Ο μαθητής του Ιησού πάει σε συνάντηση της Χαράς Α ΄Κύκλος, 32η Τακτική Κυριακή -

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2020

Στις παραβολές του ο Ιησούς αρέσκεται να χρησιμοποιεί γεγονότα της καθημερινότητας, ως μέσον σύγκρισης για να περιγράψει στους ακροατές του άγνωστες ή δυσκολονόητες πτυχές της Βασιλείας του Θεού. Στην προκειμένη περίπτωση διαλέγει τη γιορτή ενός γάμου για να περιγράψει την έννοια και τον διαφορετικό τρόπο αναμονής και επαγρύπνησης της έλευσης της Βασιλείας του Θεού στη ζωή των πιστών.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (Mτ 25,1-13)

 

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς είπε στους μαθητές του. “Η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με δέκα παρθένες, οι οποίες αφού πήραν τα λυχνάρια τους βγήκαν σε προϋπάντηση του γαμπρού. Αλλά πέντε απ' αυτές ήταν επιπόλαιες και πέντε συνετές. Οι επιπόλαιες όταν πήραν τα λυχνάρια τους, δεν πήραν μαζί τους λάδι. Ενώ οι συνετές πήραν λάδι στα δοχεία μαζί με τα λυχνάρια τους. Αλλά επειδή ο γαμπρός αργούσε όλες νύσταξαν και κοιμήθηκαν. Αλλά κατά τα μεσάνυχτα ακούσθηκε μια κραυγή: "'Έρχεται ο γαμπρός! Βγείτε σε συνάντησή του!". Τότε σηκώθηκαν όλες οι κοπέλες κι ετοίμασαν τα λυχνάρια τους. Αλλά οι επιπόλαιες είπαν στις συνετές: "Δώστε μας από το λάδι σας, διότι τα λυχνάρια μας σβήνουν". Απάντησαν τότε οι συνετές και είπαν: "'Οχι, διότι υπάρχει κίνδυνος να μη φθάσει ούτε για μας ούτε για σας. Πηγαίνετε, καλύτερα, στους πωλητές και αγοράστε για σας". Κι ενώ εκείνες πήγαιναν να αγοράσουν, ήλθε ο γαμπρός κι αυτές που ήταν έτοιμες μπήκαν μαζί του στο γάμο κι έκλεισε η πόρτα.'Υστερα ήλθαν και οι υπόλοιπες κοπέλες και έλεγαν: "Κύριε, κύριε, άνοιξέ μας!". Αλλά εκείνος απάντησε λέγοντας: "Αλήθεια σας λέω: δε σας γνωρίζω". Αγρυπνείτε, λοιπόν, διότι δε γνωρίζετε ούτε την ημέρα ούτε την ώρα".

Λόγος του Κυρίου

Στην παραβολή μας η ζωή περιγράφεται ως μια έξοδος και μια πορεία προς ένα χαρούμενο γεγονός: “Βγήκαν σε προϋπάντηση του γαμπρού” ή “ Έρχεται ο γαμπρός! Βγείτε σε συνάντησή του ”. Πρώτο χαρακτηριστικό: Η Βασιλεία του Θεού είναι για τον πιστό μια συνάντηση που προκαλεί χαρά. Όπως η γέννηση είναι η έξοδος από τα μητρικά σπλάχνα προς συνάντηση της ζωής, έτσι και η έξοδος από τη ζωή είναι η συνάντηση με τον Αγαπημένο. Και βιβλικά είναι η έξοδος του λαού του Ισραήλ από τη σκλαβιά της Αιγύπτου και πορεία προς την ελευθερία της γης της επαγγελίας. Οι δέκα κοπέλες πηγαίνουν σε συνάντηση της γαμήλιας χαράς που δεν θα την απολαύσουν μοναχικά, αλλά θα τη μοιραστούν, θα τη ζήσουν μαζί με άλλους και την πορεία προς αυτή τη χαρούμενη συνάντηση την κάνουν ως συντροφιά. Ώσπου να φτάσουν στη συνάντηση και στο λαμπρό φως της γαμήλιας αίθουσας, πορεύονται μέσα στο σκοτάδι με ελάχιστο φως από «το λυχνάρι» για να μην χάσουν το δρόμο και για να μην έχουν ατύχημα. Το φως της πίστης που μας καθοδηγεί στην αβεβαιότητα της ζωής.

Η παραβολή «με τις δέκα κοπέλες» αποβλέπει στο να ενστερνίσει, να κρατήσει ζωντανή τη σωστή αναμονή της συνάντησης με τον Κύριο και να υποδείξει το πώς βιώνεται αυτός ο καιρός της αναμονής.  

