Ο Στόχος: Η Τεσσαρακοστή είναι η πορεία προς την Μεταμόρφωση .Β΄ κύκλος 2η Κυριακή της Τεσσαρακοστής, Μκ 9, 2-10

 Κυριακή 31 Μαρτίου 2024

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο ΄Αγιο Ευαγγέλιο  9, 2-10

' Υστερα από έξι μέρες, παίρνει ο Ιησούς τον Πέτρο και τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και τους οδηγεί σε ένα υψηλό βουνό, μόνους ιδιαιτέρως. Και μεταμορφώθηκε μπροστά τους, και τα φορέματά του έγιναν λαμπερά, πολύ άσπρα, τέτοια που κανένας βαφέας πάνω στη γη δεν μπορεί να τα λευκάνει τόσο. Τους παρουσιάσθηκε ο Ηλίας μαζί με το Μωυσή και συνομιλούσαν με τον Ιησού. Μίλησε τότε ο Πέτρος στον Ιησού και του είπε: "Ραββί, είναι καλό για μας να μείνουμε εδώ. Ας κάνουμε τρεις σκηνές: μια για σένα, μια για το Μωυσή και μια για τον Ηλία". 6 Δεν ήξερε, πράγματι, τι έλεγε, γιατί ήταν τρομοκρατημένοι. ' Ηλθε τότε μια νεφέλη που τους τύλιξε στη σκιά της και μια φωνή ήλθε απ'τη νεφέλη: "Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός. Αυτόν να ακούτε". Κι αμέσως, ρίχνοντας το βλέμμα γύρω δεν είδαν πια κανένα, αλλά μόνο τον Ιησού μαζί τους.
Ενώ κατέβαιναν από το βουνό, τους έδωσε εντολή να μη διηγηθούν σε κανένα όσα είδαν, παρά μόνο όταν ο Υιός του ανθρώπου θα αναστήνονταν απ' τους νεκρούς. Συγκράτησαν αυτά τα λόγια, συζητώντας μεταξύ τους τι θέλει να πει με το "θα αναστήνονταν απ' τους νεκρούς". 
                                                                                                    Λόγος του Κυρίο


Κάθε χρόνο, τη δεύτερη Κυριακή της Τεσσαρακοστής, το ευαγγελικό κείμενο είναι πάντα το ίδιο : Εκείνο της Μεταμορφώσεως. Γιατί; Διότι, αν η εκκλησία μας υπενθύμισε την πρώτη Κυριακή ότι υπάρχουν πειρασμοί, τώρα μας λέει ότι για να τους ξεπεράσουμε πρέπει να σκεφτούμε «τον Στόχο» !
Ο Ιησούς παίρνει τους τρεις αποθαρρυμένους μαθητές, που μόλις έμαθαν από τον Ίδιο ότι θα υπέφερε, και τους οδηγεί στο βουνό όπου, ενώ προσευχόταν «μεταμορφώθηκε» ... Γιατί; Ας πάρουμε ένα παράδειγμα από την ζωή μας. Νησιώτες είμαστε και πρέπει να πάμε μέχρι την πρωτεύουσα που ξέρουμε πως είναι ωραία, και θα δούμε και συγγενείς για τους οποίους έχουμε ακούσει ότι υπάρχουν αλλά δεν τους γνωρίζουμε. Με γέλια και αστεία το ταξίδι ξεκινά όμορφα και ωραία. Μετά από κάποια ώρα όμως ξεσπά μια σφοδρή θαλασσοταραχή. Όλα σταματούν, η άνεση δίνει τη θέση της στην στεναχώρια, τη δυσφορία και τους αναστεναγμούς. Ωστόσο σκεφτόμαστε: Πόσο θα κρατήσει...στο τέλος θα φτάσουμε και τότε ποιος μας πιάνει!

