Α Κύκλος 1η Κυριακή της Παρουσίας.

1η Κυριακή  της Παρουσίας.   

Να ζείτε  προσεκτικά. Παρατηρώντας προσπαθώντας να καταλάβετε. 

Κυριακή  1 Δεκεμβρίου 2019

Η χριστιανική  κοινότητα, ήδη από τα πρώτα αποστολικά χρόνια, ζει μια παράξενη ένταση.  Ο Κύριος ήρθε, έζησε, δίδαξε, πέθανε και αναστήθηκε για τη σωτηρία μας και αναμένει την δεύτερη παρουσία του που θα επισφραγίσει το έργου. Η μαθητές του ωστόσο προετοιμάζονται γι’ αυτή την παρουσία του. Μερικοί την περιμένουν με πάθος και μετρούν τις μέρες του χρόνους και τις εποχές και τα σημάδια που την προαναγγέλλουν και άλλοι  ζουν την ζωής του απλά χωρίς ιδιαίτερη ανησυχία, άλλοι την ταυτίζουν με το δικό τους θάνατο όταν η ζωή τους μεταβάλλεται και δεν τους αφαιρείται,     κοκ

Ο ευαγγελιστής Ματθαίος, με τα λόγια  του Ιησού,  προσπαθεί  να μας διαφωτίσει γύρω από την καθημερινότητα μας και όχι να μας φοβερίσει.

Ανάγνωσμα από κατά Ματθαίο άγιο Ευαγγέλιο (Mτ 24,37-44)  

     

  Τον καιρό εκείνο  ο Ιησούς είπε στους μαθητες του: Όπως ήταν οι μέρες του Νώε, έτσι θα είναι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Διότι, όπως ήταν οι άνθρωποι κατ'εκείνες τις ημέρες που προηγήθηκαν του κατακλυσμού, που έτρωγαν κι έπιναν, που άνδρες και γυναίκες παντρεύονταν, μέχρι την ημέρα που ο Νώε μπήκε στην κιβωτό. Και δεν κατάλαβαν τίποτε, έως ότου ήλθε ο κατακλυσμός και τους πήρε όλους. 'Ετσι θα είναι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Τότε θα βρίσκονται δυο μαζί στο χωράφι, ο ένας θα αρπαχθεί κι ο άλλος θα αφεθεί. 41Δυο γυναίκες θα αλέθουν στο μύλο, η μια θα αρπαχθεί και η άλλη θα αφεθεί.

Αγρυπνείτε, λοιπόν, διότι δε γνωρίζετε σε ποια μέρα έρχεται ο Κύριός σας. Αυτό θα καταλάβετε: αν γνώριζε ο οικοδεσπότης σε ποια ώρα της νύκτας έρχεται ο κλέφτης, τότε θα αγρυπνούσε και δεν θα άφηνε να διαρρηχθεί το σπίτι του. Για τούτο κι εσείς να είσθε έτοιμοι, διότι την ώρα που δε νομίζετε, θα έλθει ο Υιός του ανθρώπου.

Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς,  με ένα τρόπο  παράδοξο  περιγράφει  τον ερχομό ενός  καινούργιου κόσμου που έρχεται  και την ζωή που προηγείται παίρνοντας ένα παραδείγμα από την προ του κατακλυσμού εποχή   και λέει : « Εκείνη την εποχή, πριν από τον κατακλυσμό, οι άνθρωποι έτρωγαν και έπιναν, παντρεύονταν και πάντρευαν ως την ημέρα που μπήκε ο Νώε στην κιβωτό. Δεν κατάλαβαν τίποτε, ώσπου ήρθε ο κατακλυσμός και τους αφάνισε όλους. Έτσι θα γίνει και με την παρουσία του Υιού του Ανθρώπου» 

