Σηκώνω τον Σταυρό μου: παίρνω όλη την αγάπη, για την οποία είμαι ικανός, και ακολουθώ τον Ιησού Α΄ Κύκλος - 22η Τακτική Κυριακή

 Κυριακή 30 Αυγούστου 2020 - 

    Με την σημερινή περικοπή ο ευαγγελιστής Ματθαίος ενεργεί μια αποφασιστική τομή στο ευαγγέλιο του: τελειώνει η περίοδος η γεμάτη ενθουσιασμό και αισιοδοξία των πρώτων  περιοδειών στους δρόμους της Παλαιστίνης και αρχίζει η μεγάλη πορεία προς το πάθος, το θάνατο και την Ανάσταση : ο Ιησούς αρχίζει να λέει πως έπρεπε να υποφέρει πολύ και να θανατωθεί. 

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (Ματ. 16, 21- 27)

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς άρχισε να φανερώνει στους μαθητές του ότι
πρέπει να πάει στα Ιεροσόλυμα και να πάθει πολλά από τους πρεσβύτερους και τους αρχιερείς και τους γραμματείς και να σκοτωθεί και την τρίτη ημέρα να αναστηθεί. Κι ο Πέτρος αφού τον πήρε κατά μέρος, άρχισε να τον μαλώνει λέγοντας: "Ο Θεός να σε ελεήσει, Κύριε. Να μη σου συμβεί αυτό!". Αλλά εκείνος, γυρίζοντας, είπε στον Πέτρο: "Πήγαινε πίσω μου, Σατανά! Είσαι σκάνδαλο για μένα, επειδή δεν σκέπτεσαι αυτά που ανήκουν στο Θεό, αλλά αυτά που ανήκουν στους ανθρώπους!".Τότε ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: "Αν κάποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθεί. Όποιος, πράγματι, θέλει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει. Και όποιος χάσει τη ζωή του για μένα, θα τη βρει. Πράγματι, σε τι θα οφεληθεί ένας άνθρωπος αν κερδίσει όλο τον κόσμο, αλλά χάσει τη ζωή του; 'Η, τι μπορεί να δώσει ένας άνθρωπος για αντάλλαγμα της ζωής του; Διότι πρόκειται να έλθει ο Υιός του ανθρώπου μέσα στη δόξα του Πατέρα του, μαζί με τους αγγέλους του, και τότε θα αποδώσει στον καθένα σύμφωνα με τα έργα του..”

Λόγος του Κυρίου

     Στην ευαγγελική περικοπή της προηγούμενης Κυριακής, ο απόστολος Πέτρος φάνηκε ότι ήταν ικανός να αναγνωρίσει και να ομολογήσει τον Ιησού ως Υιό του Θεού, σήμερα όμως δεν στάθηκε στον ύψος των περιστάσεων, δεν μπόρεσε να ανεχθεί το βάρος της πρώτης αναγγελίας τους πάθους εκ μέρους του Ιησού, γιαυτό και τον  “ τον πήρε κατά μέρος, άρχισε να τον μαλώνει” και ίδιος ο Ιησούς που πρώτα τον επαίνεσε τώρα τον επιπλήττει  σοβαρά “επειδή δεν σκέφτεται σαν τον Θεό αλλά σαν τους ανθρώπους”. 

Το επεισόδιο αυτό έρχεται να μας θυμίσει το πόσο εύκολα μπορούμε να παρεκτραπούμε από μια ορθή αρχική τοποθέτησή μας, όταν οι προκαταλήψεις, η ανθρωπαρέσκεια, οι ετικέτες, που ήδη έχουν επικολληθεί, μπορούν να μας παρασύρουν προς άλλες κατευθύνσεις, πιο συμφέρουσες εκ πρώτης όψεως για τον τον εαυτό μας, αλλά και όταν εκφέρουμε γνώμη για κάποιον άλλο. 

Είναι αλήθεια πως κανείς δεν είναι ασφαλής από λάθη. Ποτέ δεν πρέπει να εκλαμβάνουμε τον εαυτόν μας απαλλαγμένο από την προσπάθεια μιας σωστής εκτίμησης και αξιολόγησης των σκέψεων και τα σχεδίων μας, δεν μπορούμε ποτέ να εμπιστευτούμε τυφλά τον εαυτό μας. Ακόμα κι αν κοιτάξουμε πίσω, δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουμε ήδη κατανοήσει το θέλημα του Θεού και το σχέδιό του σε όλες τις περιπτώσεις. Όσο περισσότερο εκ των προτέρων υποθέτουμε ότι είμαστε με το σωστό, τόσο με περισσή ευκολία το κακό μπορεί να παρεισφρήσει. 

  

 Σ’ αυτό το σημείο είναι ο Ιησούς ξεκαθαρίζει τις προϋποθέσεις για να είναι κάποιος  μαθητής του: «Αν κάποιος θέλει να ακολουθήσει μετά από εμένα, πρέπει να αρνηθεί τον εαυτό του, να πάρει τον σταυρό του και να με ακολουθήσει». Ο Σταυρός για τον όποιο μιλά ο Ιησούς, δεν είναι οι καθημερινές δυσκολίες και αντιξοότητες που αντιμετωπίζουμε στη ζωή μας, όσο  το ότι ο μαθητής πρέπει να αρνηθεί την ιδέα που έχει για το Θεό και να αποδεχτεί εκείνη που έχει ο Ιησούς για τον Θεό. Όχι πλέον ενός Θεού ισχυρού και φοβερού άτεγκτου ανταποδοτικού και τιμωρού δικαστή, αλλά ενός Θεός που αποκαλύπτει τον εαυτό του, με την αγάπη, την συμπόνια και που ταυτίζεται με τους τελευταίους. Ενός Θεού που μοιάζει στον πάτερα της παραβολής ‘άσωτου γιού”. Αλλάζοντας την αντίληψη μας για το Θεό αλλάζει η αντίληψή που έχουμε για τους συνανθρώπους μας του κόσμου και το πως να ζούμε μέσα σ’ αυτόν στον κόσμο. 

  “Παίρνω το σταυρό μου” σημαίνει  ασπάζομαι την λογική του σταυρού.  Ζω μια ζωή για χάρη των άλλων, όπως και ο Ιησούς Χριστός. Ο σταυρός του μαθητή δεν είναι λοιπόν  η κόπωση, η ασθένεια, ο καθημερινός πόνος όσο  να καταλάβουμε “ότι «σταυρός» και  «αγάπη» είναι συνώνυμα . Λέει λοιπόν ο Ιησούς: “Αν κάποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας πάρει όλη την αγάπη, για την οποία είναι ικανός, και ας με  ακολουθήσει.” Ο Σταυρός είναι το “πως δεν θα ταυτιστούμε με το πνεύμα αυτού του κόσμου”.

Έλεγε ο Αϊστάϊν: «Το δράμα του κόσμου δεν είναι ότι μερικοί κάνουν κακό, αλλά ότι η μεγάλη πλειοψηφία δεν αντιτίθεται στο κακό». Δεν υπάρχει ειρήνη εάν συμμορφωνόμαστε με το πνεύμα αυτού του κόσμου. Δεν θα υπάρξει ειρήνη αν συμμορφωθούμε με το βάρος της σοβαρής αγάπης. Δεν θα υπάρξει ειρήνη αν συνέχεια ξεχνούμε ότι έχουμε ψυχή, και πως η ψυχή μου, είναι η ανάσα του Θεού!