Πιστεύω, αγαπώ , τηρώ , γιαυτό είμαι ειρηνοποιός. Γ κύκλος 6η Κυριακή του Πάσχα Ιωάννη ( 14,23-29)

 Κυριακή 29η Ιουνίου 2022

Πιστεύω, αγαπώ , τηρώ , γιαυτό είμαι ειρηνοποιός

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι η απάντηση σε μια ερώτηση του ο απόστολου Ιούδα ««Κύριε»,γιατί θα φανερώσεις τον εαυτό σου σ’ εμάς κι όχι στον κόσμο;» .

Ας ακούσουμε τώρα την απάντηση του Ιησού όπως μας την μεταφέρει

το Ανάγνωσμα Ευαγγέλιο κατά Ιωάννη ( 14,23-29)

Ε κείνο τον καιρό λέει ο Ιούδας, όχι ο Ισκαριώτης στον, ««Κύριε»,γιατί θα φανερώσεις τον εαυτό σου σ’ εμάς κι όχι στον κόσμο;» είπε ο Ιησούς στους μαθητές του «Όποιος με αγαπάει θα τηρήσει το λόγο μου. Κι ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει, και θα έρθουμε σ’ αυτόν και θα κατοικήσουμε μαζί του. Αυτός που δε με αγαπάει δεν ακολουθεί τα λόγια μου. Τα λόγια όμως που ακούτε δεν προέρχονται από μένα, αλλά από τον Πατέρα που μ’ έστειλε.

Αυτά σας τα δίδαξα όλον αυτό τον καιρό που βρίσκομαι κοντά σας. Αλλά το Πνεύμα το Άγιο, ο Παράκλητος, που θα στείλει ο Πατέρας στο όνομά μου, εκείνος θα σας διδάξει τα πάντα και θα φέρει στη μνήμη σας όλα όσα σας έχω πει εγώ».

«Φεύγω και σας αφήνω την ειρήνη. Τη δική μου ειρήνη σας δίνω. Δε σας τη δίνω όπως τη δίνει ο κόσμος. Μην ανησυχείτε και μη δειλιάζετε. Ακούσατε αυτό που σας είπα: “φεύγω, αλλά θα ξανάρθω κοντά σας”. Αν με αγαπούσατε, θα χαιρόσασταν που σας είπα ότι πηγαίνω στον Πατέρα, γιατί ο Πατέρας είναι ανώτερος από μένα. Σας τα είπα αυτά τώρα, πριν γίνουν, ώστε, όταν τα δείτε να γίνονται, να πιστέψετε.

Λόγος του Κυρίου

Μπορούμε να χωρίσουμε την απάντηση του Ιησού σε τρία μέρη: στο πρώτο, ο Ιησούς απαντά σε ερώτηση του Ιούδα, στο δεύτερο μιλάει για την αποστολή του Πνεύματος, και στο τρίτο μιλα για το δώρο της ειρήνης.

α/ Η αγάπη για τον Χριστό

Ο Ιησούς λέει "«Όποιος με αγαπάει......». Η αγάπη είναι η μοναδική πραγματικότητα που δεν μπορούμε να επιβάλουμε, να την κατευθύνουμε, να την εκβιάσουμε, δηλαδή να την κάνουμε να γεννηθεί με κολακείες και δελεασμούς. Γεννιέται από μια παρουσία και ένα διάλογο ζωής μεταξύ δύο προσώπων. Ανατέλλει αυθόρμητα και τρέφεται από την παρουσία εκείνου , του αγαπημένου. Αυτή ήταν η εμπειρία του Ιησού από την Ναζαρέτ με τους μαθητές του. Πολλοί σχετίστηκαν μαζί του, μερικοί τον αγκάλιασαν και του αφοσιώθηκαν για μια ζωή, άλλοι τον πλησίασαν ευκαιριακά ή περιστασιακά ή με ιδιοτέλεια γι’ αυτό και τελικά τον εγκατέλειψαν.