Ο Ιησούς περιγράφοντας τη ζωή των ανθρώπων πριν το κατακλυσμό  δεν τους κατηγορεί για κάτι,  απλά περιγράφει την   καθημερινότητα τους,  τις μικρές ή μεγάλες ασχολίες τους,   τη ζωή που ζουν  ανυποψίαστοι για τον  καινούργιο  έρχεται και που θα παρασύρει το παλιό. Για τον Ιησού,  ο κατακλυσμός του Νώε δεν είναι το τέλος του κόσμου αλλά το τέλος  μιας εποχής. Αυτοί που υπολόγιζαν τον  κόσμου  του στο δεδομένο όπου τίποτα δεν αλλάζει , παρασύρθηκαν στην καταστροφή του παλιού. Σώθηκαν  εκείνοι που είδαν τα σημάδια,  κατάλαβαν τι έρχεται και προετοιμάστηκαν για να το συναντήσουν και να το ζήσουν. Και ο Ιησούς   λέει στους τότε  αλλά  και στους  σημερινούς ακροατές τους: “ Προσέξτε και σεις πως ζείτε τη καθημερινότητα σας και μην τη σπαταλάτε!” 

Τίποτα  κακό δεν έχει η απλή ζωή και η αναζήτηση της απλής καθημερινής ευτυχίας,  ο Ιησούς δεν την καταδικάζει.  Το πρόβλημα είναι,  μη τυχόν  η καθημερινότητα,  με  τις ψευτοσιγουριές της,   μας  αποκοιμίσει και δεν καταλάβουμε το νόημα και  την αξία του καιρού που ζούμε και  δεν αναζητήσουμε το σκοπό του και το τελικό σκοπό προς τον οποίο βαδίζει. Πάντα υπάρχει  ο κίνδυνος  το σήμερα να μην μας αφήσει να δούμε το θαυμάσιο που  έρχεται να μας συναντήσει.

Γ΄ Κύκλο: Γιορτή του ΧΡΙΣΤΟΥ, ΒΑΣΙΛΕΩΣ του Σύμπαντος

Εκεί που Βασιλεύω δε σημαίνει δύναμη και εξουσία,
αλλά θυσία και αγάπη  

Κυριακή  24 Νοεμβρίου 2019    34η Τακτική Κυριακή

      Το κατά  Λουκά ευαγγέλιο αρχίζει την περιγραφή της δημόσιας ζωής του Ιησού με την εμπειρία των πειρασμών που αντιμετώπισε και   αφορούσαν το νόημα και το περιεχόμενο της ζωής του. Κλείνει δε εκείνη την περιγραφή ,  με τη φράση: “Κι ο διάβολος αφού εξάντλησε κάθε πειρασμό, απομακρύνθηκε απ' τον Ιησού, μέχρι τον καθορισμένο καιρό”.  (4,13) 

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά  ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Λκ. 23,35-43)

Ο λαός στεκόταν και έβλεπε. Μαζί μ’ αυτούς κι οι άρχοντες κορόιδευαν και έλεγαν: «Τους άλλους τους έσωσε, ας σώσει τώρα και τον εαυτό του, αν αυτός είναι ο Μεσσίας, ο εκλεκτός του Θεού». Τον χλεύαζαν και οι στρατιώτες· έρχονταν κοντά του, του έδιναν ξίδι και του έλεγαν: «Αν εσύ είσαι ο βασιλιάς των Ιουδαίων, σώσε τον εαυτό σου». Υπήρχε μάλιστα και μια επιγραφή από πάνω του, γραμμένη στα ελληνικά, στα εβραϊκά και στα ρωμαϊκά: «Αυτός είναι ο βασιλιάς των Ιουδαίων».
Ένας από τους κακούργους που ήταν κρεμασμένος στο σταυρό τον βλασφημούσε και του έλεγε: «Εάν εσύ είσαι ο Μεσσίας, σώσε τον εαυτό σου κι εμάς». Ο άλλος στράφηκε σ’ αυτόν, τον επιτίμησε και του είπε: «Ούτε το Θεό δε φοβάσαι εσύ; Δεν είσαι όπως κι εκείνος καταδικασμένος; Εμείς βέβαια δίκαια, γιατί τιμωρούμαστε γι’ αυτά που κάναμε· αυτός όμως δεν έκανε κανένα κακό». Και στον Ιησού έλεγε: «Θυμήσου με, Κύριε, όταν έρθεις στη βασιλεία σου». Ο Ιησούς του απάντησε: «Σε βεβαιώνω πως σήμερα κιόλας θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο».

