Ο Χριστιανός ερευνά μελετά πιστεύει ελπίζει. Πανήγυρη της Υπεραγίας Θεοτόκου Μαρίας

 

1 Ιανουαρίου  2022

Ξεκινάμε  μια νέα χρονιά με μια γιορτή της Παναγίας. Το Ευαγγέλιο μας περιγράφει το τρόπο ζωής που χαρακτηρίζει την Παναγία. Μια ζωή ποτισμένη από την πίστη και φωτισμένη από την ελπίδα, μια ζωή που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει και την ζωή του χριστιανού. 

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά άγιοΕυαγγέλιο, (2,15-21)

   

Όταν αναχώρησαν οι άγγελοι στον ουρανό, οι βοσκοί είπαν μεταξύ τους: "Ας πάμε, λοιπόν, μέχρι τη Βηθλεέμ για να δούμε αυτό το γεγονός που συνέβηκε και το οποίο ο Κύριος μας έκαμε γνωστό". Και πήγαν γρήγορα και βρήκαν τη Μαρία και τον Ιωσήφ και το βρέφος να βρίσκεται στη φάτνη. 'Οταν είδαν, έκαμαν γνωστό το λόγο που τους αναγγέλθηκε, σχετικά με το παιδί. Κι όλοι όσοι άκουσαν θαύμασαν γι' αυτά που τους διηγήθηκαν οι βοσκοί. Και η Μαριάμ όλα αυτά τα λόγια τα κρατούσε στην καρδιά της και τα μελετούσε.

Οι βοσκοί επέστρεψαν πίσω δοξάζοντας και αινώντας το Θεό για όλα εκείνα που άκουσαν και είδαν, όπως τους είχε λεχθεί.

'Οταν συμπληρώθηκαν οι οκτώ μέρες, έκαμαν περιτομή στο παιδί και του δόθηκε το όνομα Ιησούς, όπως το είχε ονομάσει ο άγγελος πριν ακόμα συλλυφθεί στα σπλάχνα της μητέρας του. 

Λόγος του Κυρίου 

Η καρδιά του πιστού θα έπρεπε να μοιάζει με αυτήν της Μαρίας μπροστά σε πράγματα που είναι δυσνόητα ... μπροστά σε αληθινά και μεγάλα βάσανα ... μπροστά στο ακατανόητο της ζωής ... μπροστά στα μυστήρια… πρέπει να τα μελετά για να τα καταλάβει! Πολλά πράγματα στην ζωή μας δεν μπορούν να έχουν άμεσες απαντήσεις ή άμεση κατανόηση, θέλουν τον χρόνο τους. Πολλές καταστάσεις απαιτούν αυτοσυγκέντρωση, χρόνο, μελέτη και προσευχή για να γίνουν κατανοητές. Ο χριστιανός παίρνει το καιρό του, δεν βιάζεται έχει μπροστά του την αιωνιότητα. Όπως η Μαρία,  που συνδέει και συγκρίνει το ένα πράγματα το ένα  με το άλλο (αυτή είναι η έννοια του ελληνικού ρήματος: η σύγκριση) προσπαθώντας να κατανοήσει τη βαθιά λογική που τα διέπει , την κατεύθυνση και την αλήθεια των πραγμάτων που μπορεί να φαίνονται άσχετα ή ακόμη και σε σύγκρουση μεταξύ τους, αλλά στο βάθος κάτι τα συνδέει. 

Χριστούγεννα και Χριστιανική πίστη.Πάντα υπάρχουν «απρόβλεπτα» γεγονότα που αναπτερώνουν την ελπίδα και σώζουν. 2021

Σάββατο  25 Δεκεμβρίου  2021

Ο Χριστιανισμός βασίζεται σε μια σειρά από απροσδόκητα και “απρόβλεπτα ” γεγονότα. 

  

 Πράγματι, η ρίζα του είναι ο Ιησούς, που γεννήθηκε σε ένα ασήμαντο χωριό, την Βηθλεέμ, και ανδρώθηκε σε ένα ακόμη πιο ασήμαντο, την Ναζαρέτ, σε μια ασήμαντη ορεινή επαρχία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Μια εγκυμοσύνη, την εποχή του Ιησού, ήταν ένας μεγάλος κίνδυνος. Το κυοφορούμενο μπορούσε να γεννηθεί, όπως μπορούσε και να πεθάνει στην γέννα η μάννα και το παιδί, και αν γεννιόταν η νηπιακή θνησιμότητα ήταν μεγάλη. Είχε την τύχη των παιδιών εκείνων που γεννιούνται και στην εποχή μας, σε περιοχές της γης που δεν υπάρχει καμία άνεση και κανένα σημάδι αυτού που τώρα ονομάζουμε πολιτισμό, και που δεν είναι πολύ μακριά μας αλλά δίπλα μας. Τα φτωχά παιδιά δεν γεννιούνται σε κλινικές, αυτά τα παιδιά έρχονται στον κόσμο με φυσική γέννα και την μητέρα την βοηθούν αυτές που η καλή θέληση τις οδήγησε κοντά της .

 Έτσι, και ο Ιησούς, γεννήθηκε. Γεννήθηκε φτωχός, σε ένα απομακρυσμένο Ιουδαϊκό χωριό που ονομαζόταν Βηθλεέμ. Σε έναν αχυρώνα/στάβλο και σε μια φάτνη βρέθηκε να παλεύει να κρατηθεί στη ζωή. Και όπως τόσα άλλα παιδιά, προσπαθεί να σωθεί επειδή κάποιοι δεν το θέλουν, την εποχή εκείνη ονομαζόταν Ηρώδης, και «απρόβλεπτα» σώζεται. 

«Απρόβλεπτα» γεννήθηκε από μια παρθένο. «Απρόβλεπτα» προστατεύεται από την αφοσίωση ενός ανθρώπου που πίστευε ακόμα στην αξία των «ονείρων». Ο Ιωσήφ, έγινε μετανάστης ή καλύτερα «πολιτικός πρόσφυγας», για χάρη του μικρού Ιησού. Κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει γι αυτό το παιδί κάτι το ιδιαίτερο εκτός από το να προσπαθεί, όπως όλοι γύρω του, να επιβιώσει. Κι όμως «απρόβλεπτα» χώρισε την ιστορία στη μέση! Πολλές φορές, η ζωή μας κερνά τόση πίκρα που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει κάτι που θα μας κάνει ευτυχισμένους και πως θα μπορούσε να υπάρξει η πολυπόθητη δικαιοσύνη που θα ήταν ικανή να απελευθερώσει τους καταπιεσμένους της ιστορίας, και έτσι να μπορέσει να υπάρξει πραγματική ειρήνη, και να παρηγορήσει όσους υποφέρουν αθώα. Ωστόσο, η πίστη μας στο πρόσωπο του Ιησού από την Ναζαρέτ, που χάρις στο Λόγο του, τα έργα του και το πάθος του , μας τον έδειξαν και τον παραδεχτήκαμε ως Υιό του Θεού, μας υπενθυμίζει πως πάντα υπάρχουν «απρόβλεπτα» γεγονότα που αναπτερώνουν την ελπίδα και σώζουν. 

Όταν μοιράζεσαι με τον διπλανό σου, όσα ο Κύριος έχει καταφέρει στη ζωή σου, αυτή η συνάντηση… αυτή η σχέση αγγίζει τον ουρανό. Γ΄ Κύκλος. 4η Κυριακή της Παρουσίας ( Λκ 1,39-45 )

 

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2021 - 

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι ένας ύμνος για τις αυθεντικές ανθρώπινες σχέσεις .

Ανάγνωσμα από το κατά Λούκα άγιο Ευαγγέλιο ( 1,39-45 )

    

Εκείνες τις μέρες σηκώθηκε η Μαριάμ και πήγε γρήγορα στην ορεινή περιοχή, σε μια πόλη του Ιούδα, 40και μπήκε στο σπίτι του Ζαχαρία και ασπάσθηκε την Ελισάβετ. Και μόλις εκείνη άκουσε το χαιρετισμό της Μαρίας, σκίρτησε το βρέφος μέσα της. Και γεμάτη από 'Αγιο Πνεύμα η Ελισάβετ, φώναξε με δυνατή κραυγή και είπε: "Ευλογημένη είσαι εσύ ανάμεσα στις γυναίκες κι ευλογημένος είναι ο καρπός των σπλάχνων σου. Αλλά πώς μου συνέβηκε αυτό, να έλθει σε μένα η μητέρα του Κυρίου μου; Πράγματι, μόλις έφθασε η φωνή του χαιρετισμού σου στ'αφτιά μου, σκίρτησε από αγαλλίαση το βρέφος στα σπλάχνα μου. Είναι μακάρια αυτή που πίστεψε, διότι θα ολοκληρωθούν σ'αυτήν τα λόγια τα οποία της αναγγέλθηκαν από τον Κύριο".

    Λόγος του Κυρίου

Όταν η σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων είναι αυθεντική, γίνεται πηγή ζωής και για τους δύο. Όταν αυτή η σχέση πλουτίζεται με την Πίστη στον Θεό, όταν μοιράζεσαι όσα ο Κύριος έχει καταφέρει στη ζωή σου, αυτή η συνάντηση… αυτή η σχέση αγγίζει τον ουρανό. Τότε είναι μια σχέση όπως της Μαρίας με την Ελισάβετ.

Μια τέτοια σχέση δεν είναι αποκλειστικότητα εκείνων που πιστεύουν στον Χριστό, αυτό όμως δεν εμποδίζει τον Θεό να είναι ανάμεσα τους και να είναι παράδειγμα για τόσους χριστιανούς. Είθε ο Κύριος να μας δώσει, σε αυτή την περίοδο των Χριστουγέννων, να βιώσουμε τον άλλον ως δώρο... και μαζί με τον άλλον να μπορέσουμε να μεγαλώσουμε στην πίστη!

Κάνε χώρο στη ζωή σου ώστε να χωρέσει και ο πλησίον σου. Γ΄' Κύκλος. 3η Κυριακή της Παρουσίας, (Λκ 3,10-18)

Κυριακή, 12 Δεκεμβρίου 2021 

Στο σημερινό ευαγγέλιο ακούγοντας τον Ιωάννη τον Βαπτιστή  θα μπορούσαμε  να πω ότι αν θέλω πραγματικά να βάλουμε το  Θεό  στη ζωή μας , πρέπει να περάσω από τον άνθρωπο που είναι δίπλα  μου ιδιαίτερα,  τους πιο αναγκεμένους.

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά ΄Αγιο Ευαγγέλιο  (3,10-18)

Εκείνο τον καιρό ο κόσμος ρωτούσε τον Ιωάννη : «Τι να κάνουμε, λοιπόν;» Κι εκείνος τους απαντούσε: «Όποιος έχει δύο χιτώνες ας δώσει τον ένα σ’ αυτόν που δεν έχει, κι όποιος έχει τρόφιμα ας κάνει το ίδιο». Ήρθαν επίσης και τελώνες να βαφτιστούν και του είπαν: «Δάσκαλε, τι να κάνουμε;» Κι εκείνος τους αποκρίθηκε: «Να μην απαιτείτε περισσότερα απ’ ό,τι σας παραχωρεί ο νόμος». Τον ρωτούσαν ακόμη και στρατιώτες: «Κι εμείς τι πρέπει να κάνουμε;» Και τους έλεγε: «Μην παίρνετε λεφτά από κανέναν με ψεύτικες κατηγορίες ούτε με τη βία, αλλά να αρκείστε στο μισθό σας».

