγνωρίζει την αδυναμία του και  ακουμπά και εμπιστεύεται στο Θεό για είναι δυνατός με τον Ιησού Χριστό και τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος.

    Αυτή η φτώχια  εξωτερικεύεται μερικές  μαγικές λέξεις: "επιτρέπεται, ευχαριστώ, συγνώμη,   συχώρεση , ευγένεια " που εκδηλώνουν τη "φτώχεια του πνεύματος" και ότι φοράμε το φόρεμα του “γάμο".  

Του Κυρίου εiναι η γη και ότι την γεμίζει Α΄ Κύκλος Του Κυρίου. 27η ΤΑΚΤΙΚΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

 ΚΥΡΙΑΚΗ   04-10-2020

Του Κυρίου εiναι η γη και ότι την γεμίζει  

Εδώ και μερικές Κυριακές, ο Ιησούς, για να κάνει κατανοητή στους ακροατές του τη διδασκαλία του, χρησιμοποιεί την εικόνα του αμπελιού.

Η ιστορία που σήμερα διηγείται ο Ιησούς, δεν είναι τόσο μια παραβολή όσο μια αλληγορία. Στην αλληγορία, το κάθε στοιχείο της ιστορίας που ο δάσκαλος διηγείται, συμβολίζει και παραπέμπει σε κάτι άλλο πραγματικά υπαρκτό. Τόσο οι παραβολές όσο και οι αλληγορίες είναι ιστορίες ανοιχτές στο μέλλον. Ο Ιησούς, διδάσκοντας με παραβολές ή αλληγορίες, εμπλέκει τους ακροατές του στην ιστορία που ακούνε και τους προκαλεί να πάρουν θέση και να καταλήξουν σε ένα συμπέρασμα.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγ. Ευαγγέλιο (Μτ 21,33-43)

Εκείνο τον καιρό είπε ο Ιησούς στους πρεσβυτέρους και τους άρχοντες του λαού. «Ακούστε μια άλλη παραβολή: Ήταν ένας οικοδεσπότης που φύτεψε ένα αμπελώνα και τον περιέφραξε και έσκαψε μέσα ένα πατητήρι και οικοδόμησε ένα πύργο και τον νοίκιασε σε γεωργούς κι έφυγε σε άλλο τόπο. Όταν πλησίασε η εποχή της καρποφορίας, έστειλε στους γεωργούς τους δούλους του για να πάρουν τους καρπούς. Κι οι γεωργοί έπιασαν τους δούλους του και άλλον έδειραν, άλλο σκότωσαν και άλλο λιθοβόλησαν. Έστειλε και πάλι άλλους δούλους, περισσότερους από τους πρώτους και τους έκαμαν τα ίδια. Κι ύστερα τους έστειλε και το γιο του, λέγοντας: 'Το γιο μου θα τον σεβαστούν'. Αλλά οι γεωργοί όταν είδαν το γιο, είπαν μεταξύ τους: 'Αυτός είναι ο κληρονόμος. Ελάτε να τον σκοτώσουμε και να πάρουμε την κληρονομιά του'. Κι αφού τον έπιασαν, τον έβγαλαν έξω από τον αμπελώνα και τον σκότωσαν. Όταν, λοιπόν, έλθει  ο  κύριος  του  αμπελώνα, τι θα κάμει σ' εκείνους τους γεωργούς;». Του λένε: "Τους κακούς με κακό τρόπο θα τους εξολοθρεύσει και τον αμπελώνα θα τον δώσει σε άλλους γεωργούς, οι οποίοι θα του αποδώσουν τους καρπούς στην εποχή τους". Κι ο Ιησούς τους λέει: «Ποτέ δε διαβάσατε στις Γραφές: Η πέτρα που απέρριψαν οι οικοδόμοι, αυτή έγινε ακρογωνιαία. Αυτό έγινε από τον Κύριο, και είναι θαυμαστό στα μάτια μας. Για τούτο σας λέω ότι θα αφαιρεθεί από σας η βασιλεία του Θεού και θα δοθεί σε ένα έθνος που θα παράγει τους καρπούς του. Κι όποιος πέσει πάνω σ' αυτό το λίθο θα συντριβεί. Κι επάνω σ' εκείνον που θα πέσει, θα τον λιώσει».

