Β’ Κύκλος 4η τακτική 2018

Ο Λόγος που απελευθερώνει τη ζωή από το κακό και την ανανεώνει

Κυριακή,  28-1-2018

            Μετά από την πρώτη αγγελία του Ευαγγελίου και το κάλεσμα των πρώτων μαθητών, ο Ευαγγελιστής παρουσιάζει τα αποτελέσματα της πρώτης  επαφής  του  κόσμου με το  κήρυγμα  του Ιησού, καθώς επίσης και με τον έμπρακτο αγώνα που ο Ιησούς αρχίζει ενάντια στο ποικιλόμορφο κακό.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (1,21-28)

Πήγαν στην Καπερναούμ κι αμέσως το Σάββατο ο Ιησούς πήγε στη συναγωγή και δίδασκε. 'Εμεναν κατάπληκτοι από τη διδαχή του, διότι δίδασκε σαν κάποιος που έχει εξουσία και όχι όπως οι γραμματείς. Κι εκεί στη συναγωγή τους υπήρχε κάποιος με ακάθαρτο πνεύμα, που φώναξε δυνατά και είπε: "Τι κοινό έχουμε εμείς κι εσύ, Ιησού Ναζαρηνέ; 'Ηλθες να μας αφανίσεις; Σε γνωρίζω καλά ποιός είσαι: είσαι ο άγιος του Θεού!". Και ο Ιησούς το επιτίμησε λέγοντας: "Βουβάσου και βγες απ'αυτόν!". Και το ακάθαρτο πνεύμα αφού τον συντάραξε και έβγαλε μια δυνατή φωνή, βγήκε από μέσα του. Δέος αισθάνθηκαν όλοι, σε σημείο που να συζητούν μεταξύ τους και να λένε: "Τι είναι αυτό; Η διδασκαλία του είναι καινούρια και κηρύττει με εξουσία και διατάζει τα ακάθαρτα πνεύματα κι αυτά τον υπακούνε". Και πολύ γρήγορα η φήμη του διαδόθηκε παντού, στην περιοχή της Γαλιλαίας

Λόγος του  Κυρίου 

Ο Ευαγγελιστής δεν μας λέει τι ακριβώς δίδασκε ο Ιησούς, αλλά μας περιγράφει  τα αποτελέσματα  της διδασκαλίας του «Έμεναν κατάπληκτοι από τη διδαχή του, διότι δίδασκε σαν κάποιος που έχει εξουσία και όχι όπως οι γραμματείς». «Τι είναι αυτό; Η διδασκαλία του είναι καινούρια και κηρύττει με εξουσία». 

Η έκπληξη, ο θαυμασμός, είναι εκείνη η εμπειρία που μας βγάζει από σχήματά μας, που μας παίρνει από το πεζό,  το προκαθορισμένο, το συνηθισμένο και μας βάζει στους ανοιχτούς ορίζοντες της ελευθερίας του πάθους για ζωή, που εγώ την οικοδομώ, και όχι στο φόρεμα που μου έδωσαν και το φόρεσα. 

Η ικανότητα να απορούμε, να θαυμάζουμε, να εκπλησσόμαστε, είναι ανάλογη με τη χαρά που επιθυμούμε και αναζητούμε.

«Η διδασκαλία του είναι καινούρια και κηρύττει με εξουσία»

Εξουσία και αυθεντία πραγματική υπάρχει, όχι με τη δύναμη και την επιβολή,  άρα τη  βία, αλλά σε εκείνη τη συμπεριφορά και εκείνα  τα λόγια που τρέφουν τη ζωή, και ο Ιησούς γι’ αυτό ήρθε και όποιος λαχταρά την αυθεντική ζωή, το αισθάνεται.

Αυθεντικά, και έχουν εξουσία, είναι τα λόγια που παίρνουν σάρκα και οστά στο πρόσωπο του Ιησού.