Ο Πειρασμός δοκιμάζει την ελευθερία και την υπευθυνότητα. Β' Κύκλος 1η Κυριακή της Τεσσαρακοστής ( Μκ 1, 12-15)

Κυριακή 24 Μαρτίου 2024  

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο  (Μκ 1, 12-15) 

  

 Εκείνο τον καιρό αμέσως (μετά το Βάφτισμα), το Πνεύμα οδηγεί τον Ιησού έξω στην έρημο.  Εκεί στην έρημο έμεινε σαράντα μέρες κι αντιμετώπισε τους πειρασμούς του σατανά. Ζούσε μαζί με τα θηρία, και άγγελοι τον υπηρετούσαν. Μετά τη σύλληψη του Ιωάννη ο Ιησούς ήρθε στη Γαλιλαία και κήρυττε το χαρμόσυνο μήνυμα για τη βασιλεία του Θεού. «Συμπληρώθηκε», έλεγε, «ο καθορισμένος καιρός κι έφτασε η βασιλεία του Θεού· μετανοείτε και πιστεύετε στο χαρμόσυνο αυτό μήνυμα». 

                                                                                                                                            Λόγος του Κυρίου 

                Η ζωή του μαθητή έχει διπλή αφετηρία: Αφενός την εμπειρία της αγάπης του Πατέρα (βάπτισμα), αφετέρου την δοκιμασία του πειρασμού, της αμφιβολίας (έρημος). Η χριστιανική ζωή είναι σαν ένα εκκρεμές: Αφενός η εμπιστοσύνη στον Πατέρα, αφετέρου η αμφιβολία. Από τη μια τα σημάδια της αγάπης Του από την άλλη όλα όσα μας φαίνονται πως δεν ανταποκρίνονται σ΄ αυτήν .

               Η χριστιανική πίστη δεν θεωρείται ποτέ δεδομένη, δεν δίνεται άπαξ δια παντός. «Να πιστεύεις» σημαίνει πως χρειάζεται συνεχής μετάνοια, αλλαγή νοοτροπίας στην εκτίμηση των πραγμάτων της ζωής, μεταστροφή αν έχεις παρεκκλίνει και συνέπεια στην αλλαγή πορείας. Το ρητό της Σαρακοστής «Μετανοείτε και πιστέψετε στο Ευαγγέλιο» μας υπενθυμίζει πως ο αγώνας για αποδοχή, παραδοχή και το βίωμα της αγάπης του Θεού για μένα, για εμάς όλους, είναι συνεχής. 

…. και όμως δουλεύει στην αφάνεια άλλα δουλεύει Β Κύκλος 11 τακτική Κυριακή, Mκ. 4,26-34

 17 Κυριακή 31 Μαρτίου 2024 –

Ανάγνωσμα  από το κατά Μάρκο αγ. Ευαγγελιο Mκ. 4,26-34

Τους  έλεγε ο Ιησούς  : "'Ετσι μοιάζει η βασιλεία του Θεού, σαν ένα άνθρωπο που ρίχνει το σπόρο στο χώμα, και κοιμάται και ξυπνά, νύκτα και μέρα, και ο σπόρος βλασταίνει και αυξάνεται με τρόπο που και ο ίδιος δε γνωρίζει. 

Η γη καρποφορεί από μόνη της: στην αρχή το χόρτο, έπειτα το στάχυ, μετά το στάχυ γεμάτο σιτάρι. Και όταν ο καρπός ωριμάσει, αμέσως παίρνει το δρεπάνι, επειδή έφθασε ο θερισμός".Και τους έλεγε: "Πώς να παρομοιάσουμε τη βασιλεία του Θεού ή με ποια παραβολή να την παραστήσουμε; Σαν το κόκκο του σιναπιού, ο οποίος όταν σπέρνεται στο χώμα, είναι ο μικρότερος από όλους τους σπόρους της γης. Αλλά όταν τον σπείρουν, αυξάνει και γίνεται μεγαλύτερο απ'όλα τα λαχανικά και κάνει κλαδιά μεγάλα, ώστε κάτω απ'τη σκιά του να φωλεύουν τα πουλιά του ουρανού. Και με πολλές παρόμοιες παραβολέες τους κήρυττε το λόγο, σύμφωνα με τη δυνατότητα που είχαν για να καταλάβουν. Και δεν τους μιλούσε χωρίς παραβολή, ενώ ιδιαιτέρως τα εξηγούσε όλα στους μαθητές του.

