Όσο περισσότερο μοιράζεσαι τόσο περισσότερα έχεις. 18η Τακτική Κυριακή Α΄Κύκλος

      Κυριακή 2  Αυγούστου 2020

       

        Ο κόσμος πολύς γύρω από τον Ιησού και οι μαθητές προβληματίζονται για  τις ανάγκες αυτού του πλήθους. Δεν ξέρουν πως να τις αντιμετωπίσουν και φοβούνται μην  ξεσπάσει  κάτι  άσχημο  επειδή το πλήθος περίμενε πολλά από τον Ιησού.  Είχε ακουστεί πως ο Ηρώδης που είχε εκτελέσει τον Ιωάννη τον Βαπτιστή,  εκτιμούσε ότι ο Ιησούς ήταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής  που αναστήθηκε και γι αυτό έκανε θαύματα. Μάλιστα πολλοί από τούς μαθητές του Ιωάννη τώρα  ήταν μαθητές  του Ιησού  και ακούμπησαν  τις ελπίδες τους πάνω τον Ιησού.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο  ΄Αγιο Ευαγγέλιο  (14, 13-21)

'Όταν το άκουσε ο Ιησούς, ότι ο Ηρώδης εκτέλεσε τον Ιωάννη , αναχώρησε από εκεί με πλοιάριο και πήγε μόνος του σε ένα έρημο τόπο. Κι όταν το άκουσαν τα πλήθη τον ακολούθησαν από τις πόλεις πεζοί. Και όταν βγήκε απ' το πλοιάριο είδε μεγάλο πλήθος και τους σπλαχνίσθηκε και θεράπευσε τους αρρώστους των. 'Όταν βράδιαζε, τον πλησίασαν οι μαθητές λέγοντας: " 'Ερημος είναι ο τόπος και η ώρα περασμένη. ' Άφησε τον κόσμο να φύγει, ώστε να πάνε στα χωριά και να αγοράσουν τρόφιμα για να φάνε". Αλλά ο Ιησούς τους είπε: "Δεν έχουν ανάγκη να φύγουν. Δώστε τους εσείς να φάνε". Κι εκείνοι του είπαν: "Δεν έχουμε εδώ παρά πέντε ψωμιά και δυο ψάρια". Κι εκείνος τους είπε: "Φέρτε τα μου εδώ". Κι αφού διέταξε τα πλήθη να καθίσουν για φαγητό στο χορτάρι, πήρε τα πέντε ψωμιά και τα δυο ψάρια, έστρεψε το βλέμμα του στον ουρανό, είπε την προσευχή της ευλογίας, έκοψε και έδωσε τα ψωμιά στους μαθητές και οι μαθητές στον κόσμο. Κι έφαγαν όλοι και χόρτασαν και πήραν τα περισσεύματα από τα κομμάτια, δώδεκα γεμάτα κοφίνια. Κι αυτοί που έφαγαν ήταν περίπου πέντε χιλιάδες άνδρες, χωρίς τις γυναίκες και τα παιδιά. 

  Λόγος του Κυρίου

Τα πάντα αρχίζουν από γεγονός ότι ο Ιησούς είδε μεγάλο πλήθος και τους σπλαχνίσθηκε. Η ευσπλαχνία του Ιησού, είναι η φανέρωση  της ευσπλαχνίας του Θεού. Η ευσπλαχνία, δεν είναι ένα απλό συναίσθημα είναι μια δυναμική  πλούσια σε αποχρώσεις. Είναι η στάση εκείνων που όχι μόνο αισθάνονται να εμπλέκονται συναισθηματικά  και  από συμπάθεια με κάποιον που πάσχει , αλλά αντιλαμβάνονται το εαυτόν τους δεσμευμένο να κάνουν κάτι  συγκεκριμένο, τουλάχιστον να ανακουφίσουν αν όχι να απελευθερώσουν τον πάσχοντα από το πάθος του. Όλες οι πράξεις του Ιησού  από αυτή την δυναμική εμπνέονται και κινούνται και έτσι πρέπει να  καταλαβαίνουμε κάθε πτυχή του Ευαγγελίου,  με ακρίβεια.