Λόγος  του Κυρίου

Το αφεντικό της παραβολής, που με πολύ αγάπη μεριμνά ώστε από το αμπέλι που δημιουργεί να μην λείπει τίποτα, είναι μια ακόμη εικόνα του Θεού ο οποίος ως μητέρα προετοιμάζει τον τόπο όπου η ζωή θα ανθίσει, και ως πατέρας μας προσφέρει όλα να αναγκαία εργαλεία για μια καρποφόρα διαχείριση της ζωής μας. Είναι ακόμη και η εικόνα του Θεού ο οποίος μας φροντίζει με αγάπη, παρόλα τα λάθη μας, και επιμένει να μας θυμίζει πως πρέπει να ζήσουμε μέσα σ’ αυτό τον κόσμο με ειρήνη και δικαιοσύνη.

Το αμπέλι, δηλαδή ο κόσμος, μας έχει δοθεί· δεν είναι δικός μας, δεν ανήκει σ’ εμάς, προετοιμάστηκε για μας, εμείς είμαστε μόνο οι ενοικιαστές και οι διαχειριστές που έχουν το καθήκον να το κάνουν να καρποφορήσει και να απολαύσουν τους καρπούς του. Για μας είναι κάλεσμα ευθύνης. H διαχείριση και η νομή του αμπελιού δεν συνεπάγεται την κατοχή του.

Εμείς, ως ένοικοι, έχουμε το δικαίωμα στην απόλαυση των αγαθών με τα οποία ο Θεός προίκισε τον κόσμο μας και που με χίλιους δυο τρόπους συνεχώς μας υπενθυμίζει τη δέσμευση να τον διαχειριστούμε με δικαιοσύνη και ειρηνική συμβίωση .

Η γη μας είναι γεμάτη πόρους, πλούτη και ευκαιρίες που, αν τα διαχειριστούμε με σύνεση και δικαιοσύνη, θα επιτρέψουν σε όλους μια άνετη ζωή και μια ειρηνική συμβίωση.

Έστω και αργά ας πούμε ναι. Ώστε Λόγια και έργα να ταυτίζονται. Α΄ Κύκλος, 26η Τακτική Κυριακή

Κυριακή   27 Σεπτεμβρίου 2020

Εκ πρώτης όψεως,  τα δυο αδέλφια  της σημερινής  παραβολής φαίνεται να είναι τελείως διαφορετικά, ωστόσο να έχουν κάτι  κοινό. Στον πατέρα βλέπουν κάποιον που δίνει εντολές και στον οποίο  πρέπει να υποταχτούν  ή να επαναστατήσουν εναντίον του  και,  σε κάθε περίπτωση,   με επιδεξιότητα να τον παρακάμψουν. Όσο για το αμπέλι, δεν το εκλαμβάνουν  ως κάτι δικό τους που αξίζει να το φροντίσουν. Δεν τους αφορά  αφού  είναι κάτι που κοστίζει κόπο και ιδρώτα. 

Από το κατά Ματθαίο ΄Αγιο Ευαγγέλιο (21, 28-32)

 

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς ρώτησε τους ακροατές του: «Τι γνώμη έχετε τώρα γι’ αυτό που θα σας πω: Κάποιος είχε δύο παιδιά. Πάει λοιπόν στον πρώτο και του λέει: “παιδί μου, πήγαινε σήμερα κι εργάσου στο αμπέλι”. Αυτός του είπε: “δε θέλω”. Ύστερα όμως μετάνιωσε και πήγε. Πάει και στον δεύτερο και του λέει τα ίδια. Εκείνος του αποκρίθηκε: “μάλιστα, κύριε”, αλλά δεν πήγε. Ποιος από τους δύο έκανε το θέλημα του πατέρα του;» «Ο πρώτος», του απαντούν. Τους λέει ο Ιησούς: «Σας βεβαιώνω πως οι τελώνες και οι πόρνες θα μπουν πριν από σας στη βασιλεία του Θεού. Ήρθε σ’ εσάς ο Ιωάννης κηρύττοντας την οδό της σωτηρίας, και δεν τον πιστέψατε· οι τελώνες όμως και οι πόρνες τον πίστεψαν. Κι εσείς, παρ’ όλο που τους είδατε, δε μετανοήσατε ούτε τότε για να τον πιστέψετε».