Καθώς ο κόσμος περίμενε κι όλοι σκέφτονταν μέσα τους για τον Ιωάννη, μήπως αυτός είναι ο Χριστός, εκείνος απαντούσε σε όλους κι έλεγε: «Εγώ σας βαφτίζω με νερό, έρχεται όμως αυτός που είναι πιο ισχυρός από μένα και που εγώ δεν είμαι άξιος να λύσω το λουρί απ’ τα υποδήματά του. Αυτός θα σας βαφτίσει με Άγιο Πνεύμα και φωτιά. Στο χέρι του κρατάει το λιχνιστήρι για να ξεκαθαρίσει το αλώνι του και να συνάξει το σιτάρι στην αποθήκη του· το άχυρο όμως θα το κάψει με φωτιά που δε σβήνει ποτέ». Και με πολλές άλλες προτροπές ακόμη κήρυττε στο λαό το χαρμόσυνο μήνυμα.

Λόγος του Κυρίου 

Ο Ιωάννης στους συνανθρώπους του  που του ζητούσαν κάποια συμβουλή  και μια υπόδειξη που να αναπτερώσει την ελπίδα τους και να τους δώσει κουράγιο, να “αλλάξουν μυαλά”, να μετανοήσουν.

Υποδεικνύει μια αλλαγή χειροπιαστή που έχει επείγοντα χαρακτήρα και δεν χωρά αναβολή. Τα λόγια του παρουσιάζουν συγκεκριμένες απαιτήσεις για μια ανανεωμένη ζωή. Υποδεικνύει μια σαφή κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθηθεί ι για να δώσει νόημα στην καθημερινή ζωή του καθενός: έργα αλληλεγγύης, δικαιοσύνης, ισότητας και να εγκαταλειφθούν η αλαζονεία η υπεροψία, η απληστία. Ζητά από τον καθένα να κάνει χώρο στη ζωή του για να χωρέσει και ο πλησίον του καθενός κάνουμε επιλογές μοιράσματος και δικαιοσύνης. Με  την πρακτική της δικαιοσύνης εκφράζεται η πίστη στον ελευθερωτή Θεό ..

Ο Θεός περιμένει τον άνθρωπο μέσα στην καθημερινή του ιστορία.Γ ΄ Κύκλος. 2η Κυριακή της Παρουσίας (Λκ 3,1-6)

 

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2021 

Ο Θεός ‘ζει και παρεμβαίνει” (οι έννοιες δεν είναι ανθρωπομορφικές ) όχι σε κάποιον αφηρημένο χρόνο και χώρο θρησκευτικής ιστορίας αλλά ζει μέσα στην συγκεκριμένη καθημερινή ιστορία που καθένας μας (αυτό είναι κυριολεκτικό). Μια Ιστορία που αποτελείται από μεγάλες δυνάμεις, όπως αυτές των αυτοκρατόρων και των υποτελών τους, των μικρών τοπικών δυνάμεων ή των θρησκευτικών δυνάμεων, των μικρών ή μεγάλων συμφερόντων, των αναστεναγμών αλλά και του γέλιου, των ενθουσιασμών μα και των απογοητεύσεων, των προσμονών που πραγματοποιούνται όσο και εκείνων που δεν πραγματοποιούνται. Τα μεγάλα κινήματα ιδεολογικά τείνουν να ωθούν τους ανθρώπους να τους σύρουν στον δικό τους κόσμο

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά ΄Αγιο Ευαγγέλιο (3,1-6)

Ήταν ο δέκατος πέμπτος χρόνος της βασιλείας του αυτοκράτορα Τιβέριου. Επίτροπος της Ιουδαίας ήταν ο Πόντιος Πιλάτος. Τετράρχης της Γαλιλαίας ήταν ο Ηρώδης, της Ιτουραίας και της Τραχωνίτιδας ο Φίλιππος ο αδερφός του, και της Αβιλινής ο Λυσανίας. Αρχιερείς ήταν ο Άννας και ο Καϊάφας. Τότε δόθηκε εντολή από το Θεό στο γιο του Ζαχαρία, τον Ιωάννη, που ήταν στην έρημο· έτσι αυτός πήγε σε όλα τα περίχωρα του Ιορδάνη, και κήρυττε να μετανοήσουν οι άνθρωποι και να βαφτιστούν, για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες τους, όπως είναι γραμμένο στο βιβλίο του προφήτη Ησαΐα, ο οποίος είχε πει: Μια φωνή βροντοφωνάζει στην έρημο: “ετοιμάστε το δρόμο για τον Κύριο, ισιώστε τα μονοπάτια να περάσει».

Λόγος του Κυρίου .

Η χριστιανική εμπειρία δεν είναι ένας στοχασμός που με ωθεί στην εσωστρέφεια και την απομόνωση για να μην υποφέρω μετέχοντας στις από τις επιθυμίες εκείνων που οραματίζονται ένα κόσμο καλύτερο και κοπιάζουν εκείνων που κοιτάζουν πέρα πέρα από το εδώ και τώρα . Είναι μια εμπειρία ριζώματος μέσα στην καθημερινότητα για να την μεταμορφώσει προς το καλύτερο. Η χριστιανική πίστη δεν είναι ένα σύστημα αξιών ή αφηρημένων αρχών, αλλά είναι να έχεις την εμπειρία του Θεού, που είναι μέσα στα ιστορικά γεγονότα και ανάμεσα στους ανθρώπους.

Ο λόγος του Θεού ήρθε στον Ιωάννη. Ανάμεσα σε τόσους επιφανείς, ο Λόγος του Θεού επιλέγει να ακουστεί μέσα στον κόσμο από έναν περιθωριακό, που ζει και περιφέρεται σε μιαν ερημική περιοχή και κηρύττει ένα βάπτισμα μεταστροφής, όμως είναι ένας λόγος καθαρός, διάφανος ακούγεται καθαρά και έλκει τους ανθρώπους που αναζητούν κάτι το καλύτερο. Ο Λόγος του Θεού καλεί τον καθένα μας να βγει από την ακινησία και τον μικρόκοσμό του και να ανοιχτεί σε ευρύτερους ορίζοντες που είναι πολύ πιο γόνιμοι από τον κλειστό εγωκεντρισμό του.

Προετοιμάστε την οδό του Κυρίου, ευθυγραμμίστε τα μονοπάτια του!

Ο Ιωάννης και ο Ιησούς μας δείχνουν την κλήση του καθενός μας. Παραδόξως, ο Θεός χρειάζεται εμάς, τους ανθρώπους για να μαρτυρούμε την παρουσία και την αγάπη Του. «Στις προηγμένες κοινωνίες της Ευρώπης βιώνουμε μια ευρέως διαδεδομένη πολιτιστική στιγμή, η οποία έχει χαρακτηριστεί με το όνομα «μετα-νεωτερικότητα». Δεν είναι εύκολο να προσδιορίσουμε τα περιγράμματα αυτής της μεταμοντέρνας κουλτούρας, αν και δεν μπορούμε να αναφέρουμε παρα μόνο τα πιο αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά της. Αρκετά από αυτά και πιο γενικά το κλίμα που δημιουργεί φαίνεται να δυσκολεύουν τη θρησκευτική πίστη του σύγχρονου ανθρώπου. Είναι αναμφίβολα μια κουλτούρα , που δένει τους ανθρώπους με το «εδώ και τώρα», κλειδώνοντας τους στο εφήμερο την άμεση απόλαυση, χωρίς να χρειάζεται να ανοιχτούν στο μυστήριο της υπέρβασης. Ο Θεός χάνει το ενδιαφέρον του στο βαθμό που δεν του αναγνωρίζεται ότι είναι απόλυτος ορίζοντας ύπαρξης. Είναι μια κουλτούρα «διασκέδασης», που ξεριζώνει τον άνθρωπο από τον εαυτό του, κάνοντάς τον να ζει ξεχνώντας τα μεγάλα θέματα που κουβαλά ο άνθρωπος στην καρδιά του. Είναι μια κουλτούρα στην οποία η έχω προσδιορίζει το είμαι. Η λαχτάρα του να κατέχω όλο και περισσότερα τροφοδοτεί το νόημα της ζωής και γύρω μας υπάρχουν τόσο αντικείμενα που διατίθενται για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες μας και που υπόσχονται ότι μπορούν με την απόκτισή τους να γεμίσουν την ζωή μας. Αυτό όμως είναι το κύριο εμπόδιο για τη συνάντηση με τον Θεό.

Βαδίζουμε με υψηλά το κεφάλι για να βλέπουμε το στόχο. Γ΄ Κύκλος. 1η Κυριακή της Παρουσίας (Λκ 21, 25-28. 34-36)

 

Κυριακή, 28 Νοεμβρίου 2021 -

Βαδίζουμε με υψηλά το κεφάλι για να βλέπουμε το στόχο

Η λειτουργική περίοδος της Παρουσίας έχει αυτό το σκοπό: να ξεκαθαρίσουμε ποιος είναι ο στόχος μας, αυτός που δίνει νόημα στη ύπαρξή μας, που είναι το σημείο αναφοράς μας αλλά και το κριτήριο επιλογής ανά πάσα στιγμή της ζωής μας.

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά άγιο Ευαγγέλιο (21, 25-28. 34-36)

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς έλεγε στους μαθητές «Θα παρουσιαστούν σημάδια στον ήλιο, στο φεγγάρι και στ’ αστέρια. Στη γη οι λαοί θα αναστατωθούν και θα ζουν σε αγωνία, εξαιτίας της βοής και των μεγάλων κυμάτων της θάλασσας. Οι άνθρωποι θα κοντεύουν να πεθάνουν από το φόβο κι από την αγωνία γι’ αυτά που πρόκειται να συμβούν στην οικουμένη, γιατί οι ουράνιες δυνάμεις, που κρατούν την τάξη του σύμπαντος, θα διασαλευτούν. Τότε θα δουν τον Υιό του Ανθρώπου να έρχεται πάνω σε σύννεφο με δύναμη και με μεγάλη λαμπρότητα. Όταν αυτά αρχίσουν να γίνονται σηκώστε τα κεφάλια σας και αναθαρρήστε, γιατί πλησιάζει η ώρα του λυτρωμού σας».

«Προσέξτε καλά τους εαυτούς σας. Μην παραδοθείτε στην κραιπάλη και στη μέθη και στις βιοτικές ανάγκες, και σας αιφνιδιάσει η ημέρα εκείνη. Γιατί θα ’ρθεί σαν την παγίδα σε όλους τους κατοίκους της γης. Να μένετε λοιπόν άγρυπνοι και να προσεύχεστε αδιάκοπα, για να μπορέσετε να ξεπεράσετε όλα όσα είναι να συμβούν, και να παρουσιαστείτε έτοιμοι μπροστά στον Υιό του Ανθρώπου».

Λόγος του Κυρίου

Ένας Χριστιανός χωρίς “σχέδιο αναμονής” είναι ένας Χριστιανός που ζει μια επιφανειακή ζωή. Ο Χριστιανός είναι όπως ο αθλητής που βρίσκεται τελείως συγκεντρωμένος στην προσπάθεια προκειμένου να επιτύχει τον σκοπό του. Αν την προσοχή του αποσπάσουν άλλες φροντίδες τότε χάνει σημαντικά πράγματα από τη ζωή του. Και, συνήθως, τα σημαντικά αυτά πράγματα, είτε είναι όμορφα είτε άσχημα, έρχονται να μας βρουν απροειδοποίητα, για αυτό είναι ανάγκη να είμαστε προετοιμασμένοι να τα αναγνωρίσουμε και για το πώς θα τα δεχτούμε . Εκ μέρους μας, λοιπόν, χρειάζεται να είμαστε ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να τα δεχτούμε ή και να τα αντιμετωπίσουμε κατάλληλα.