Οι μαθητές βλέπουν το πρόβλημα του κόσμου,  λυπούνται και προτείνουν στον Ιησού να  τελειώνει “για  να πάνε στα χωριά και να αγοράσουν τρόφιμα για να φάνε"  και έτσι  το πρόβλημα λύνεται.  Ο Ιησούς  όμως απαντά : “Δεν είναι ανάγκη να φύγουν. Δώστε τους εσείς να φάνε". Ο Ιησούς  θέλει να τους εμπλέξει άμεσα,   να τους κάνει μέρος του προβλήματος. Το  ζήτημα  δεν είναι  να φάνε,  αλλά το πως θα φάνε. “Εσείς να τους δώσετε να φάνε, να μοιραστείτε μαζί τους αυτό που εσείς έχετε”. 

Οι μαθητές το κατάλαβαν και απαντούν : “Δεν έχουμε εδώ παρά πέντε ψωμιά και δυο ψάρια”.

Ο Ιησούς προχωρεί σε βάθος ,  δεν μετρά η ποσότητα αλλά η καρδιά. Είναι  εκεί που παίρνονται  οι αποφάσεις   που καθορίζουν τη ζωή,  εκεί όπου κάποιος  φυλά κάτι για τον εαυτόν του, μην τυχόν και  κάποτε  αυτό που έχει δεν  φτάνει, και που  όταν το μοιράζεται με τους άλλους περισσεύει…. Από πέντε ψωμιά   “έφαγαν όλοι και χόρτασαν και πήραν τα περισσεύματα από τα κομμάτια, δώδεκα γεμάτα κοφίνια”.

Η Βασιλεία του Θεού είναι η μεγάλη του ανθρώπου ευκαιρία ,17η Τακτική Κυριακή Α΄ Κύκλος

Κυριακή 26 Ιουλίου 2020

Τρεις ακόμη παραβολές του Ιησού για την Βασιλεία των ουρανών που κατά κάποιο τρόπο είναι ένα σχόλιο στο: “Μακάριοι όσοι νιώθουν τον εαυτό τους φτωχό μπροστά στο Θεό, γιατί δική τους είναι η βασιλεία του Θεού”. Ο Θεός Πατέρας δίνει, ο άνθρωπος πρέπει να έχει ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά, για να τα κάνει δικά του. 

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο   Μτ 13, 44-52

Και συνέχισε ο Ιησούς να διδάσκει λέγοντας: Μοιάζει η βασιλεία των ουρανών με θησαυρό κρυμμένο σ'ένα χωράφι, που όταν τον βρήκε ένας άνθρωπος τον έκρυψε. Κι απ'τη χαρά του πηγαίνει και πουλά όλα όσα έχει και αγοράζει εκείνο το χωράφι.

Μοιάζει, πάλι, η βασιλεία των ουρανών με έναν έμπορο που αναζητά όμορφα μαργαριτάρια. Κι όταν βρει ένα πολύτιμο μαργαριτάρι, πηγαίνει και πουλά  όλα όσα έχει και το αγοράζει.

Μοιάζει, πάλι, η βασιλεία των ουρανών με ένα δίχτυ που ρίχθηκε στη θάλασσα κι έπιασε κάθε λογής ψάρια. 'Οταν γέμισε το δίχτυ, το έσυραν στο γιαλό και κάθησαν και μάζεψαν τα καλά ψάρια σε δοχεία, ενώ τα άχρηστα τα πέταξαν έξω. Έτσι θα γίνει και στο τέλος του κόσμου. Θα βγουν οι άγγελοι και θα χωρίσουν τους κακούς απ' τους δίκαιους και θα τους ρίξουν στο καμίνι της φωτιάς. Εκεί θα είναι ο θρήνος και το τρίξιμο των δοντιών.

Τα καταλάβατε όλα αυτά;" Του λένε: "Ναι". Κι εκείνος τους είπε: "Γι' αυτό, κάθε γραμματέας που διδάχθηκε για τη βασιλεία των ουρανών, μοιάζει με έναν οικοδεσπότη, ο οποίος βγάζει από το θησαυρό του νέα και παλαιά".

