“Η ζωή μεταβάλλεται, δεν αφαιρείται”. Μεταμορφώνεται.5η Κυριακή της Τεσσαρακοστής

 Κυριακή 5 Απριλίου  2020

Το επεισόδιο της επιστροφής του Λαζάρου στη ζωή, που συνήθως το ονομάζουμε “η ανάσταση του Λαζάρου”, είναι το αποκορύφωμα μιας “κατήχησης” του ευαγγελιστή Ιωάννη για την ταυτότητα του Ιησού.

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη άγιο Ευαγγέλιο(ΐΐ,3-7.ΐ7.20-27.33β-45)

Τον καιρό εκείνο, έστειλαν ανθρώπους οι αδελφές του Λάζαρου προς τον Ιησού και του είπαν: «Κύριε, αυτός που αγαπάς ασθενεί». Όταν το άκουσε ο Ιησούς είπε: «Αυτή η ασθένεια δεν είναι για θάνατο, αλλά για τη δόξα του Θεού, ώστε να δοξαστεί μ’αυτήν ο Υιός του Θεού».
Αγαπούσε, όμως, ο Ιησούς τη Μάρθα και την αδελφή της και το Λάζαρο.
Όταν, λοιπόν, έμαθε ότι ασθενεί, τότε έμεινε δυο ημέρες σ’εκείνο τον τόπο που βρισκόταν. Έπειτα, μετά απ’αυτό, λέει στους μαθητές: «Πάμε πάλι στην Ιουδαίο». Όταν έφθασε ο Ιησούς, βρήκε το Λάζαρο να είναι στο μνήμα ήδη από τέσσερις ημέρες.

Η Μάρθα, λοιπόν, μόλις άκουσε ότι έρχεται ο Ιησούς, πήγε να τον προϋπαντήσει, ενώ η Μαρία καθόταν στο σπίτι. Είπε τότε η Μάρθα στον Ιησού: «Κύριε, αν ήσουν εδώ, δε θα πέθαινε ο αδελφός μου. Αλλά και τώρα γνωρίζω ότι όσα τυχόν ζητήσεις απ’το Θεό, ο Θεός θα σου τα δώσει».
Της λέει ο Ιησούς: «Θα αναστηθεί ο αδελφός σου!».
Του απαντά η Μάρθα: «Γνωρίζω ότι θα αναστηθεί κατά την ανάσταση, στην έσχατη ημέρα».
Της λέει ο Ιησούς: «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Όποιος πιστεύει σε μένα, κι αν πεθάνει, θα ζήσει. Κι όποιος ζει και πιστεύει σε μένα δε θα πεθάνει ποτέ. Το πιστεύεις αυτό;».
Του λέει: «Ναι, Κύριε. Εγώ έχω πιστέψει ότι εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, που ήλθες στον κόσμο».
Ο Ιησούς, όταν την είδε να κλαίει και να κλαίνε και οι Ιουδαίοι που πήγαν μαζί της, ταράχθηκα το πνεύμα του και συνταράχθηκε και είπε: «Πού τον θάψατε;».
Του λένε: «Κύριε, έλα να δεις». Δάκρυσε ο Ιησούς. Έλεγαν τότε οι Ιουδαίοι: «Κοίτα πώς τον αγαπούσε!». Αλλά κάποιοι απ’αυτούς είπαν:«Δεν μπορούσε αυτός, που άνοιξε τα μάτια του τυφλού, να κάμει ώστε κι αυτός να μην πεθάνει;».
Ο Ιησούς τότε, πάλι ταραγμένος μέσα του, έρχεται στο μνήμα. Αυτό ήταν ένα σπήλαιο, και επάνω του μια πέτρα βρισκόταν. Λέει ο Ιησούς: «Σηκώστε την πέτρα! ».
Του λέει τότε η Μάρθα, η αδελφή του νεκρού: «Κύριε, ήδη μυρίζει άσχημα, διότι είναι τέσσερις ημέρες που έχει πεθάνει».
Της λέει ο Ιησούς: «Δεν σου είπα πως, αν πιστέψεις, θα δεις τη δόξα του Θεού;». Τότε σήκωσαν την πέτρα. Κι ο Ιησούς ύψωσε τα μάτια ψηλά και είπε: «Πατέρα, σε ευχαριστώ, επειδή με άκουσες. Εγώ, βέβαια, γνώριζα ότι πάντα με ακούς, αλλά το είπα για τον κόσμο που βρίσκεται γύρω μου, για να πιστέψουν ότι εσύ με απέ-στειλες». Κι αφού τα είπε αυτά, κραύγασε με δυνατή φωνή: «Λάζαρε, έλα έξω!». Βγήκε ο νεκρός, έχοντας δεμένα τα πόδια και τα χέρια με επιδέσμους και το πρόσωπό του ήταν περιτυλιγμένο με σουδάριο. Τους λέει ο Ιησούς: «Λύστε τον και αφήστε τον να φύγει».
Τότε, πολλοί απ’τους Ιουδαίους που ήλθαν στη Μαρία και είδαν όσα έκαμε ο Ιησούς, πίστεψαν σ’αυτόν.