Λόγος του Κυρίου.

Ο πρώτος γιος κατ΄ αρχήν αρνήθηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες του αλλά αργότερα μεταμελήθηκε και εκτέλεσε τελικά  το θέλημα του πατέρα. Μεταμελήθηκε: Το ξανασκέφτηκε και άλλαξε τον τρόπο  που βλέπει τα πράγματα και τα εκτίμησε με μια νέα προοπτική. Το αμπέλι δεν είναι του πατέρα του, είναι “το αμπέλι  μας”. Ο πατέρας δεν είναι πλέον το αφεντικό που διατάζει και στον οποίο  πρέπει να  υποταχθεί ή να βρει τρόπο να τον παρακάμψει, αλλά  εκείνος  που τον προσκαλεί να συνεργαστεί μαζί του ώστε μαζί να φτάσουν  σε μια άφθονη συγκομιδή.

Στο κέντρο της παραβολής τοποθετείται  η ερώτηση του Ιησού: ποιος έκανε το θέλημα του πατέρα; Και καλεί τους ακροατές, του τότε και του σήμερα,  να πάρουν θέση.

Και  ποιο είναι το θέλημα του πατέρα; Μήπως να μάθουν τα  παιδιά του  να τον σέβονται  και να το υπακούνε;  Όχι,  ο πατέρας δεν θέλει υπηρέτες, θέλει παιδιά  ενήλικα  και υπεύθυνα,  παιδιά ελεύθερα που να συνεργάζονται  μαζί του για την ωρίμανση του κόσμου, για τη γονιμότητα της γης, για τη Βασιλεία του.

Η ευαγγελική ηθική δεν είναι αυτή της υπακοής, αλλά της  προώθησης  της δημιουργικής  ενεργητικότητας,  που παράγει καλά έργα που παραμένουν .

Ο πρώτος υιός είναι επαινετός όχι  επειδή τελικά υπάκουσε  στον πατέρα του και έσκαψε το αμπέλι, αλλά  διότι  αποδείχθηκε γιος που σκέφτεται και,  παρά τις αρχικές του αντιρρήσεις,  διάλεξε το κοινό καλό της οικογένειας. Επαινείται γιατί   εκτίμησε πως εκείνο που μετρά δεν είναι “τι λέει”  κάποιος,  αλλά “τι κάνει”. 

Ο αγ. Φραγκίσκος, στους μοναχούς που τον ακολουθούσαν δίδασκε  να κηρύττουν το ευαγγέλιο με τις πράξεις τους και, αν χρειαστεί,  να φωτίσουν τις πράξεις τους με τα λόγια τους.

Η οικονομία του Θεού είναι πάντοτε ελλειμματική γιατί δίνει σε όλους με γενναιοδωρία. 25η Τακτική Κυριακή του έτους

Κυριακή 20 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ  2020

Η  σημερνή παραβολή  μας  παρουσιάζει  δύο παράδοξα. Το πρώτο ,το αφεντικό  κλείνει εργάτες ακόμη και πριν λίγο τη δύση. Το άλλο ο τρόπος πληρωμής  των εργατών. Είναι η ίδια, τόσο  για την εργασία μιας ώρας, όσο και εκείνης των 12 ωρών

Ανάγνωσμα τα από το κατά Ματθαίο άγιο Ευαγγέλιο( 20,1-16)

