Όταν “το θυσιάζω” γίνεται συνώνυμο του “κερδίζω” 13η Τακτική Κυριακή,Α΄ Κύκλος

Κυριακή 28 Ιουνίου 2020

Όλο το 10ο κεφάλαιο του κατά Ματθαίο ευαγγελίου, μέρος του οποίου είναι η σημερινή μας περικοπή, είναι μια συλλογή Λόγων του Ιησού με πολύτιμες συμβουλές για εκείνους που θέλουν να είναι πραγματικοί μαθητές του Ιησού Χριστού και κήρυκες του ευαγγελίου του.

Ανάγνωσμα από κατά Ματθαίο ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Μτ. 10, 37- 42)

«Όποιος αγαπάει τον πατέρα του ή τη μητέρα του παραπάνω από μένα, δεν είναι άξιος για μαθητής μου. Κι όποιος αγαπάει το γιο του ή τη θυγατέρα του παραπάνω από μένα, δεν είναι άξιος για μαθητής μου. Επίσης όποιος δεν παίρνει το σταυρό του και δε με ακολουθεί, δεν είναι άξιος για μαθητής μου. Όποιος προσπαθήσει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει, κι όποιος χάσει τη ζωή του για μένα, θα τη σώσει».

«Όποιος δέχεται εσάς δέχεται εμένα, και όποιος δέχεται εμένα δέχεται αυτόν που μ’ έστειλε στον κόσμο. Όποιος δέχεται έναν προφήτη, επειδή τον πιστεύει για προφήτη, θ’ ανταμειφθεί σαν να ήταν ο ίδιος προφήτης. Επίσης όποιος δέχεται έναν ευσεβή, γιατί τον πιστεύει για ευσεβή, αυτός θ’ ανταμειφθεί σαν να ήταν ο ίδιος ευσεβής. Κι όποιος δώσει σ’ έναν απ’ αυτούς τους άσημους ένα ποτήρι κρύο νερό επειδή είναι μαθητής μου, αλήθεια σας λέω, θα λάβει την αμοιβή του».

Λόγος του Κυρίου

Το σημερινό ευαγγέλιο, από την πρώτη του κιόλας φράση μας αφήνει με ανοιχτό το στόμα, έκπληκτους : «Όποιος αγαπάει τον πατέρα του ή τη μητέρα του παραπάνω από μένα, δεν είναι άξιος για μαθητής μου. Κι όποιος αγαπάει το γιο του ή τη θυγατέρα του παραπάνω από μένα, δεν είναι άξιος για μαθητής μου». Αναρωτιόμαστε: είναι δυνατόν, ο Ιησούς μας ζητά να αγνοήσουμε τα πιο αγαπημένα μας πρόσωπα, αυτά που μας έδωσαν τη ζωή, που μας οδηγούν στην ωριμότητα και που μας μαθαίνουν να είμαστε άνθρωποι; Ο ίδιος δεν είπε ότι πρέπει να αγαπάμε τον πλησίον όπως τον εαυτόν μας; Και ποιος είναι πιο πλησίον από τους γονείς και τα παιδιά στην οικογένεια; Και ο ίδιος δεν είναι που σε άλλες ευκαιρίες υπογράμμιζε τον σεβασμό για τους γονείς; Λέει και ξελέει;

Χρειάζεται λοιπόν να διευκρινίσουμε και να αποδώσουμε το αληθινό νόημα όσων λέει. Ο Ιησούς, για να τραβήξει τη προσοχή των ακροατών του δεν δίσταζε να χρησιμοποιήσει στην ρητορική του, θα λέγαμε σήμερα, την παραδοξολογία και την υπερβολή. Δεν θέλει να υποβαθμίσει ή και να καταστρέψει τα ανθρώπινες σχέσεις εντός της οικογένειας προς όφελος, της σχέσης της δικής του με τον μαθητή του και τον Θεό. Θέλει να υπογραμμίσει πως η σχέση των μαθητών του μεταξύ τους και μαζί του πρέπει να είναι ακόμη πιο έντονη από αυτήν που βιώνουν μέσα στην οικογένεια.