Ο όρος καινούρια σημαίνει ότι μόνο αυτά που είπε ο Ιησούς ήταν κάτι το πρωτάκουστο ή τα τελευταία ή γιατί παρουσιάζουν μια νέα αντίληψη  της  Βασιλείας του Θεού. Είναι «καινούρια» γιατί δεν παραθέτει γνώσεις που να δείχνουν την ευρυμάθεια του κήρυκα και δεν παραθέτει τις εξηγήσεις και τις γνώμες  προγενέστερων ραβίνων, χωρίς να πάρουν προσωπικά θέση, όπως έκαναν οι Γραμματείς. Είναι καινούρια και γιατί είναι αυθεντικά, γιατί είχε το θάρρος να δεσμεύει  την αξιοπιστία του στα λόγια του και στα έργα του και όχι των άλλων, τελικά. 

Η εξουσία και η αυθεντία της διδασκαλίας του Ιησού, εκπορεύονται από τη δύναμη του Λόγου του Θεού που απελευθερώνει τον άνθρωπο από το σωματικό και πνευματικό κακό. Η διδασκαλία του Ιησού έχει εξουσία, γιατί φανερώνει μια ζωή αφιερωμένη στην υπηρεσία του θελήματος του Θεού. 

Β’ Κύκλος 3η τακτική Κυριακή Μκ. 1,14-20

Ένας κόσμος διαφορετικός, καινούργιος, αρχίζει. 

Κυριακή  21-1-2018

                                                                                                                                                                           

Για την αρχή του Ιεραποστολικού έργου του Ιησού, ο Ευαγγελιστής μάς δίνει μια χρονολογική υπόδειξη «Μετά τη σύλληψη του Ιωάννη» και μια γεωγραφική, «επέστρεψε στη Γαλιλαία» όπου ο Ιησούς  παίρνει τη σκυτάλη από τον Ιωάννη , και αρχίζει την αποστολή του, γιατί ο Λόγος δεν μπορεί να φυλακιστεί. Ο Ευαγγελιστής μάς τον παρουσιάζει να κηρύττει και δίνει και μια περίληψη της διδασκαλίας του. Ο Ιησούς αρχίζει κήρυγμα του, όχι από κέντρο του ιουδαϊσμού, την Ιερουσαλήμ αλλά από την περιφέρεια την Γαλιλαία, την οποία οι θρησκευτικές αρχές της Ιερουσαλήμ την λόγιαζαν λίγο-πολύ αιρετική. Ούτε από κάποιο     ιερό τόπο, τον περίβολο του Ναού ή μια συναγωγή, άλλα στις όχθες της λίμνης όπου η καθημερινή ζωή και ο ανθρωπινός μόχθος ξετυλίγονται, ανάμεσα στους ανθρώπους μια κοινωνικής ομάδας  στους πιο απομακρυσμένους, σύμφωνα με τη νοοτροπία  των ευλαβών της εποχής του, τους ψαράδες, και μάλιστα από αυτούς  διαλέγει τους πρώτους μαθητές του.

Είμαστε στην πηγή όταν το πεντακάθαρο και ζωογόνο νερό του Ευαγγελίου αρχίζει να αναβλύζει και να προσφέρεται.

Από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (1,14-20)

Μετά τη σύλληψη του Ιωάννη, επέστρεψε ο Ιησούς στη Γαλιλαία και κήρυττε το ευαγγέλιο του Θεού και έλεγε: "Συμπληρώθηκε ο καιρός και έφθασε η βασιλεία του Θεού. Μετανοείτε και πιστεύετε στο ευαγγέλιο".

Περνώντας στην όχθη της θάλασσας της Γαλιλαίας, είδε το Σίμωνα και τον Ανδρέα, τον αδελφό του Σίμωνα, που έριχναν το δίχτυ στη θάλασσα. 'Ηταν, πράγματι, ψαράδες. Κι ο Ιησούς τους είπε: "Ακολουθείστε με και εγώ θα κάμω να γίνετε ψαράδες ανθρώπων". Κι αμέσως, αφήνοντας τα δίχτυα, τον ακολούθησαν. Και πηγαίνοντας λίγο πιο πέρα, είδε τον Ιάκωβο, το γιο του Ζεβεδαίου και τον Ιωάννη τον αδελφό του κι αυτούς μέσα στο πλοιάριο να τακτοποιούν τα δίχτυα. Κι αμέσως τους κάλεσε. Κι εκείνοι άφησαν τον πατέρα τους το Ζεβεδαίο μέσα στο πλοιάριο με τους μισθωτούς, και τον ακολούθησαν.