Εκείνο τον καιρό είπε ο Ιησούς στους μαθητές του: «Η βασιλεία των ουρανών μοιάζει μ’ έναν γαιοκτήμονα, που βγήκε νωρίς το πρωί να προσλάβει εργάτες για το αμπέλι του. Συμφώνησε με τους εργάτες να τους πληρώσει ένα δηνάριο την ημέρα, και τους έστειλε στο αμπέλι του. Όταν γύρω στις εννιά βγήκε στην αγορά, είδε άλλους να στέκονται εκεί χωρίς δουλειά, και τους είπε: “πηγαίνετε και εσείς στο αμπέλι και θα σας δώσω ό, τι είναι δίκαιο”. Έφυγαν κι αυτοί για το αμπέλι. Όταν ξαναβγήκε κατά τις δώδεκα και κατά τις τρεις, έκανε το ίδιο. Κατά τις πέντε, βγήκε και βρήκε κι άλλους να κάθονται, και τους ρωτάει: “γιατί κάθεστε εδώ άνεργοι όλη την ημέρα;” “Κανένας δε μας πήρε στη δουλειά”, του απαντούν. “Πηγαίνετε”, τους λέει, “κι εσείς στο αμπέλι μου και θα πάρετε ό, τι δικαιούσθε”. Όταν βράδιασε, λέει ο ιδιοκτήτης του αμπελιού στο διαχειριστή του: “φώναξε τους εργάτες και πλήρωσέ τους το μεροκάματο, αρχίζοντας από τους τελευταίους ως τους πρώτους”. Ήρθαν λοιπόν αυτοί που έπιασαν δουλειά στις πέντε και πήραν από ένα δηνάριο. Ήρθαν και οι πρώτοι και νόμισαν πως θα πάρουν περισσότερα· πήραν όμως κι αυτοί από ένα δηνάριο. Όταν το πήραν, άρχισαν να διαμαρτύρονται εναντίον του γαιοκτήμονα: “αυτοί οι τελευταίοι”, έλεγαν, “εργάστηκαν μία ώρα και τους εξίσωσες μ’ εμάς, που υπομείναμε το μόχθο και τον καύσωνα μιας ολόκληρης μέρας;”  Εκείνος όμως γύρισε σ’ έναν απ’ αυτούς και του είπε: “φίλε, δε σε αδικώ· δε συμφώνησες μαζί μου ένα δηνάριο; Πάρ’ το και πήγαινε. Εγώ θέλω να πληρώσω αυτόν που ήρθε τελευταίος όσο κι εσένα. Δεν μπορώ τα λεφτά μου να τα κάνω ό,τι θέλω; Ή μήπως επειδή είμαι καλός, αυτό προκαλεί τη ζήλεια σου;” Έτσι θα βρεθούν οι τελευταίοι πρώτοι και οι πρώτοι τελευταίοι. Γιατί πολλοί είναι οι καλεσμένοι, λίγοι όμως οι εκλεκτοί».

Λόγος του Κυρίου.

.     Στους εργάτες των δώδεκα ωρών φάνηκε αδικία. Το αφεντικό απαντά  φίλε ότι συμφωνήσαμε σου το έδωσα Για εκείνους που δούλεψαν μια ώρα είναι ένα χάρισμα για κείνους που δούλεψαν. Δεν αφαιρεί τίποτα στους πρώτους. Πράγματι, για τους ειδικούς  της Γραφής, το «ένα δηνάριο την ημέρα» ήταν ένα πολύ καλό ημερομίσθιο, απλά προσθέτει στους τελευταίους. Δεν είναι άδικος είναι γενναιόδωρος. Βεβαία πάει ενάντια σε κάθε τρέχουσα αντίληψη της αγοράς αγοράς. Το αφεντικό ενδιαφέρεται περισσότερο  για τις ανάγκες και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, και αυτή  την εγγυάται το ολόκληρο ημερομίσθιο . Προσέχει και το καλό του αμπελώνα.  Το κέρδος έρχεται τελευταίο . Το αφεντικό όχι μόνο είναι δίκαιο, αλλά την δικαιοσύνη του, την ντύνει με την γενναιοδωρία  της πραγματικής αγάπης, της ευσπλαχνίας και της συμπόνιας. 

    Η ανθρώπινη δικαιοσύνη δίνει στο άνθρωπο ότι του ανήκει . Η δικαιοσύνη του Θεού δίνει στον άνθρωπο ότι το καλύτερο έχει ανάγκη . Ο Θεός δεν είναι ένας δίκαιος λογιστής αλλά ένας πατέρας που θέλει το καλλίτερο για τα παιδιά του. Εμάς. Είμαστε ο αμπελώνας του, για την ευκαρπία του οποίου είναι υπέρμετρα γενναιόδωρος 

Ο χριστιανός είναι εκείνος που όπως ο Ιησούς μας δίδαξε να είστε τέλειοι όπως ο Πατέρας που είναι στους ουρανούς, όπως ο ίδιος έπραξε σε όλη του τη ζωή. Δεν θα τα καταφέρουμε ποτέ, αλλά όσο προσπαθούμε να  έχουμε  «το ίδιο φρόνημα που είχε κι ο Ιησούς Χριστός» όπως μας συμβουλεύει ο αγ. Παύλος ,τόσο περισσότερο ο κόσμος μας θα είναι πιο φωτεινός και θα γίνεται Βασιλεία του Θεού.

