Στον Θεό, στον εαυτό μας και στον κόσμο τα πράγματα. . Α΄ Κύκλος 29η Τακτική Κυριακή

  Κυριακή 30/10/2020

. Ο Ιησούς, στο συγκεκριμένο επεισόδιο, διδάσκει στους μαθητές του την ανάγκη να ζουν αγκυροβολημένοι  στην εποχή τους  και όχι μόνμο να μην προσπαθούν να παρακάμπτουν, τις κοινωνικές ή θρησκευτικές ευθύνες τους, αλλά να δεσμεύονται  στην  καθημερινή τους ζωή να δημιουργούν μια δίκαιη συμβίωση.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο 22,15-21.

Πήγαν τότε οι Φαρισαίοι κι έκαμαν συμβούλιο, για να τον κάμουν με τα λόγια του να πέσει σε παγίδα. Και στέλνουν τους μαθητές των μαζί με τους Ηρωδιανούς προς τον Ιησού για να του πουν: "Διδάσκαλε, γνωρίζουμε ότι αγαπάς την αλήθεια και ότι διδάσκεις το δρόμο του Θεού σύμφωνα με την αλήθεια και ότι δεν σε μέλει για κανένα, επειδή δεν κοιτάζεις το πρόσωπο των ανθρώπων. Πές μας, λοιπόν, τί σου φαίνεται; Επιτρέπεται να δίνουμε φόρο στον Καίσαρα ή όχι;". Γνωρίζοντας ο Ιησούς την πονηριά τους, είπε: "Γιατί με πειράζετε, υποκριτές; Δείξτε μου το νόμισμα του φόρου". Κι εκείνοι του έδωσαν ένα δηνάριο. Του λέει τότε: "Τίνος είναι αυτή η εικόνα και η επιγραφή;" Του λένε: "Του Καίσαρα". Τότε τους λέει: "Αποδώστε, λοιπόν, στον Καίσαρα ό,τι ανήκει στον Καίσαρα, και στο Θεό ό,τι ανήκει στο Θεό". 'Οταν το άκουσαν θαύμασαν και τον άφησαν κι έφυγαν.

Λόγος του Κυρίου

           Οι Φαρισαίοι λοιπόν ρωτούν: αν επιτρέπεται να πληρώνουμε το φόρο στον Καίσαρα. Σήμερα, βέβαια, δεν έχουμε  το πρόβλημα της ιερότητας του κράτους και των ηγετών του. Το αντίθετο, μάλιστα . Ωστόσο ο "Καίσαρας" δεν παυει να είναι σύμβολο της κάθε πολιτικής, οικονομικής και πατριαρχικής εξουσίας, η οποία υπαγορεύει νόμους και επιβάλλει επιβαρύνσεις στην προσωπική και συλλογική ζωή.

           Στην απάντηση του όμως ο Ιησούς δεν μιλά για πληρωμή άλλα : για  δώσε πίσω, που υπονοεί μια  ανταλλαγή, δηλαδή  αφού πρώτα πήρατε , τώρα δώστε πίσω. Τι έχουν πάρει ή τι πήραμε;   εκπαίδευση, υγεία, δικαιοσύνη, κοινωνική συνοχή, υπηρεσίες για τους πιο ευάλωτους, πολιτισμό, έκτακτη βοήθεια, επιδόματα ... δώσε του τώρα την υπέραξια αυτών που σας έδωσε για να έχει να σας  ξαναδώσει !

           Και προσθέτει: Επιστρέψτε στο Θεό ό, τι ανήκει στον Θεό: Τι "Κυρίου  είναι η γη και όλα όσα περιέχει" λέει ο ψαλμός. Τον άνθρωπος και η ζωή του τον κοσμο του. Ο άνθρωπος είναι το ανυπέρβλητο όριο κάθε κρατικής και ανθρώπινης εξουσίας :δεν ανήκει σε κανένα, μην τον παραβιάζετε, μην τον ταπεινώνετε, μην τον κακοποιείτε, γιατί έχει τον Δημιουργό στο αίμα του και την αναπνοή του.

