Ο Λόγος που απελευθερώνει τη ζωή από το κακό και την ανανεώνει Β’ Κύκλος 4η τακτική (Μκ 1,21-28)

Κυριακή, 28-1-2024

Μετά από την πρώτη αγγελία του Ευαγγελίου και το κάλεσμα των πρώτων μαθητών, ο Ευαγγελιστής παρουσιάζει τα αποτελέσματα της πρώτης επαφής του κόσμου με το κήρυγμα του Ιησού, καθώς επίσης και με τον έμπρακτο αγώνα που ο Ιησούς αρχίζει ενάντια στο ποικιλόμορφο κακό.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (1,21-28)

Πήγαν στην Καπερναούμ κι αμέσως το Σάββατο ο Ιησούς πήγε στη συναγωγή και δίδασκε. 'Εμεναν κατάπληκτοι από τη διδαχή του, διότι δίδασκε σαν κάποιος που έχει εξουσία και όχι όπως οι γραμματείς. Κι εκεί στη συναγωγή τους υπήρχε κάποιος με ακάθαρτο πνεύμα, που φώναξε δυνατά και είπε: "Τι κοινό έχουμε εμείς κι εσύ, Ιησού Ναζαρηνέ; 'Ηλθες να μας αφανίσεις; Σε γνωρίζω καλά ποιός είσαι: είσαι ο άγιος του Θεού!". Και ο Ιησούς το επιτίμησε λέγοντας: "Βουβάσου και βγες απ'αυτόν!". Και το ακάθαρτο πνεύμα αφού τον συντάραξε και έβγαλε μια δυνατή φωνή, βγήκε από μέσα του. Δέος αισθάνθηκαν όλοι, σε σημείο που να συζητούν μεταξύ τους και να λένε: "Τι είναι αυτό; Η διδασκαλία του είναι καινούρια και κηρύττει με εξουσία και διατάζει τα ακάθαρτα πνεύματα κι αυτά τον υπακούνε". Και πολύ γρήγορα η φήμη του διαδόθηκε παντού, στην περιοχή της Γαλιλαίας

Λόγος του Κυρίου

Ο Ευαγγελιστής δεν μας λέει τι ακριβώς δίδασκε ο Ιησούς, αλλά μας περιγράφει τα αποτελέσματα της διδασκαλίας του «Έμεναν κατάπληκτοι από τη διδαχή του, διότι δίδασκε σαν κάποιος που έχει εξουσία και όχι όπως οι γραμματείς». «Τι είναι αυτό; Η διδασκαλία του είναι καινούρια και κηρύττει με εξουσία».

Η έκπληξη, ο θαυμασμός, είναι εκείνη η εμπειρία που μας βγάζει από σχήματά μας, που μας παίρνει από το πεζό, το προκαθορισμένο, το συνηθισμένο και μας βάζει στους ανοιχτούς ορίζοντες της ελευθερίας του πάθους για ζωή, που εγώ την οικοδομώ, και όχι στο φόρεμα που μου έδωσαν και το φόρεσα.

Η ικανότητα να απορούμε, να θαυμάζουμε, να εκπλησσόμαστε, είναι ανάλογη με τη χαρά που επιθυμούμε και αναζητούμε.

«Η διδασκαλία του είναι καινούρια και κηρύττει με εξουσία»

Εξουσία και αυθεντία πραγματική υπάρχει, όχι με τη δύναμη και την επιβολή, άρα τη βία, αλλά σε εκείνη τη συμπεριφορά και εκείνα τα λόγια που τρέφουν τη ζωή, και ο Ιησούς γι’ αυτό ήρθε και όποιος λαχταρά την αυθεντική ζωή, το αισθάνεται.

Αυθεντικά, και έχουν εξουσία, είναι τα λόγια που παίρνουν σάρκα και οστά στο πρόσωπο του Ιησού.