Στο ευαγγέλιο η συγγνώμη δεν έχει «μέτρα και σταθμά»! Α΄ Κύκλος 24η Τακτική Κυριακή

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2020

Ο Ιησους στο σημερινό ευαγγέλιο μας ζητά να κάνουμε το πνεύμα και την πρακτική της συγνώμης κεντρικό άξονα της καθημερινής μας ζωής.
Στην αγ. Γραφή μπορούμε να δούμε την σταδιακή διαπαιδαγώγηση του ανθρώπου στην συγγνώμη. Ξεκινούμε από το δικαίωμα του θιγμένου να εκδικηθεί, που τις περισσότερες φορές σε μεγάλες ακράτητες. Περνάμε στο δόντι για δόντι και μάτι για μάτι, που όσο απάνθρωπο μπορεί να μας φαίνεται, θέλει να υποδείξει ότι η ανταπόδοση και η τιμωρία δεν πρέπει είναι μεγαλύτερη από την προσβολή. Για να φτάσουμε στη νέα δυναμική που εγκαινίασε ο Ιησούς με την σημερινή παραβολή – αλληγορία, που λέει να Ο άνθρωπος συγχωρέθηκε δωρεά από τον φιλεύσπλαχνο Θεού για τις αμαρτίες του, και ως εικόνα και ομοίωση του Θεού οφείλει και σ’ αυτό το σημείο να του μοιάζει. Να συγχωρεί πάντα

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Mτ 18,21-35) 
       

Τότε, τον πλησίασε ο Πέτρος και του είπε: "Κύριε, πόσες φορές να σφάλλει ο αδελφός μου απέναντί μου και να τον συγχωρήσω; Μέχρι επτά φορές;" Του λέει ο Ιησούς: "Δεν σου λέω μέχρι επτά φορές, αλλά μέχρι εβδομήντα φορές επτά.
Γι'αυτό, η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με ένα βασιλιά, που θέλησε να λογαριασθεί με τους δούλους του. Κι όταν άρχισε να λογαριά-ζεται, του έφεραν μπροστά του έναν, ο οποίος του χρωστούσε δέκα χιλιά-δες τάλαντα. Κι επειδή αυτός δεν είχε να του τα επιστρέψει, διέταξε ο κύριος να πουληθεί αυτός και η γυναίκα του και τα παιδιά του και όλα όσα έχει, για να επιστραφεί το χρέος. 'Επεσε ο δούλος και τον προσκυ-νούσε, λέγοντας: "Δείξε μακροθυμία για μένα και όλα θα σου τα επιστρέ-ψω". Επειδή ο κύριος σπλαχνίσθηκε το δούλο, τον άφησε ελεύθερο και του χάρισε και το δάνειο. Οταν αυτός ο δούλος βγήκε έξω, βρήκε ένα σύνδουλό του, ο οποίος του χρωστούσε εκατό δηνάρια και αφού τον έπιασε, τον έπνιγε λέγοντας: "Επέστερψε ό,τι χρωστάς". 'Επεσε, τότε, ο σύν-δουλός του και τον παρακαλούσε λέγοντας: "Δείξε μακροθυμία, και θα σου τα επιστρέψω". Αλλά εκείνος δεν ήθελε, και πήγε και τον έβαλε στη φυλακή έως ότου του αποδώσει το χρέος. Αλλά, όταν οι σύνδουλοι είδαν ό,τι συνέβηκε, λυπήθηκαν πάρα πολύ και πήγαν και ανέφεραν στον κύριό τους όλα όσα συνέβηκαν. Τότε ο κύριός του τον κάλεσε και του λέει: "Δούλε πονηρέ, όλο εκείνο το χρέος σου το χάρισα, επειδή με παρακάλε-σες. Δεν έπρεπε και εσύ να δείξεις έλεος προς το σύνδουλό σου, όπως κι εγώ σε ελέησα;" Καιοργισμένος ο κύριός του τον παρέδωσε στους βασανιστές, έως ότου αποδόσει όλο το χρέος.'Ετσι κι ο ουράνιος Πατέρας μου θα σας κάμει, εάν δεν συγχωρείτε, από καρδιάς, ο καθένας τον αδελφό του".

