Εσείς ποιος λέτε ότι είμαι; Α΄ Κύκλος, 21η Τακτική Κυριακή

 Κυριακή  23η Αυγούστου 2020

Ο τρόπος με τον οποίο διδάσκει ο Ιησούς τους μαθητές τους αλλά και το πλήθος, είναι εκμαιευτικός και συνάμα προσπαθεί να εμπλέκει άμεσα τους ακροατές του ώστε να μην τους αφήνει απλούς και παθητικούς παραλήπτες

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Μτ 16,13-20) 

  

 Όταν έφθασε ο Ιησούς στα μέρη της Καισαρείας του Φιλίππου, ρώτησε τους μαθητές του λέγοντας: "Οι άνθρωποι ποιός λένε ότι είναι οΥιός του ανθρώπου;" Κι εκείνοι είπαν: "'Αλλοι λένε ότι είναι ο Ιωάννης ο Βαφτιστής, άλλοι λένε πως είναι ο Ηλίας, και άλλοι ο Ιερεμίας ή κάποιος απ'τους προφήτες". Τους λέει: "Κι εσείς ποιός λέτε ότι είμαι;" Απαντώντας ο Σίμων Πέτρος, είπε: "Εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζωντανού". Κι ο Ιησούς απαντώντας, του είπε: "Μακάριος είσαι, Σίμωνα Βαριωνά, επειδή δεν σου το αποκάλυψε αυτό ούτε σάρκα ούτε αίμα, αλλά ο Πατέρας μου που βρίσκεται στους ουρανούς. Κι εγώ σου λέω: Εσύ είσαι Πέτρος κι επάνω ς' αυτήν την πέτρα θα οικοδομήσω την εκκλησία μου και οι πύλες του άδη δεν θα την κατανικήσουν. Θα σου δώσω τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών κι αυτό που θα δέσεις πάνω στη γη θα είναι δεμένο στους ουρανούς. Και αυτό που θα λύσεις πάνωστη γη, θα είναι λυμένο στους ουρανούς". Τότε διέταξε τους μαθητές να μην πουν σε κανένα ότι αυτός είναι ο Χριστός.

Λόγος του Κυρίου.

Το κέντρο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής είναι το ερώτημά : Εσείς ποιος λέτε ότι είμαι; ερώτημα που δεν απευθύνεται μόνο στους τότε μαθητές του άλλα και σε μας σήμερα και μπορούμε να το προσωποιήσουμε. ως εξής :Εγώ σημερα ποίος  πιστεύω ότι είναι ο Ιησούς; που το βασίζω;

Για τον Ιησού δεν μπορεί να λέμε ότι τον πιστεύουμε και και ότι αυτό το να βασίζουμε, επειδή έτσι λένε κάποιοι ή επειδή κάποιοι που λένε ότι τον ξέρουν και ότι λένε οι ξέρουν καλά την διδασκαλία και την ερμηνεύουν σωστά. Κανείς δεν πρέπει να είναι ικανοποιημένος με τα λόγια των άλλων, από τους άλλους στην καλύτερη περίπτωση παίρνω μια μαρτυρία λόγου και ζωής για τον Ιησού Χριστού .

Από αυτή την μαρτυρία ο μαθητής ξεκινά για να δώσει την προσωπική του απάντηση σε αυτήν την ερώτηση. Ο άγιος Παύλος συμβουλεύει “τα πάντα δοκιμάζεται το καλό κατέχεται”, ώστε να φτάσει σε μια σχέση ζωή με τον Ιησού η οποία να ποτίζει κάθε πτυχή της ζωής του το Εγώ του αν τελικά δεχτεί την αρχική μαρτυριά ή να την απορρίψω. Και ο αγ. Πέτρος ξεκίνησε μια πορεία προς την πίστη στον Ιησού Χριστό ξεκινώντας από την μαρτυρία του Ιωάννη του Βαπτιστή και του αδελφού του Ανδρέα αλλά και τον ίδιο τον Ιησού που έζησε για καιρό μαζί του.

Και για μας  σήμερα ο Πέτρος μας δίνει μια μαρτυρία από την οποία μπορούμε και εμείς να ξεκινήσουμε την αναζήτηση την μελέτη την επιλογή μας. Η μαρτυρία του: Ομολογεί ότι “Εσύ είσαι ο Χριστός , ο Υιός του Θεού του Ζωντανού”                                  

- Χριστός ... δεν είναι ένα όνομα ουσιαστικό που καθορίζει, αλλά είναι ένα χαρακτηριστικό που δείχνει την προέλευση του Ιησού και το έργο του, από που αντλεί την δύναμή του, για να κάνει  ότι κάνει.
Και συνεχίζει, Υιός του Θεού – Έχεις μια σχέση με το Θεό είναι τόσο βαθιά είναι όπως ενός πατέρα με το παιδί του. Γι αυτό μπορείς να κάνεις τα πράγματα που μόνο ο Θεός μπορεί να κάνει.

- Και ολοκληρώνει με πράξη πίστεως για τον Θεό που τον ονομάζει : Ζωντανό Θεό: Αυτός που κάνει τη ζωή να υπάρχει, Η πηγή από την οποία ρέει η ζωή ανεξάντλητη και απεριόριστη.

Συνοψίζοντας θα λέγαμε ότι ο Πέτρο είπε: Εσύ είσαι το χέρι του Θεού που είναι η πηγή της ζωής μέσα στην ιστορία γιαυτό μπορείς να κάνεις ότι κάνεις

Τόσο η ερώτηση του Ιησού όσο και η απάντηση του Πέτρου λένε ότι, η πίστη στο Χριστό, δεν είναι πότε προφανής και μια φορά για πάντα , αλλά είναι μια σχέση ζωής που πρέπει κάθε μέρα να την ανανεώνεται και να καλλιεργείται για να μείνει ζωντανή και πραγματική.

Το Ευαγγέλιο θα λέγαμε ότι μας υποχρεώνει να μην δεχόμαστε τίποτα ως δεδομένο ή γνωστό: ούτε το καλό ούτε το κακό, ούτε τη ζωή ούτε το θάνατο , ούτε τον άνθρωπο ούτε τον Θεό.

Η όποια απάντηση στην ερώτηση, και σε ότι αφορά την πίστη μας για να είναι η αληθινή, πρέπει να βγαίνει από την καρδιά μας, από τα βάθη του είναι μας, εκεί όπου ο άνθρωπος είναι απόλυτα μόνος με τον εαυτόν του και δεν μπορεί να κρυφτεί. Εκεί βρίσκουμε την πραγματική ταυτότητα μας με τα καλά και τα λιγότερο καλά μας. Εκεί που προσπαθώ να δώσω νόημα στη ζωή μου.

Ο Χριστιανισμός δεν είναι τα δόγματα ή ιδεολογίες και οι δεοντολογίες που απορρέουν από αυτά. Όλα είναι, και ξεκινούν από μια σχέση ζωής με τον Ιησού, που είναι το χέρι του Θεού μέσα στην ιστορία γιαυτό μπορεί να κάνει ότι κάνει αυτό που ο Θεός κάνει, που είναι η πηγή της Ζωής. Και προσπαθώ να ζήσω όπως εκείνος έζησε και να τον αγαπήσω στο πρόσωπο των συνανθρώπων μου. Και παρόλο που δεν ξέρω καν αν θα πετύχω ποτέ θα το καταφέρω δεν παύω να προσπαθώ και ξανά προσπαθώ.