Λόγος του Κυρίου.

«Συμπληρώθηκε ο καιρός και έφθασε η βασιλεία του Θεού. Μετανοείτε και πιστεύετε στο Ευαγγέλιο». 

 «Συμπληρώθηκε ο καιρός», ποιος καιρός; Η επιλογή του όρου καιρός δεν είναι τυχαία. Δεν χρησιμοποιεί  τον όρο χρόνος, ο οποίος δείχνει διάρκεια που δεν ολοκληρώνεται. Ο «καιρός» προσδιορίζει μια χρονική διάρκεια που είναι ολοκληρωμένη πχ. λέμε ο καιρός της εγκυμοσύνης, ο καιρός που περιμένω κάποιο αποτέλεσμα, ο καιρός της συγκομιδής των καρπών κοκ. Στην προκειμένη περίπτωση, ο καιρός στον οποίο αναφέρεται ο Ιησούς, είναι ο καιρός της αναμονής τού πότε ο Θεός θα επέμβει δυναμικά μέσα στην ανθρώπινη ιστορία, διαμέσου ενός προσώπου, του Μεσσία, του οποίου ο ρόλος είναι αποφασιστικός και αποτελεσματικός για τον Ισραήλ με τον καθαρό μονοθεϊσμό και την παλινόρθωση  της δαυιδικής δυναστείας, ώστε ο Λαός του Ισραήλ να είναι ο κατεξοχήν μάρτυρας του Θεού μέσα στον κόσμο. Αυτής της μεσσιανικής αναμονής την εποχή που ο Ιησούς αρχίζει την αποστολή του, που ήταν ιδιαίτερα έντονη. 

       Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα εντάσσεται και ο Ιησούς, όμως την ξεπερνά. Δεν την περιγράφει ως αναμενόμενη, αλλά δίνει τη χαρμόσυνη είδηση διακηρύσσοντάς την ως ήδη παρούσα και ενεργή μέσα στον κόσμο.

Η Βασίλεια του Θεού, δηλαδή ο κόσμος έτσι όπως ο Θεός τον θέλει, όπως τον ονειρεύεται τολμώ να πω, είναι εδώ.

Αλλά ποιανού  Θεού; Ο Ιησούς δεν το περιγράφει, αλλά με τη ζωή του που δείχνει σε ποιον Θεό πιστεύει, περιγράφει το Θεό που απελευθερώνει από κάθε προκατάληψη, που αφαιρεί φράκτες, που θεραπεύει κάθε είδους πληγές, που καλεί τον άνθρωπο να μοιραστεί μαζί του τη ζωή.

Δεν παρουσιάζει τη Βασιλεία του Θεού ως κάτι το μονολιθικό, που παρουσιάζεται και επιβάλλεται άπαξ, αλλά ως ένα οργανισμό που ενεργεί, αναπτύσσεται και σταδιακά φανερώνεται, όπως ένας σπόρος. Τελικά την ταυτίζει με τη δική του παρουσία. Για να καταλάβει κάποιος την παρουσία της και να ευεργετηθεί από τη δράση της, χρειάζεται ετοιμότητα για να ανταποκριθεί στο κάλεσμα του Ιησού. «Μετανοείτε και πιστεύετε στο Ευαγγέλιο». 

Β’ Κύκλο ς2η τακτική Κυριακή , Ιωαν. 1,35-42

   

"Ελάτε και θα δείτε", μια πρόσκληση και μια υπόσχεση , που ζεσταίνουν την καρδιά και δείχνουν τη σωστή κατεύθυνση 

Κυριακή  14/1/2018

Ο Ευαγγελιστής  Ιωάννης  αρχίζει το ευαγγέλιο  του  παραθέτοντας τα συμβάντα της πρώτης  βδομάδας της δημόσια δράσης του Ιησού.
Το δικό μας ευαγγελικό απόσπασμα μας τοποθετεί την τρίτη ημέρα από τότε που ο Ιωάννης ο Βαπτιστής άρχισε να δίνει την μαρτυρία του για τον Ιησού, τον Λόγο του Πατέρα που κατέρχεται μεταξύ των ανθρώπων για να τους συναντήσει να κατοικήσει ανάμεσα τους και να μοιραστεί τη ζωή μαζί τους