Και ποιο είναι αυτό που μας καθιστά έτοιμους να αντιδράσουμε; Να έχουμε στην καρδιά, το κέντρο δηλαδή της ύπαρξης μας, ξεκάθαρο τον στόχο μας και την διαδρομή προς αυτόν, έτσι που να ξέρουμε γιατί ζούμε και πως ζούμε, ώστε έτσι να πορευόμαστε. Η ζωή είναι ένα ταξίδι, βρισκόμαστε όλοι σε πορεία . Όλοι μας θέλουμε να κάνουμε “κάτι” στην ζωή. Η ζωή δεν είναι περίπατος, είναι μια πορεία. Στον δρόμο μας συναντάμε διάφορα ιστορικά στοιχεία, πολλές δύσκολες ή εύκολες καταστάσεις, χάρες μα και χαρές που ενθουσιάζουν και εμψυχώνουν, λύπες που απογοητεύουν και καταβάλουν. 

Είναι βασιλιάς γιατί υπηρετεί και είναι η αλήθεια. Εορτή του Χριστού, Βασιλιά του Σύμπαντος 2021

Κυριακή 21η   Νοεμβρίου 2021

Τελευταία  Κυριακή του λειτουργικού έτους και γιορτάζουμε τον Χριστό ως Βασιλιά  του Σύμπαντος, δηλαδή το αποκορύφωμα  και  την ανακεφαλαίωση των πάντων στο πρόσωπό του. Σε όλη του ζωή,  ο Ιησούς, προσπάθησε να αποφύγει τόσο τίτλο  όσο και τα χαρακτηριστικά  που θα μπορούσαν να έχουν αναφορά σε βασιλική ιδιότητα. Δεν σταματούσε να υπενθυμίζει ότι σκοπός της ζωής του είναι να είναι τελευταίος και ο υπηρέτης όλων.

 Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη  ‘Aγ. Ευαγγέλιο  (Ιω.18, 33-37) 

 

Πιλάτος μπήκε πάλι μέσα στο πραιτώριο, διέταξε να φέρουν τον Ιησού και τον ρώτησε: «Εσύ είσαι ο βασιλιάς των Ιουδαίων;» Ο Ιησούς αποκρίθηκε: «Το ρωτάς αυτό από μόνος σου ή σου έχουν μιλήσει άλλοι για μένα;» «Μήπως εγώ είμαι Ιουδαίος;» του απάντησε ο Πιλάτος· «ο λαός ο δικός σου και οι αρχιερείς σε παρέδωσαν σ’ εμένα· τι έκανες, λοιπόν;» Ο Ιησούς απάντησε: «Η δική μου βασιλεία δεν προέρχεται απ’ αυτόν τον κόσμο· αν η βασιλεία μου προερχόταν απ’ αυτόν τον κόσμο, οι στρατιώτες μου θα αγωνίζονταν να μην πέσω στα χέρια των Ιουδαίων αρχόντων. Αλλά η δική μου βασιλεία δεν προέρχεται από ’δω». Του λέει τότε ο Πιλάτος: «Είσαι, λοιπόν, βασιλιάς;» «Ναι, είμαι βασιλιάς, όπως το λες», αποκρίθηκε ο Ιησούς. «Εγώ γι’ αυτό γεννήθηκα και γι’ αυτό ήρθα στον κόσμο, για να φανερώσω την αλήθεια· όποιος αγαπάει την αλήθεια καταλαβαίνει τα λόγια μου»

Λόγος του Κυρίου

Η μοναδική φορά που δέχεται να χαρακτηριστεί "βασιλιάς"  είναι κατά τη διάρκεια της δίκης του μπροστά στον Πιλάτο, και  το κάνει όταν δεν  υπάρχουν πια περιθώρια για παρερμηνείες αλλά, ακόμη και τότε καθορίζει  ότι : "Η βασιλεία η δική μου δεν είναι απ' αυτόν τον κόσμο. Αν η βασιλεία μου ήταν απ' αυτόν τον κόσμο, οι υπηρέτες μου θα αγωνίζονταν για να μην παραδοθώ στους Ιουδαίους. Αλλά τώρα, η βασιλεία η δική μου δεν είναι απ' εδώ" (Ιω.18, 33-37).

Θέλει με  αυτόν τον τρόπο να προσδιορίσει  ότι η  βασιλεία του έχει τις ρίζες της, διαμορφώνεται και εκφράζεται σύμφωνα με τις αξίες που δεν είναι εκείνες της άσκησης της εξουσίας ως κυριαρχία και  προβολή αλλά ως ευσπλαχνία και αγαπητική  συνύπαρξη και  προσφορά προστασίας σε κάθε μορφή αδυναμίας, και  συγγνώμης. 

Ο Ιησούς, στον τρόπο περιγραφής  της υφής της βασιλείας του, στον διάλογο του με τον Πιλάτο,   καταλήγει: «Εσύ το λες ότι είμαι βασιλιάς. Εγώ γι' αυτό γεννήθηκα και γι' αυτό έχω έλθει στον κόσμο, για να δώσω μαρτυρία για την αλήθεια. Και καθένας που είναι απ' την αλήθεια, ακούει τη φωνή μου». Για τον κόσμο  “αλήθεια” είναι η ανακάλυψη της ουσίας των πραγμάτων, δηλαδή εκείνο που κ προσδιορίζει τη δική του μοναδική  θέση του κάθε πράγματος μέσα στο κοσμικό σύνολο  ή  όταν αυτό που η φύση μου παρουσιάζει και αυτό που έχω στο μυαλό μου και εκτιμώ ότι είναι το ίδιο με αυτό  που η φύση μου παρουσιάζει,  ταυτίζονται ή,  τουλάχιστον,  στο μεγαλύτερο μέρος ταυτίζονται.  

Στον κόσμο της Αγ. Γραφής, χωρίς όλα  τα παραπάνω να αγνοούνται, τονίζεται μια περαιτέρω διάσταση : αλήθεια είναι η πιστότητα, η επιμονή και  συμμόρφωση και διαφύλαξη σε ένα  δοσμένο λόγο. Ένας άνθρωπος είναι αληθινός, ζει την αλήθεια, όταν μπορεί κάποιος ανεπιφύλακτα  να τον εμπιστευτεί. Ο κατ’ εξοχή αληθινός είναι ο Θεός  που αγαπά τον άνθρωπο και μένει πιστός στην αγάπη του,  και  όχι αφηρημένα  αγαπά  “την ανθρωπότητα”  αλλά κάθε συγκεκριμένο άνθρωπο!  

Για τους φιλοσόφους η αλήθεια διδάσκεται, για τον Ιησού η αλήθεια βιώνεται, με την ζωή μαρτυρείται. Η αλήθεια δεν είναι όπως ένα αντικείμενο πάνω στο τραπέζι που μπορεί κάποιος, βλέποντάς το,   να το  περιγράψει, αλλά  είναι μια ζωή που βιώνεται. Μια ζωή, για να γίνει κατανοητή δεν περιγράφεται μόνο με λόγια, αλλά  με πράξεις  μαρτυρείται.

Στο τέλος δεν είναι η καταστροφή, αλλά η χαρά της Ανάστασης την προγευόμαστε καθημερινά. ΄ Κύκλος - 33η Τακτική Κυριακή Μκ 13, 24-32

 Κυριακή, 14 Νοεμβρίου 2021 -

    Στη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, υπάρχουν εποχές ιστορικών ανακατατάξεων και κρίσεων, σαν τη δική μας, όπου όλα είναι συγκεχυμένα, απρόβλεπτα και πολλές φορές χωρίς νόημα μιας και το παλιό καταρρέει και το καινούργιο που θα έπρεπε να το αντικαταστήσει δεν φαίνεται. Ο άνθρωπος, σε τέτοιες έντονες αλλαγές καταλαμβάνεται από ανασφάλεια, σύγχυση, αγωνία και φόβο και σχεδόν στα τυφλά αναζητά κάποια διέξοδο. Αναζητά κάτι νέο που θα του δώσει μια λογική συνάφεια στην αταξία που επικρατεί και έναν προσανατολισμό προς κάποιο αξιόλογο σκοπό. 

Από το κατά Μάρκο Αγ. Ευαγγέλιο  Μκ. 13,24-32

        

Αλλά κατ' εκείνες τις μέρες, μετά απ' αυτή τη θλίψη,ο ήλιος θα σκοτεινιάσει, και η σελήνη δεν θα δώσει το φέγγος της, και τα αστέρια θα πέσουν απ' τον ουρανό, και οι δυνάμεις που βρίσκονται στους ουρανούς θα διασαλευθούν.

Και τότε θα δουν τον Υιό του ανθρώπου να έρχεται πάνω στις νεφέλες με δύναμη πολλή και δόξα. Τότε θα αποστείλει τους αγγέλους, και θα συγκεντρώσει τους εκλεκτούς του από τους τέσσερις ανέμους, απ'την άκρη της γης μέχρι την άκρη του ουρανού.

Αλλά από τη συκιά να καταλάβετε την παραβολή: όταν το κλαδί της γίνει τρυφερό και βγουν τα φύλλα της, γνωρίζετε ότι το θέρος είναι κοντά. 'Ετσι κι εσείς, όταν δείτε αυτά να συμβαίνουν, να γνωρίζετε ότι είναι κοντά, μπροστά στην πόρτα. Αλήθεια σας λέω: δεν θα περάσει αυτή η γενιά έως ότου γίνουν όλα αυτά. Ο ουρανός και η γη θα περάσουν, αλλά τα λόγια μου δεν θα περάσουν. Σχετικά με την ημέρα εκείνη ή την ώρα, κανένας δε γνωρίζει, ούτε οι άγγελοι στον ουρανό ούτε ο Υιός, παρά μόνο ο Πατέρας..

Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς, στη σημερινή ευαγγελική περικοπή,    με την περιγραφή του ‘τέλους του κόσμου’ δεν έχει σκοπό να φοβερίσει. Άλλα για να δώσει ελπίδα. Ο λόγος του είναι ακόμη μια πρόσκληση στους μαθητές του να προσπαθήσουν να ανακαλύψουν το πραγματικό νόημα της ιστορίας, και «να δουν» ακόμη και πίσω από την σύγχυση . Τους οδηγεί να μάθουν να διαβάζουν τα σημεία των καιρών, κάτω από το αποκαλυπτικό φως του Λόγου Του έτσι ώστε να συνδέσουν τη ζωή τους με πράγματα που προορίζονται να μείνουν και όχι να παρέλθουν. Ακόμη και όταν το κακό, που φαίνεται πανίσχυρο, επικρατεί και θριαμβεύει εντέλει είναι προορισμένο να ηττηθεί.  Όπως μια συκιά ή κάποιο άλλο δένδρο. Το χειμώνα νομίζουμε ότι ξεράθηκε. Εκείνος όμως που ξέρει από δένδρα βλέπει τα σημάδια  ( τα σημεία των καιρών) ότι μέσα από αυτό που φαίνεται καταστρωμένο ξεπροβάλλει η ζωή,  Ώμος τελικά δίνει ωραιότατους καρπούς.

Η άδολη καρδιά, τα «ψιλά» τα κάνει θησαυρό! Β΄ Κύκλος - 32η Τακτική Κυριακή.( Μκ 12,38-44)

 Κυριακή, 7 Νοεμβρίου 2021 - 

Ιησούς είναι στον περίβολο του Ναού, κέντρο της ζωής των Ιουδαίων, και παρατηρεί όλα όσα συμβαίνουν γύρω του και τα σχολιάζει .

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγ. Ευαγγέλιο ( Μκ 12,38-44 )

      Εκείνον τον καιρό ο Ιησούς έλεγε: "Προσέχετε από τους γραμματείς που θέλουν να περπατούν με επίσημες στολές και τους αρέσουν οι ασπασμοί στις αγορές και οι πρωτοκαθεδρίες στις συναγωγές και οι πρώτες θέσεις στα δείπνα. Είναι αυτοί που κατατρώνε τα σπίτια των χηρών με πρόφαση ότι κάνουν μεγάλες προσευχές. Αυτοί θα λάβουν μεγαλύτερη καταδίκη".    