Λόγος του Κυρίου

Στην πρώτη παραβολή κάποιος  απλά  βρίσκει το θησαυρό· του δόθηκε η ευκαιρία, την εκτίμησε και με χαρά την αξιοποιεί. Δεν είναι ανίδεος και  θα προσπαθήσει με τον καλύτερο τρόπο να ανταποκριθεί. 

Στη δεύτερη παραβολή εκείνος που βρήκε το μαργαριτάρι είναι κάποιος που ξέρει τι θέλει και με επιμονή  το αναζητά. Βρίσκει αυτό που αναζητά,  κάνει τους υπολογισμούς και ανταποκρίνεται με τον καλύτερο τρόπο. 

Και στις δύο περιπτώσεις ο ενδιαφερόμενος  “...πηγαίνει και πουλά όλα όσα έχει και αγοράζει το χωράφι  ή το ένα μαργαριτάρι ”. Είναι  ενέργειες μιας ολικής αναπροσαρμογής της ζωής τους με βάση  καινούργιες εκτιμήσεις και αντιλήψεις που το γεγονός  τους δημιούργησε. Τέτοια ανακατάταξη μόνο ο ευεργετημένος μπορεί να εκτιμήσει·  από τους περισσότερους μπορεί να κριθεί και ως παράλογη. 

Ενδιαφέρουσα είναι και η δυναμική που χρησιμοποιεί ο Ιησούς για να περιγράψει  την ανακάλυψη της Βασιλείας του Θεού:  «Συνάντησε, εκτίμησε και αποδέχθηκε, προσαρμόστηκε».  Δεν φτάνει, όμως, κάποιος να τη συναντήσει/ανακαλύψει  για να γίνει δική του. Για να γίνει “δική” του, απαιτείται μια άμεση, ριζική και οριστική  απόφαση. Μια απόφαση που αφορά  τη μέχρι τότε ύπαρξή του,  και που από τώρα,  καθορίζει το μέλλον  του. Την αλλαγή της Μετάνοιας, την  αλλαγή νοοτροπίας  την προκαλεί η  χαρά της εύρεσης. 

Η Βασίλεια του Θεού και οι πειρασμοί της .Α΄ Κύκλος - 16η Τακτική Κυριακή

Κυριακή 19 Ιουλίου 2020

Η Βασίλεια του Θεού που ο Ιησούς κήρυττε ήδη παρούσα στο κόσμο την οραματίζεται μια εναλλακτική κοινωνία. Σ’ αυτή την κοινωνία το πρωτεύον δεν είναι η συγκέντρωση του πλούτου ο καθένας για τον εαυτόν, αλλά το μοίρασμα του πλούτου του παραγόμενου πλούτου με τους άλλους. Στο κέντρο δεν είναι η νομή της εξουσία , αλλά η υπηρεσία για το κείνο καλό. Δεν είναι να ανεβαίνω για να ξεχωρίσω αλλά κατεβαίνω για να συναντήσω.

Δυσκολίες, απορίες και πειρασμοί κατά την πορεία της Βασιλεία του Θεού μέσα στην ανθρώπινη ιστορία υπάρχουν φαίνονται και δημιουργούν ερωτηματικά. Ο Ιησούς που άρχισε τη δημοσιά δράση του αντιμετωπίζοντας τρεις πειρασμούς που αφορούσαν τόσο τη δράση του και την αποδοτικότητα της, στη σημερινή ευαγγελική περικοπή μας προσφέρει μερικές πίστες για απάντηση.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγ. Ευαγγέλιο (Μτ 13,24-43).