Από το κατά Ιωάννη αγιο Ευαγγέλιο (1,35-42)

Την άλλη μέρα πάλι, ο Ιωάννης στεκόταν με δυο μαθητές του και βλέποντας τον Ιησού που περπατούσε, λέει: "Ιδού ο αμνός του Θεού". Τον άκουσαν οι δυο μαθητές να το λέει και ακολούθησαν τον Ιησού. Όταν ο Ιησούς στράφηκε και τους είδε να τον ακολουθούν, τους λέει: "Τι ζητάτε;" Κι εκείνοι του είπαν: "Ραββί (που σημαίνει: `Διδάσκαλε'), πού μένεις;" Τους λέει: "Έλάτε και θα δείτε". Πήγαν, λοιπόν, και είδαν που μένει και έμειναν κοντά του εκείνη την ημέρα. Ήταν περίπου τέσσερις το απόγευμα.
Ο ένας απ'τους δυο που άκουσαν απ'τον Ιωάννη και ακολούθησαν τον Ιησού ήταν ο Ανδρέας, ο αδελφός του Σίμωνα Πέτρου. Αυτός βρήκε πρώτα τον αδελφό του το Σίμωνα και του λέει: "Βρήκαμε το Μεσσία (που σημαίνει: `Χριστός'). Και τον έφερε στον Ιησού. Ο Ιησούς τον κοίταξε καλά και είπε: "Εσύ είσαι ο Σίμων, ο γιος του Ιωάννη. Εσύ θα ονομασθείς `Κηφάς' (που σημαίνει: `Πέτρος').

Λόγος του κυρίου.


Τα πάντα ξεκινούν από  τη μαρτυρία ενός αξιόπιστο μάρτυρα του Ιωάννης που βάπτιζε στις όχθες του Ιορδάνη, όσους ήθελαν να προετοιμαστούν για τον επικείμενο ερχομό του μεσσία , τον οποίο και υπέδειξε στο πρόσωπο του Ιησού από την Ναζαρέτ και το οποίο  χαρακτήρισε ως  "Ο αμνός του Θεού".  Η μαρτυρία του αυτή απέδωσε καρπούς και δημιουργησε μια δυναμική αλληλουχία γεγον ότων.

Οι δύο από τους μαθητές του Ιωάννη, ακολούθησαν τον Ιησού. Δεν απομακρύνονται  από τον Ιωάννη, διότι δεν είναι ικανοποιημένοι μαζί του, αντίθετα  επειδή εμπιστεύονται την κρίση του διδασκάλου τους, θέλουν να διαπιστώσουν και προσωπικά, ποιος είναι αυτός  που  τον χαρακτήρισε ως «αμνό του Θεού». Ιδού ο σωστός δάσκαλος, ο Ιωάννης, μόρφωσε τους μαθητές του να έχουν μυαλό ανοιχτό, να ερευνούν να αναζητούν και να δοκιμάζουν . Να μην υποτάσσονται απλά στη γνώμη άλλου, ακόμη και αν αυτός είναι ο δάσκαλος, να διαμορφώνουν την δική τους.     

Ο Ιησού αντιλαμβάνεται, την παρουσία τους και αμέσως  τους  ρώτα του «τι ζητάτε».  Με αυτή την  ερώτηση αρχίζει ένας διάλογος  που σκοπό έχει να βοηθήσει τους δύό μαθητές του Ιωάννη που τον πλησίασαν να συνειδητοποιήσουν τι αναζητούν. Ο Ιησούς δεν χρειάζεται γύρω του περίεργους, που θέλουν να μάθουν τι κάνει και πως το κάνει, αλλά πρόσωπα συνειδητοποιημένα που θέλουν να δουν το νόημα των όσων κάνει ή διδάσκει. .