Λόγος του Κυρίου

.
Στην παραβολή μας, έχουμε δύο  οφειλέτες, δύο που χρωστάνε. Το χρέος του  πρώτου είναι  τέτοιο  που δεν  μπορεί να εξοφληθεί. Ο υπόχρεος οφειλέτης  ζητά  στον βασιλιά  να μην τον αντιμετωπίσει σύμφωνα με το δίκαιο, αλλά  με “μακροθυμία, ευσπλαχνία και έλεος”.  Ο βασιλιάς  κάνει δικό του τον πόνο  του χρεοφειλέτη του,  και συμπεριφέρεται όπως θα  ήθελε να του συμπεριφερθούν  αν κι εκείνος  βρισκόταν στην ίδια κατάσταση. Ο βασιλιάς συμφωνεί και συμπεριφέρεται με συμπόνια και έλεος και όχι με δικαιοσύνη. Ο ευεργετημένος, όμως,  όταν συναντά έναν δικό του χρεοφειλέτη ,ο οποίος του ζητά ό, τι  ο ίδιος, προ ολίγου,  ζητούσε στον βασιλιά, συμπεριφέρεται όχι όπως του συμπεριφέρθηκε  ο βασιλιάς , αλλά  με δικαιοσύνη   και  το δίκαιο είναι ανελέητο.«Δούλε πονηρέ, όλο εκείνο το χρέος σου το χάρισα, επειδή με παρακάλεσες. Δεν έπρεπε και εσύ να δείξεις έλεος προς το σύνδουλό σου, όπως κι εγώ σε ελέησα;» Ο μαθητής του Χριστού, μαθαίνει  από τον Θεό  - που του αποκάλυψε ο Ιησούς  ότι   απελευθερώνει, συγχωρεί και δωρίζει -   να ενεργεί  όπως ο Θεός  και προσπαθεί  στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του,  να είναι «εικόνα του Θεού»,  του Ευσπλαχνικού  Θεού που ευεργετεί και δωρίζει ,  του Θεού που δεν έχει την λογική του ανθρώπου : «χρέος για χρέος» ,  του Θεού που  δεν σκέπτεται  με βάση την αντιστοιχία και την ισοδυναμία, αλλά  που με βάση τη δωρεά και την αγάπη  μοιράζει ζωή. 

Σηκώνω τον Σταυρό μου: παίρνω όλη την αγάπη, για την οποία είμαι ικανός, και ακολουθώ τον Ιησού Α΄ Κύκλος - 22η Τακτική Κυριακή

 Κυριακή 30 Αυγούστου 2020 - 

    Με την σημερινή περικοπή ο ευαγγελιστής Ματθαίος ενεργεί μια αποφασιστική τομή στο ευαγγέλιο του: τελειώνει η περίοδος η γεμάτη ενθουσιασμό και αισιοδοξία των πρώτων  περιοδειών στους δρόμους της Παλαιστίνης και αρχίζει η μεγάλη πορεία προς το πάθος, το θάνατο και την Ανάσταση : ο Ιησούς αρχίζει να λέει πως έπρεπε να υποφέρει πολύ και να θανατωθεί. 

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (Ματ. 16, 21- 27)

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς άρχισε να φανερώνει στους μαθητές του ότι
πρέπει να πάει στα Ιεροσόλυμα και να πάθει πολλά από τους πρεσβύτερους και τους αρχιερείς και τους γραμματείς και να σκοτωθεί και την τρίτη ημέρα να αναστηθεί. Κι ο Πέτρος αφού τον πήρε κατά μέρος, άρχισε να τον μαλώνει λέγοντας: "Ο Θεός να σε ελεήσει, Κύριε. Να μη σου συμβεί αυτό!". Αλλά εκείνος, γυρίζοντας, είπε στον Πέτρο: "Πήγαινε πίσω μου, Σατανά! Είσαι σκάνδαλο για μένα, επειδή δεν σκέπτεσαι αυτά που ανήκουν στο Θεό, αλλά αυτά που ανήκουν στους ανθρώπους!".Τότε ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: "Αν κάποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθεί. Όποιος, πράγματι, θέλει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει. Και όποιος χάσει τη ζωή του για μένα, θα τη βρει. Πράγματι, σε τι θα οφεληθεί ένας άνθρωπος αν κερδίσει όλο τον κόσμο, αλλά χάσει τη ζωή του; 'Η, τι μπορεί να δώσει ένας άνθρωπος για αντάλλαγμα της ζωής του; Διότι πρόκειται να έλθει ο Υιός του ανθρώπου μέσα στη δόξα του Πατέρα του, μαζί με τους αγγέλους του, και τότε θα αποδώσει στον καθένα σύμφωνα με τα έργα του..”