Ο Ιησούς τους παρουσίασε μια άλλη παραβολή, λέγοντας: "Μοιάζει η βασιλεία των ουρανών με άνθρωπο που έσπειρε καλό σπόρο στο χωράφι του. Κι ενώ οι άνθρωποί του κοιμόνταν, πήγε ο εχθρός του κι έσπειρε από πάνω ζιζάνια, ανάμεσα στο σιτάρι και έφυγε. Αλλά όταν βλαστησε το χορτάρι και καρποφόρησε, τότε φάνηκαν και τα ζιζάνια. Πήγαν τότε οι δούλοι του οικοδεσπότη και του είπαν: "Κύριε, δεν έσπειρες καλό σπόρο στο χωράφι σου; Από πού, λοιπόν, προήλθαν τα ζιζάνια;" Κι εκείνος τους είπε: "άνθρωπος εχθρός το έκαμε". Και οι δούλοι του είπαν: "Θέλεις, λοιπόν, να πάμε και να τα μαζέψουμε;" Κι εκείνος είπε: "'Οχι, μη τυχόν και ενώ μαζεύετε τα ζιζάνια ξεριζώστε μαζί τους και το σιτάρι. Αφήστε να μεγαλώσουν και τα δυο μαζί μέχρι το θερισμό. Και στο καιρό του θερισμού θα πω στους θεριστές: Συγκεντρώστε πρώτα τα ζιζάνια και δέστε τα σε δεμάτια και να τα κάψτε, ενώ το σιτάρι συγκεντρώστε το στην αποθήκη μου".

Ο Ιησούς τους παρουσίασε μια άλλη παραβολή, λέγοντας: "Μοιάζει η βασιλεία των ουρανών με σπόρο σιναπιού, που τον πήρε ένας άνθρωπος και τον έσπειρε στο χωράφι του. Αυτός είναι μικρότερος απ'όλους τους σπόρους, αλλά όταν μεγαλώσει είναι μεγαλύτερο απ'όλα τα λαχανικά και γίνεται δένδρο, ώστε να έλθουν τα πουλιά του ουρανού και φωλιάζουν στα κλαδιά του".

Τους είπε και άλλη παραβολή: "Μοιάζει η βασιλεία των ουρανών με προζύμι, που το πήρε μια γυναίκα και το έβαλε μέσα σε τρία σάτα αλεύρι, έως ότου ζυμώθηκε όλ"

Λόγος του Κυρίου

Η πρώτος πειρασμός: Οι ελιτίστικες ομάδες και η συνύπαρξη του καλού και του κακού

Οι εργάτες της παραβολής έσπειραν στο χωράφι τον καλό σπόρο που τους έδωσε το αφεντικό τους και τώρα διαπιστώνουν ότι, μαζί με τα στάχυα, αναπτύσσονται και ζιζάνια, και του προτείνουν : "Θέλεις, λοιπόν, να πάμε και να τα μαζέψουμε;" Κι εκείνος είπε: " Όχι, μη τυχόν και ενώ μαζεύετε τα ζιζάνια ξεριζώστε μαζί τους και το σιτάρι. Αφήστε να μεγαλώσουν και τα δυο μαζί μέχρι το θερισμό. Και στον καιρό του θερισμού θα πω στους θεριστές: Συγκεντρώστε πρώτα τα ζιζάνια και δέστε τα σε δεμάτια και να τα κάψετε, ενώ το σιτάρι συγκεντρώστε το στην αποθήκη μου".

Το Αφεντικό με την απάντηση του δείχνει ότι δεν φοβάται τα ζιζάνια, το κακό, αλλά τους ανυπόμονους, αυστηρούς τους μη ανεκτικούς και ζηλωτές εργάτες του. Αυτοί οι εργάτες είναι όλοι εκείνοι άτομα ή ομάδες που μέσα σε μια κοινότητα νομίζουν ότι μόνο αυτοί κατέχουν την αλήθεια και θέλουν να την επιβάλλουν για το καλό των άλλων. Το αφεντικό, συνιστά υπομονή, ανεκτικότητα,   μακροθυμία και γενναιοδωρία. Μόνον έτσι μπορείς κάποιο ομάδα ή πρόσωπο γίνεις ικανός για μεγάλα πράγματα και να υπηρετήσεις μεγάλα ιδεώδη, όχι εκβιάζοντας και εξωθώντας τα πράγματα στα άκρα.

Ο Ιησούς, όχι μόνο δεν περιθωριοποιεί τους αμαρτωλούς, αλλά πηγαίνει να τους συναντήσει. Υπογραμμίζει ότι το καλό και το κακό θα συνυπάρχουν, όχι όμως ότι το ένα και το άλλο είναι το ίδιο πράγμα. Πρέπει να δοθεί σε όλους μια ευκαιρία για μετάνοια. Το καλό θα ξεχωρίσει από το κακό μόνον όταν η ανθρώπινη ιστορία ολοκληρωθεί και μόνον τότε τα πράγματα θα ξεκαθαρίσουν. Αυτό είναι έργο του Θεού και όχι των ανθρώπων. Ο Θεός κάνει υπομονή και δίνει ευκαιρίες, αλλά δεν είναι άδικος.