Η απάντηση των μαθητών: «που μένεις», θέλουν ότι θέλουν να γνωρίσουν το χώρο που ζει. Πάντοτε ο χώρος στο οποίο ζει κάποιος είναι  ένα σίγουρο σημείο αναφοράς για να καταλάβουμε το χαρακτήρα και τις ευαισθησίες κάποιο προσώπου. Η απάντηση τους  δείχνει να είναι προς την σωστή κατεύθυνση

Κύκλος 2ος Κυριακή του Βαπτίσματος του Κυρίου

  Στο Βαπτισμα μας ακούμε και εμεις
«Εσύ είσαι ο αγαπημένος μου Υιός, εσύ είσαι ο εκλεκτός μου»

Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2018

Το Βάπτισμα του Ιησού  δεν είναι σαν το δικό μας το  βάπτισμα του Ιησού είναι η αρχή της δημόσιας ζωής στην οποία αποκαλύπτεται ως : «Εσύ είσαι ο αγαπημένος μου Υιός, εσύ είσαι ο εκλεκτός μου».
Με το δικό μας βάπτισμα μας δίνεται η δυνατότητα και η ικανότητα  να είμαστε και εμείς  Αγαπημένα παιδιά του Θεού Πατέρα μέσω  εκείνου που είναι “ο αγαπημένος μου Υιός, και  ο εκλεκτός μου».
Όλοι  ευαγγελιστές συμφωνούν  ότι με το βάπτισμα του Ιησού αρχίζει η δημόσια ζωή του και η αποκάλυψη του Μυστηρίου.

Ανάγνωσμα από το κατα Μαρκο αγιο Ευαγγέλιο (Μκ. 1,7-11)

Ο Ιωάννης στο κήρυγμά του τόνιζε: «Έρχεται ύστερα από μένα αυτός που είναι πιο ισχυρός και που εγώ δεν είμαι άξιος να σκύψω και να λύσω το λουρί από τα υποδήματά του. Εγώ σας βάφτισα με νερό, εκείνος όμως θα σας βαφτίσει με Άγιο Πνεύμα».
Εκείνες τις μέρες ήρθε ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας και βαφτίστηκε στον Ιορδάνη από τον Ιωάννη. Κι αμέσως, ενώ έβγαινε από το νερό, είδε ν’ ανοίγουν οι ουρανοί, και το Πνεύμα σαν περιστέρι να κατεβαίνει πάνω του. Τότε μια φωνή ακούστηκε από τα ουράνια: «Εσύ είσαι ο αγαπημένος μου Υιός, εσύ είσαι ο εκλεκτός μου».

Λογος του Κυρίου

Μετά από τριάντα χρόνια ανωνυμίας, ο Ιησούς με μια απροσδόκητη πρωτοβουλία εισβάλει στη δημόσια ζωή, αυτός  που έγινε όμοιος  σε όλα με τους ανθρώπους εκτός από την αμαρτία,  ζητά το βάπτισμα του Προδρόμου που, όπως λέει το ευαγγέλιο ο Ιωάννης που βάφτιζε στην έρημο και κήρυττε βάφτισμα μετάνοιας για την άφεση των αμαρτιών.
Το βάπτισμα του Ιωάννη για τον Ιησού είναι το μέσο για να δείξει ότι πάει σε συνάντηση των  αμαρτωλών για να μοιραστεί τη μοίρα τους, και να αποκαταστήσει την αμαυρωμένη από την αμαρτία της “εικόνας και ομοίωσης του Θεού” που είναι πλασμένος ο άνθρωπος και να αναπροσανατολίσει και πάλι την ανθρωπότητα  και όλη την πλάση προς τον Θεό. Ο Ιησούς μπαίνει στα ύδατα του Ιορδάνη, και όπως μας μεταφέρει το κατά Ματθαίο ευαγγέλιο, λέει στον Ιωάννη που έχει τις αντιρρήσεις του 'Αφησε τώρα. Αφού πρέπει έτσι να εκπληρώσουμε όλη τη δικαιοσύνη". (να κάνουμε αυτό που πρέπει να γίνει και δίνει νόημα στη ζωή)» (Μτ 3:15).
Σ΄ αυτή αποφασιστικότητα ο ίδιος ο ουρανός ανταποκρίνεται ανοίγεται, το Πνεύμα κατέρχεται στον Ιησού και  μια φωνή ακούγεται : "Εσύ είσαι ο αγαπημένος μου Υιός, εσύ είσαι ο εκλεκτός μου...".  Η παράκληση  του  Ησαΐα  (Ησ. 63,19) προς το Θεό, που εμείς διαβάσαμε την πρώτη  Κυριακή της Παρουσίας και την είχε απευθύνει κάποτε στο Θεό,  "Ας ξέσχιζες τους ουρανούς και ας κατέβαινες!" τώρα εισακούστηκε.  Το άνοιγμα των  ουρανών,  η φωνή από τον ουρανό,  υποδεικνύουν  ότι με την εμφάνιση του Ιησού αρχίζουν οι Μεσσιανικοί  καιροί. Τα πιο καινούρια βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης διαπίστωναν ότι οι ουρανοί είχαν κλείσει και η φωνή του Θεού μέσω των προφητών δεν ακούγονταν πια. 