«Όποιος με αγαπά θα τηρήσει το λόγο μου». Δηλαδή, εκείνος που με αγαπά φαίνεται γιατί ζει από και με το λόγο μου. «Τηρώ» στην Γραφή δεν δηλώνει τόσο υποτάσσομαι, υπακούω, μένω πιστός, βάζω σε πράξη όσο, αλλά και ακόμη περισσότερο, φυλάσσω, προστατεύω κάτι που εκτιμώ και από το οποίο έλκω νόημα για τη ζωή μου, στην προκείμενη περίπτωση το Λόγο του Ιησού τον υπολογίζω ως το πολυτιμότερο αγαθό που μπορώ να κατέχω και, όπως στην παραβολή, «πουλώ ότι άλλο έχω για να αποκτήσω αυτό το μοναδικό μαργαριτάρι». Ο μαθητής τηρώντας το Λόγο του Ιησού, λοιπόν δεν δηλώνει υποταγή αλλά μια στάση ετοιμότητας για να ακροαστεί το Λόγου του Ιησού να τον κατανοήσει, να τον ασπασθεί , για να τον έχει ως κριτήριο για τις επιλογές στη ζωή του, να είναι το νόημα της ζωής του. ΄Οπως ο φίλος/η επιδιώκει τη σχέση ζωής με τον/τη φίλο/η του.

Από εδώ πηγάζει η θεμελιώδης σημασία της ύπαρξης της Ακολουθίας του Θείου Λόγου, του πρώτου μέρους της θ. Λειτουργίας και της προσοχής με την οποία αφού πρώτα τον «ακούσουμε» στη συνέχεια να τον «τηρήσουμε». «Αυτά σας τα δίδαξα όλον αυτό τον καιρό που βρίσκομαι κοντά σας».

Αποτέλεσμα του “τηρώ το Λόγο του Ιησού”: «… ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει, και θα έρθουμε σ’ αυτόν και θα κατοικήσουμε μαζί του...το Πνεύμα το Άγιο, ο Παράκλητος, που θα στείλει ο Πατέρας στο όνομά μου, εκείνος θα σας διδάξει τα πάντα και θα φέρει στη μνήμη σας όλα όσα σας έχω πει εγώ», δηλαδή μια βαθιά κοινωνία ζωής.

Αγαπάμε ο ένας τον άλλο όπως ο Ιησούς μας αγάπησε; Γ' κυκλος 5η Κυριακή του Πάσχα Ιωα. 13,31-33’34-35

 

Κυριακή 22  Μαΐου 2019

Ο Ιησούς, λίγο πριν αντιμετωπίσει την «ώρα του», τον σκοπό της ύπαρξης του, γύρω από το τραπέζι του πασχαλινού δείπνου , που θα είναι και το τελευταίο του δείπνο, κάνει μια ανακεφαλαίωση της ζωή του με τους μαθητές του. Και τους εμπιστεύεται την επιτομή της ζωής του.

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη ΄Αγιο Ευαγγέλιο ( 13,31-33’34-35 )

Εκείνο τον καιρό είπε ο Ιησούς στους μαθητές του: «Ήρθε τώρα η ώρα να φανερωθεί η δόξα του Υιού του Ανθρώπου κι ο Θεός να δοξαστεί εξαιτίας του· κι αν ο Θεός δοξαστεί δι’ αυτού, τότε κι ο Θεός θα τον δοξάσει κοντά του, κι αυτό μάλιστα θα γίνει πολύ γρήγορα. Παιδιά μου, για πολύ λίγο θα είμαι ακόμη μαζί σας· θα με αναζητήσετε, και αυτό που είπα στους Ιουδαίους, πως δηλαδή εκεί που πηγαίνω εγώ εσείς δεν μπορείτε να ’ρθείτε, το λέω και σ’ εσάς τώρα. Σας δίνω μια νέα εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Όπως σας αγάπησα εγώ, να αγαπάτε κι εσείς ο ένας τον άλλο. Έτσι θα σας ξεχωρίζουν όλοι πως είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη ο ένας για τον άλλο».

Λόγος του Κυρίου

Η επιτομή της ζωής του Ιησού είναι στην υπόδειξη/οδηγία :« Σας δίνω μια νέα εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Όπως σας αγάπησα εγώ, να αγαπάτε κι εσείς ο ένας τον άλλο. Έτσι θα σας ξεχωρίζουν όλοι πως είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη ο ένας για τον άλλο»

Μια οδηγία, μια υπόδειξη ζωής και όχι μια διαταγή και ο φόβος της τιμωρίας αν παραβιαστεί · αγάπη και επιβολή δεν συμβαδίζουν. «Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο», είναι η Πηγή και το Αποκορύφωμα μιας ζωής. Πηγή των υπόλοιπων εντολών, οι άλλες εντολές δεν είναι παρά οι επιμέρους εκφράσεις και προσπάθειες εφαρμογής, εκπλήρωσης, υλοποίησης και βιώματος της μίας εντολής «να αγαπάτε ο ένας τον άλλο».

