"Τα πιο σημαντικά πράγματα δεν τα αναζητάμε, τα αναμενόμενα" Β΄Κύκλος , 1η Κυριακή της Παρουσίας.

 Κυριακή  29 Νοεμβρίου 2020.   

"Τα πιο σημαντικά πράγματα δεν τα  αναζητάμε, τα αναμενόμενα" (S. Weil)

Αυτή την Κυριακή αρχίζουμε τη λειτουργική περίοδο της Παρουσίας ή του Ερχομού, που θα ολοκληρωθεί με τη Γιορτή των Χριστουγέννων. Είναι η περίοδος που χαρακτηρίζεται από την σιγουριά πως κάτι το σημαντικό ήδη συνέβηκε και είναι σε  πλήρη εξέλιξη και αναμένουμε την ολοκλήρωση. Μέρος αυτής της ανάπτυξης είμαστε και εμείς ζώντας με τη χαρούμενη και δημιουργική αναμονή, χωρίς εφησυχασμούς ή φανατισμούς, αλλά πάντα σε ετοιμότητα για να αναγνωρίσουμε τα σημεία που προαναγγέλλουν τον ερχομό του Σωτήρα και, όταν έλθει, να είμαστε έτοιμοι αυτό να το κάνουμε δικό μας.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο  Ευαγγέλιο Μκ 13,33-37

Κατ εκείνο τον καιρό έλεγε ο ιησους στους μαθητές του Προσέχετε, αγρυπνείτε, διότι δε γνωρίζετε πότε θα είναι ο καιρός. Σαν κάποιο άνθρωπο που αναχώρησε από την πατρίδα του και άφησε το σπίτι του κι έδωσε στους δούλους του την εξουσία, στον καθένα το έργο του και στο θυρωρό έδωσε την εντολή να επαγρυπνεί. Αγρυπνείτε, λοιπόν. Διότι δε γνωρίζετε πότε έρχεται ο κύριος του σπιτιού: το βράδυ ή τα μεσάνυχτα ή στο λάλημα του πετεινού ή το πρωί, μη τυχόν κι έλθει ξαφνικά και σας βρει να κοιμάστε. Κι αυτό που λέω σε σας, το λέω σε όλους: επαγρυπνείτε!".

Λόγιος του Κυρίου

Την υπαρξιακή κατάσταση αυτής της αναμονής θα μπορούσαμε να την παρομοιάσουμε με την υπαρξιακή εκείνη κατάσταση της γυναίκας. Στην προοπτική της, πάντοτε, είναι η αναμονή της μητρότητας. Σε ένα πρώτο στάδιο η αναμονή  ολοκληρώνεται με την σύλληψη της ζωής στα σπλάχνα της. Αυτό την παραπέμπει στην αναμονή του “τότε” που η ζωή αυτή θα ανοίξει δυναμικά τον ορίζοντά της μέσα στο φως του ΄Ηλιου. 

Ζει μια κατάσταση όπου η σίγουρη παρουσία της νέας ζωής στα σπλάχνα της είναι συνυφασμένη με τη αγωνία, τις δυσκολίες, την ετοιμότητα και την προσοχή, να δέχεται και να ερμηνεύει σωστά τα σημεία που αυτή η ζωή, παρούσα και  απούσα  της δίνει και όλα αυτά  είναι συνυφασμένα με την εργώδη χαρά να αποδειχθεί άξια αυτού του θαυμάσιου γεγονότος της νέας ζωή που έρχεται, και να προετοιμάζεται ώστε η συνάντησή της με τη ζωή να είναι η καλύτερη δυνατή.

Μετά τη γέννηση . Τώρα δεν περιμένει το παιδί της να έλθει στον κόσμο. Η αναμονή της τώρα στρέφεται στο τι θα γίνει και πώς θα γίνει το παιδί της, και αυτό όχι χωρίς αυτήν αλλά με τη συμβολή της. 

Ο μαθητής μοιάζει και πάλι με την έγκυο γυναίκα που γέννησε.Δεν εφησυχάζει: Βλέπει κρίνει αποφασίζει τυπερ του καλού  Άγρυπνα, για να βάλει φραγμό στο κακό να αδράξει τις  ευκαιρίες για το καλό!

“Εφησυχάζουμε” όταν δεν περιμένουμε τίποτα, όταν είμαστε κολλημένοι στο  παρόν, κλειστοί στον κοσμικό ορίζοντα. Εντελώς απορροφημένοι από τα προβλήματα της καθημερινότητας ζούμε με το μούδιασμα πως έτσι πάντοτε γινόταν στον κόσμο,, με την πεποίθηση ότι τίποτα το καινούργιο κάτω από τον Ήλιο και εδώ είναι τα πάντα, και άκριτα δεχόμαστε “την μόδα” ως τρόπο ζωής για να είμαστε ευτυχισμένοι τη στιγμή που ζούμε.

Η επαγρύπνηση έχει δύο πλευρές: να είμαστε ξύπνιοι και προσεκτικοί για να αντιλαμβανόμαστε τις κακές ευκαιρίες που προκύπτουν καθημερινά, αλλά επίσης να είμαστε προσεκτικοί και έτοιμοι να αντιληφθούμε και να και να αδράξουμε τις πολλές ευκαιρίες για το καλό!

Ο χριστιανός ξέρει ότι οι ουρανοί ανοίχτηκαν και “ο Λόγος έστησε τη σκηνή τουανάμεσά σας” , ωστόσο περιμένει ακόμη το πότε ο Θεός, αυτό που άρχισε μέσω του Χριστού, θα το ολοκληρώσει και θα το σφραγίσει και το πώς -με τη χάρη Του-θα είμαστε μέρος αυτού του έργο