Λόγος του Κυρίου

Στο πηγάδι του Ιακώβ με τη Σαμαρείτισσα,  ο Ιησούς δήλωσε  για τον εαυτό του: “Είμαι το ζωντανό νερό, το οποίο ικανοποιεί τη δίψα για αιώνια ζωή”.
Την επόμενη Κυριακή, με το επεισόδιο  του εκ γενετής  τυφλού, διακήρυξε: “Εγώ είμαι το φως”.
Και σήμερα,   στο επεισόδιο της επιστροφής του Λαζάρου στη ζωή , είπε για τον εαυτό του: “Εγώ είμαι η Ανάσταση και η Zωή”.

Στο επεισόδιο φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο στόχος : " Το Πιστεύετε αυτό;" (26) στον οποίο ο Ιωάννης θέλει να οδηγήσει την κοινότητα τον μαθητών  είναι η ομολογία πίστεως  ότι, ο Ιησούς,  είναι "η ανάσταση και η ζωή ... ο Μεσσίας, ο Υιός του Θεού" (25-27) και ότι "ο Θεός τον έστειλε" (42).

Με τα λόγια της, η Μάρθα,  εκφράζει την πίστη  που ριζώνει στην κοινότητα του Ιωάννη: πρώτα έρχεται η πίστη στα λόγια του Ιησού· το θαύμα έρχεται αργότερα ... Το θαύμα είναι εφικτό μόνο αν υπάρχει πίστη. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αποφασίζουν να πιστεύουν αφού είδαν "τι είχε κάνει" (45). Τα Ευαγγέλια δεν παραλείπουν να καταγράψουν και αυτή την, όχι και τόσο ορθή,  εκδοχή της πίστεως  στην οποία ανήκουν,  ακόμη σήμερα,  πολλοί από τους μαθητές του Ιησού. Δεν του ζητούν τι να κάνει στην δύσκολη θέση που βρίσκονται, όπως η μητέρα του στο Γάμο στη Κανά, απλά τον πληροφορούν και δείχνουν  ότι σ’ αυτό αφήνουν ολοκληρωτικά την πίστη τους. 
Ο Ευαγγελιστής δηλώνει ότι χωρίς την πίστη της Μάρθας και της Μαρίας, ο Ιησούς δεν θα έκανε τίποτα. 

4η Κυριακή της Τεσσαρακοστής , Το Φως που είναι Ζωή

Κυρικαή 29η  Μαρτίου 2020

Στο κέντρο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής δεν είναι  το θαύμα της θεραπείας του ανθρώπου που γεννιέται τυφλός,  αλλά ο Ιησούς ως «Φως που είναι ΖΩΗ»  και  η μελέτη μας   αναπτύσσεται γύρω από αυτό το θαύμα.

Ανάγνωσμα από το κατα Ιωάννη Αγ. Ευαγγέλιο (Ιωα. 9, 1.6-9.13-17.34-38)

Εκείνο τον καιρό  ο Ιησούς είδε ένα τυφλό εκ γενετής. Αφού τα είπε αυτά, έφτυσε χάμω και έκαμε λάσπη με το σάλιο, άλειψε τη λάσπη πάνω στα μάτια του τυφλού και του είπε: "Πήγαινε να πλυθείς στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ (που σημαίνει: "Απεσταλμένος"). Πήγε λοιπόν, και πλύθηκαι γύρισε πίσω βλέποντας. Οι γείτονες, τότε, κι όσοι τον έβλεπαν πριν ότι ήταν ζητιάνος, έλεγαν: "Αυτός δεν είναι εκείνος που καθόταν και ζητιάνευε;" Άλλοι έλεγαν: "Αυτός είναι!". Άλλοι έλεγαν: "Όχι, αλλά είναι ένας που του μοιάζει". Ο ίδιος έλεγε: "Εγώ είμαι!". 