Κάθισε τότε απέναντι στο θησαυροφυλάκιο του ναού και έβλεπε πώς ο κόσμος έριχνε χάλκινα νομίσματα στο θησαυροφυλάκιο. Και πολλοί πλούσιοι έριχναν πολλά. Πήγε τότε και μια φτωχή χήρα που έριξε δυο λεπτά, που είναι ένας κοδράντης ( δηλ. μια πεντάρα). Κάλεσε τότε τους μαθητές του και τους είπε: "Αλήθεια σας λέω: αυτή η φτωχή χήρα έριξε περισσότερο απ' όλους εκείνους που έριξαν στο θησαυροφυλάκιο. Διότι όλοι έριξαν απ' το περίσσευμά τους, ενώ αυτή έριξε από το υστέρημά της όλα όσα είχε, όλη της την περιουσία".

Λόγος του Κυρίου

Οι γραμματείς.

        Έχουν αναμφισβήτητες γνώσεις νομικές και θρησκευτικές και αυτό τους κάνει «σεβαστούς», με σεβασμό που εκδηλώνεται με διάφορες τιμές και κολακείες από τον περίγυρό τους. Ο Ιησούς τους ειρωνεύεται, για την γραφικότητα της ένδυσης και για την συμπεριφορά τους και χωρίς περιστροφές τους κατακεραυνώνει για την αλαζονεία και το στείρο εγωκεντρισμό που τους οδηγεί σε μια επιδεικτική και ανάλγητη κοινωνική και θρησκευτική συμπεριφορά, διότι χρησιμοποιούν τις ικανότητές τους όχι για να υπηρετήσουν τους αδύναμους αλλά για να τους εξουσιάζουν

Η χήρα

        Σ’ αυτή την ξιπασμένη ύπαρξη του γραμματέα, ο Ιησούς αντιπαραθέτει μια χήρα ως δασκάλα ζωής, μια ταπεινή και γενναιόδωρη ανθρώπινη ύπαρξη. Η χήρα και το ορφανό, για την Αγία Γραφή, είναι ο τύπος κάθε αναγκεμένου διότι, μη έχοντας την υλική και ηθική υποστήριξη του συζύγου και πατέρα, είναι ευάλωτοι και γίνονται εύκολα αντικείμενο κάθε μορφής εκμετάλλευσης. Οι ίδιοι, όμως, δείχνουν εμπιστοσύνη και περιμένουν τη βοήθεια των άλλων.

    Για να καταλάβουμε την συμπεριφορά του Ιησού και πως ήξερε τι έδωσε η χήρα πρέπει να πάμε μια επίσκεψη στην εποχή του και τις συνήθειές της. Στο μέρος της αυλής του Ναού όπου επιτρεπόταν η παρουσία των γυναικών, υπήρχε μια σειρά από καλάθια. Όποιος ήθελε να κάνει κάποια προσφορά για το Ναό πλησίαζε και έριχνε τον οβολό του. Ένας ιερέας ήταν επιφορτισμένος να διαλαλεί το μέγεθος της προσφοράς. Φυσικό ήταν να ακούγεται ένα μουρμούρισμα θαυμασμού όταν η προσφορά που ανακοινωνόταν ήταν μεγάλη. Ο Ιησούς, λοιπόν, παρατηρεί το πως «πολλοί πλούσιοι έριχναν πολλά» ενώ «μια φτωχή χήρα έριξε δυο λεπτά». Η διαλάληση της προσφοράς της χήρας, που έριξε μόνον κάτι ψιλά, έγινε από υποχρέωση και ίσως με περισσή βαριεστιμάρα, και βέβαια χωρίς ο κόσμος να αντιδράσει.

    Ο Ιησούς εκτίμησε τη χειρονομία της χήρας και αντέδρασε με θαυμασμό επειδή, επιτέλους, βρήκε αυτό που ζητούσε, κάποιον με «καθαρή την καρδιά» κάποιον από αυτούς τους οποίους ο ίδιος χαρακτήριζε ως «Μακάριους, ευτυχισμένους», διότι αυτοί θα δουν το πρόσωπο του Θεού. 

  

Μια μοναδική αγάπη «Ο Θεός και ο πλησίον»- Β΄ Κύκλος - 31η Τακτική Κυριακή, ( Μκ 12,28-34 )

 Κυριακή, 31 Οκτωβρίου 2021 

Ο γραμματέας, με την ερώτησή του: «Ποιά είναι η εντολή η πρώτη απ' όλες», μεταφέρει στον Ιησού έναν προβληματισμό της εποχής του. Οι Ιουδαίοι είχαν ένα μεγάλο αριθμό νόμων και εντολών, 365 που απαγόρευαν κάτι, όσες οι ημέρες του χρόνου, και 248 που επέτρεπαν κάτι, όσα τα μέρη του σώματος. Διερωτόντουσαν, λοιπόν, αν όλοι οι νόμοι είναι οι ίδιοι ή μερικοί έχουν μεγαλύτερη αξία και σπουδαιότητα. Μερικοί απαντούσαν ότι όλοι οι νόμοι είναι ίδιοι, γιατί όλοι από το Θεό προέρχονται. Άλλοι, πάλι, πρέσβευαν ότι μερικοί είναι σπουδαιότεροι και δεσμεύουν περισσότερο από άλλους. Αναζητούσαν, λοιπόν, ‘τον πρώτο’.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγ. Ευαγγέλιο ( Μκ 12,28-34 )

    Εκείνον τον καιρό: Ένας από τους γραμματείς πλησίασε και ρώτησε τον Ιησού: "Ποιά είναι η εντολή η πρώτη απ’ όλες;" Ο Ιησούς απάντησε: "Πρώτη εντολή είναι: ‘ Άκου Ισραήλ: Ο Κύριος ο Θεός μας είναι ο ένας Κύριος. Και θα αγαπήσεις τον Κύριο το Θεό σου με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλη σου τη διάνοια και με όλη σου τη δύναμη'. Η δεύτερη εντολή είναι ετούτη: `Θα αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου'. Μεγαλύτερη εντολή απ' αυτές δεν υπάρχει". Ο γραμματέας τότε του είπε: "Πολύ καλά, διδάσκαλε. Είναι σύμφωνο με την  αλήθεια αυτό που είπες ότι ` ένας είναι ο Θεός και δεν υπάρχει άλλος εκτός απ αυτόν ΄, και το «να τον αγαπάς με όλη σου την καρδιά και με όλο σου το νου και με όλη σου τη δύναμη και το να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου, είναι σπουδαιότερο από όλα τα ολοκαυτώματα και τις θυσίες». Ο Ιησούς, βλέποντας ότι απάντησε συνετά, του είπε: "Δε βρίσκεσαι μακριά από τη βασιλεία του Θεού". Και κανένας πια δεν τολμούσε να του θέσει άλλες ερωτήσεις.

Λόγος του Κυρίου

          

  Η ερώτηση του γραμματέα: «Ποια είναι η εντολή η πρώτη απ’ όλες», «Ποια είναι η πρώτη από όλες τις εντολές; » μοιάζει λίγο με το: «Τέλος πάντων… για πες μου παπά μου, μεταξύ όλων αυτών που λέτε, ποιο είναι το πιο σημαντικό; » Εντέλει είναι αυτό που μας λέει σήμερα ο Ιησούς, πως η λογική του κύκλου της αγάπης αρχίζει :     1) αγαπώντας τον Θεό που σε έπλασε από αγάπη κατ’ εικόνα και ομοίωση του και σε αγαπά, 2) απαντώντας εσύ σ’ αυτή την αγάπη αγαπώντας τον συνάνθρωπό σου, επειδή είναι πλάσμα και εικόνα εκείνου που σε αγαπά και βλέπεις την εικόνα Του σ’ αυτόν (στον συνάνθρωπό σου) και 3) αγαπώντας και τον εαυτό σου διότι στον εαυτόν σου βλέπεις εκείνον που σε έπλασε, αν δεν θέλουμε να χάσουμε τα ουσιώδη της πίστης.           

Κανένας δεν σώζεται αν δεν θέλει να σωθεί Β΄ Κύκλος - 30η Τακτική Κυριακή (Μκ. 10, 46-52)

Κυριακή, 24 Οκτωβρίου 2021 -

Ο Βαρτιμαίος, ένας τυφλός ζητιάνος από την Ιεριχώ, δεν μπορούσε να ανεχτεί την κατάσταση που βρισκόταν και που οι άλλοι τον είχαν κατατάξει. Είχε ακούσει για κάποιον Ιησού από την Ναζαρέτ που έκανε πράματα και θαύματα είχε ακουμπήσει σ’ αυτόν την ελπίδα του και στο μυαλό του επεξεργαζόταν το τι  θα μπορούσε να συμβεί αν τον συναντούσε και ζητούσε την βοήθειά του. 

Ανάγνωσμα από τον κατά Μάρκο  Αγ. Ευαγγέλιο (Μκ. 10, 46-52)

  

 “Ο Ιησούς και οι μαθητές του έφευγαν από την Ιεριχώ και αρκετός κόσμος από την Ιεριχώ τους ακολουθούσε. Στην άκρια του δρόμου καθόταν ο Βαρτιμαίος, ο γιος του Τιμαίου,  ένας τυφλός ζητιάνος,. 'Οταν άκουσε όταν είναι ο Ιησούς ο Ναζαρηνός, άρχισε να φωνάζει και να λέει: "Ιησού, Υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με!". Και πολλοί τον μάλωναν για να σωπάσει, αλλά εκείνος φώναζε ακόμα πιο πολύ: "Υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με!". Στάθηκε τότε ο Ιησούς και είπε: "Φωνάξτε τον". Φώναξαν τον τυφλό και του είπαν: "Θάρρος, σήκω γιατί σε φωνάζει". Εκείνος πέταξε το επανωφόρι του, πετάχθηκε όρθιος και πήγε στον Ιησού. Κι ο Ιησούς του μίλησε και του είπε: "Τι θέλεις να κάμω για σένα;". Κι ο τυφλός του είπε: "Ραββουνί, θέλω να αναβλέψω!". Τότε ο Ιησούς του είπε: "Πήγαινε. Η πίστη σου σ' έσωσε". Κι ευθύς βρήκε το φως του κι ακολούθησε τον Ιησού στο δρόμο.

    Λόγος του Κυρίου

    Δεν φτάνει να επιθυμεί κάποιος την Σωτηρία, η επιθυμία δεν είναι αρκετή, χρειάζεται να προσπαθήσει για να σωθεί. Η επιθυμία είναι η αρχή δράσης. Για να λύσουμε τα προβλήματα και να σωθούμε πρέπει να γνωρίζουμε πραγματικά ποια είναι ακριβώς και αυτό,  δυστυχώς, δεν είναι προφανές. Πολλές φορές κολλάμε ετικέτες ο ένας στον άλλο. Και μπορεί μερικές να μας συμφέρουν. Μπορεί οι ετικέτες να μας υπαγορεύουν το πως πρέπει να ζήσουμε κι άλλες φορές μας καταδικάζουν να είμαστε αυτοί που οι άλλοι θέλουν. Πρώτα χρειάζεται να απελευθερωθούμε από την ετικέτα στην οποία αυτοκαταδικαστήκαμε ή μας καταδίκασαν οι άλλοι, και να επιθυμούμε να φτάσουμε στο τέλος ό, τι κι αν αυτό κοστίζει. αλλά εκείνος φώναζε ακόμα πιο πολύ: "Υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με! Πρέπει να έχουμε συνείδηση των ικανοτήτων μας. Μπορεί κάπου να κουραστούμε ή να μην αρκούν οι δυνάμεις μας και τότε είναι αναγκαίο να έχουμε το θάρρος να και την ταπεινότητα να ζητήσουμε βοήθεια με βοήθεια χωρίς ντροπή, χωρίς τον φόβο των ανθρώπων, μα  ... Τότε οι αδυναμίες μας μπορούν να αντιμετωπιστούν... τα τυχόν λάθη να διορθωθούν και θα ζήσουμε καλύτερα! 

