ΠΑΝΗΡΥΡΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΑΡΙΑΣ Η είδηση, η γνώση και η ζωή.“ Η Μαριάμ διατηρούσε όλα αυτά τα λόγια στην καρδιά της και τα σκεφτόταν συνεχώς" (Λκ. 2, 16-21)

 

Παρασκευή, 1η Ιανουαρίου 2021

Η αναγγελία – η είδηση - του αγγέλου στους βοσκούς ήταν “σήμερα για χάρη σας γεννήθηκε σωτήρας” και ο άγγελος δεν σταματά σ΄ αυτό αλλά συνεχίζει: Θα βρείτε ένα βρέφος ...” δεν φτάνει να πληροφορηθώ πως κάτι υπάρχει για να πω ότι το γνωρίζω. Για να το γνωρίσω είναι απαραίτητο να το βρω, να το ζήσω για να το εκτιμήσω και να το βάλω στη ζωή μου.

Μόνο τότε, από την πληροφορία, την αναγγελία, την είδηση “ γεννιέται για εμάς” η γνώση, διαφορετικά μένει μια απλή πληροφορία.

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά ΄Αγιο Ευαγγέλιο (2, 16-21)

Κι όταν αναχώρησαν από κοντά τους οι άγγελοι στον ουρανό, οι βοσκοί είπαν μεταξύ τους: "Ας πάμε, λοιπόν, μέχρι τη Βηθλεέμ για να δούμε αυτό το γεγονός που συνέβηκε και το οποίο ο Κύριος μας έκαμε γνωστό". Και πήγαν γρήγορα και βρήκαν τη Μαρία και τον Ιωσήφ και το βρέφος να βρίσκεται στη φάτνη. 'Οταν είδαν, έκαμαν γνωστό το λόγο που τους αναγγέλθηκε, σχετικά με το παιδί. Κι όλοι όσοι άκουσαν θαύμασαν γι' αυτά που τους διηγήθηκαν οι βοσκοί. Και η Μαριάμ όλα αυτά τα λόγια τα κρατούσε στην καρδιά της και τα μελετούσε.

Οι βοσκοί επέστρεψαν πίσω δοξάζοντας και αινώντας το Θεό για όλα εκείνα που άκουσαν και είδαν, όπως τους είχε λεχθεί.

Λόγος του Κυρίου

Έτσι και οι βοσκοί πρώτα πληροφορήθηκαν. Πληροφορήθηκαν αλλά για να γνωρίσουν άρχισαν μια διαδικασία. Βγήκαν από τα γνωστά τους μέρη και ερεύνησαν για να βρουν το βρέφος. Μας διδάσκουν ότι μόνο αν βγαίνουμε από τον εαυτό μας, εάν απελευθερωθούμε από τις προκαταλήψεις μας, εάν δεχτούμε την κόπωση της έρευνας, μεσ’ τα σκοτάδια ή το ημίφως της ζωής μας , θα βρούμε τον Σωτήρα.

Η γνώση που δίνει νόημα στο “ζω και υπάρχω”, αυτό δηλαδή που καθιστά αυθεντικό το είναι μου , είναι όταν βγαίνω από το εγώ και ερευνώ, ανακαλύπτω και εκτιμώ. Είναι σημαντικό δηλαδή να μην παραμένουμε κλειστοί στον εαυτόν μας αδρανείς, απόμακροι, ευχαριστημένοι με ό,τι έχουμε και αυτάρκεις, αλλά να αναζητάμε παντού. Ο ΄Αγιος Παύλος συνιστούσε : ‘τα πάντα δοκιμάζετε το καλό να κρατάτε’. Στη πορεία της αναζήτησης και της εκτίμησής μας τίποτα δεν πρέπει να αγνοούμε όσο τα μικρά και τα ελάχιστα να μας φαίνονται , τι βρήκαν οι βοσκοί ένα “βρέφος ξαπλωμένο στο παχνί” .

Η επιβράβευσή μας στην πορεία μας αυτή είναι η ανακάλυψη των πάντων, όλων εκείνων που κάνουν τον άνθρωπο να είναι άνθρωπος , ακόμη και του Θεού που συνοδεύει τον άνθρωπο όχι με σημεία επιβλητικά και αλλά διακριτικά.

“Η Μαριάμ διατηρούσε όλα αυτά τα λόγια στην καρδιά της και τα σκεφτόταν συνεχώς”. Το να θυμόμαστε απλά είναι γλυκιά νοσταλγία του χαμένου μικρού μας κόσμου, που ο χρόνος έσβησε την μνήμη των πικρών αναμνήσεων και άφησέ μόνο το γλυκόξινο της χαμένης νιότης. Το παρελθόν χρειάζεται να το έχουμε ως ενεργή και παρούσα μνήμη, ώστε να μπορεί να φωτίσει την πορεία προς το μέλλον. “Η πίστη”, λέει ο Πάπας Φραγκίσκος, “είναι ανάμνηση του μέλλοντος και συνδέεται στενά με την ελπίδα”(ΦτΠ 10).

Η Μαριάμ που διατηρούσε όλα αυτά τα λόγια στην καρδιά της και τα σκεφτόταν συνεχώς είναι για μας δάσκαλος πίστης και ελπίδας. Ο πιστός είναι ουσιαστικά 'αυτός που θυμάται' ” συνεχίζει ο Πάπας, “επειδή το φως που φέρνει η πίστη, συνδέει τη ζωή μας με την θύμηση των ευεργεσιών του Θεού που έκανε για μας και την προοδευτική εκπλήρωση των υποσχέσεών του” .

Είναι απαραίτητο, σήμερα που αρχίζουμε έναν καινούργιο χρόνο, να μην πετάξουμε ούτε και να ξεχάσουμε τον παλιό, με τα καλά και τα άσχημά του, επειδή όλα είναι μέρος της ζωής μας και πρέπει να τα κρατήσουμε όπως η Μαριάμ διατηρούσε όλα αυτά τα λόγια στην καρδιά της και τα σκεφτόταν συνεχώς, ώστε να συνεχίσουν να μας αποκαλύπτουν το μεγαλείο του Θεού και να μας μυούν στην σταθερότητα της πίστης, στη βεβαιότητα της ελπίδα.