Γιορτή της του Χριστού Γεννήσεως

Το Βράδυ  που το Φως ,η Χαρά, η Καλοσύνη, η Ειρήνηαπόκτησαν Πρόσωπο και υπόσταση 

Τα Χριστούγεννα δεν γιορτάζουμε μια συναισθηματική επέτειο τα γενεθλία , μια ανάμνηση παλιά κίτρινο γραμμα στο συρτάρι,  αλλά τη νέα τάξη πραγμάτων που άρχισε να εγκαθίσταται και μας αφορά άμεσα και σε πρώτο πρόσωπο. Εκείνη τη νύχτα το νόημα της ιστορίας πήρε μια άλλη κατεύθυνση: Δεν είναι πια ο άνθρωπος  που αναζητά να βρει το Θεό, αλλά ο Θεός που έρχεται να βρει τον άνθρωπο,  από τον ουρανό στη γη  σε ένα στάβλο, κοντά σε ένα βοσκοτόπι.  
Ενώ στη Ρώμη, ο Καίσαρας Αύγουστος  αποφάσιζε για τη μοίρα του κόσμου, με τις   λεγεώνες  του, και διατηρούσε την ειρήνη με το σπαθί, σε αυτόν τον καλό κουρδισμένο  μηχανισμό πέφτει ένας κόκκος άμμου: ένα παιδί, που είναι αρκετό για να αλλάξει την κατεύθυνση της ιστορίας. 
Η ιστορία ξαναρχίζει από τους τελευταίους  του περιθωριακούς τους ανθρώπους καλής Θελήσεως. ΟΙ μεγάλοι έχουν την αυταπάτη ότι αυτοί την δημιουργούν άλλα είναι οι μικροί και η καταφρονεμένοι που την σπρώχνουν μπροστά.

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά αγιο Ευαγγελιο.  (βράδυ 2,1-14 , Αυγή .15-20)

Εκείνες τις ημέρες εκδόθηκε διαταγή από τον Καίσαρα Αύγουστο να απογραφεί όλη η οικουμένη. Αυτή η απογραφή είναι η πρώτη που έγινε, όταν ήταν ηγεμόνας της Συρίας ο Κυρήνιος. Και πήγαιναν όλοι να απογραφούν, ο καθένας στη δική του πόλη. Ανέβηκε τότε και ο Ιωσήφ από τη Γαλιλαία, από την πόλη Ναζαρέτ, στην Ιουδαία, στην πόλη του Δαβίδ που ονομάζεται Βηθλεέμ, επειδή καταγόταν από την οικογένεια και τη γενιά του Δαβίδ, για να απογραφεί μαζί με τη Μαριάμ τη μνηστή του, που ήταν έγκυος. 'Οταν βρίσκονταν εκεί, συμπληρώθηκαν οι μέρες για να γεννήσει, και γέννησε τον πρωτότοκο γιο της. Τον σπαργάνωσε και τον έβαλε να ξαπλώσει στη φάτνη, διότι δεν υπήρχε γι'αυτούς τόπος στο πανδοχείο.