Ο όρος καινούρια σημαίνει ότι μόνο αυτά που είπε ο Ιησούς ήταν κάτι το πρωτάκουστο ή τα τελευταία ή γιατί παρουσιάζουν μια νέα αντίληψη της Βασιλείας του Θεού. Είναι «καινούρια» γιατί δεν παραθέτει γνώσεις που να δείχνουν την ευρυμάθεια του κήρυκα και δεν παραθέτει τις εξηγήσεις και τις γνώμες προγενέστερων ραβίνων, χωρίς να πάρουν προσωπικά θέση, όπως έκαναν οι Γραμματείς. Είναι καινούρια και γιατί είναι αυθεντικά, γιατί είχε το θάρρος να δεσμεύει την αξιοπιστία του στα λόγια του και στα έργα του και όχι των άλλων, τελικά.

Η εξουσία και η αυθεντία της διδασκαλίας του Ιησού, εκπορεύονται από τη δύναμη του Λόγου του Θεού που απελευθερώνει τον άνθρωπο από το σωματικό και πνευματικό κακό. Η διδασκαλία του Ιησού έχει εξουσία, γιατί φανερώνει μια ζωή αφιερωμένη στην υπηρεσία του θελήματος του Θεού.

Ένας κόσμος καινούργιος, διαφορετικός αρχίζει. Β’ Κύκλος 3η τακτική Κυριακή Μκ. 1,14-20

Κυριακή  21-1-2024

Από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (1,14-20)

Μετά τη σύλληψη του Ιωάννη, επέστρεψε ο Ιησούς στη Γαλιλαία και κήρυττε το ευαγγέλιο του Θεού και έλεγε: "Συμπληρώθηκε ο καιρός και έφθασε η βασιλεία του Θεού. Μετανοείτε και πιστεύετε στο ευαγγέλιο".

Περνώντας στην όχθη της θάλασσας της Γαλιλαίας, είδε το Σίμωνα και τον Ανδρέα, τον αδελφό του Σίμωνα, που έριχναν το δίχτυ στη θάλασσα. 'Ηταν, πράγματι, ψαράδες. Κι ο Ιησούς τους είπε: "Ακολουθείστε με και εγώ θα κάμω να γίνετε ψαράδες ανθρώπων". Κι αμέσως, αφήνοντας τα δίχτυα, τον ακολούθησαν. Και πηγαίνοντας λίγο πιο πέρα, είδε τον Ιάκωβο, το γιο του Ζεβεδαίου και τον Ιωάννη τον αδελφό του κι αυτούς μέσα στο πλοιάριο να τακτοποιούν τα δίχτυα. Κι αμέσως τους κάλεσε. Κι εκείνοι άφησαν τον πατέρα τους το Ζεβεδαίο μέσα στο πλοιάριο με τους μισθωτούς, και τον ακολούθησαν.

Λόγος του Κυρίου

“Μετά τη σύλληψη του Ιωάννη”. Μια είδηση που προκαλεί φόβο -και ο φόβος μπορεί να μπλοκάρει τα πάντα- θέτει το ερώτημα: Και τώρα τι κάνουμε; Η απάντηση του Ιησού ήταν να πάρει την σκυτάλη και να συνεχίσει. Με σύνεση όμως, «επέστρεψε στη Γαλιλαία» και αρχίζει τη δική του αποστολή. Ο Λόγος δεν μπορεί να φυλακιστεί, μα συνεχίζει την ύπαρξή του με τρόπο ασυνήθιστο. Ο Ιησούς αρχίζει το κήρυγμα του, όχι από το κέντρο του ιουδαϊσμού, δηλαδή την Ιερουσαλήμ, αλλά από την περιφέρεια, από την Γαλιλαία, την οποία οι θρησκευτικές αρχές της Ιερουσαλήμ την λόγιαζαν λίγο-πολύ ως αιρετική. Ούτε από κάποιον ιερό τόπο ή από τον περίβολο του Ναού ή από μια συναγωγή, αλλά κηρύττει στις όχθες της λίμνης όπου η καθημερινή ζωή και ο ανθρώπινος μόχθος ξετυλίγονται με κόπο, ανάμεσα στους ανθρώπους μια κοινωνικής ομάδας από τους πιο απομακρυσμένους, σύμφωνα με τη νοοτροπία των ευλαβών της εποχής του, τους ψαράδες, και μάλιστα από αυτούς διαλέγει τους πρώτους μαθητές του. Ο Ευαγγελιστής Μάρκος, μας τον παρουσιάζει να κηρύττει και δίνει και μια περίληψη της διδασκαλίας του.