Η εντολή της αγάπης που ο Ιησούς δίνει στους μαθητές του, δεν παρουσιάζεται ως μια αφηρημένη θεωρία όπου ο εκάστοτε μαθητής οφείλει να αναζητήσει τους τρόπους υλοποίησης της, αλλά ο ίδιος προσφέρει και το υπόδειγμα στο οποίο πρέπει να τείνουν: «Όπως σας αγάπησα εγώ».

Στα χέρια του Ιησού είμαστε ασφαλείς. Γ κύκλος, 4 η Κυριακή του Πάσχα

Κυριακή  15  Μαΐου 2022

αφού πανηγυρίσαμε  για την Ανάσταση ( 1Κυρ.του Πάσχα), και ευχαριστήσαμε το Θεό για το έλεος του, που εκδηλώθηκε στον Ιησού (2Κυρ. του Πάσχα). Αφού  ομολογήσαμε  ότι ο Χριστός  είναι ο Υιός Θεός, που αναγγέλθηκε από τις Γραφές (3Κυρ. του Πάσχα). Τώρα φτάσαμε στην  τέταρτη Κυριακή του Πάσχα, που ονομάζεται «του καλού Ποιμένα», (4Κυρ. του Πάσχα)   αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας ως «λαός του, ποίμνιο της βοσκής του» (Ψαλμός 99)

Ανάγνωσμα από το κατά  Ιωάννη  ΄Αγιο  Ευαγγέλιο  (10, 27-30)

     

Εκείνο τον καιρό συνέχισε ο Ιησούς τη διδασκαλία του  λέγοντας: Τα δικά μου πρόβατα ακούνε τη φωνή μου, κι εγώ τα γνωρίζω και με ακολουθούν. Κι εγώ τους δίνω την αιώνια ζωή και ποτέ δε θα χαθούν και κανείς δε θα τα αρπάξει απ' το χέρι μου. Αυτό που μου έχει δώσει ο Πατέρας μου είναι ανώτερο απ' όλα και κανείς δε μπορεί να το αρπάξει απ' το χέρι του Πατέρα. Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα"..

Λόγος του Κυρίου

«Γνωρίζω»,  στην Αγία  Γραφή,   δεν είναι κάτι αόριστο και αφηρημένο, δεν σημαίνει   μια πληροφορία  ή μια γενικότητα · η γνώση είναι  μια συγκεκριμένη υπαρξιακή εμπειρία. Σημαίνει ότι εγώ που γνωρίζω, εγκαινιάζω μια προσωπική σχέση, μια αμοιβαία και βαθιά συναλλαγή ζωής. Όταν ο Ιησούς λέει «γνωρίζω» δηλώνει  πως  φροντίζει και αγαπά τους μαθητές του μέχρι να δώσει τη ζωή του γι αυτούς.

«Ακούω»  αυτό που μου λένε και ανοίγω την καρδιά μου στον λόγο εκείνο που ακούω , τον κάνω δικό μου και  τον κάνω πράξη στη ζωή μου.

«Ακολουθώ»  διότι  στο λόγο  αυτό που άκουσα και γνώρισα,  βρήκα το νόημα της ζωής μου.

Στην προκειμένη περίπτωση  οι λέξεις  : γνωρίζω,  ακούω, και ακολουθώ  βρίσκουν το πλήρωμά τους όταν ο μαθητής δέχεται  την Αποκάλυψη που ο Πατέρας μέσω του Υιού και με την Δύναμη του Αγίου Πνεύματος ενεργεί.   

Η ακρόαση είναι μια εθελοντική πράξη με την οποία αποφασίζω να δώσω προσοχή στο τι λέει ο άλλος γιατί μου κίνησε την προσοχή, την ευαισθησία και την ευφυΐα  με τις οποίες είμαι προικισμένος. Για να ακούσεις πραγματικά χρειάζεται χρόνος, ενδιαφέρον, συμμετοχή, συμμερισμός … «Η πίστη γεννιέται από την ακρόαση» (Ρωμ 10,17), διδάσκει ο αγ. Παύλος που από μικρός είχε μάθει από την προσευχή-ομολογία πίστεως που κάθε ευσεβής ιουδαίος έπρεπε τουλάχιστο τρεις φορές την ημέρα να απαγγείλει,  ότι την εβραϊκή πίστη βασίζεται στην ακρόαση : «Άκουσε , Ισραήλ, ο Κύριος είναι ο Θεός μας, ο Κύριος είναι Ένας» (Δτ 6,4). Ακούω δεν σημαίνει απλά ότι αναγνωρίζω, ξεχωρίζω από άλλες φωνές αλλά ότι σ’ αυτά που άκουσε εντόπισα κάτι παραπάνω που αφορά τη ζωή μου ότι μπορεί να καθοδηγήσει τη ζωή και του δείχνω εμπιστοσύνη. Η ακρόαση εμπλέκει όλη μας την ύπαρξη, όλες τις επικοινωνιακές ικανότητες και όχι μόνο την ακοή. Σ’ αυτό ιουδαίοι και μαθητές του Χριστού είναι σύμφωνοι.