Λόγος του Κυρίου

Όλη τη ζωή του, ο Ιησούς,   την έζησε  εκ διαμέτρου  αντίθετα με τους πειρασμούς  που αντιμετώπισε και οι οποίοι του υπαγόρευαν : «χρησιμοποίησε τις ικανότητες σου , για να σωθείς πρώτα εσύ , για να αποκτήσεις κάθε εξουσία και έτσι να  αναγνωρίσουν οι άνθρωποι το ποιός που είσαι». Ο Ιησούς έζησε τη ζωή του σύμφωνα με αυτό που είχε υποδείξει στους μαθητές του : «Οι βασιλιάδες των εθνών καταδυναστεύουν τους λαούς τους και οι δυνάστες τους τιτλοφορούνται ευεργέτες. Εσείς όμως δεν πρέπει να κάνετε το ίδιο, αλλά ο ανώτερος ανάμεσά σας πρέπει να γίνει σαν τον κατώτερο, κι ο αρχηγός σαν τον υπηρέτη. ... Εγώ όμως είμαι σαν τον υπηρέτη ανάμεσά σας» (Λκ. 22, 25-27).
Και τώρα, ακόμη και στον  “κρανίου τόπο”,  όπου όλοι ανεξαιρέτως τον χλευάζουν με το : «Τους άλλους τους έσωσε, ας σώσει τώρα και τον εαυτό του, αν αυτός είναι ο Μεσσίας, ο εκλεκτός του Θεού»…” « Αν εσύ είσαι ο βασιλιάς των Ιουδαίων, σώσε τον εαυτό σου»  ή  «Εάν εσύ είσαι ο Μεσσίας, σώσε τον εαυτό σου κι εμάς», η επιτομή των πειρασμών.  ΄Ολοι,  προύχοντες, στρατιώτες,  ο κόσμος,  δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί είναι εγκλωβισμένοι στις αξίες όπως η δύναμη, ο πλούτος, η  αυτοπροβολή , η νομή της εξουσίας κοκ .

Γ κύκλος 32η Τακτική Κυριακή (Λκ. 20,27-38)

Η Ανάσταση αναφέρεται στον Θεό που είναι η ζωή

Κυριακή  10 Νοεμβρίου 2019

Οι ερχόμενες Κυριακάτικες Ευχαριστιακές μας Συνάξεις, μας προσανατολίζουν στη μελέτη  εκείνων των πραγματικοτήτων   που τροφοδοτούν την «Ελπίδα» των μαθητών του Ιησού, την Ανάσταση. 

Η πίστη των Χριστιανών δεν περιορίζεται στην αθανασία της ψυχής, αλλά στην Ανάσταση του ανθρώπου: ο άνθρωπος πεθαίνει, ο άνθρωπος ανασταίνεται. Δεν χωρίζεται κάποια στιγμή στα δύο, όπου κάτι επιβιώνει και κάτι καταστρέφεται και   στη συνέχεια, κάποια στιγμή, ανασυντάσσεται στην ολοκληρία του. Η Θεία  Λειτουργία  διακηρύσσει  την πεποίθηση του χριστιανού ότι : «η ζωή μεταβάλλεται δεν αφαιρείται» και που «αφού διαλυθεί η επίγεια αυτή σκηνή ( = ο εγκόσμιος προσωρινός βίος του), αποκτά κατοικία μόνιμη στους ουρανούς (στη Βασιλεία του ο Θεός θα είναι τα πάντα σε όλους).