         Μπορεί σήμερα, να μην  έχουμε  το πρόβλημα της ιερότητας του κράτους και των ηγετών του. Ωστόσο υπάρχει  μια νέα μορφή κρατικής ειδωλολατρίας. Στο μυαλό πολλών, το κράτος υποκαθιστά τον Θεό, με την έννοια ότι από αυτό αναμένεται το κάθε τι η ευημερία, η επίλυση των προβλημάτων και η προστασία από όλους τους κινδύνους και ακόμη  ακόμη και το νόημα της ζωής. Έτσι, το κράτος, γίνεται για  άλλη  μια φορά Θεός, αν και όχι ένας Θεός που τον υπηρετούν, αλλά ένας Θεός από τον  οποίο, ο άνθρωπος, εξαρτάται.  Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε και μια ακόμη η τάση αυτού που ονομάζουμε κοινωνία, δηλαδή να θέλει να ομογενοποιηθούν όλοι, να υποβαθμίσει και ελαχιστοποιήσει την κάθε διαφορετικότητα χάριν μιας όχι και τόσο συγκεκριμένης ομοιότητας και ενότητας που θα είχε ως αποτέλεσμα την παγκόσμια ειρήνη. 

   

Η διάκριση μεταξύ των δύο πεδίων της πίστεως και της πολιτικής, είναι  θεμελιώδης. Θα ήταν όμως λάθος να προσδιορίσουμε αυτή τη διάκριση ως ολοκληρωτικό διαχωρισμό. Η κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα έχει την  αυτονομία της ως προς τη θρησκεία, όπως και η θρησκευτικότητα απέναντι στην κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα, αλλά δεν μπορούν  να αλληλοαναιρούνται.

    Η κρατική εξουσία εντάσσεται στα πλαίσια της διαχείρισης των κοινών και ως μια έκφραση της δίψας για δύναμη και προβολή του ανθρώπου.  

    Η αποστολή του χριστιανού είναι να συμβάλλει στην οικοδόμηση  μιας κοινωνίας, βασισμένης  στη δικαιοσύνη την αναγνώριση της αξιοπρέπειας και το παραβιαστώ της προσωπικότητας κάθε ανθρώπου των πάντων, με αποτερο σκοπό την ειρήνη.  Ο χριστιανός χρησιμοποιώντας,  όλα εκείνα τα κατάλληλα μέσα που του προσφέρει η πολιτική και εμπνεόμενος από την πίστη του, προφητικά διακηρύσσει την θέση του και προτείνει τις λύσεις του, αλλά  δεν προσπαθεί να τις επιβάλλει αλλά να τις κάνει δεκτές. 

           Εκείνο που επιδιώκει ο Ιησούς  είναι ο άνθρωπός  να βάλλει  στο κέντρο  της ζωής του τον Θεό-Αγάπη-Δικαιοσύνη   και από εδώ  να έλκει το νόημα της ζωής και από εδώ ξεκινώντας  να κάνει  τις καθημερινές του  επιλογές.

          Η κρατική εξουσία σήμερα στην πολιτική, οικονομική, στην κοινωνική την θρησκευτική  διαπάλη, θέλει να έχει στα πάντα την τελευταία λέξη. 

            Και ο χριστιανός  δεν μπορεί να απεμπολήσει το δικαίωμα του  να αναλύει καταστάσεις,  και όπως έγραψε ο Παύλος: « Τα πάντα να αξιολογείτε και το καλό να κρατήσετε»!!! άρα να διακρίνει και να επιλέγει ελεύθερα. Θεωρεί ότι είναι η θρησκευτική του πίστη  προσωπικά τον δεσμεύει, να παρακολουθεί τα κοινά και να ενεργεί έτσι ώστε βασικά αγαθά να παραμένουν στην υπηρεσία όλων: νερό, τρόφιμα, φυσικοί πόροι ... όχι μόνο να γίνονται σεβαστά και να μην σπαταλιούνται και ακόμη χειρότερα  «να μην τα εκμεταλλεύονται μερικοί εις βάρος των πολλών », αλλά όλοι να έχουν ισότιμη πρόσβαση  σε αυτά και  να κατανέμονται  ομοιόμορφα για το κοινό καλό. 

            ΑΟ χριστιανός, σύμφωνα με το ευαγγέλιο καλείται να βιώσει ένα νηφάλιο τρόπο ζωής, να ενθαρρύνει μια συνετή χρήση του χρήματος και της αγοράς, μιας και είναι αυτά που στις μέρες επιβάλλουν νόμο  και να επιλέξει να προωθήσει μια οικονομία όχι απλά βιώσιμη αλλά και υποστηρικτική της ανθρώπινης κοινότητας  χωρίς να υποδουλώνεται στους κανόνες  μιας ανεξέλεγκτης αγοράς και του χρηματοπιστωτικού συστήματος, που αποβλέπει στον καταναλωτισμό για την αύξηση του ΑΕΠ . Να μην αφήσει "την αγορά στο χρηματοπιστωτικό παιχνίδι", που στην ουσία βασίζεται στην άδικη και  εκμετάλλευση ανθρώπων και πόρων, και τείνει να  γίνει ένα είδωλο.