Μαθητές ατελείς αλλά αγαπημένοι Γ κύκλος, 3η Κυριακή του Πάσχα (Ιωαν 21,1-19)

Κυριακή 12 Μαΐου 2019

Το σημερινό ευαγγελικό επεισόδιο, μια λιτή αφήγηση, χρονολογικά απροσδιόριστη, κάποια μέρα μετά την Ανάσταση, και γι’ αυτό είναι μια πρόσκληση για το πιστό κάθε εποχής να τη διαβάσει ως μια σελίδα παραδειγματική του απευθύνεται σε εκείνον προσωπικά .

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη αγ. Ευαγγέλιο (21,1-19)

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς εμφανίστηκε πάλι στους μαθητές στην όχθη της λίμνης της Τιβεριάδας. Και να πώς εμφανίστηκε: Ήταν μαζί ο Σίμων Πέτρος, ο Θωμάς που λεγόταν  Δίδυμος, ο Ναθαναήλ, που καταγόταν από την Κανά της Γαλιλαίας, οι δύο γιοι του Ζεβεδαίου κι άλλοι δύο από τους μαθητές του. Τους λέει ο Σίμων Πέτρος: «Πηγαίνω να ψαρέψω». «Ερχόμαστε κι εμείς μαζί σου», του λένε εκείνοι. Βγήκαν έξω κι αμέσως ανέβηκαν στο πλοίο, αλλά όλη εκείνη τη νύχτα δεν έπιασαν τίποτα. Όταν πια ξημέρωσε, στάθηκε ο Ιησούς στο γιαλό· οι μαθητές όμως δεν ήξεραν ότι ήταν ο Ιησούς. Τους λέει τότε ο Ιησούς: «Παιδιά, μήπως έχετε κάτι για προσφάγι;» «Όχι», του αποκρίθηκαν. Εκείνος τότε τους λέει: «Ρίξτε το δίχτυ στη δεξιά μεριά του πλοίου και θα βρείτε ψάρια». Πραγματικά, έριξαν το δίχτυ, και τα ψάρια ήταν τόσα πολλά, που δεν μπορούσαν να τραβήξουν το δίχτυ. Λέει τότε στον Πέτρο ο μαθητής εκείνος που ο Ιησούς τον αγαπούσε: «Ο Κύριος είναι!» Μόλις άκουσε ο Σίμων Πέτρος πως είναι ο Κύριος, ζώστηκε το ιμάτιό του, επειδή ήταν γυμνός, και ρίχτηκε στο νερό. Οι άλλοι μαθητές ήρθαν με το πλοιάριο, σέρνοντας το δίχτυ με τα ψάρια, γιατί δεν απείχαν από τη στεριά παρά εκατό περίπου μέτρα. Όταν αποβιβάστηκαν στη στεριά, βλέπουν εκεί αναμμένη μια ανθρακιά κι ένα ψάρι πάνω στη φωτιά, και ψωμί. Τους λέει ο Ιησούς: «Φέρτε από τα ψάρια που πιάσατε τώρα». Ανέβηκε τότε στο πλοίο ο Σίμων Πέτρος και τράβηξε το δίχτυ στη στεριά, γεμάτο μεγάλα ψάρια, για την ακρίβεια εκατόν πενήντα τρία. Κι ενώ ήταν τόσα πολλά ψάρια, το δίχτυ δεν είχε σκιστεί. «Ελάτε να φάτε», τους λέει ο Ιησούς. Και κανείς από τους μαθητές δεν τολμούσε να τον ρωτήσει, «εσύ ποιος είσαι;» γιατί ήξεραν πως είναι ο Κύριος. Έρχεται ο Ιησούς, παίρνει το ψωμί και τους το μοιράζει. Το ίδιο έκανε και με το ψάρι. Αυτή ήταν η τρίτη εμφάνιση του Ιησού στους μαθητές μετά την ανάστασή του.

