Ο Ιησούς διδάσκει ότι η Βασιλεία του Θεού είναι ο στόχος της ζωής μας. Α΄ Κύκλος 28η Τακτική Κυριακή

 Κυριακή  11/10/2020

     Η Βασιλεία  του Θεού  είναι μια ιστορία αγάπης : Θεού και ανθρώπων, ανθρώπων  μεταξύ τους και  μεταξύ των  ανθρώπων και της φύσης. Η χριστιανική ζωή είναι η καθημερινή καλλιέργεια και συγκεκριμενοποίηση αυτής της σχέσης. Η σχέση αυτή είναι αληθινή όταν υπάρχουν πράξεις αγάπης, τα  λόγια δεν αρκούν. Οι πράξεις αγάπης, από την φύση τους,  δημιουργούν μια πραγματική κοινωνία ζωής, μια σχέση  αγάπης, διαλόγου, εμπιστοσύνης και συγχώρεσης. Η  χριστιανική ζωή χωρίς έργα αγάπης είναι στείρα, είναι σαν ένα σώμα χωρίς ψυχή.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (22, 1-14)

    Κι ο Ιησούς του μίλησε πάλι με παραβολές και τους είπε: "Μοιάζει η βασιλεία των ουρανών με ένα βασιλιά, ο οποίος έκαμε τους γάμους του γιού του. Κι έστειλε τους δούλους του να φωνάξουν τους καλεσμένους στο γάμο κι αυτοί δεν ήθελαν να έλθουν. Πάλι έστειλε άλλους δούλους, λέγοντας: `Να πείτε στους καλεσμένους: ετοίμασα το γεύμα, οι ταύροι μου και τα θρεφτάρια είναι σφαγμένα και όλα είναι έτοιμα. Ελάτε στους γάμους'. Κι εκείνοι αδιαφόρησαν και πήγαν ο ένας στο χωράφι του, ο άλλος στο εμπόριό του, ενώ οι υπόλοιποι αφού συνέλαβαν τους δούλους του, τους έβρισαν και τους σκότωσαν. Ο βασιλιάς εξοργίσθηκε κι έστειλε τα στρατεύματά του κι εξολόθρευσε εκείνους τους φονιάδες κι έκαψε τη πόλη τους. Τότε είπε στους δούλους του: "Ο γάμος είναι έτοιμος, αλλά οι καλεσμένοι δεν ήταν άξιοι. Πηγαίνετε, λοιπόν, στα σταυροδρόμια και όσους κι αν βρείτε, καλέστε τους στο γάμο. Και βγήκαν εκείνοι οι δούλοι στους δρόμους και συγκέντρωσαν όλους όσους βρήκαν, και κακούς και καλούς. Και γέμισε η αίθουσα του γάμου από συνδαιτημόνες. Κι όταν ο βασιλιάς μπήκε να δει τους συνδαιτημόνες, είδε εκεί έναν άνθρωπο που δεν φορούσε το φόρεμα του γάμου, και του λέει: "Φίλε, πώς μπήκες μέσα εδώ, χωρίς να φορείς το φόρεμα του γάμου;" Εκείνος αποστομώθηκε. Τότε ο βασιλιάς είπε στους υπηρέτες του: "Αφού του δέσετε τα πόδια και τα χέρια, βγάλτε τον έξω στο σκοτάδι. Εκεί θα είναι ο θρήνος και το τρίξιμο των δοντιών. Διότι πολλοί είναι οι καλεσμένοι, αλλά λίγοι οι εκλεκτοί".

Λόγος του Κυρίου

    Η σημερινή ευαγγελική περικοπή  μας υπενθυμίζει  υπογραμμίζοντας  ότι ο Θεός μας  προσκαλεί σε  μια κοινωνία ζωής, πρόσκληση που πρέπει να  εκτιμηθεί δεόντως και να προταχθεί των  άλλων  προτεραιοτήτων μας.  Τα προσωπικά μας ενδιαφέροντα όμως μπορεί να την παρουσιάσουν  ενοχλητική, ως χάσιμο χρόνου ή ως απώλεια της  ελευθερίας μας, ότι εκείνο που προέχει να κανονίσω πιο είναι το δικό μου καλό και σ΄αυητο να δώσω προτεραιότητα . Αν τελικά   προτιμήσουμε το  δικό μας καλό, οδηγούμαστε στον περιορισμό των στενών δικών μας οριζόντων, δεν θα  εμπλακούμε στο «κοινό καλό» που ανοίγει ορίζοντες δίνει νόημα ζωής .