Σ'εκείνη την περιοχή υπήρχαν βοσκοί, που αγρυπνούσαν τη νύκτα και φύλαγαν βάρδιες για το κοπάδι τους. 'Αγγελος Κυρίους στάθηκε κοντά τους και η δόξα του Κυρίου τους περιέβαλε, ενώ εκείνοι φοβήθηκαν πολύ. Και ο άγγελος τους είπε: "Μη φοβάσθε, διότι σας αναγγέλω μια μεγάλη χαρά, που θα είναι χαρά και για όλο το λαό. Γιατί σήμερα, στην πόλη του Δαβίδ γεννήθηκε για σας ένας σωτήρας, που είναι ο Χριστός, ο Κύριος. Αυτό θα είναι για σας το σημείο: θα βρήτε ένας βρέφος σπαργανωμένο και ξαπλωμένο στη φάτνη". Ξαφνικά, μαζί με τον άγγελο εμφανίσθηκε πλήθος απ'την ουράνια στρατιά των αγγέλων, που αινούσαν το Θεό και έλεγαν:

"Δόξα στο Θεό, στα ύψη του ουρανού,

  και πάνω στη γη ειρήνη,

  στους ανθρώπους που ο Κύριος αγαπά".

Κι όταν αναχώρησαν από κοντά τους οι άγγελοι στον ουρανό, οι βοσκοί είπαν μεταξύ τους: "Ας πάμε, λοιπόν, μέχρι τη Βηθλεέμ για να δούμε αυτό το γεγονός που συνέβηκε και το οποίο ο Κύριος μας έκαμε γνωστό". Και πήγαν γρήγορα και βρήκαν τη Μαρία και τον Ιωσήφ και το βρέφος να βρίσκεται στη φάτνη. 'Οταν είδαν, έκαμαν γνωστό το λόγο που τους αναγγέλθηκε, σχετικά με το παιδί. Κι όλοι όσοι άκουσαν θαύμασαν γι'αυτά που τους διηγήθηκαν οι βοσκοί. Και η Μαριάμ όλα αυτά τα λόγια τα κρατούσε στην καρδιά της και τα μελετούσε.

Οι βοσκοί επέστρεψαν πίσω δοξάζοντας και αινώντας το Θεό για όλα εκείνα που άκουσαν και είδαν, όπως τους είχε λεχθεί. 

Λόγος του Κυρίου

Στο απόστολο  Παύλο  διαβάζουμε: “ Ο Θεός φανέρωσε την Χάρη του, για να σώσει όλους τους ανθρώπους” (Ττ. 2,11). Ο Ιησούς είναι η χειροπιαστή έκφραση της Χάρης του Θεού, της Αγάπης  Του, της Δωρεάς Του  διότι  όταν ένας πραγματικά αγαπά δωρίζει  τον εαυτό του στον αγαπημένο του,  εν προκειμένω ο Θεός στον  άνθρωπο,  γι΄ αυτό εισέρχεται στην ανθρώπινη ιστορία και περιμένει από τον άνθρωπο να ανταποκριθεί στην αγάπη του . Η Χάρη, η Αγάπη, η Δωρεά της Ζωής  του Θεού στον άνθρωπο δεν είναι κάτι  αφηρημένο, είναι ένα Πρόσωπο ο Ιησούς από την Ναζαρέτ, που μοιράζεται την καθημερινή  ζωή του με τους συνανθρώπους του. Είναι  ένα πρόσωπο που κοινωνά την ζωή του με τους συνανθρώπους  του, όπως όλοι οι άνθρωποι μεταξύ τους.
Η Χάρη, η Αγάπη, η Δωρεά και η Ζωή του Θεού στον άνθρωπο κάνει την είσοδό της  στο κόσμο  με τον λιγότερο εντυπωσιακό αλλά ένα εξ ίσου συγκλονιστικό τρόπο όπως η  γέννηση  ενός παιδιού,  δηλαδή με μια νέα  ζωή γεμάτη προσδοκίες και αισιοδοξία,  που  το μέλλον είναι όλο δικό της. Όπως το κάθε παιδί ζητά την προσοχή μας,  την φροντίδα μας,  την αγάπη μας, την αποδοχή μας, τις θυσίες μας. Και όπως το κάθε παιδί μας προσκαλεί να μοιραστούμε τη ζωή μας μαζί του, ζητά να γίνει μέρος της ζωής μας  και εμείς να γίνουμε μέρος της ζωής του, να είμαστε σε  κοινωνία ζωής.