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά αγ. Ευαγγέλιο ( 20,27-38)

Τον πλησίασαν τότε μερικοί από τους Σαδδουκαίους, οι οποίοι δε δέχονται ότι υπάρχει ανάσταση, και τον ρώτησαν: «Διδάσκαλε, ο Μωυσής μάς έδωσε γραπτή εντολή: αν κάποιου πεθάνει ο αδερφός, ο οποίος είναι παντρεμένος αλλά άτεκνος, να πάρει ο αδερφός του τη χήρα και να κάνει απογόνους για τον νεκρό αδερφό του. Ήταν, λοιπόν, εφτά αδερφοί. Ο πρώτος παντρεύτηκε μια γυναίκα και πέθανε άτεκνος. Την πήρε κι ο δεύτερος τη γυναίκα, και πέθανε κι αυτός άτεκνος. Επίσης την πήρε και ο τρίτος. Το ίδιο και οι εφτά· πέθαναν χωρίς ν’ αφήσουν παιδιά. Τελευταία απ’ όλους πέθανε και η γυναίκα. Αυτή, λοιπόν, σε ποιον απ’ όλους αυτούς θα ανήκει στην ανάσταση; Αφού την είχαν πάρει γυναίκα τους και οι εφτά».Ο Ιησούς τότε τους απάντησε: «Οι άνθρωποι που ζουν σ’ αυτόν τον κόσμο, παντρεύονται και παντρεύουν. Όσοι όμως αξιωθούν ν’ αναστηθούν από τους νεκρούς και να ζήσουν στον καινούριο κόσμο, αυτοί ούτε θα νυμφεύονται ούτε θα παντρεύονται. Κι αυτό, γιατί δε θα υπάρχει γι’ αυτούς θάνατος· σαν αναστημένοι άνθρωποι που θα είναι, θα είναι ίσοι με τους αγγέλους και παιδιά του Θεού. Ότι άλλωστε οι νεκροί ανασταίνονται, αυτό το αναφέρει κι ο Μωυσής, όταν μιλάει για τη βάτο, και λέει ότι ο Κύριος είναι Θεός του Αβραάμ, Θεός του Ισαάκ και Θεός του Ιακώβ. Ο Θεός δεν είναι Θεός νεκρών αλλά ζωντανών, γιατί γι’ αυτόν όλοι είναι ζωντανοί».

Λόγος του Κυρίου

Στο σημερινό ευαγγελικό επεισόδιο έχουμε μια προσπάθεια των Σαδδουκαίων να διακωμωδήσουν την Πίστη στην Ανάσταση  των συγχρόνων του Ιησού, και ιδιαίτερα των Φαρισαίων, που ήταν ιδεολογικοί αντίπαλοί τους. ΟΙ Σαδδουκαίοι ήταν ευγενείς, θρησκευτικά συντηρητικοί και υπέρ της συνύπαρξης με τους Ρωμαίους για να σώσουν ότι μπορούσε να σωθεί από το    Ισραήλ. Οι Φαρισαίοι ήταν μια ομάδα μικρομεσαίων βιοπαλαιστών, απεχθανόταν τους Ρωμαίους και του συμβιβασμένους, θρησκευτικά πιο ανοικτοί και πίστευα στη ανάσταση των νεκρών, ως μια επιστροφή κατά κάποιο τρόπο σ’ αυτή τη ζωή ‘προς το καλύτερο’. Σ’ αυτό  κατά κάποιο τρόπο τον πλησίαζαν τον Ιησού. Οι Σαδδουκαίοι, από τη Γραφή, θεωρούσαν ως αυθεντικό και δεσμευτικό μόνο ό,τι  υπήρχε στα πέντε πρώτα βιβλία της Γραφής, την Πεντάτευχο. Έτσι, δεν πίστευαν στην Ανάσταση, γιατί δεν έβρισκαν κάποια αναφορά σε αυτήν. Οι Φαρισαίοι πίστευαν στην Ανάσταση και 