  

Η εξουσία της αγάπης λέγεται υπηρεσία . Β΄ Κύκλος 29η Τακτική Κυριακή ( Μκ 10, 35- 45)

 Κυριακή  17  Οκτωβρίου 2021

Στο σημερινό  ευαγγελικό επεισόδιο  ο Ιησούς για  τρίτη προειδοποιεί του μαθητές του για το ποιο θα είναι το τέλος (Mκ 10, 32-34). Και οι μαθητές δείχνουν να μην καταλαβαίνουν και ασχολούνται με τις δικές τους επιθυμίες και πως αυτές θα εκπληρωθούν. Εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι το μέλλον στους στην προσδοκώμενη Βασιλεία του Ιησού.

Ανάγνωσμα από τον Μάρκο ΄Αγιο Ευαγγέλιο  (10, 35- 45)  

Πλησιάζουν τότε τον Ιησού ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, οι γιοι του Ζεβεδαίου, και του λένε: «Διδάσκαλε, θέλουμε να μας κάνεις τη χάρη που θα σου ζητήσουμε». «Τι θέλετε να κάνω για σας;» τους ρώτησε εκείνος. «Όταν θα εγκαταστήσεις την ένδοξη βασιλεία σου», του αποκρίθηκαν, «βάλε μας να καθίσουμε ο ένας στα δεξιά σου κι ο άλλος στα αριστερά σου». Ο Ιησούς τότε τους είπε: «Δεν ξέρετε τι ζητάτε. Μπορείτε να πιείτε το ποτήρι του πάθους που θα πιω εγώ ή να βαφτιστείτε με το βάπτισμα με το οποίο θα βαφτιστώ εγώ;» «Μπορούμε», του λένε. Κι ο Ιησούς τους απάντησε: «Το ποτήρι που θα πιω εγώ θα το πιείτε, και με το βάπτισμα των παθημάτων μου θα βαφτιστείτε· το να καθίσετε όμως στα δεξιά μου και στα αριστερά μου δεν μπορώ να σας το δώσω εγώ, αλλά θα δοθεί σ’ αυτούς για τους οποίους έχει ετοιμαστεί».

Όταν τ’ άκουσαν αυτά οι υπόλοιποι δέκα μαθητές, άρχισαν ν’ αγανακτούν με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Τους κάλεσε τότε ο Ιησούς και τους λέει: «Ξέρετε ότι αυτοί που θεωρούνται ηγέτες των εθνών ασκούν απόλυτη εξουσία πάνω τους, και οι άρχοντές τους τα καταδυναστεύουν. Σ’ εσάς όμως δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό, αλλά όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας πρέπει να γίνει υπηρέτης σας· και όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος πρέπει να γίνει δούλος όλων. Γιατί και ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του λύτρο για όλους». 

Λόγος του Κυρίου.

Οι δυο αδελφοί, λοιπόν ο Ιωάννης και ο Ιάκωβος  ζητούν στον  Ιησού: "Θέλουμε, όταν θα είσαι στη δόξα σου, να καθίσουμε ο ένας στα δεξιά και ο άλλος στα αριστερά”. Πόσο τους μοιάζουμε!!! Τι άλλο είναι η προσευχή μας… σχεδόν πάντα ζητάμε στο Θεό να εκπληρώσει κάποια επιθυμία μας!  Και όμως στο “Πάτερ Ημών”  λέμε: ας γίνει το θέλημά σου αλλά  ξεχνάμε το “ας γίνει το θέλημά σου” και κάνουμε να γίνει το θέλημα μας

Η απάντηση  του Ιησού : “Γνωρίζετε, ότι αυτοί που θεωρούνται αρχηγοί των εθνών ασκούν πάνω τους απόλυτη κυριαρχία και οι μεγάλοι τα καταδυναστεύουν. Διότι και ο Υιός του ανθρώπου, δεν ήλθε για να  υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει και να δώσει τη ζωή του ως λύτρα για πολλούς".

Ο Ιησούς για αυτή τους την  επιθυμία δε τους αποπαίρνει ούτε τους επιπλήττει. Προτείνει όμως τη δικιά του αντίληψη για του πρωτείο και της εξουσίας  που απορρέει. Το αφεντικό φοβίζει, ο υπηρέτης όχι. Το αφεντικό ζητά για τον εαυτό του, χρησιμοποιεί τους άλλους για το καλό το δικό του. Ο υπηρέτης κάνει κάτι για κάποιον άλλο, δεν φοβίζει, δεν χρησιμοποιεί τον άλλο για το καλό το δικό του . Ο Ιησούς εργάζεται για την ευτυχία, δηλ. την αιώνια ζωή των άλλων, την ποιοτική ζωή των άλλων. Ο Ιησούς δεν ήρθε για να σβήσει το φιτίλι  που τρεμοσβήνει αλλά να του βάλλει λάδι και να αναζωογονηθεί. Το ευαγγέλιο  έρχεται να βάλει τέλος στο Θεό- αφεντικό που φοβίζει. Μπορεί μνα είναι ο Παντοκράτορας, το όνομα του όμως είναι  Πατέρας. Αν το θέλημα του που μας ζητά να κάνουμε, δεν το  κάνουμε τέλεια, μας προτείνει να δεχτούμε τη δύναμη της βοήθειας του για να προχωρήσουμε. Θέλει και εμείς να γίνουμε, όπως εκείνος,  καλλιεργητές  της ζωής. Όχι συμμετέχοντας σε μεγάλα πρότζεκτ (!) αλλά αρχίζοντας από τον δικό μας περίγυρο, από  την οικογένεια μας.  Υπηρέτες, δηλαδή στην υπηρεσία του κοινού καλού.

Τι μου λείπει και δεν νοιώθω ευτυχισμένος; Β΄ Κύκλος - 28η Τακτική Κυριακή Μκ. 10,17-30

Κυριακή, 10 Οκτωβρίου 2021    

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο αγ. Ευαγγέλιο Μκ. 10,17-30 

Κι ενώ ήταν έτοιμος να φύγει, έτρεξε κάποιος και γονάτισε μπροστά του και τον ρώτησε: "Διδάσκαλε καλέ, τι να κάμω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;" Κι ο Ιησούς του είπε: "Γιατί με λες "καλό"; Κανένας δεν είναι καλός, παρά μόνο ένας, ο Θεός. Γνωρίζεις τις εντολές: μη σκοτώσεις, μη μοιχεύσεις, μην κλέψεις, μην ψευδομαρτυρήσεις, μην εξαπατήσεις, τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα. Κι εκείνος του είπε: "Διδάσκαλε, όλα αυτά τα φύλαξα από τα νιάτα μου". Τότε ο Ιησούς, κοιτάζοντάς τον, τον αγάπησε και του είπε: "'Ενα σου λείπει. Πήγαινε, πούλησε όσα έχεις και δώστα στους φτωχούς και θα έχεις ένα θησαυρό στους ουρανούς και έλα ακολούθησέ με". Αλλά εκείνος έγινε σκυθρωπός εξαιτίας του λόγου και αναχώρησε λυπημένος. Είχε, πράγματι, μεγάλη περιουσία.

Στρέφοντας ολόγυρα το βλέμμα του ο Ιησούς, είπε στους μαθητές του: "Πόσο δύσκολα θα μπουν στη βασιλεία του Θεού αυτοί που έχουν τα χρήματα!". Οι μαθητές του απορούσαν για τα λόγια του. Τότε ο Ιησούς πάλι τους είπε: "Παιδιά μου, πόσο είναι δύσκολο να μπει κανείς στη βασιλεία του Θεού! Είναι ευκολότερο να περάσει μια καμήλα από την τρύπα μιας βελόνας, παρά ένας πλούσιος να μπει στη βασιλεία του Θεού". Εκείνοι, ακόμα πιο κατάπληκτοι, έλεγαν μεταξύ τους: "Και ποιός θα μπορέσει να σωθεί;". Τότε ο Ιησούς, κοιτάζοντάς τους, είπε: "Είναι αδύνατο για τους ανθρώπους, αλλά όχι στο Θεό. Πράγματι, στο Θεό όλα είναι δυνατά".

'Αρχισε τότε να του λέει ο Πέτρος: "Εμείς αφήσαμε τα πάντα και σε ακολουθήσαμε". Ο Ιησούς είπε: "Αλήθεια σας λέω: Δεν υπάρχει κανένας που να άφησε σπίτι ή αδελφούς ή αδελφές ή μητέρα ή πατέρα ή παιδιά ή χωράφια, για μένα και για το ευαγγέλιο, που να μην τα πάρει πίσω εκατονταπλάσια, τώρα σ΄ αυτή τη ζωή, και σπίτια και αδελφούς και αδελφές και μητέρες και παιδιά και χωράφια μαζί με διωγμούς και στον κόσμο που έρχεται την αιώνια ζωή. 

Λόγος του Κυρίου 

Ένας νέος λοιπόν, ρωτά τον Ιησού: “Αγαθέ Διδάσκαλε, τι να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;” δηλαδή “δάσκαλε πες μου τι να κάνω για να είμαι ευτυχισμένος;” Ο Ιησούς με την απάντηση του: “Ξέρεις τις εντολές, τήρησέ τις” του θυμίζει ότι για να είναι κανείς ευτυχισμένος πρέπει να έχει ένα μέτρο στην ζωή του, να έχει μια ραχοκοκαλιά από εντολές, μια μέθοδο που να κρατά ζωντανή την επιθυμία του και να προσανατολίζει την πράξη που είναι η επίτευξη ενός επί μέρους επιτεύγματος˙ είναι η πρόγευση της τελικής κατάκτησης αλλά που ενθουσιάζει και εμψυχώνει, και βοηθά να πετύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όπως ένας αθλητής που θέλει να κερδίσει ένα αγώνισμα, πρέπει να προπονηθεί, πρέπει να κάνει μια σειρά ασκήσεων. Μια πίστη χωρίς εντολές, δηλαδή χωρίς μέθοδο και χωρίς κανόνες, θα ήταν απλώς μια νεφελώδης και ονειρική επιθυμία. Όμως ο νεαρός εκπλήσσει τον Ιησού: “από παιδί ακολουθώ τις εντολές”. Βλέπει ο Ιησούς ότι ο νεαρός έχει ένα όραμα και προσπαθεί να το κάνει πραγματικότητα.

Η ισοτιμία δημιουργεί αγάπη, αρμονία, ενότητα. Β΄ Κύκλος - 27η Τακτική Κυριακή (Μκ 10, 2-16)

Κυριακή, 3 Οκτωβρίου 2021  

Την περασμένη Κυριακή αρχίσαμε να μελετάμε την σημασία που έχουν οι ανθρώπινες σχέσεις στο να αποκτήσει βάρος, βάθος, υπόσταση και νόημα η ύπαρξή μας. Σήμερα προχωράμε σε μια θεμελιώδη σχέση, αυτή της συζυγικής ζωή που αντιπροσωπεύει την κορυφή όλων εκείνων των σχέσεων που θυμίζουν περισσότερο τον Θεό. 

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (Μκ 10, 2-16). 