Λόγος του Κυρίου 

«H βασιλεία του Θεού: είναι  σαν τον άνθρωπο που ρίχνει σπόρο στη γη· είτε κοιμάται είτε αγρυπνεί, τη νύχτα ή τη μέρα, ο σπόρος βλασταίνει και μεγαλώνει. Πώς, ο ίδιος δεν ξέρει». 

Ο σπορεας ο Θεός ο σπορος ο Χριστό  που ριχτηκε στη γη μας και βασιστεινει και μεγαλώνει με δυσκολίες αλλά μεγαλώνει .

Το σημερινό Ευαγγέλιο μας ζητά μια και μόνο χειρονομία. Όλη η ζωή να είναι  μια χειρονομία: «ρίχνουμε τον σπόρο». Τα υπόλοιπα δεν εξαρτώνται από εμάς. 

Ενώ εμείς σκεφτόμαστε πρέπει ότι η καρποφορία του εξαρτάται  από τις  επιλογές μας. Είναι αυτές που επιτρέπουν στη ζωή να καρποφορήσει. Θέλουμε πάντα να ελέγχουμε τα πάντα και νιώθουμε άσχημα γιατί δεν μπορούμε, Αλλά δεν είναι έτσι. Δεν εξαρτώνται όλα από εμάς. Υπάρχει ένα κομμάτι της ζωής που συμβαίνει, που είναι πέρα  πέρ από τις ικανότητές μας και τις δυνάμεις μας. Μπορούμε μόνο να είμαστε σαν αυτόν τον αγρότη που σπέρνει με σιγουριά τον σπόρο.

Β κύκλος . 10η Τακτική Κυριακή. Το Ευαγγέλιο αλλάζει τον κόσμο.(Μκ2,23-28)

 Κυριακή, 10/3/ 2024 

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Μκ2,23-28)

"Κι έφθασε σε ένα σπίτι και ο κόσμος πάλι συγκεντρώθηκε, ώστε να μην μπορούν ούτε να φάνε. 'Οταν το άκουσαν οι συγγενείς του, βγήκαν να τον πιάσουν, επειδή έλεγαν: "Τρελλάθηκε!".

Και γραμματείς που είχαν κατέβει απ'τα Ιεροσόλυμα, έλεγαν: "Τον κατέχει ο Βεελζεβούλ και στο όνομα του αρχηγού των δαιμονίων βγάζει τα δαιμόνια". Τους προσκάλεσε και με παραβολές τους είπε: "Πώς μπορεί ο σατανάς να βγάζει το σατανά; Αν ένα βασίλειο διαιρεθεί, το βασίλειο αυτό δεν μπορεί να σταθεί. Κι αν ένα σπίτι διαιρεθεί, δεν μπορεί να σταθεί αυτό το σπίτι. Αν, λοιπόν, ο σατανάς ξεσηκώθηκε εναντίον του εαυτού του και διαιρέθηκε, δεν μπορεί να σταθεί και θα λάβει τέλος. Κανένας δεν μπορεί να μπεί στο σπίτι ενός δυνατού να διαρπάξει τα πράγματά του, αν πρώτα δε δέσει τον δυνατό και τότε θα διαρπάξει το σπίτι του. Αλήθεια σας λέω: όλα τα αμαρτήματα θα συγχωρεθούν στους ανθρώπους και όλες οι βλασφημίες που θα πουν. Αλλά εκείνος που θα βλασφημήσει εναντίον του Αγίου Πνεύματος, δεν θα λάβει άφεση ποτέ και θα είναι ένοχος για ένα αιώνιο αμάρτημα". Διότι έλεγαν: "'Έχει ακάθαρτο πνεύμα".