Λόγος του Κυρίου

     Στην ευαγγελική περικοπή της προηγούμενης Κυριακής, ο απόστολος Πέτρος φάνηκε ότι ήταν ικανός να αναγνωρίσει και να ομολογήσει τον Ιησού ως Υιό του Θεού, σήμερα όμως δεν στάθηκε στον ύψος των περιστάσεων, δεν μπόρεσε να ανεχθεί το βάρος της πρώτης αναγγελίας τους πάθους εκ μέρους του Ιησού, γιαυτό και τον  “ τον πήρε κατά μέρος, άρχισε να τον μαλώνει” και ίδιος ο Ιησούς που πρώτα τον επαίνεσε τώρα τον επιπλήττει  σοβαρά “επειδή δεν σκέφτεται σαν τον Θεό αλλά σαν τους ανθρώπους”. 

Το επεισόδιο αυτό έρχεται να μας θυμίσει το πόσο εύκολα μπορούμε να παρεκτραπούμε από μια ορθή αρχική τοποθέτησή μας, όταν οι προκαταλήψεις, η ανθρωπαρέσκεια, οι ετικέτες, που ήδη έχουν επικολληθεί, μπορούν να μας παρασύρουν προς άλλες κατευθύνσεις, πιο συμφέρουσες εκ πρώτης όψεως για τον τον εαυτό μας, αλλά και όταν εκφέρουμε γνώμη για κάποιον άλλο. 

Είναι αλήθεια πως κανείς δεν είναι ασφαλής από λάθη. Ποτέ δεν πρέπει να εκλαμβάνουμε τον εαυτόν μας απαλλαγμένο από την προσπάθεια μιας σωστής εκτίμησης και αξιολόγησης των σκέψεων και τα σχεδίων μας, δεν μπορούμε ποτέ να εμπιστευτούμε τυφλά τον εαυτό μας. Ακόμα κι αν κοιτάξουμε πίσω, δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουμε ήδη κατανοήσει το θέλημα του Θεού και το σχέδιό του σε όλες τις περιπτώσεις. Όσο περισσότερο εκ των προτέρων υποθέτουμε ότι είμαστε με το σωστό, τόσο με περισσή ευκολία το κακό μπορεί να παρεισφρήσει. 

Εσείς ποιος λέτε ότι είμαι; Α΄ Κύκλος, 21η Τακτική Κυριακή

 Κυριακή  23η Αυγούστου 2020

Ο τρόπος με τον οποίο διδάσκει ο Ιησούς τους μαθητές τους αλλά και το πλήθος, είναι εκμαιευτικός και συνάμα προσπαθεί να εμπλέκει άμεσα τους ακροατές του ώστε να μην τους αφήνει απλούς και παθητικούς παραλήπτες

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Μτ 16,13-20) 

  