 

Συγκεντρώθηκε και πάλι κόσμος γύρω του, και, όπως το συνήθιζε, πάλι τους δίδασκε. Τον πλησίασαν κάποιοι Φαρισαίοι και τον ρώτησαν, με σκοπό να τον πειράξουν, αν επιτρέπεται σε άνδρα να διώξει τη γυναίκα του. Κι εκείνος απαντώντας, τους είπε: "Τι σας διέταξε ο Μωυσής;" Εκείνοι είπαν: "Ο Μωυσής επέτρεψε να συντάσσεται έγγραφο διαζυγίου και να διώχνεται". Τότε ο Ιησούς τους είπε: "Για τη σκληροκαρδία σας ο Μωυσής σας έγραψε αυτή την εντολή. Αλλά από την αρχή της πλάσης άνδρα και γυναίκα του έπλασε ο Θεός. Για τούτο, θα εγκαταλείψει ο άνθρωπος τον πατέρα του και τη μητέρα του και θα ενωθεί με τη γυναίκα του, και θα είναι οι δυο σε μια σάρκα. 'Ωστε δεν είναι πια δύο, αλλά μια σάρκα. 'Ο,τι, λοιπόν, ο Θεός συνένωσε, άνθρωπος να μην χωρίζει. Στο σπίτι, πάλι, οι μαθητές τον ρώτησαν γι' αυτό. Και τους είπε: "'Οποιος χωρίσει τη γυναίκα του και παντρευτεί άλλη, διαπράττει μοιχεία σε βάρος της. Κι αν η γυναίκα χωρίσει τον άνδρα της και παντρευτεί άλλον, διαπράττει μοιχεία".

Έφεραν στον Ιησού παιδιά, για να τα αγγίξει και οι μαθητές τους μάλωναν. Αλλά όταν το είδε ο Ιησούς, αγανάκτησε και τους είπε: "Αφείστε τα παιδιά να έρχονται σε μένα, μην τα εμποδίζετε, διότι σε ανθρώπους που είναι σαν κι αυτά ανήκει η βασιλεία του Θεού. Αλήθεια σας λέω: 'Οποιος δε δεχθεί τη βασιλεία του Θεού όπως τη δέχεται ένα παιδί, δεν θα μπει σ' αυτήν". Τα αγκάλιασε τότε και τα ευλογούσε, βάζοντας τα χέρια του πάνω τους.

Λόγος του Κυρίου

     Το πρόβλημα που θέτουν οι Φαρισαίοι είναι αν επιτρέπεται σε άνδρα να διώξει την γυναίκα του. Το να αγαπάς ή όχι έναν άνθρωπο για πάντα στο σημείο να δίνεις τη ζωή σου για αυτό, δεν μπορεί ποτέ να είναι διακοσμητικό στοιχείο ή ένα θέμα μεταξύ των άλλων. Ο Ιησούς απαντά, κάνοντας έκκληση πρώτα απ ‘όλα στην κοινή λογική, στην παράδοση, στον Μωυσή, δηλαδή στην διδασκαλία . Μερικές φορές όμως ζούμε σε εποχές όπου η κοινή αίσθηση της λογικής του κόσμου, ακόμη και οι συνήθειές μας που έχουν γίνει παράδοση, δεν μας βοηθούν να μην ξεχνάμε αυτό που έχει σημασία. Για τους συνομιλητές του Ιησού δεν υπάρχει πρόβλημα, ο Μωυσής τους “επέτρεψε να συντάσσεται έγγραφο διαζυγίου και να διώχνετε την γυναίκα σας”, το πρόβλημά τους ήταν: σε ποιες περιπτώσεις πρέπει να δίνεται το διαζύγιο; Ο Ιησούς, πρώτα απ’ όλα εντοπίζει την ρίζα του κακού που είναι η “σκληροκαρδία”. Στη Γραφή η “σκληροκαρδία” υποδεικνύει την αναισθησία της συνείδησης, την αμαρτωλότητα, την πεισματική αδιαλλαξία και την επίμονη προβολή του“εγώ” και των αναγκών του “εγώ” ακόμη και εις βάρος των άλλων, νοοτροπίες που βρίσκονται στην ρίζα της όποιας απιστίας και όχι μόνον της συζυγικής. Ο νόμος που επιτρέπει δεν λύνει τα προβλήματα, απλά τα παρακάμπτει..

Υπάρχουν και μαθητές ανώνυμοι !Β΄ Κύκλος 26η Τακτική Κυριακή (Μκ 9,38-43.45.47-48)

 

Κυριακή, 26 Σεπτεμβρίου 2021

Στην σημερινή περικοπή, ο ευαγγελιστής Μάρκος έχει συνενώσει μερικές διδασκαλίες του Ιησού που του φαίνονται σημαντικές, παρ’ όλο που δεν θυμάται την ακριβή ευκαιρία που ειπώθηκαν και που, κατά τη γνώμη του, έχουν κοινό χαρακτηριστικό την καλή λειτουργία της κοινότητας των μαθητών του Ιησού.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο ΄Αγιο Ευαγγέλιο ( 9,38-43.45.47-48)

Το καιρό εκείνο είπε ο Ιωάννης στον Ιησού : "Διδάσκαλε, είδαμε κάποιον να βγάζει δαιμόνια στο όνομά σου και τον εμποδίσαμε, επειδή δεν μας ακολουθεί". Κι ο Ιησούς είπε: "Μην τον εμποδίζετε. Διότι δεν υπάρχει κανείς που να κάμει ένα θαύμα στο δικό μου όνομα και που θα μπορέσει σύντομα να με κακολογήσει. Όποιος, πράγματι, δεν είναι εναντίον μας, είναι με το μέρος μας". Όποιος σας δώσει ένα ποτήρι νερό στο όνομά μου, επειδή είσθε του Χριστού, αλήθεια σας λέω: δεν πρόκειται να χάσει την ανταμοιβή του. Κι όποιος σκανδαλίσει ένα απ' αυτούς τους μικρούς που πιστεύουν σε μένα, είναι καλύτερο γι' αυτόν να τυλίξει γύρω από τον τράχηλό του μια πέτρα μύλου που γυρίζει ένας γάϊδαρος και να ριχθεί στη θάλασσα. Κι αν σε σκανδαλίζει το χέρι σου, κόψε το. Είναι καλύτερο να μπεις στη ζωή κουλός, παρά να έχεις και τα δυο χέρια και να καταλήξεις στη γέεννα, στη φωτιά που δε σβύνει. Κι αν το πόδι σου σε σκανδαλίζει, κόψε το. Είναι καλύτερο να μπεις στη ζωή κουτσός, παρά να έχεις και τα δυο πόδια και να ριχθείς στη γέεννα. Κι αν το μάτι σου σε σκανδαλίζει, βγάλε το. Είναι καλύτερο να μπεις στη βασιλεία του Θεού μονόφθαλμος, παρά να έχεις και τα δυο μάτια και να ριχθείς στη γέεννα, όπου το σκουλήκι τους δεν πεθαίνει και η φωτιά δε σβήνει.

Λόγος του Κυρίου

Η περικοπή μας, λοιπόν, θέτει δύο ζητήματα που αφορούν την κοινότητα του Ιησού. Στο πρώτο μέρος στα λόγια του μαθητή Ιωάννη "Διδάσκαλε, είδαμε κάποιον να βγάζει δαιμόνια στο όνομά σου και τον εμποδίσαμε, επειδή δεν μας ακολουθεί" έχουμε “τον εγωισμό της ομάδας” που θέλει να έχει την αποκλειστικότητα γιατί πιστεύει ότι είναι μοναδική.

Η απάντηση του Ιησού : « Όποιος, πράγματι, δεν είναι εναντίον μας, είναι με το μέρος μας» σημαίνει πως το πρόβλημα δεν είναι ποιος κάνει το καλό, αλλά το καλό που γίνεται, και αυτό είναι που μετρά. Το “καλό” συνίσταται στο να αφήνουμε τη Δημιουργική Δύναμη του Θεού να αποκαλυφθεί όπως ο Ιησούς την αποκαλύπτει. Ο μαθητής του Χριστού πρέπει όχι μόνο να αναγνωρίζει το καλό, όπου και αν γίνεται αυτό αλλά και σ΄ αυτό να αναγνωρίζει την δράση του Θεού ώστε όλοι να χαίρονται. Στην κοινότητα των μαθητών δεν έχουν θέση ο φθόνος και η ζήλια που είναι έκφραση εγωκεντρισμού, κατοχής και κυριαρχίας που καταστρέφουν τα πάντα. Κέντρο και βασικό κριτήριο της κοινότητας των μαθητών πρέπει να είναι η αγάπη που είναι προσφορά, δωρεά, αναγνώριση και αποδοχή. Ο Θεός και ο Ιησούς δεν χρειάζονται υπερασπιστές και προστάτες ή προπαγανδιστές έργου τους, αλλά μάρτυρες.

Ο Ιησούς λέει στους μαθητές του: δεν χρειάζεται να κάνετε εξαιρετικές πράξεις . Χρειάζεται να αξιοποιείτε τις μικρές, τις καθημερινές πράξεις φορτίζοντάς τις με αγάπη ώστε να είναι έκφραση εμπιστοσύνης και αφοσίωσης στον Θεό και τον πλησίον. Και ο Ιησούς τους καλεί να είναι ξεκάθαροι στις επιλογές τους . Μπροστά στην αλήθεια και στο καλό δεν μπορούν να μην παίρνουν θέση υπέρ του καλού.

Μια πορεία που ακολουθεί τη δική της λογική : η Δύναμη είναι στην υπηρεσία. Β΄ Κύκλος: 25η Τακτική Κυριακή (Μκ 9,30-37)

Κυριακή  19  Σεπτεμβρίου 2021

Η σημερινή  ευαγγελική περικοπή,  μας παρουσιάζει τον Ιησού να προειδοποιεί για δεύτερη φορά τους μαθητές του για το επικείμενο πάθος του αλλά και για την Ανάστασή του. Και τώρα, όπως και την πρώτη φορά, οι μαθητές του φοβούνται γιατί δεν  μπορούν να καταλάβουν τι τους λέει και ούτε μπορούν να δεχτούν έναν Μεσσία που υποφέρει και πεθαίνει. Εκείνοι συνεχίζουν να ονειρεύονται με έναν ένδοξο Μεσσία (Mτ  16, 21-22) και τη θέση που θα έχουν δίπλα του.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (Μκ  9,30-37)

Αναχώρησαν κι από εκεί και προχωρούσαν μέσα από τη Γαλιλαία. Κι ο Ιησούς δεν ήθελε να το γνωρίζει κανείς. Διότι δίδασκε τους μαθητές του και τους έλεγε: "Ο Υιός του ανθρώπου θα παραδοθεί στα χέρια των ανθρώπων και θα τον σκοτώσουν. Τρείς μέρες μετά το θάνατό του θα αναστηθεί". Εκείνοι, όμως, δεν κατάλαβαν τι τους είπε και φοβούνταν να τον ρωτήσουν.

 Κι έφθασαν στην Καπερναούμ. Όταν έφθασαν στο σπίτι, τους ρώτησε: "Τι συζητούσατε στο δρόμο;" Εκείνοι σιωπούσαν, γιατί στο δρόμο συζητούσαν μεταξύ τους για το ποιός είναι ανώτερος. Τότε ο Ιησούς κάθισε και φώναξε τους Δώδεκα και τους είπε: "Αν κάποιος θέλει να είναι πρώτος, να είναι τελευταίος απ' όλους και υπηρέτης όλων". Και πήρε ένα παιδί, το έστησε στη μέση και αγκαλιάζοντάς το τους είπε: " Όποιος δεχθεί ένα τέτοιο παιδί στο όνομά μου, δέχεται εμένα. Κι όποιος δέχεται εμένα, δεν δέχεται εμένα, αλλά εκείνον που με έστειλε".

                                                                                                      Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς, λοιπόν, είχε εντάξει στη ζωή του τον βίαιο θάνατό του, μιας και αποφάσισε να μείνει μέχρι τέλους πιστός στην πορεία που διάλεξε: αγάπη για το Θεό και  για  τους ανθρώπους και αγάπη, ευσπλαχνία  και δικαιοσύνη,  μεταξύ των ανθρώπων.