Ακούω, καταλαβαίνω, ζω. Α΄ Κύκλος 15η Τακτική Κυριακή

Κυριακή 12 Ιουλίου 2020

Ο Ιησούς δίδασκε την αλήθεια με παραβολές, με μικρές αφηγήσεις καθημερινών  γεγονότων. Μερικές φορές μάλιστα με υπερβολές αλλά και χιούμορ. Αφηγήσεις που άνοιγαν ορίζοντες, προοπτικές, γεννούσαν ιδέες και  περιέγραφαν δύσκολες αντιλήψεις και  αισθήματα, που όμως   γινόταν αφετηρίες για προσωπικά ταξίδια αναζήτησης.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο ΄Αγιο  Ευαγγέλιο (Μτ13, 1 -  23)

“Εκείνη την ημέρα, ο Ιησούς, αφού βγήκε από το σπίτι, καθόταν κοντά στη θάλασσα. Και συγκεντρώθηκε γύρω του πολύς κόσμος, ώστε αναγκάσθηκε να μπει και να καθίσει στο πλοιάριο. Και όλο το πλήθος στεκόταν στο γιαλό.

Τους είπε: "Ιδού, βγήκε ο σπορέας για να σπείρει. Και ενώ αυτός έσπερνε, κάποιοι σπόροι έπεσαν κοντά στο δρόμο και ήλθαν τα πουλιά και τους έφαγαν όλους. Και άλλοι έπεσαν σε πετρώδες έδαφος, όπου δεν υπήρχε αρκετό χώμα και αμέσως φύτρωσαν επειδή η γη δεν είχε βάθος. 6Και όταν ανέτειλε ο ήλιος κάηκαν, επειδή δεν είχαν ρίζα και ξεράθηκαν. Και άλλοι σπόροι έπεσαν ανάμεσα στ' αγκάθια και ψήλωσαν τα αγκάθια και τους έπνιξαν. Και άλλοι έπεσαν στο καλό χώμα και καρποφόρησαν, άλλος εκατό, άλλος εξήντα και άλλος τριάντα φορές περισσότερο. Οποιος έχει αυτιά, ας ακούει. Και όταν πλησίασαν οι μαθητές του, του είπαν: "Γιατί τους μιλάς με παραβολές;" Κι εκείνος τους απάντησε και τους είπε: "Διότι σε σας δόθηκε να γνωρίστε τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, ενώ σε εκείνους δεν δόθηκε. Διότι όποιος έχει, θα του δοθεί κι άλλο και θα περισσέψει. Αλλά όποιος δεν έχει, κι αυτό που έχει θα του αφαιρεθεί. Για το λόγο αυτό τους μιλώ με παραβολές. Διότι αν και βλέπουν, δε βλέπουν, και αν και ακούνε δεν ακούνε ούτε καταλαβαίνουν. Κι έτσι πραγματοποιείται σ'αυτούς η προφητεία του Ησαϊα που λέει:

Θ'  ακούσετε με την ακοή, αλλά δεν θα καταλάβετε,και κοιτάζοντας θα βλέπετε, αλλά δε θα δείτε. Γιατί πάχυνε η καρδιά αυτού του λαού,και βαριάκουσαν με τα αφτιά τους,και έκλειναν τα μάτια τους, μη τυχόν και δουν με τα μάτια τους, και ακούσουν με τ' αφτιά τους,

και καταλάβουν με την καρδιά τους, και επιστρέψουν σε μένα κι εγώ τους θεραπεύσω.