 Όταν έφθασε ο Ιησούς στα μέρη της Καισαρείας του Φιλίππου, ρώτησε τους μαθητές του λέγοντας: "Οι άνθρωποι ποιός λένε ότι είναι οΥιός του ανθρώπου;" Κι εκείνοι είπαν: "'Αλλοι λένε ότι είναι ο Ιωάννης ο Βαφτιστής, άλλοι λένε πως είναι ο Ηλίας, και άλλοι ο Ιερεμίας ή κάποιος απ'τους προφήτες". Τους λέει: "Κι εσείς ποιός λέτε ότι είμαι;" Απαντώντας ο Σίμων Πέτρος, είπε: "Εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζωντανού". Κι ο Ιησούς απαντώντας, του είπε: "Μακάριος είσαι, Σίμωνα Βαριωνά, επειδή δεν σου το αποκάλυψε αυτό ούτε σάρκα ούτε αίμα, αλλά ο Πατέρας μου που βρίσκεται στους ουρανούς. Κι εγώ σου λέω: Εσύ είσαι Πέτρος κι επάνω ς' αυτήν την πέτρα θα οικοδομήσω την εκκλησία μου και οι πύλες του άδη δεν θα την κατανικήσουν. Θα σου δώσω τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών κι αυτό που θα δέσεις πάνω στη γη θα είναι δεμένο στους ουρανούς. Και αυτό που θα λύσεις πάνωστη γη, θα είναι λυμένο στους ουρανούς". Τότε διέταξε τους μαθητές να μην πουν σε κανένα ότι αυτός είναι ο Χριστός.

Λόγος του Κυρίου.

Το κέντρο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής είναι το ερώτημά : Εσείς ποιος λέτε ότι είμαι; ερώτημα που δεν απευθύνεται μόνο στους τότε μαθητές του άλλα και σε μας σήμερα και μπορούμε να το προσωποιήσουμε. ως εξής :Εγώ σημερα ποίος  πιστεύω ότι είναι ο Ιησούς; που το βασίζω;

Για τον Ιησού δεν μπορεί να λέμε ότι τον πιστεύουμε και και ότι αυτό το να βασίζουμε, επειδή έτσι λένε κάποιοι ή επειδή κάποιοι που λένε ότι τον ξέρουν και ότι λένε οι ξέρουν καλά την διδασκαλία και την ερμηνεύουν σωστά. Κανείς δεν πρέπει να είναι ικανοποιημένος με τα λόγια των άλλων, από τους άλλους στην καλύτερη περίπτωση παίρνω μια μαρτυρία λόγου και ζωής για τον Ιησού Χριστού .

Από αυτή την μαρτυρία ο μαθητής ξεκινά για να δώσει την προσωπική του απάντηση σε αυτήν την ερώτηση. Ο άγιος Παύλος συμβουλεύει “τα πάντα δοκιμάζεται το καλό κατέχεται”, ώστε να φτάσει σε μια σχέση ζωή με τον Ιησού η οποία να ποτίζει κάθε πτυχή της ζωής του το Εγώ του αν τελικά δεχτεί την αρχική μαρτυριά ή να την απορρίψω. Και ο αγ. Πέτρος ξεκίνησε μια πορεία προς την πίστη στον Ιησού Χριστό ξεκινώντας από την μαρτυρία του Ιωάννη του Βαπτιστή και του αδελφού του Ανδρέα αλλά και τον ίδιο τον Ιησού που έζησε για καιρό μαζί του.

Και για μας  σήμερα ο Πέτρος μας δίνει μια μαρτυρία από την οποία μπορούμε και εμείς να ξεκινήσουμε την αναζήτηση την μελέτη την επιλογή μας. Η μαρτυρία του: Ομολογεί ότι “Εσύ είσαι ο Χριστός , ο Υιός του Θεού του Ζωντανού”                                  

- Χριστός ... δεν είναι ένα όνομα ουσιαστικό που καθορίζει, αλλά είναι ένα χαρακτηριστικό που δείχνει την προέλευση του Ιησού και το έργο του, από που αντλεί την δύναμή του, για να κάνει  ότι κάνει.
Και συνεχίζει, Υιός του Θεού – Έχεις μια σχέση με το Θεό είναι τόσο βαθιά είναι όπως ενός πατέρα με το παιδί του. Γι αυτό μπορείς να κάνεις τα πράγματα που μόνο ο Θεός μπορεί να κάνει.

- Και ολοκληρώνει με πράξη πίστεως για τον Θεό που τον ονομάζει : Ζωντανό Θεό: Αυτός που κάνει τη ζωή να υπάρχει, Η πηγή από την οποία ρέει η ζωή ανεξάντλητη και απεριόριστη.

Συνοψίζοντας θα λέγαμε ότι ο Πέτρο είπε: Εσύ είσαι το χέρι του Θεού που είναι η πηγή της ζωής μέσα στην ιστορία γιαυτό μπορείς να κάνεις ότι κάνεις