Η Αγάπη μας για τον Θεό … φανερώνεται στην αγάπη για τον πλησίον… Α΄ Κύκλος 30η Τακτική Κυριακή

 Κυριακή 25/10/2020

Ο Ιησούς σήμερα μας μιλά για αγάπη. Άφθονες είναι οι αναφορές της Αγ. Γραφή για την αγάπη για τον Θεό  και τον πλησίον.  Άφθονες είναι και οι φόρες και εμείς μιλάμε για αγάπη,  άλλα πόσες φόρες δεν κακοποιούμε το νόημα της, τόσο που μερικές φόρες καταντά κενή περιεχομένου.

Ας ακούσουμε λοιπόν από το κατά Ματθαίο ευαγγέλιο  τι λέει ο Ιησούς,

Οι Φαρισαίοι όταν άκουσαν ότι αποστόμωσε τους Σαδδουκαίους, συγκεντρώθηκαν μαζί. Κι ένας απ 'αυτούς, νομικός, τον ρώτησε με σκοπό να τον πειράξει: "Διδάσκαλε, ποιά είναι η μεγάλη εντολή στο Νόμο;" Κι εκείνος του είπε: "Θα αγαπήσεις τον Κύριο το Θεό σου με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλο σου το νου. Αυτή είναι η μεγάλη και πρώτη εντολή. Αλλά δεύτερη, όμοια με αυτή, είναι: Θα αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου. Απ' αυτές τις δυο εντολές εξαρτώνται όλος ο Νόμος και οι προφήτες".

Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς με την απάντηση του ξεπερνά τα στενά πλαίσια της ερώτησης, και πρωτοτυπώντας υπογραμμίζει την αλληλεξάρτηση των δύο εντολών. Δεν μπορούμε να αγαπάμε τον Θεό χωρίς να αγαπάμε τον πλησίον μας. Η αγάπη για το Θεό αποδεικνύει την αλήθεια της στην αγάπη για τον πλησίον. 

  Ο Ιησούς δεν μας λέει ότι είναι το ίδιο πράγμα, αλλά ότι είναι «όμοια με αυτή,». Η αγάπη για τον πλησίον είναι παρόμοια με την αγάπη που έχουμε για τον Θεό . Η μια αγάπη  θυμίζει τον  άλλη. Εάν η αγάπη για τον Θεό δεν παράγει σε κείνον που λέει ότι τον Αγάπα την αγάπη για τον πλησίον, είναι  μια θρησκευτική ψευδαίσθηση. Είναι δύο τρόποι αχώριστοι αλλά και διαφορετικοί όπως οι δύο όψεις ενός νομίσματος.

         Η αγάπη δεν είναι και δεν εξαρτάται από το συναίσθημα ή τις ευαισθησίες.  Είναι η δύναμή που χαρίζεται από τον Θεό για να ενώνει το κάθε άνθρωπο με το Θεό, τους ανθρώπους μεταξύ τους, αλλά και με την φύση  από τον Θεό, είναι η δύναμη εκείνη που μάρτυρα ότι πράγματι πλασμένοι κατ’ εικόνα και ομοίωση του. Είναι φυσικό λοιπόν αυτή η δύναμη να είναι ολιστική να μην αφήνει  τίποτα από τη ανθρώπινη ύπαρξη στο περιθώριο.  

-  με όλη την καρδιά... Η καρδιά για τη Βίβλο είναι το απόλυτο κέντρο του ανθρώπου, όπου άνθρωπος είναι απόλυτα παρών στον εαυτόν του, κατά τρόπο που δεν μπορεί να κρυφτεί από τον εαυτόν του. Είναι εκεί  όπου αποφασίζει τον ουσιαστικό προσανατολισμό της ζωής του.

 Στον πυρήνα της, η αγάπη εκδηλώνεται ως  μια χειροπιαστή υπαρξιακή επιλογή. Η αγάπη είναι η υπαρξιακή επιλογή που κάνουμε, ότι όντας πλασμένοι κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού το μαρτυρούμε ανά πάσα  στιγμή με το να την κάνουμε πράξη το καθ΄ ομοίωση του Θεού, όταν ενεργούμε με γνώμονα  το καλό, είναι σωστό. 

-   με την ψυχή... το σύμπαν της ύπαρξης μας που συνεχώς διαστέλλεται για να αγκαλιάσει όσο το δυνατό περισσότερους και περισσότερα.  Μοιάζοντας τελικά όσο είναι δυνατό με την εμπειρία ζωής του Ιησού.  

- με το μυαλό... Ο νους είναι ο τόπος όπου αποκτάται η γνώση, καλλιεργείται η σύνεση, το κριτικό πνεύμα, η συλλογιστική, εκεί όπου καθένας οικειοποιείται τον εαυτόν του και τον κόσμο και ους διαμορφώνει. Δεν είναι πραγματική αγάπη η άκριτη και μη συνειδητοποιημένη  αγάπη.

Το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος. Είναι η αδιαφορία .Με την αδιαφορία, δεν μειώνουμε απλά  τον άλλο αλλά τον λογίζουμε ως ένα  τίποτα, ως μια μη ύπαρξη. Συμβαίνει, και όχι σπάνια στη ζωή μας,  μετά από κάποιο “ενθουσιασμό”, να “πετάμε στο ουράνια” και όταν οι πρώτες εντυπώσεις περάσουν περνούν μαζί και οι πολυάριθμες και αξιέπαινες προθέσεις. Τότε,  συνειδητοποιούμε  ότι η αγάπη για τον πλησίον μας   στην πραγματικότητα είναι  μια «δυσκολότατη» εντολή.

    Η πρωτοτυπία της χριστιανικής αγάπης, έγκειται στο γεγονός ότι  ο Χριστιανός προσπαθεί, και σε αυτό πρωτοτυπεί, να  αγαπά  όπως και με τον  Ιησού. Και ξέρει ότι ζει σε όλο της το εύρος τη ζωή του γιατί αγαπά όπως και ο Χριστός.. 

Συ