Μακάρια, όμως, είναι τα δικά σας μάτια γιατί βλέπουν και τα αφτιά σας γιατί ακούνε. Αλήθεια σας λέω: πολλοί προφήτες και δίκαιοι επιθύμησαν να δουν όσα βλέπετε και δε τα είδαν, και να ακούσουν όσα ακούτε και δε τα άκουσαν! Λοιπόν, ακούστε εσείς την παραβολή του σπορέα. Καθένας που ακούει το λόγο για τη βασιλεία και δεν τον καταλαβαίνει, έρχεται ο Πονηρός και αρπάζει απ' την καρδιά του ό,τι σπάρθηκε. Αυτός είναι ο σπόρος που σπάρθηκε κοντά στο δρόμο. Εκείνος που σπάρθηκε σε πετρώδες έδαφος, είναι αυτός που ακούει το λόγο και αμέσως τον δέχεται με χαρά. Αλλά δεν έχει ρίζα μέσα του και είναι πρόσκαιρος. Και όταν έλθει κάποια θλίψη ή διωγμός, εξαιτίας του λόγου, αμέσως σκανδαλίζεται. Κι εκείνος που έπεσε στ' αγκάθια, αυτός είναι εκείνος που ακούει το λόγο, αλλά η μέριμνα αυτού του κόσμου και η απάτη του πλούτου πνίγουν μαζί το

λόγο κι έτσι μένει άκαρπος. Αλλά εκείνος που σπάρθηκε σε καλό χώμα, είναι αυτός που ακούει το λόγο και τον κατανοεί και καρποφορεί άλλος εκατό, άλλος εξήντα και άλλος τριάντα φορές περισσότερο” 

Λόγος του Κυρίου

Η σημερινή παραβολή έχει δύο μέρη. Το  πρώτο μέρος ασχολείται με την αφθονία του σπόρου που σπέρνεται χωρίς φειδώ. Το δεύτερο στοχεύει στην ποιότητα του εδάφους! Οι πρωταγωνιστές  αυτής  της παραβολής  είναι οι σπόροι και η γη στην οποία πέφτουν· όχι ο σπορέας. Ο σπορέας δεν είναι ένα καθορισμένο πρόσωπο, μπορεί να είναι  οποιοσδήποτε, ένας φίλος, μια ανάγνωση, μια συζήτηση,  μια εμπειρία, ένα κήρυγμα, ένα φιλμ,  ένα τραγούδι, μια απορία που με έβαλε σε αναζήτηση κοκ. 

Αυτό που είναι σημαντικό  είναι «το έδαφος» που επιτρέπει στους σπόρους να αποδώσουν τις δυνατότητες τους. Ο Ιησούς περιέγραψε σχεδόν με μεγάλες λεπτομέρειες την ποιότητα του «του εδάφους»  που δέχεται τους σπόρους και που τους επιτρέπει  να ξεδιπλώσουν τις δυνατότητές τους.  «Το έδαφος»,  δηλαδή  ο ακροατής, μπορεί να είναι και ένας αδιάφορος, ή ένας γεμάτος από τον εαυτόν του, ή ένας που τα ξέρει όλα και δεν έχει την ανάγκη των άλλων, ή ένας που έχει  ποτιστεί από άλλου είδους  κηρύγματα, ή από άλλες προκαταλήψεις. ή  δεν έχει καιρό για τέτοια...

Για να είναι «εύφορο έδαφος» ο ακροατής πρέπει να μπορεί να ακούσει, και να θέλει να ακούσει. Να έχει την διάθεση να καταλάβει. Να είναι ανοιχτός σε καινούργιες ιδέες και εμπειρίες, να αφήσει να του θέσουν ερωτήσεις και να κάνει τον κόπο να δώσει απαντήσεις  και αν χρειαστεί να κάνει μια ριζική αλλαγή στη ζωή του αφήνοντας πίσω τον εγωκεντρισμού και να ασπασθε΄’ι μια ζωή αγάπης και αλληλεγγύης . Τότε ο λόγος,  οι σπόροι , μπορούν να αποδώσουν «άλλος εκατό, άλλος εξήντα και άλλος τριάντα φορές περισσότερο». Η σύνοψη όλων αυτών βρίσκεται σε  μια λέξη που περιγράφει έναν  τρόπο ζωής : «Μετάνοια» και το συνώνυμό του ή το αποτέλεσμά του        « μεταστροφή». 