Η δύναμη της αγάπης, που εκδηλώνεται μέσα στην οικογένεια από τους ισχυρούς δεσμούς αγάπης που συνδέουν τα μέλη της , γίνεται μέσον υπόδειξης του σημείου που πρέπει να φτάσουν, αλλά και να ξεπεράσουν, οι σχέσεις μεταξύ μαθητών και Εκείνου και των μαθητών μεταξύ τους ώστε να μπορέσουν να ανακαλύψουν τι σημαίνει πραγματικά: Είμαστε Εκκλησία. Είμαστε το Σώμα του Χριστού (Ρωμ 12.5). Γύρω από τον Ιησού Χριστό γεννιέται κάτι τελείως καινούργιο.

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΔΩΡΕΑΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Κυριακή, 21 Ιουνίου 2020

Η σημερινή  ευαγγελική  περικοπή,   είναι παρμένη από την ομιλία του Ιησού στη Συναγωγή της Καπερναούμ,     αφορά δε το Μυστήριο της παρουσίας Του ανάμεσα στους ανθρώπους,   και πως ο  αγώνας για τον καθημερινό άρτο χωρίς πνευματικότητα, δηλ. χωρίς την Θ. Ευχαριστία,  δεν είναι αρκετός για μια ζωή ολοκληρωμένη.

      Από το κατά Ιωάννη ΄Αγιο Ευαγγέλιο  (6, 52-18)

Εγώ είμαι ο ζωντανός άρτος που κατέβηκε απ' τον ουρανό. Αν κάποιος φάει απ' αυτόν τον άρτο θα ζήσει αιώνια. Κι ο άρτος που εγώ θα δώσω, είναι η σάρκα μου για τη ζωή του κόσμου". Φιλονικούσαν τότε οι Ιουδαίοι μεταξύ τους, λέγοντας: "Πώς μπορεί αυτός να μας δώσει να φάμε τη σάρκα του;"Τότε ο Ιησούς  τους είπε: "Αλήθεια, αλήθεια, σας λέω: αν δε φάτε τη σάρκα του Υιού του ανθρώπου και δεν πιείτε το αίμα του, δεν έχετε μέσα σας ζωή. Αυτός που τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου έχει αιώνια ζωή κι εγώ θα τον αναστήσω κατά την έσχατη μέρα. Διότι η σάρκα μου είναι αληθινή τροφή και το αίμα μου είναι αληθινό ποτό. Αυτός που τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, μένει ενωμένος μαζί μου κι εγώ μαζί του. Όπως με απέστειλε ο ζωντανός Πατέρας κι εγώ ζω για τον Πατέρα, κι αυτός που τρώει εμένα θα ζήσει για μένα. Αυτός είναι ο άρτος που κατέβηκε απ' τον ουρανό. Όχι όπως έφαγαν οι πατέρες και πέθαναν. Εκείνος που τρώει αυτόν τον άρτο θα ζήσει αιώνια".
                                                                                                Λόγος του Κυρίου

 Ας ξεκινήσουμε την μελέτη μας με μια σύνοψη του σημερινού ευαγγελίου :
    1. Η Θ. Ευχαριστία παράγει μια αμοιβαία παρουσία, του Ιησού  Χριστού  στο μαθητή και του μαθητή στον Ιησού Χριστό.
    2. Η Θ. Ευχαριστία  κοινοποιεί τη ζωή του Ιησού Χριστού στο μαθητή. Η  ζωή του Ιησού Χριστού δεν είναι άλλη από τη ζωή του ίδιου του Πατέρα. Όταν ο μαθητής  ζει με τον Ιησού και για τον Ιησού, αποκτά  μια νέα  δυναμική  ζωής.
    3. Η Θ. Ευχαριστία μας δίνει μια ζωή  πάνω στην οποία ο θάνατος δεν έχει εξουσία.
    4. Η Θ. Ευχαριστία είναι για μας  "φάρμακο αθανασίας, ο σπόρος της  ανάστασης".
    5. Το ευαγγελικό κείμενο μας μιλά για την ταυτότητα του Ιησού: “Έρχεται από τον Πατέρα” ,   και για  την Αποστολή  του : “Για την ζωή του Κόσμου” . Αλλά μας μιλά  και για την ταυτότητα του Μαθητή: Εκείνος που αναγνωρίζει την καταγωγή ,την ταυτότητα και την αποστολή του Ιησού και την δέχεται, την κάνει δική του, συμμετέχει στην αποστολή Του.

ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ «Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο…»

Κυριακή 14/6/2020

Ο Νικόδημος, είναι ένα σημαντικό πρόσωπο της Ιουδαϊκής κοινωνίας της Ιερουσαλήμ, μέλος του συνεδρίου και Φαρισαίος ως προς τις πεποιθήσεις. Εντυπωσιασμένος από τη ζωή και την διδασκαλία του Ιησού, τον συναντά και συζητά μαζί Του για το τι σημαίνει “κάποιος να ακολουθεί τον Ιησού και, εν κατακλείδι, να είναι μαθητής Του”.

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι ένα μέρος από αυτή τη συζήτηση. του Ιησού με τον Νικόδημο.

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη ΄Αγιο Ευαγγέλιο ( 3,16-18 )

Εκείνο το καιρό είπε ο Ιησούς στο Νικόδημο: “Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο το μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια. Γιατί, ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό του στον κόσμο για να καταδικάσει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος δι’ αυτού. Όποιος πιστεύει σ’ αυτόν δεν έχει να φοβηθεί τη θεϊκή κρίση· αυτός όμως που δεν πιστεύει έχει κιόλας καταδικαστεί, γιατί δεν πίστεψε στο μονογενή Υιό του Θεού.”

Λόγος του Κυρίου.

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, ο ευαγγελιστής χρησιμοποιεί για πρώτη φορά τον όρο «Αγάπη». Η γλώσσα μας (Ελληνική) χρησιμοποιεί τρεις όρους για να εκφράσει την ιδία περίπου ιδέα, έννοια, πραγματικότητα, αλλά με πολύ σημαντικές διαφοροποιήσεις:

• Έρωτας, που δείχνει την έξοδο του “εγώ” από τον εαυτόν του, σε αναζήτηση κάποιου “εσύ” όπου όμως το κέντρο του ενδιαφέροντος είναι το “εγώ” που αναζητά το καλό του και την επιβεβαίωσή του σε κάποιο “εσύ”. Έχει ένα χαρακτήρα περισσότερο αισθησιακό και εγωιστικό.
• Φιλία , όπου το “εγώ” βγαίνει από τον εαυτόν του, σε αναζήτηση κάποιου “εσύ” και δηλώνει στο “εσύ”: θέλω το καλό το δικό σου, όπως το θέλω το καλό για μένα. Η αμοιβαιότητα, και η αλληλοεκτίμηση, είναι τα κυρία χαρακτηριστικά του.
• Αγάπη , το “εγώ” βγαίνει από τον εαυτόν του, σε αναζήτηση κάποιου “εσύ” και στο οποίο “εσύ” προσφέρει ανιδιοτελώς τη δυνατότητα να γίνει μέτοχο της ύπαρξης του, του καλού του. Προσφέρει την αγάπη του ακόμη και όταν δεν βρίσκει ανταπόκριση. Αυτή είναι η Αγάπη του Θεού για τον κόσμο : ”Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο το μονογενή”.

Λαβαίνοντας υπόψιν και το υπόλοιπο ευαγγέλιο κατά Ιωάννη, τα χαρακτηριστικά της Αγάπης του Θεού για τον άνθρωπό, σε γενικές γραμμές είναι:

Κυριακή της Πεντηκοστής 2020 Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ:Μια κοινότητα αδελφών ανοιχτή: στην ποικιλομορφία, στην οικουμενικότητα, με Πνεύμα συγχώρεσης και συγγνώμης, ενωμένη από την δύναμη της Αγάπης

  

Κυριακή 7 Ιουνίου 2020

Το  «Πνεύμα  Άγιο» που ο Ιησούς  εμφυσά στους μαθητές του, το ονομάζει επίσης και “ Παράκλητο” που σημαίνει “συμπαραστάτης και συνήγορος,  εμψυχωτής και παρηγορητής”. Το Πνεύμα αυτό χαρίστηκε/δωρίστηκε/δόθηκε από τον Ιησού Χριστό   στους μαθητές του  για να “μεταμορφώσει τη ζωή τους»  και να την κάνει σύμφωνη με το Ευαγγέλιο, πρώτα χαρακτηριστικό της οποίας είναι η συγγνώμη και η συγχώρηση με κάθε αδελφό.