Σκοπεύει, ακόμη, να επιστήσει την προσοχή στον κίνδυνο μην τυχόν και ο καιρός της αναμονής να βιωθεί ως φυγή προς το «όσα έρθουν και όσα πάνε»... “οι επιπόλαιες, όταν πήραν τα λυχνάρια τους, δεν πήραν μαζί τους λάδι” ή στην καλύτερη περίπτωση ως δέσμευση με τα πράγματα του κόσμου, ως νόημα ζωής και εγκατάλειψη της πνευματικής διάστασης της ζωής. Σε αυτή την πορεία χρειάζεται κάποιος να είναι έτοιμος για κάθε ενδεχόμενο και να μπορεί να κάνει διάκριση του σωστού: “Αγρυπνείτε”, “οι συνετές πήραν λάδι στα δοχεία μαζί με τα λυχνάρια τους”. Αν το τέλος αργεί και κουράζει δεν χρειάζεται απογοήτευση, ζήσε την καθημερινότητα: “νύσταξαν και κοιμήθηκαν”.

Το σημαντικό είναι την κατάλληλη στιγμή, όταν ο Λόγος ακουστεί : “Έρχεται ο γαμπρός! Βγείτε σε συνάντησή του!”, να είσαι έτοιμος: “σηκώθηκαν όλες οι κοπέλες και ετοίμασαν τα λυχνάρια τους”, οι πέντε είχαν “πάρει λάδι στα δοχεία μαζί με τα λυχνάρια τους”, δεν βρέθηκαν προ απροόπτου. Η καλή θέληση πάντοτε υπάρχει, αλλά η ετοιμότητα φαίνεται στην πράξη: “Δώστε μας από το λάδι σας, διότι τα λυχνάρια μας σβήνουν”. Η σοφία είναι συνυφασμένη με τη σύνεση και όχι με τη γνώση, η γνώση μπορεί να βοηθήσει. Τη σοφία όλοι την επιθυμούν, αλλά αποκτάται μετά από κοπιαστική αναζήτηση και άσκηση. Η κατάκτησή της δεν είναι «μια φορά για πάντα» ή «κατά περίπτωση»˙ είναι αποτέλεσμα μιας προσπάθειας σε κάθε στιγμή της ζωής. Η άρνηση των συνετών κοριτσιών να μην μοιραστούν το λάδι δεν είναι εγωισμός, αλλά ένδειξη ευθύνης. Η σύνεση είναι προσωπική και δεν την μοιράζεσαι, όπως και το αίσθημα ευθύνης. Κανένας δεν μπορεί να κάνει στη θέση σου ό,τι εσύ πρέπει να κάνεις, δηλαδή δεν μπορεί κάποιος να αγαπήσει έναν άλλον στη θέση σου. Δεν υπάρχει η “πονηριά” της τελευταίας στιγμής για να κατακτήσεις το είμαι εντάξει, την έχεις και τη ζεις. Το τέλος και ο σκοπός προετοιμάζονται από ένα τρόπο συνετής και σοφής ζωής.

Η παραβολή είναι ενθαρρυντική και παρηγορητική: πηγαίνουμε σε συνάντηση της χαράς! Όλοι στο δρόμο μπορούμε να αποκάνουμε και να κοιμηθούμε, αλλά πάντα υπάρχει ο “Λόγος” : “ 'Ερχεται ο γαμπρός! Βγείτε σε συνάντησή του! ”, που μπορεί να μας ξυπνήσει για να προετοιμαστούμε. Η Βασιλεία δεν έρχεται για να μας “τσακώσει ανέτοιμους”, τουναντίον, μας δίνεται η ευκαιρία να αναζωογονήσουμε «το λυχνάρι» με την ευθύνη μας, ώστε να ανταποκριθούμε στην πρόσκληση και να αγκαλιάσουμε τον Ερχόμενο.

Γιατί αυτός ο διαχωρισμός 5 συνετές και 5 επιπόλαιες; Γιατί το αποφασιστικό γεγονός, η ειδοποιός διαφορά, δεν είναι η επιλογή να πάνε σε συνάντηση του γαμπρού, του Χριστού. Η σωστή επιλογή μπορεί να γίνει και μάλιστα εύκολα και με ενθουσιασμό. Το πρόβλημα είναι κατά πόσο είμαι διατεθειμένος να υιοθετήσω τα αναγκαία μέσα και εργαλεία για να μείνω πιστός σε αυτή την επιλογή, ώστε να με οδηγήσει στην επίτευξη του σκοπού. Το σπουδαιότερο εργαλείο, επί του προκειμένου, είναι η επαγρύπνηση.