Η προφητεία ανήκει στα μικρούς. Α΄Κύκλος,14η Τακτική Κυριακή

5 Ιουλίου 2020

Κυριακή  5 Ιουλίου 2020

Η προφητεία ανήκει στα μικρούς

Αυτή η προσευχή του Ιησού είναι ένα ξέσπασμα χαράς και αγαλλίασης. Ο λόγος: ο Ιησούς διαπιστώνει ότι το κήρυγμά του για την Βασιλεία του Θεού απορρίπτεται από τους θρησκευτικούς ηγέτες του λαού, αλλά ταυτόχρονα γίνεται δεκτό από απλούς και αδαείς ανθρώπους . Σ’ αυτή την κατάσταση αναγνωρίζει την Σωτήρια παρουσία του Θεού μέσα σ’ αυτήν την ιστορική στιγμή.

Από το κατά Ματθαίο ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Μτ 11, 25-30)

Εκείνο τον καιρό, ο Ιησούς είπε: "Σε ευλογώ, Πατέρα, Κύριε του ουρανού και της γης, διότι όλα αυτά τα έκρυψες από σοφούς και συνετούς και τα αποκάλυψες στους μικρούς. Ναί, Πατέρα, διότι αυτό ήταν το θέλημά σου. 'Ολα μου έχουν παραδοθεί από τον Πατέρα μου και κανένας δεν γνωρίζει αληθινά τον Υιό, παρά μόνο ο Πατέρας. Ούτε τον Πατέρα γνωρίζει κανείς αληθινά, παρά μόνο ο Υιός και σε όποιον ο Υιός θέλει να τον αποκαλύψει.

Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είσθε φορτωμένοι κι εγώ θα σας αναπαύσω. Σηκώστε πάνω σας το ζυγό μου και μάθετε από μένα, διότι είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά. Και θα βρείτε ανάπαυση για τις ψυχές σας. Πράγματι, ο ζυγός μου είναι απαλός και το φορτίο μου είναι ελαφρύ".

Λόγος του Κυρίου

Οι «σπουδαίοι» είναι κλειστοί στην αυτάρκειά τους όπως και οι « σοφοί», τους οποίους εν προκειμένω ο Ιησούς προσδιορίζει ως εκείνους που έχουν γνώσεις , αλλά που αυτές οι γνώσεις τους έχουν καταστήσει υπεροπτικούς και κλειστούς στον δικό τους κόσμο όπου αισθάνονται κυρίαρχοι και απλώς θέλουν να τον αναπαράγουν για να μην έχουν αμφιβολίες άρα και ανασφάλειες και προς όφελός τους... “Αυτά μάθαμε, ό, τι πρέπει να ξέρουμε για να ζήσουμε, και με αυτά ζήσαμε . Έτσι πάντοτε κάναμε, έτσι πρέπει πάντα να κάνουμε”.

Ενώ οι «μικροί» μπορούν, μην έχοντας τίποτα το ιδιαίτερο πάρα μόνο τη ζωή τους, να είναι περισσότερο έτοιμοι να ανοίξουν ταπεινά τον εαυτό τους στο δώρο του Θεού.

Οι απλοί, αγνοώντας τις λεπτομέρειες τότε του μωσαϊκού νόμου, εμπιστεύονται στη χάρη του και είναι έτοιμοι στα «μικρά» , στα καθημερινά και συνηθισμένα να αναγνωρίσουν την αξία της ζωής και την παρουσία του Πατέρα. Είναι οι απλοί άνθρωποι που ζουν, υποφέρουν, αγαπούν, ξέρουν τι σημαίνει να πάρουν αυτό που χρειάζονται για να ζήσουν δουλεύοντας, γνωρίζουν τις δυσκολίες της ζωής και μπορούν να αποδείξουν την πίστη τους σε αυτές.

Αυτό συμβαίνει και σήμερα, και όχι μόνο σε θρησκευτικό αλλά και σε κάθε ανθρώπινο επίπεδο όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει ότι οι προκλήσεις που θέτει η νεωτερικότητα - που στο τέλος είναι οι προκλήσεις της σημερινής ζωής - θα μπορούσαν να είναι ο τόπος της προφητείας, της παρουσίας του Θεού στην ιστορία, σήμερα.