Ήθελε να μυήσει και τους μαθητές του σε αυτήν την πορεία, επειδή όλα έδειχναν ότι δεν την συμμερίζονταν. Έβλεπαν διαφορετικά τα πράγματα. Πίστευαν ότι, ακολουθώντας τον Ιησού, θα είχαν ένα λαμπρό μέρος -και μέλλον- μπροστά τους. Αντιμετώπιζαν με φόβο τις προειδοποιήσεις του Ιησού, αλλά και δεν τις  πίστευαν πολύ.  

Ακόμη και σε μας σήμερα, επιπλέει  μια παρόμοια  νοοτροπία και αντίληψη ζωής το εγωκεντρικό συμφέρον: «ακολουθώ τον Ιησού, αλλά τι έχω να κερδίσω;» ή ακόμη  «γιατί να κάνω  το καλό, αφού οι άλλοι δεν το εκτιμούν; ποιο το όφελός μου;» 

Αυτό που ο Ιησούς προσπαθεί να τους μυήσει  σε μιαν αντίληψη της ζωής  ως υπηρεσία για το “κοινό καλό” και όχι ανεξάρτητα από το “κοινό καλό” , μια ζωής  ως υπηρεσία και προσφορά , άρα μια ζωή θυσίας.

Ο Ιησούς καθοδηγεί τους μαθητες του, μας καθοδηγεί, στο να αντιμετωπίζουν/αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα, πρόσωπο προς πρόσωπο: τι ακριβώς επιθυμώ; Διότι αν διερωτόμαστε πώς θα ήταν αν......,το φαντασιακό παίρνει το πάνω χέρι και χάνουμε το πραγματικό.  Προσπαθεί να τους κάνει να συνειδητοποιήσουν σε πιο πλαίσιο ζωής πορεύονται, άρα αν αυτο  που επιθυμούν πως εντάσσεται αν εντάσσεται σ’ αυτό, τι ακριβώς συζητάνε. 

Ο Ιησούς δεν  αρνείται και ούτε κατακρίνει την επιθυμία:  «κάποιος να θέλει να είναι πρώτος», δεν καταπνίγει την δίψα για δύναμη· την δέχεται όμως κάτω από την προοπτική:  “ο πρώτος να είναι τελευταίος απ' όλους και υπηρέτης όλων”. Υποδεικνύει με αυτόν τον τρόπο το κριτήριο βάσει του οποίου κάποιος πρέπει να  εκτιμά και με ποια προαίρεση και προοπτική να επιδιώκει τα πρωτεία και, με πιο κριτήριο οι άλλοι, να αναγνωρίζουν το θεμιτό  αυτής της επιθυμίας του.

Η υπηρεσία των άλλων: η αξία και η αυθεντία του μαθητή του Χριστού, και δεν εξαρτάται από την εργασία που κάνει, από την μόρφωσή του, τα πράγματα που κατέχει,  από τις όποιες επιτυχίες του  ή  τα μεγαλεία που  απολαμβάνει λόγω της καταγωγής του κλπ. Η αξία και η αυθεντία κάποιου, του πραγματικού  μαθητή του Χριστού, έγκειται στο γεγονός του ότι είναι και έχει, τα διαθέτει  για την  υπηρεσία των άλλων και πως σ’ αυτή την προσπάθεια ως μοναδικό πρότυπο θα έχει τον Ιησού.

Ο Χριστός είναι Μια πορεία Πίστεως και συνοδοιπορίας ζωής. Β΄ Κύκλος, 24η Τακτική Κυριακή . (Μκ 8,27-35)

 Κυριακή  12 Σεπτεμβρίου  2021

Μια πορεία Πίστεως και συνοδοιπορίας ζωής. " Αν κάποιος θέλει να ακολουθεί πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθεί".

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι το κέντρο του ευαγγελίου του Μάρκου· είναι το σημείο καμπής  αλλά και κρίσης, είναι η ώρα κατά την οποία  πρέπει να παρθούν αποφάσεις και  να γίνουν  επιλογές, να χωριστούν τα σκύβαλα από το κριθάρι. 

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο  ΄Αγ.   Ευαγγέλιο   (8,27-35)

Βγήκε ο Ιησούς και οι μαθητές του στα χωριά της Καισαρείας του Φιλίππου. Και στο δρόμο ρώτησε τους μαθητές του λέγοντάς τους: "Ποιός λένε οι άνθρωποι ότι είμαι;" Κι αυτοί του απάντησαν: "Ο Ιωάννης ο Βαφτιστής και άλλοι ότι είσαι ο Ηλίας, ενώ άλλοι ότι είσαι ένα από τους προφήτες". Κι εκείνος πάλι τους ρώτησε: "Εσείς ποιός λέτε ότι είμαι;" Του αποκρίθηκε τότε ο Πέτρος: "Εσύ είσαι ο Χριστός". Τους έδωσε τότε αυστηρή εντολή να μη μιλήσουν σε κανένα για κείνον. Κάλεσε τότε τον κόσμο μαζί με τους μαθητές του κ
αι τους είπε: "Αν κάποιος θέλει να ακολουθεί πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθεί. Διότι εκείνος που θέλει να σώσει την ζωή του, να τη χάσει. Κι αν κάποιος χάσει τη ζωή του για μένα και το ευαγγέλιο, θα τη σώσει.

Λόγος του Κυρίου 

Ο Ιησούς με τις  ερωτήσεις τους δεν κάνει ένα γκάλοπ για να μετρήσει την δημοτικότητα του άλλα για να μετρήσει τι αντίκτυπο έχει στους ακροατές του, κυρίως από τους μαθητές. Και προσπαθεί να τους κάνει  να συνειδητοποιήσουν  πως τον αντιλαμβάνονται και τι περιμένουν από αυτόν και  γιατί  μέχρι τώρα τον ακολουθούν και να πάρουν αποφάσεις για το μέλλον . 

Εκ πρώτης όψεως οι απαντήσεις που έλαβε φαίνεται να είναι ικανοποιητικές , στην πραγματικότητα έχουν μια παραμορφωμένη και ανεπαρκή αντίληψη του Ιησού: Για μερικούς είναι ένας δάσκαλος που θέλει να “παλινορθώσει  τα χρηστά ήθη,"λένε ότι είσαι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής". Ή κάποιος θρησκευτικός μεταρρυθμιστής που ανατρέπει τα είδωλα και τους ψευδοπροφήτες, "λένε ότι είσαι ο Ηλίας". Για άλλους, κάποιος που τους θυμίζει τον παλιό καλό καιρό για τον οποίο  έχουν ήδη ακούσει πολλά, «λένε ότι είσαι ένας από τους προφήτες».

Ακόμη και η απάντηση του Πέτρου “Εσύ είσαι ο Χριστός”, είναι μεν προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν είναι ολοκληρωμένη και είναι ποτισμένη με όνειρα εξουσίας και όνειρα για το πως θα ήθελε να είναι τα πράγματα . Ο Πέτρος είναι η φωνή κάθε ασάφειας στη ζωή, όπως ένας  ποταμός που κουβαλάει τα πάντα, λάσπη και ψήγματα χρυσού, και περνά μέσα από ηλιοφάνειας  και περιοχές σκιάς. Δίνει φωνή σε αυτήν την ασάφεια χωρίς ενοχές.

Μέσα σ’ αυτό το ποταμό της ζωής και της ασάφειάς της, ακούμε ταυτόχρονα τον ήχο του Θεού (όχι σάρκα ή αίμα που σας το αποκάλυψε) αλλά και ψίθυρους του κακού (σκέπτεσαι  σύμφωνα με τον κόσμο). Ο Πέτρος είναι ο τύπος του ανά τους αιώνες μαθητή του Ιησού, που έχει πάντοτε τον πειρασμό να θέλει ο Χριστός να είναι στα μέτρα του μαθητή, και να εκπληρώνει τις επιθυμίες του, και  όχι ο μαθητής να είναι στα μέτρα του Ιησού! 

Όμορφα τα έκαμε όλα! Β΄Κύκλος, 23η Κυριακή του έτους.

 Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2021

Όμορφα τα έκαμε όλα!

Την εποχή του Ιησού, στην πατρίδα του, για τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες όπως θα λέγαμε σήμερα, η αναπηρία τους εκλαμβανόταν ως μια «δημόσια απόδειξη» της ατομικής τους αμαρτωλής κατάστασης ή του συγγενικού τους περιβάλλοντος. Γι’αυτό εθεωρούντο ακάθαρτοι και όλοι τους απέφευγαν, για να μη μολυνθούν από τη συναναστροφή μαζί τους. Ο Ιησούς όχι μόνο δεν τους αποφεύγει άλλα κάνει επίδειξη, θα λέγαμε, της συμπάθειας και της υπόληψης που έχει γι’αυτούς τους ανθρώπους, τους συναναστρέφεται και τους ευεργετεί.

Αντιθέτως, σήμερα, εμείς οι μαθητές του, μάλλον προσπαθούμε να αποφύγουμε με κάθε τρόπο κάποιον που είναι διαφορετικός για να μη μας «κακοχαρακτηρίσουν», ή είμαστε έτοιμοι εμείς οι ίδιοι να «κακοχαρακτηρίσουμε» εκείνους που δείχνουν εύνοια και συμπάθεια σε ανθρώπους με κάθε είδους αναπηρία ή διαφορετικότητα .

Ανάγνωσμα από τον Μάρκο άγιο Ευαγγέλιο (7,31-37)

    

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς έφυγε και πάλι ο Ιησούς από τα σύνορα της Τύρου και έφθασε στη θάλασσα της Γαλιλαίας μέσα από τη Σιδώνα, περνώντας από τα σύνορα της Δεκαπόλεως. Του έφεραν τότε ένα κουφό που ήταν και μουγγός και παρακαλούσαν τον Ιησού να απλώσει πάνω του το χέρι. Τον πήρε τότε μόνο του, παράμερα από το πλήθος, κι έβαλε τα δυο του δάκτυλα στ'αυτιά του κουφού και με το σάλιο του άγγιξε τη γλώσσα του. 'Εστρεψε τα μάτια του στον ουρανό, αναστέναξε και του είπε: "Εφφαθά", που σημαίνει "Ανοίξου". Κι αμέσως άνοιξε η ακοή του κια λύθηκε η δεμένη γλώσσα του και μιλούσε σωστά. Τους έδωσε τότε αυστηρή εντολή να μην το πουν σε κανένα. Αλλά όσο τους διέταζε, τόσο περισσότερο αυτοί το διαλαλούσαν. Και υπερβολικά εντυπωσιασμένοι έλεγαν: " Όμορφα τα έκαμε όλα! Και τους κουφούς κάνει να ακούνε και τους άλαλους να μιλούν!".

Λόγος του Κυρίου

Ο κωφάλαλος, που λέει η μετάφρασή μας,στο αρχικό κείμενο αναφέρεται ως «ένας κουφός και τραυλός και τσεβδός », δηλαδή ένας άνθρωπος που μιλάει αλλά δεν λέει τίποτα επειδή δεν ακούει, ή στην καλύτερη περίπτωση, δεν ακούει καλά.

Ζούμε σε έναν κόσμο όπου μιλάμε απλά για να πούμε κάτι, ή μιλάμε για να κάνουμε κουτσομπολιό. Όλο και πιο σπάνια έχουμε την ευκαιρία να «βυθιστούμε» σε μια επικοινωνία ζωής, που να μας βοηθά να μεγαλώνουμε, να ωριμάζουμε, να ολοκληρώνουμε τον εαυτό μας. Δεν ακούμε καλά, γι’αυτό μιλάμε στραβά...Και κωφεύουμε στη μόνη λέξη που, αν την ακούγαμε θα μπορούσε, να μας αποκαλύψει την πραγματική ταυτότητά μας και να δώσει νόημα στη ζωή μας, και αυτή η λέξη είναι η Αγάπη, του Θεού όπως τον αποκαλούμε εμείς, του Πατέρα όπως μας λέει ο Ιησούς : «Σ’ αγαπώ όπως είσαι, χωρίς αν και ίσως... » Γι’αυτό και η ζωή μας είναι τραυλή, τσεβδή, παράφωνη...