Κι έφθασε η μητέρα του και τ'αδέλφια του και στάθηκαν έξω και έστειλαν ανθρώπους να τον καλέσουν. Γύρω του καθόταν κόσμος και του είπαν: "Η μητέρα σου και οι αδελφοί σου και οι αδελφές σου είναι έξω και σε ζητούν". Και απαντώντας τους είπε: "Ποιά είναι η μητέρα μου και τ'αδέλφια μου;". Και φέρνοντας γύρω το βλέμμα του, πάνω σ'έκείνους που κάθονταν ολόγυρά του, είπε: "Να, η μητέρα μου και τ'αδέλφια μου. Διότι όποιος εκτελέσει το θέλημα του Θεού, αυτός είναι αδελφός μου και αδελφή και μητέρα μου".

 Λόγος  του Κυρίου 

Οι συγγενείς του Ιησού λένε ότι ο Ιησούς είναι εκτός εαυτού.Αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Και ο  ο Άγιος Παύλος, θα πει αργότερα ότι το ευαγγέλιο είναι τρέλα γαι τους Ιουδαίους και , ή μάλλον «ηλιθιότητα» μωρία για τους έλληνες κόσμο (1Κορ 1, 23).

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, φέρνει τα άνω κάτω. Σκεφτείτε μόνο τους Μακαρισμούς: μακάριοι οι ταλαιπωρημένοι, οι φτωχοί, οι διωκόμενοι, θλιμμένοι, αυτού που τους βρίζουν κλπ. .Το πιο ανησυχητικό είναι ότι αν είμαστε και μεις  αληθινοί μαθητές του Iησου, θα έπρεπε να μας πουν είμαστε και μεις τρελοί , αφοί  πάτε  ενάντια σε ότι πιστεύει ο κόσμος ότι είναι καλό και αξίζει το κόπ.ο Σήμερα η Εκκλησία κινδυνεύει να είμαστε  πολύ παρόμοια με τον κόσμο.

Υπάρχουν προτεραιότητες στη ζωή με βάση το: Να αγαπάς τον Θεό αγαπώντας αυτούς που ο Θεός αγαπά .Β΄ Κύκλος - 10η Τακτική Κυριακή - (Μκ2,23-28

 Κυριακή, 10/3/ 2024- 

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Μκ2,23-28)

    Κάποιο Σάββατο ο Ιησούς να περνά μέσα από σπαρμένα χωράφια και άρχισαν οι μαθητές του να ανοίγουν δρόμο κόβοντας στάχυα. Και οι Φαρισαίοι του έλεγαν: "Κοίταξε, γιατί κάνουν το Σάββατο, αυτό που δεν επιτρέπεται;" Και τους είπε: "Ποτέ δε διαβάσατε τι έκαμε ο Δαβίδ όταν βρέθηκε σε ανάγκη και πείνασε αυτός και οι σύντροφοί του; Πώς μπήκε στον οίκο του Θεού, τότε που ήταν αρχιερέας ο Αβιαθάρ κι έφαγε τους άρτους της προθέσεως, που δεν επιτρέπεται να φάνε παρά μόνο οι ιερείς κι έδωσε να φάνε κι αυτοί που ήταν μαζί του;". Και τους έλεγε: "Το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο. Οπότε ο Υιός του ανθρώπου είναι κύριος και του Σαββάτου".

Λόγος του Κυρίου

Ο άνθρωπος είναι οι προτεραιότητες... οι ανάγκες του... Και εκτός ότι είναι απόλυτες, πρέπει να τιςιεραρχήσει για να έχει μια ζωή συγκροτημένη, ανθρωπινή .Ο Ιησούς μας διδάσκει ότι σ’ αυτές όχιμόνο χρησιμοποιούμε τον άνθρωπο για την εξυπηρέτηση τους,αλλά πως αυτόν έχουν ως προοπτικήκαι ακόμη πιο πάνω και από τον εαυτόν μας.Όλα πρέπει λειτουργούν για το καλό του ανθρώπου... τη σωτηρία του. Εξάλλου, το ευαγγέλιο είναιμια συνεχής διδασκαλία προτροπή για την αγάπη, φροντίδα, συμπόνια, υπευθυνότητα απέναντι στους συνανθρώπους μας.Το να αγαπάς τον Θεό είναι ακριβώς αυτό... να αγαπάς αυτούς που ο Θεός αγαπά.