Φέρνουν, λοιπόν, στους Φαρισαίους τον πρώην τυφλό. Ήταν Σάββατο η μέρα που ο Ιησούς έκαμε τη λάσπη και άνοιξε τα μάτια του. Πάλι, λοιπόν, τον ρώτησαν και οι Φαρισαίοι πώς απέκτησε το φως του. Κι αυτός τους είπε: "Άλειψε με λάσπη τα μάτια μου, πλύθηκα και βλέπω". Κάποιοι απ' τους Φαρισαίους, τότε, του έλεγαν: "Αυτός ο άνθρωπος δεν προέρχεται απ' το Θεό, διότι δεν τηρεί το Σάββατο". Άλλοι έλεγαν: "Πώς μπορεί ένας άνθρωπος αμαρτωλός να κάνει τέτοια σημεία;" Και υπήρχε διχασμός μεταξύ εους. Λένε, λοιπόν, πάλι στον τυφλό: "Εσύ τι λές σχετικά μ'αυτόν τον άνθρωπο, επειδή σου άνοιξε τα μάτια;". Εκείνος τους είπε: "Είναι προφήτης!". 

Άκουσε ο Ιησούς ότι τον έδιωξαν τον τυφλό έξω κι όταν τον βρήκε του είπε: "Εσύ πιστεύεις στον Υιό του ανθρώπου;" Εκείνος αποκρίθηκε και είπε: "Και ποιός είναι αυτός, Κύριε, για να πιστέψω σ'αυτόν;" Ο Ιησούς του είπε: "Και τον έχεις δει κι αυτός που μιλά μαζί σου, αυτός είναι!" Κι εκείνος είπε: "Πιστεύω, Κύριε!". Και τον προσκύνησε. Κι ο Ιησούς είπε: "Εγώ ήλθα σ'αυτόν τον κόσμο για κρίση, για να δουν όσοι δε βλέπουν και όσοι βλέπουν να γίνουν τυφλοί". Άκουσαν αυτά τα λόγια οι Φαρισαίοι που ήταν μαζί του και του είπαν: "Μήπως είμαστε κι εμείς τυφλοί;" Κι ο Ιησούς τους είπε: "Αν είσασταν τυφλοί, δεν θα είχατε αμαρτία. Αλλά τώρα λέτε: `Βλέπουμε'. Η αμαρτία σας, λοιπόν, παραμένει".

Λόγος του Κυρίου

Η Αγ. Γραφή αρχίζει με τη δημιουργία του κόσμου, και  η δημιουργία αρχίζει με την αποκάλυψη του φωτός : ο Δημιουργός το  διαχωρίζει από το σκοτάδι. Ήταν η πρώτη πράξη της δημιουργίας : «Τότε είπε ο Θεός: «Να γίνει φως»· κι έγινε φως. Ο Θεός είδε ότι το φως ήταν καλό και το χώρισε από το σκοτάδι » (Γεν 1,3-4), στην δε τελευταία  πράξη του Δημιουργού,  όταν ολοκληρώνει τη δημιουργία του,  κάνει ώστε όλοι να : «... τον βλέπουν κατά πρόσωπο και θα ’χουν το όνομά του στα μέτωπά τους. Νύχτα δε θα υπάρχει πια, και δε θα χρειάζεται το φως του λυχναριού ή του ήλιου, γιατί ο Κύριος ο Θεός θα φέγγει πάνω τους, και θα βασιλεύουν αιώνια. » (Αποκ. 22: 5).

Αυτό το “Νέο Φως”  έχει ήδη ανατείλει  στον κόσμο: είναι ο Ιησούς, ο οποίος διακηρύττει : «Εγώ είμαι το φως του κόσμου. Όποιος με ακολουθεί δεν περπατά στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το φως της ζωής».(Ιωα 8,12)

Στους μαθητές του, σ’εμάς, με το βάπτισμα μας χαρίζει την δυνατότητα να γίνουμε “παιδιά του φωτός” . “Αυτός ήτανε η ζωή, και ήταν η ζωή αυτή το φως για τους ανθρώπους. Το φως αυτό έλαμψε μέσα στου κόσμου το σκοτάδι, μα το σκοτάδι δεν το δέχτηκε.  Ο Λόγος ήταν το αληθινό το φως, που καθώς έρχεται στον κόσμο φωτίζει κάθε άνθρωπο.   Μέσα στον κόσμο ήταν, κι ο κόσμος δι’ αυτού δημιουργήθηκε, μα δεν τον αναγνώρισε ο κόσμος.  Ήρθε στον τόπο το δικό του, και οι δικοί του δεν τον δέχτηκαν.    Σ’ όσους όμως τον δέχτηκαν και πίστεψαν σ’ αυτόν, έδωσε το δικαίωμα να γίνουν παιδιά του Θεού.” (Ιωα ,1,4-12)”