Η υποκρισία δεν είναι μόνο εκείνη των άλλων. Β. Κύκλος 22 Τακτική Κυριακή Mκ 7,1-8.14-15.21-23.

Κυριακή 29/8.2021

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο άγ. Ευαγγέλιο Mκ 7,1-8.14-15.21-23

Και συγκεντρώθηκαν γύρω του οι Φαρισαίοι και κάποιοι γραμματείς που ήλθαν από τα Ιεροσόλυμα. Αυτοί είδαν κάποιους μαθητές του να τρώνε ψωμί με ακάθαρτα χέρια, δηλαδή με άπλυτα. Οι Φαρισαίοι, πράγματι, και όλοι οι Ιουδαίοι, αν δεν πλύνουν τα χέρια τους μέχρι τον αγκώνα δεν τρώνε, τηρώντας έτσι την παράδοση των παλαιοτέρων. Κι όταν γυρίσουν απ'την αγορά δεν τρώνε αν πρώτα δεν κάνουν καθαρμούς. Και τηρούν κι μετάφραση: "δεν τρώνε αυτό που προέρχεται από την αγορά αν πρώτα δεν το πλύνουν". άλλα πολλά που παρέλαβαν, όπως καθαρμούς ποτηριών Ρωτούν οι Φαρισαίοι και οι γραμματείς τον Ιησού: "Γιατί οι μαθητές σου δε ζουν σύμφωνα με την παράδοση των παλαιοτέρων, αλλά τρώνε ψωμί με ακάθαρτα χέρια;" Κι εκείνος τους είπε: "Σωστά προφήτεψε για σας τους υποκριτές ο Ησαϊας, όπως λέει η Γραφή:Αυτός ο λαός με τιμά με τα χείλη,αλλά η καρδιά τους βρίσκεται μακριά μου.Μάταια με σέβονται, αφού διδάσκουν διδασκαλίες που είναι εντολές ανθρώπων. Εγκαταλείπετε την εντολή του Θεού και τηρείτε την παράδοση των ανθρώπων".Κάλεσε πάλι ο Ιησούς τον κόσμο και τους έλεγε: "Ακούστε με όλοι και καταλάβετε. Δεν υπάρχει τίποτα το εξωτερικό που να μπαίνει μέσα στον άνθρωπο και να μπορεί να τον μολύνει. Αλλά εκείνα που βγαίνουν μέσα από τον άνθρωπο είναι εκείνα που τον μολύνουν. Πράγματι, μέσα απ την καρδιά των ανθρώπων προέρχονται οι κακοί διαλογισμοί, οι πορνείες, οι κλοπές, οι φόνοι, οι μοιχείες, οι πλεονεξίες, οι κακίες, ο δόλος, η ασέλγεια, η πονηρή ματιά, η βλασφημία, η υπερηφάνεια, η αφροσύνη. 'Όλα αυτά τα κακά πηγάζουν μέσα από τον άνθρωπο και τον καθιστούν ακάθαρτο".

Λόγος του Κυρίου

Η Εκκλησία διαρκώς καλείται να απελευθερωθεί από το φαρισαϊσμό, δηλαδή την υποκρισία, την  ψεύτικη έκφραση θρησκευτικότητας. Το άναμμα ενός κεριού, η συμμετοχή σε μια τελετή, μια λιτανεία, ή κάποιο  προσκύνημα, η τοποθέτηση μιας  εικονίτσας  στο πορτοφόλι ή στο αυτοκίνητο, από μόνα τους  αυτά δε σώζουν, δε θεραπεύουν και δεν προφυλάσσουν κανέναν από το κακό, αν δε συνοδεύονται από πίστη και διάθεση για μεταστροφή της  καρδιάς και προσπάθεια  για μια καινούργια  ζωή. 

Χρειάζεται να  ανησυχούμε και για την ειλικρίνεια και την τιμιότητα στην επαγγελματική μας ζωή, επίσης.  

Μια αδικία  που κάνουμε, ή μια πράξη εκδίκησης, δε γιατρεύονται ούτε  νομιμοποιούνται   με  μια ευλογία, ή μια προσφορά κάπου για κάτι . Η αληθινή θρησκεία, λέει απόστολος Ιάκωβος, συνίσταται «στο να μην επιτρέπουμε στον εαυτό μας να μολυνθεί από αυτόν τον κόσμο» (Ιακ1,27).                         

Ο Ιησούς γνώριζε καλά ότι μερικά πράγματα είναι αναγκαία να υπάρχουν: ο άνθρωπος πρέπει να αγγίξει,  να αισθανθεί για να καταλάβει, είναι σάρκα, είναι σώμα.  

Ο  κατάλογος των αμαρτιών, που παρατίθεται στο ευαγγέλιο  δεν είναι άλλο από την περιγραφή του εγωισμού μας. 

Ο Ιησούς  μας ζητά να είμαστε απλώς άνθρωποι, με αξιοπρέπεια, τιμιότητα, ειλικρινείς με τον εαυτό μας  και τους συνανθρώπους  μας. Μας προτρέπει να αποφεύγουμε κάθε τυπικότητα που δεν προσφέρει τίποτα και δεν εκφράζει την εσωτερική μας αλήθεια, ούτε μας  καθιερώνει ως άτομα, επειδή αυτό πηγάζει από τα βάθη του εγώ, από την καρδιά και φανερώνει την ποιότητα του ανθρώπου.

Ο σκληρός λόγος που είναι λόγος αιώνιας ζωής. Β΄ Κύκλος 21η Τακτική Κυριακή (Ιωα. 6,60-69)

 Κυριακή  22/08/2021

Ο Ιησούς, σε όλη του τη ζωή προσπάθησε με τα λόγια του, με την συμπεριφορά του και με τα έργα του να δείξει ότι όχι απλά είναι διαθέσιμος να δώσει τα πάντα για τους μαθητές του από αγάπη (= προσφορά ζωής) αλλά και το κάνει και το έκανε

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη Άγιο Ευαγγέλιο (6,60-69)

Όταν τέλειωσε ο Ιησού τη διδασκαλία στην συναγωγή της Καπερναούμ. Τότε, πολλοί απ'τους μαθητές του που τον άκουσαν, είπαν: "Είναι σκληρός αυτός ο λόγος. Ποιός μπορεί να τον ακούει;" Γνωρίζοντας ο Ιησούς μέσα του ότι γι'αυτό γογγύζουν οι μαθητές του, τους είπε: "Αυτό είναι που σας σκανδαλίζει; Αν τότε βλέπατε τον Υιό του ανθρώπου να ανεβαίνει εκεί όπου βρισκόταν πριν, τι θα λέγατε; Το Πνεύμα είναι εκείνο που ζωοποιεί, ενώ η σάρκα δεν ωφελεί σε τίποτα. Τα λόγια που εγώ σας έχω πει είναι Πνεύμα και ζωή. Αλλά υπάρξουν κάποιοι από σας που δεν πιστεύουν". Γνώριζε, πράγματι, ο Ιησούς ποιοί είναι αυτοί που δεν πιστεύουν και ποιός είναι εκείνος που θα τον παραδώσει. Κι έλεγε: "Για το λόγο αυτό σας έλεγα ότι κανείς δεν μπορεί να έλθει σε μένα, αν δεν του έχει δοθεί αυτό από τον Πατέρα".Γι'αυτό, πολλοί απ' τους μαθητές του γύρισαν πίσω και δεν πορεύονταν πια μαζί του.

Είπε τότε ο Ιησούς στους Δώδεκα: "Μήπως κι εσείς θέλετε να φύγετε;" Του απάντησε ο Σίμων Πέτρος: "Κύριε, σε ποιόν να πάμε; Εσύ έχεις λόγια αιώνιας ζωής, κι εμείς έχουμε πιστέψει κι έχουμε γνωρίσει ότι εσύ είσαι ο Άγιος του Θεού".

Λόγος του Κυρίου

Η ώρα η δύσκολη. Ο ενθουσιασμός (:ο πολλαπλασιασμός των άρτων) δίνει την θέση του στην απογοήτευση : τελικά δεν βρήκαν αυτό που ήθελαν) έδωσε τη θέση του στο «μουρμουρίζω». Που σημαίνει ετοιμάζομαι να διακόψω μια σχέση και να κλειστώ στον εαυτό μου. Δεν μιλάω πλέον στον άλλο αλλά σε μένα τον ίδιο. Δεν υπάρχει πλέον επιθυμία για διάλογο, που σημαίνει ανοχή, ακούω σκέφτομαι, κάνω για ερώτηση, παρουσιάζω μια αντιπρότασή μόνο αμφισβητούμε και τα "βάζουμε" με τον άλλο . Η δυσπιστία, ο σκεπτικισμός και η καχυποψία κυριαρχούν. Βασικά, δεν μπορούμε να τον εμπιστευτούμε τον άλλο. Άσχετο ποιος είναι ο άλλος ο θεός ο Χριστός ο γείτονας μου

Για τους μαθητές, αυτό που προτείνει ο Ιησούς , μια νέα ζωή που τροφή της είναι ο ίδιος, είναι ένας “λόγος σκληρός”, γιατί με βγάζει από τον τρόπω σκέψης μου τις σιγουριές μου από αυτό που ξέρω, και θέλει να επιστρέψει στην προηγούμενη κατάσταση στην παλιά κοσμική σοφία.

Ο Ιησούς το καταλαβαίνει ότι βρίσκονται σε δύσκολη θέση οι μαθητές του, στο βάθος διαφαίνεται και η πιθανότητα της αποτυχίας και της χρεοκοπίας της όλης προσπάθειας του, ωστόσο δεν προσπαθεί να τους καλοπιάσει να τους μεταπείσει, απλά τους θυμίζει ότι είναι ελεύθεροι. Έχουν να διαλέξουν, να διαλέξουν τον λόγο που χαϊδεύει τα αυτιά: τη σοφία αυτού του κόσμου με κέντρο το εγώ, να ακούν και να κάνουν αυτό που εκείνοι νομίζουν καλό ή την θεϊκή σοφία του Λόγου του που είναι σκληρός γιατί ξεσκεπάζει την ασυνέπεια τους, τις αντιφάσεις τους, που όμως η τριβή μαζί του τους κάνει να καταλαβαίνουν τους διαπαιδαγωγεί και τους οδηγεί στην ωριμότητα
Ο Λόγος του Θεού βάζει σε κίνηση, γιατί είναι ο τόπος της επιλογής και της απόφασης. Η τραγωδία είναι όταν το ευαγγέλιο δεν φαίνεται πια σκληρό, όταν φαίνεται ακίνδυνο, όταν το ακούω ως προφανές πράγμα που δεν με ενοχλεί, και με αφήνει εκεί που είμαι. Ενώ αυτό προτείνεται ως αλλαγή εκ βάθρων την ζωή, και όχι ως μια μεταρρύθμιση του τι πρέπει να κάνω ή να μην κάνω, ως μια ηθική επισκευασμένη. Ο Ιησούς προτείνει ένα νέο τρόπο ύπαρξης, όπου ‘το ψωμί’ της ύπαρξης μου να είναι το εγώ μου, οι επιθυμίες, το συμφέρον μου, αλλά το ‘ψωμί’ μου να είναι η σάρκα του Ιησού, η καθημερινή του ύπαρξη στη γη της Παλαιστίνης του πρώτου αιώνα της εποχής μας: Το νόημα που έδινε στη ζωή του, πως ζούσε τη δημιουργική και συνεκτική δύναμη της Αγάπης που είναι ο Θεός, και το έκανε παρών στην καθημερινότητα του.

Στην αρχή υπάρχει μια επώδυνη εκλογή μεταξύ του τι ξέρω και αφήνω και του τι αν δεχτώ μου ανακαθορίζει την ζωή.