Ο Ευαγγελιστής κάνει μερικές ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις : “είδε το Σίμωνα και τον Ανδρέα”, δεν τους κοίταξε απλώς αλλά τους "είδε" με ένα βλέμμα που εξετάζει σε βάθος, που θέλει να μάθει, να δει τα χαρακτηριστικά τους για να τους καλέσει, όχι απλά και γενικά για να κάνουν παρέα… τους θέλει για μια συγκεκριμένη υπηρεσία. Και τους έκρινε ικανούς: “Ακολουθείστε με και εγώ θα κάμω να γίνετε ψαράδες ανθρώπων". Δεν τους βγάζει από το περιβάλλον τους και θα χρησιμοποιήσει τις ικανότητές τους για να τους εμπιστευθεί ένα άλλο έργο.

Ο καθένας μας είναι πλασμένος, με συγκεκριμένα χαρίσματα... και ασκώντας τα μεγαλώνουμε, ωριμάζουμε και γινόμαστε ενεργά μέλη μιας ευρύτερης ομάδας της κοινωνίας ώστε να διαθέσουμε αυτό ακριβώς το χάρισμά μας ευρύτερα και για το κοινό καλό.
“Κι αμέσως, αφήνοντας τα δίχτυα, τον ακολούθησαν”. Δεν τους ανάγκασε να αφήσουν πίσω τους ό, τι άφησαν. Τα "άφησαν" επειδή διάλεξαν να ακολουθήσουν τον Ιησού. Ο Θεός, μας θέλει όπως ακριβώς είμαστε, γιατί έτσι ακριβώς μας χρειάζεται! Όμως ο Θεός δεν επιβάλλεται, προτείνει !

Το ίδιο συμβαίνει και με μας, όλοι είμαστε καλεσμένοι για το κοινό καλό, αν θέλουμε να Τον ακολουθήσουμε κάτι από το περιβάλλον μας πρέπει να αφήσουμε πίσω μας.

Ας δούμε για παράδειγμα : Το "σήμερα" του καθενός μας από τι χαρακτηρίζεται, πως είναι το περιβάλλον μας; Και αν παρατηρήσουμε θα διακρίνουμε την κυρίαρχη κουλτούρα που είναι ο ατομικισμός και ο οικονομισμός, ο καταναλωτισμός, ο ηδονισμός, η παραγωγικότητα και η δύναμη, η επιβολή κοκ , αυτά είναι συμβατά με το κοινό καλό;

Ελάτε και θα δείτε", μια πρόσκληση και μια υπόσχεση , που ζεσταίνουν την καρδιά και δείχνουν τη σωστή κατεύθυνση. Β’ Κύκλος 2η τακτική Κυριακή , Ιωαν. 1,35-42

Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2024

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη αγ. Ευαγγέλιο  (1,35-42)

Την άλλη μέρα πάλι, ο Ιωάννης στεκόταν με δυο μαθητές του και βλέποντας τον Ιησού που περπατούσε, λέει: "Ιδού ο αμνός του Θεού". Τον άκουσαν οι δυο μαθητές να το λέει και ακολούθησαν τον Ιησού. Όταν ο Ιησούς στράφηκε και τους είδε να τον ακολουθούν, τους λέει: "Τι ζητάτε;" Κι εκείνοι του είπαν: "Ραββί (που σημαίνει: `Διδάσκαλε'), πού μένεις;" Τους λέει: "Έλάτε και θα δείτε". Πήγαν, λοιπόν, και είδαν που μένει και έμειναν κοντά του εκείνη την ημέρα. Ήταν περίπου τέσσερις το απόγευμα.