Όταν, λοιπόν, έφαγαν, λέει ο Ιησούς στο Σίμωνα Πέτρο: «Σίμων, γιε του Ιωνά, μ’ αγαπάς περισσότερο απ’ όσο αυτοί εδώ;» «Ναι, Κύριε», του απαντάει ο Πέτρος, «εσύ ξέρεις πως σ’ αγαπώ». Του λέει τότε: «Βόσκε τ’ αρνιά μου». Τον ρωτάει πάλι για δεύτερη φορά: «Σίμων, γιε του Ιωνά, μ’ αγαπάς;» «Ναι, Κύριε», του αποκρίνεται εκείνος, «εσύ ξέρεις ότι σ’ αγαπώ». Του λέει τότε: «Ποίμαινε τα πρόβατά μου». Τον ρωτάει για τρίτη φορά: «Σίμων, γιε του Ιωνά, μ’ αγαπάς;» Στενοχωρήθηκε ο Πέτρος που τον ρώτησε για τρίτη φορά «μ’ αγαπάς;» και του απαντάει: «Κύριε, εσύ τα ξέρεις όλα· εσύ ξέρεις ότι σ’ αγαπώ». Του λέει τότε ο Ιησούς: «Βόσκε τα πρόβατά μου. Όταν ήσουν νεότερος, έδενες τη ζώνη στη μέση σου και πήγαινες όπου ήθελες εσύ· όταν όμως γεράσεις, σε βεβαιώνω πως θ’ απλώσεις τα χέρια σου, και κάποιος άλλος θα σε ζώσει και θα σε πάει εκεί που δε θέλεις». Αυτό το είπε για να δείξει με ποιον θάνατο θα δόξαζε το Θεό. Κι αφού το είπε αυτό, του λέει: «Ακολούθησέ με».

Λόγος του Κυρίου

Στην αρχή υπάρχει η απογοήτευση και η κατάθλιψη. Όλοι αργά ή γρήγορα πάμε σε συνάντηση μιας τέτοιας κατάστασης. Ο Πέτρος επιστρέφει στο ψάρεμα, αλλά δεν είναι απλά μια επιστροφή στην παλιά του. Μια επιστροφή με γεύση πικρή. Ήταν ωραίο όσο κράτησε για να δούμε τώρα τι θα γίνουμε. Και αυτό είναι ένα πράγμα πολύ μεταδοτικό γιατί όλοι οι άλλοι μαθητές τον ακολουθούν σε αυτή την επιστροφή στην παλιά καθημερινή ζωή. Η προηγούμενη εμπειρία τους ως μαθητές ενός κοινού δασκάλου τους και η κοινή ζωή είχε αφήσει στη ζωή τους βαθιά τα σημάδια τους συνέδεε η φιλία της συνύπαρξης και της αλληλεγγύης η αίσθηση της κοινής τύχης. Με τον Ιησού ήταν δύσκολα αλλά επιδιώκαμε κάτι ελπίζαμε σε κάτι, τώρα τι κάνουμε; Είναι μια κατάντια νοιώθουν άδειοι. Από δίπλα έρχεται η αποτυχία, μια νύχτα ψάρευαν χωρίς επιτυχία.

Ιησούς πηγαίνει να τους βρει μέσα σ’ αυτήν την κατάσταση που ζουν έχουν την ανάγκη του. Πηγαίνει να τους βρει.

Ένας άγνωστος στην παραλία τους περιμένει και τους καλεί να επιμείνουν: «Ρίξτε το δίχτυ στη δεξιά πλευρά του σκάφους και θα βρείτε». Εκείνοι δύσκολα τον αναγνωρίζουν, όμως η αγαπά συμπληρώνει των αισθήσεων τα κενά. «Λέει τότε στον Πέτρο ο μαθητής εκείνος που ο Ιησούς τον αγαπούσε: «Ο Κύριος είναι!». Η διορατικότητα της αγάπης, έκανε τον Ιωάννη να αναγνωρίσει στον άγνωστο τον Αναστημένο Ιησού. Ο Ιησούς μας προσκαλεί να πιστέψουμε ότι μετά τη νύχτα η αυγή θα ανατείλει ξανά. Η αγάπη παραμένει πιστή, γιατί δεν μπορεί να αρνηθεί τον εαυτό της (πρβλ. Β' Τιμ. 2:13).