ΟΙ Σαδδουκαίοι, λοιπόν, για να φέρουν σε δύσκολη θέση τον Ιησού και να διακωμωδήσουν την τρέχουσα πεποιθήσεις της εποχής του περί Αναστάσεως, του πρότειναν, ως παράδειγμα, την  ιστοριούλα μιας γυναίκας: εφτά φορές νύμφη, επτά φορές χήρα εφτά αδελφών, αλλά ποτέ μητέρα. Αυτό το παράδειγμα έγινε με βάση τα προβλεπόμενα από το Βιβλίο του Δευτερονομίου, όπου όταν ένας άνδρας πέθαινε χωρίς να αφήσει απογόνους, η χήρα του έπρεπε να παντρευτεί τον αδελφόν του για να αποκτήσουν και οι απογόνους   Με το παράδειγμα αυτό έδιναν, εμμέσως, μια δικιά τους εκδοχή  των πραγμάτων. Θέλουν να πουν ότι η μόνη αιωνιότητα είναι οι απόγονοι. Οι γονείς,  κατά κάποιο τρόπο, επιβιώνουν στους απογόνους τους.

Ο Γάμος, έτσι όπως τον παρουσίαζαν στο παράδειγμα οι Σαδδουκαίοι, είναι ένα μέσον για να καταπολεμηθεί ο θάνατος. Χρησιμεύει  στο να υπάρξουν απόγονοι, ώστε να μη σβήσει το σόι, η οικογένεια. Το σημαντικό, κατά κάποιο τρόπο, δεν είναι το πρόσωπο, αλλά ένα όνομα ή μια ομαδα που επιβι’ώνει στην ομάδα που την διαδέχεται , οι απόγονοι.

  

Γ΄ Κύκλος 31η Τακτική Κυριακή ( Λκ 19,1-10)

Η χαρά μιας συναντησης που αλλάζει την ζωή 

Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2019

Ο Ιησούς,  επανειλημμένως είχε πει ότι “για τον Θεό τίποτα  δεν είναι ακατόρθωτο”, δηλαδή δεν υπάρχουν καταστάσεις απελπιστικές. Στο ταξίδι του  προς την Ιερουσαλήμ,  μπήκε στην πόλη  Ιεριχώ και εκεί ήρθε να τον συναντήσει “μια περίπτωση”   που στα μάτια όλων ήταν τουλάχιστο απελπιστική . Aς δούμε πως μας την περιγράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς  ( Λκ  19,1-10) :     

“ Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς μπήκε στην Ιεριχώ και περνούσε μέσα από την πόλη. Εκεί υπήρχε κάποιος, που το όνομά του ήταν Ζακχαίος. Ήταν αρχιτελώνης και πλούσιος. Αυτός προσπαθούσε να δει ποιος είναι ο Ιησούς· δεν μπορούσε όμως εξαιτίας του πλήθους και γιατί ήταν μικρόσωμος. Έτρεξε λοιπόν μπροστά πριν από το πλήθος κι ανέβηκε σε μια συκομουριά για να τον δει, γιατί θα περνούσε από ’κει. Όταν έφτασε ο Ιησούς στο σημείο εκείνο, κοίταξε προς τα πάνω, τον είδε και του είπε: «Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα, γιατί σήμερα πρέπει να μείνω στο σπίτι σου». Εκείνος κατέβηκε γρήγορα και τον υποδέχτηκε με χαρά. Όλοι όσοι τα είδαν αυτά διαμαρτύρονταν κι έλεγαν ότι πήγε να μείνει στο σπίτι ενός αμαρτωλού. Τότε σηκώθηκε ο Ζακχαίος και είπε στον Κύριο: «Κύριε, υπόσχομαι να δώσω τα μισά από τα υπάρχοντά μου στους φτωχούς και ν’ ανταποδώσω στο τετραπλάσιο όσα έχω πάρει με απάτη». Ο Ιησούς, απευθυνόμενος σ’ αυτόν, είπε: «Σήμερα αυτή η οικογένεια σώθηκε· γιατί κι αυτός ο τελώνης είναι απόγονος του Αβραάμ. Ο Υιός του Ανθρώπου ήρθε για ν’ αναζητήσει και να σώσει αυτούς που έχουν χάσει το δρόμο τους»”.