           Ο ένας απ' τους δυο που άκουσαν απ 'τον Ιωάννη και ακολούθησαν τον Ιησού ήταν ο Ανδρέας, ο αδελφός του Σίμωνα Πέτρου. Αυτός βρήκε πρώτα τον αδελφό του το Σίμωνα και του λέει: "Βρήκαμε το Μεσσία (που σημαίνει: `Χριστός'). Και τον έφερε στον Ιησού. Ο Ιησούς τον κοίταξε καλά και είπε: "Εσύ είσαι ο Σίμων, ο γιος του Ιωάννη. Εσύ θα ονομασθείς `Κηφάς' (που σημαίνει: `Πέτρος').

Λόγος του Κυρίου. 
    

    Ο Ιωάννης δείχνει τον Ιησού σε δύο μαθητές  του: "Ιδού ο αμνός του Θεού". Ο ένας ο Αντρέα, δείχνει τον Ιησού  στον Σίμωνα Πέτρο.  Έτσι, «λειτουργεί» η πίστη με μεταδοτικότητα. Μέσω κάποιου μας γίνεται γνωστή. Κάποιος μας κάνει να αποκτήσουμε γνώση... μέσω κάποιου που με την εμπειρία του μας κάνει να έχουμε θεμελιώδεις εμπειρίες... με τον Ιησού  και θέλει να κάνει κοινωνούς και άλλους στη δική εμπειρία ζωής . Ο Θεός με λίγα λόγια...γίνεται γνωστός  μέσω κάποιου.. 
    Μάλιστα την πρωτοβουλία στην νέα εμπειρία του ενδιαφερομένου παίρνει ο Ιησους -Τι ψάχνετε, τι αναζητάτε !  Ερώτηση απλή θεμελιώδης,  έξυπνη, ξερή,
    Η πίστη δεν υπάρχει, δεν είναι αφηρημένη έννοια.  Η πίστη είναι συγκεκριμένη... Ξεκινά από εκείνους που την έχουν και αυτό φαίνεται η ζωή τους, που τους κάνει αξιόπιστους: φαίνεται σε αυτούς που τι πιστεύουν ...
    Το κίνητρο, είναι η ανησυχία, η αναζήτηση, η επιθυμία να έχει την ίδια εμπειρία με αυτόν από τον οποίο παίρνουν μαρτυρία,  δίνει μαρτυρία... βλέπουν ότι έχει κάτι  το καλύτερο, έχει   αλλάξει ο  χαρακτήρα τους λόγω αυτής της συνάντησης - εμπειρίας με τον Ιησού. Αυτο πυ οι ίδιοι έχουν δεν τους αρκεί. 
 

Ο μαθητής του Χριστού Λατρεύει την αιώνια δόξα στα μικρά και ασήμαντα. Αγίων Θεοφανίων Μτ. 1,1-12

Σάββατο 6 Ιανουρίου 2024

Ανάγνωσμα από το άγιο Ευαγγέλιο κατά Ματθαίου (Μτ. 1,1-12)

     