Ανάγνωσμα  από το κατά Ιωάννη ΄Αγιο Ευαγγέλιο  (Ιωα 20,19-23)

Την ίδια εκείνη μέρα, δηλαδή την πρώτη μέρα μετά το Σάββατο, όταν βράδιασε κι ενώ οι μαθητές ήταν συγκεντρωμένοι κάπου με κλειστές τις πόρτες, επειδή φοβούνταν τις ιουδαϊκές αρχές, ήρθε ο Ιησούς, στάθηκε στη μέση και τους λέει: «Ειρήνη σ’ εσάς». Κι όταν το είπε αυτό, τους έδειξε τα χέρια και την πλευρά του. Οι μαθητές χάρηκαν που είδαν τον Κύριο. Ο Ιησούς τους είπε πάλι: «Ειρήνη σ’ εσάς! Όπως ο Πατέρας έστειλε εμένα, έτσι στέλνω κι εγώ εσάς». Έπειτα από τα λόγια αυτά, φύσηξε στα πρόσωπά τους και τους λέει: «Λάβετε Πνεύμα Άγιο. Σε όποιους συγχωρήσετε τις αμαρτίες, θα τους είναι συγχωρημένες· σε όποιους τις κρατήσετε ασυγχώρητες, θα κρατηθούν έτσι».

Λόγος του Κυρίου

Τα σημερινά   αναγνώσματα που ακούγονται στη Θ. Λειτουργία,  δείχνουν τις «αλλαγές» που το Πνεύμα  το Άγιο   διενεργεί με την έλευση του στους μαθητές ,  όχι βέβαια αυτόματα  αλλά με την συνεργασία του κάθε μαθητή, και  αφορούν τις «σχέσεις» μεταξύ  των μαθητών ώστε, να διαμορφωθεί μια  κοινότητα  μαθητών του Ιησού Χριστού, ικανή να δίνει αποτελεσματική μαρτυρία γι’ Αυτόν μέσα στον κόσμο με απώτερο  σκοπό να αλλαξει τον κόσμο όλο .  

Αυτή η κοινότητα, θα είναι ικανή να δίνει αποτελεσματική μαρτυρία του Αναστημένου Χριστού μέσα στο κόσμο αν είναι όπως ο Ιησούς Χριστός:

    • Ανοιχτή:  Στο να υποδέχεται και να αποδέχεται με αδελφικότητα τον άλλο, τον διαφορετικό. Να αγκαλιάζει τις προσωπικότητες των μελών της, και να μην διαπνέεται από πνεύμα αποκλειστικότητας  υψώνοντας τείχη  γύρω της. Να προσπαθεί να ισοπεδώνει  τα εμπόδια που τυχών υπάρχουν  ή  τείνουν να δημιουργηθούν μεταξύ μαθητών. Να δημιουργεί νέους τρόπους επικοινωνίας μεταξύ των μαθητών αλλά και μεταξύ των μαθητών και των ανθρώπων γύρω τους.

    • Να αναγνωρίζει την «ποικιλομορφία» των χαρισμάτων και ικανοτήτων των μελών της και να τα αξιοποιεί  για το κοινό καλό και όφελος.

    • Να «απελευθερώνει από το κακό» και «από ό, τι μπορεί να δημιουργεί καχυποψία και κρυψίνοια, με την αμοιβαία συγνώμη και  συγχώρεση αμαρτιών, εκτροπών, σφαλμάτων και  αστοχιών ».

    • Να διαπνέεται από πνεύμα οικουμενικότητας ενάντια σε κάθε ομογενοποίηση : Να μην θέτει εμπόδια όταν παρουσιάζονται διαφορετικοί τρόποι αντιμετώπισης και επίλυσης των προβλημάτων της ζωής από τους ήδη γνωστούς,  να δέχεται και να στηρίζει τους διαφορετικούς τρόπους έκφρασης και βίωσης πίστης  στο ένα Ευαγγέλιο του Χριστού. Να υποστηρίζει και να προωθεί νέους τρόπους δημιουργίας και λειτουργίας τοπικών εκκλησιαστικών κοινοτήτων. Να εκλαμβάνει τις διαφορετικές εκφράσεις της μίας πίστης,  είναι  ένδειξη και έκφραση ζωτικότητας.