                                                                                                                           Λόγος  του Κυρίου

Ο Ζακχαίος ήταν «αρχιτελώνης και πλούσιος», ήταν λοιπόν ένας ισχυρός παράγοντας του τόπου, που όλοι φοβούνταν  επειδή   μπορούσε να τους καταστρέψει,  όντας  επικεφαλής  των φοροεισπρακτόρων των Ρωμαίων κατακτητών. ΄Ηταν  μισητός,  διότι  ήταν συνεργάτης των κατακτητών, δουλικός προς τα αφεντικά του, νταής,  αυθάδης και αλαζονικός με τους συναλλασσόμενους μαζί του και κλέφτης  επειδή  επιβάρυνε τους λογαριασμούς προς όφελός του.   Οι ευσεβείς Ιουδαίοι,  θρησκευτικά,   λόγιαζαν τους τελώνες  ως ‘μιαρούς’  κάτι σαν τους ειδωλολάτρες, γι’ αυτό και  όσοι σχετιζόταν μαζί τους δεν μπορούσαν να προσευχηθούν αν δεν έκαναν προηγουμένως τις προβλεπόμενες καθάρσεις. Οι μαθητές του Ιησού,  στο πρόσωπό του τελώνη και μάλιστα πλούσιου  έβλεπαν να επαληθεύεται σ΄ αυτούς ο σκληρός λόγος του Ιησού : «... είναι ευκολότερο να περάσει μέσα από βελονότρυπα μια καμήλα  (ένας κάβος) παρά να μπει πλούσιους στην βασιλεία του Θεού…» (Λκ 18,25) τότε οι μαθητές του είχαν πει : «τότε ποιος μπορεί να σωθεί», και ο Ιησούς είχε απάντησει : «Αυτά που για τους ανθρώπους είναι αδύνατα, για το Θεό είναι δυνατά» (Λκ.18,27)

Ο ευαγγελιστής σημειώνει,  ότι ο Ζακχαίος  «ήθελε να δει ποιος είναι ο Ιησούς » . Ήθελε ίσως να καταλάβει τι ήταν εκείνο που έκανε  τον Ιησού  όχι μόνον αναγνωρίσιμο, αλλά και τόσο αγαπητό. Προκειμένου να εκπληρώσει αυτή  την επιθυμία του, δεν δίστασε να διακινδυνέψει την αξιοπρέπεια του. “Έτρεξε λοιπόν μπροστά πριν από το πλήθος κι ανέβηκε σε μια συκομουριά για να τον δει, γιατί θα περνούσε από ’κει”. 

Ο Ιησούς, όμως,  παίρνει την πρωτοβουλία όχι μόνο να ικανοποιήσει την επιθυμία του Ζακχαίου, αλλά πάει και σε συνάντηση του και του απευθύνει το λόγο  : «Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα, γιατί σήμερα πρέπει να μείνω στο σπίτι σου». Δεν τον επιπλήττει, δεν τον προσκαλεί να μεταστραφεί και να απαρνηθεί τον παλιό του εαυτό και να αλλάξει ζωή, και να του υποσχεθεί ότι αν τα κάνει όλα αυτά τότε θα είναι άξιος να τον υποδεχθεί στο σπίτι του, αλλά αμέσως και απλά εκφράζει την επιθυμία του να μείνει σπίτι του, δηλαδή να εγκαινιάσει μια σχέση, μναζί του να γίνουν φίλοι. Όταν θέλω να μπω στο σπίτι κάποιου θέλω να μοιραστώ τη ζωή μου μαζί του. Όταν ο άλλος ανοίγει την πόρτα του σπιτιού του και  με  δέχεται, είναι  διότι κάνει δεκτή την προσφορά μου. Ο Ιησούς  προσφέρει την φιλία του στον Ζακχαίο και τον οδηγεί σε μια σχέση που του αλλάζει εκ βάθρων τη ζωής.