    Το παρήγορο είναι πως μπροστά στο “όχι” που τυχόν προβάλλουμε, ο Θεός δεν παραιτείται, αλλά συνεχίζει να μας προσκαλεί. Δεν χάνει την ελπίδα  να ξεπεράσουμε τις ιδιοτροπίες και  τις χίλιες δυο προφάσεις μας και την οκνηρία μας. και να φτάσουμε να ζήσουμε σύμφωνα με την αληθινή αγάπη που είναι εξωστρέφεια και φωτεινοί ορίζοντες ,

    Υπάρχει ακόμη μια τελευταία πτυχή, είναι αυτή που στο γάμο πήγε αλλά χωρίς το κατάλληλο ένδυμα. Είναι ο άνθρωπος που δεν θέλει  να απορρίψει την πρόσκληση, αλλά

και θέλει  να γίνει δεκτός έτσι όπως είναι,  χωρίς να “αλλάξει”,  χωρίς  να βάλλει “το φόρεμα” που είναι απαραίτητο, την μεταστροφή . Στη βιβλική παράδοση το ένδυμα είναι σύμβολο μια νέας ζωής . Δεν φτάνει να αρκούμαστε στο απλά "είμαι καλεσμένος" ή ακόμη  είμαστε "φτωχοί οικονομικά, θύματα της κοινωνίας"  για να είμαστε "άξιοι" του Βασιλείου, αλλά  χρειάζεται να είμαστε και  “Φτωχοί τω Πνεύματι”.   Όλοι  ξέρουμε καλά ότι, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά προσπαθούμε πάντοτε, παραμένουμε ριζικά ατελείς και ευάλωτοι. Ο χριστιανός είναι φτωχός στο πνεύμα όταν αναγνωρίζει την αδυναμία του και  ακουμπά και εμπιστεύεται στο Θεό για είναι δυνατός με τον Ιησού Χριστό και τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος.

    Αυτή η φτώχια  εξωτερικεύεται μερικές  μαγικές λέξεις: "επιτρέπεται, ευχαριστώ, συγνώμη,   συχώρεση , ευγένεια " που εκδηλώνουν τη "φτώχεια του πνεύματος" και ότι φοράμε το φόρεμα του “γάμο".  

  

Επιτρέπεται : που δηλώνει ότι όχι απλά δεν θέλουμε να είμαστε  ενοχλητικοί, αλλα ότι είμαστε πάντοτε πρόθυμοι για  ένα διάλογο που να δημιουργεί τις προϋποθέσεις ώστε κάθε έργο μας να είναι κοινά αποδεκτό και καρποφόρο. 

    Ευχαριστώ: "Το έκανες αυτό για μένα!.... ευχαριστώ, το χρειαζόμουν." Να  αναγνωρίζουμε το καλό από όπου και αν αυτό έρχεται  και το κόπο  του κάθε άλλου και όντας  προς όφελός μας , δεν είμαστε οι τέλειοι 

    Το τρίτο είναι το πιο δύσκολο, η "Συγγνώμη" :  πάντα κάνουμε  λάθη· όμως να ζητήσουμε συγνώμη και συγχώρεση  μας έρχεται  δύσκολο να το κάνουμε· γιατί πληγώνεται  η υπερηφάνεια  μας .Με την συγνώμη, δημιουργείται  μια κοινή εκτίμηση των πραγμάτων και αποφεύγονται οι εντάσεις και δεν γίνονται συγκρούσεις, δημιουργείται ένας χώρος που όλοι σε αρμονία και ειρήνη μπορούν να δημιουργήσουν  επιδιώκοντας το κοινό καλό  Ο Ιησούς  δεν κουράζεται να συγχωρεί. Δυστυχώς, εμείς όσο και να ομολογούμε πως είμαστε μαθητές του Χριστού, φαίνεται ότι δύσκολα συγχωρούμε ή  πως  κουραζόμαστε εύκολα  να συγχωρούμε!  Η κούραση  αυτή είναι μια κακή ασθένεια!

    Τέλος Η ευγένεια είναι συνώνυμη της συμπάθειας και του να θέλουμε δείξουμε ότι αναγνωρίζουμε ότι κάποιον άλλο μπορεί να είναι διαφορετικός από εμάς αλλά για μας είναι το ίδιο αξιοπρεπής με μας .Θέλουμε να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας στους άλλους. Δεν βάζουμε τον τον εαυτό τους πρώτο. Δεν θέμε να είμαστε  υπερήφανοι, αλαζόνες,  ή περιφρονητικοί. 

    Για να γίνουμε “πτωχοί τω πνεύματι” δεν χρειάζεται να επιχειρήσουμε κάποια αλλαγή, φτάνει  να αναγνωρίσουμε την κατάστασή μας,  πως έχουμε ανάγκη από όλους και απ’ όλα  και πάντοτε. 

    Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αρχίσουμε την αντίστροφη πορεία.