  Όταν γεννήθηκε ο Ιησούς στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, στα χρόνια του βασιλιά Ηρώδη, μάγοι από την Ανατολή έφθασαν στα Ιεροσόλυμα, λέγοντας: "Πού είναι ο βασιλιάς των Ιουδαίων που γεννήθηκε; Διότι είδαμε το αστέρι του να ανατέλλει και ήλθαμε να τον προσκυνήσουμε". Αλλά όταν το άκουσε ο βασιλιάς Ηρώδης, ταράχθηκε και όλα τα Ιεροσόλυμα μαζί του. Κι αφού συγκέντρωσε όλους τους αρχιερείς και τους γραμματείς του λαού,6Και συ Βηθλεέμ, χώρα του Ιούδα   δεν είσαι καθόλου η πιο μικρή απ' τις κυριότερες πόλεις του Ιούδα.  Από σένα, πράγματι, θα βγει ένας αρχηγός   που θα ποιμάνει το λαό μου, τον Ισραήλ. .Τότε ο Ηρώδης, αφού κάλεσε κρυφά τους μάγους, εξακρίβωσε απ' αυτούς το χρόνο που εμφανίσθηκε το αστέρι, 8και στέλνοντάς τους στη Βηθλεέμ, είπε: "Πηγαίνετε και ρωτιέστε με προσοχή σχετικά με το παιδί. Και όταν το βρείτε, ειδοποιείστε με, για να πάω κι εγώ να το προσκυνήσω". Εκείνοι, όταν άκουσαν το βασιλιά αναχώρησαν και ιδού, το αστέρι, που είχαν δει την ανατολή του, προηγούνταν μπροστά τους, έως ότου έφθασε και σταμάτησε πάνω από εκεί όπου βρισκόταν το παιδί. 1Και εκείνοι, όταν είδαν το αστέρι, χάρηκαν πάρα πολύ. Και αφού μπήκαν στο σπίτι, είδαν το παιδί μαζί με τη Μαρία τη μητέρα του κι έπεσαν και το προσκύνησαν. Κι άνοιξαν τους θησαυρούς των και του πρόσφεραν δώρα: χρυσάφι, λιβάνι και σμύρνα. Και ειδοποιημένοι στον ύπνο τους να μην επιστρέψουν στον Ηρώδη, αναχώρησαν από άλλο δρόμο για τη χώρα τους

Λόγος του κυρίου

Σε όλους ο Θεός δίνει ένα σημάδι για το νόημα της ζωής τους .Οι δικοί μας, οι μάγοι, μέσα από την καθημερινότητα τους, να ευρύνουν τον ουρανό και τα άστρα, είδαν κάτι το ιδιαίτερο κατάλαβαν ότι κάτι συμβαίνει και το δεχτήκαν . Σταμάτησαν το παρατήρησαν και προσπάθησαν να το καταλάβουν, να το ερμηνεύσουν. Και άλλοι το είδαν ίσως τους άρεσε αλλά δεν έδωσαν και ιδιαίτερη σημασία , άλλοι ούτε το αγνόησαν . Είχαν πολλά κάνουν προσηλωμένοι όπως ήταν στις καθημερινές τους εργασίες, κοίταζαν τη γη.

Οι δικοί μας όμως έστω και μπερδεμένοι κάτι κατάλαβαν, προβληματιστήκαν, αντιλαμβάνονται, έστω και συγκεχυμένα, ότι κάτι συμβαίνει τους έκανε εντύπωση και άρχισαν να αναζητούν να δρουν, το νόημα και μια απάντηση. . Το «εσωτερίκευσαν», το έκαναν δικό τους.

Οι Μάγοι λοιπόν ξεκίνησαν. Από αυτό το σημάδι του Θεού που τους οδήγησε να έξω από τα όρια του κόσμου τους και να ξεκινήσουν προς την καινοτομία. Το όραμα τους ενθάρρυνε να ρισκάρουν, για να διευρύνουν τους ορίζοντές τους.

Ρωτώντας έμαθαν για τον το χρησμό του προφήτη Μιχαία. Την εξήγηση τους την έδωσαν οι ειδήμονες, τους έβαλε στο σωστό δρόμο. Οι ίδιοι όμως έμεινα αδιάφοροι, ο μόνος που έδειξε ενδιαφέρον το έκανε γιατί φοβήθηκε για τα συμφέροντα του
Ζητούσαν ένα βασιλοπαίδι και βρήκαν ‘ένα παιδί της γειτονιάς. Περίμεναν ίσως μεγαλεία συνάντησαν όμως την απλότητα, την ταπεινοφροσύνη, την ειρήνη μιας καθημερινός οικογένειας σε μια ασημαντότητα πόλη της Βηθλεέμ. Τέλος προσκυνούν προσφέρουν του τα δώρα τους, χρυσό, θυμίαμα και μύρο. Και γύρισαν από άλλο δρόμο στην Πατρίδα τους γιατί δεν ήταν ίδιοι πια