Ο Χριστιανός ερευνά μελετά πιστεύει ελπίζει. Πανήγυρη της Υπεραγίας Θεοτόκου Μαρίας

 

1 Ιανουαρίου  2022

Ξεκινάμε  μια νέα χρονιά με μια γιορτή της Παναγίας. Το Ευαγγέλιο μας περιγράφει το τρόπο ζωής που χαρακτηρίζει την Παναγία. Μια ζωή ποτισμένη από την πίστη και φωτισμένη από την ελπίδα, μια ζωή που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει και την ζωή του χριστιανού. 

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά άγιοΕυαγγέλιο, (2,15-21)

   

Όταν αναχώρησαν οι άγγελοι στον ουρανό, οι βοσκοί είπαν μεταξύ τους: "Ας πάμε, λοιπόν, μέχρι τη Βηθλεέμ για να δούμε αυτό το γεγονός που συνέβηκε και το οποίο ο Κύριος μας έκαμε γνωστό". Και πήγαν γρήγορα και βρήκαν τη Μαρία και τον Ιωσήφ και το βρέφος να βρίσκεται στη φάτνη. 'Οταν είδαν, έκαμαν γνωστό το λόγο που τους αναγγέλθηκε, σχετικά με το παιδί. Κι όλοι όσοι άκουσαν θαύμασαν γι' αυτά που τους διηγήθηκαν οι βοσκοί. Και η Μαριάμ όλα αυτά τα λόγια τα κρατούσε στην καρδιά της και τα μελετούσε.

Οι βοσκοί επέστρεψαν πίσω δοξάζοντας και αινώντας το Θεό για όλα εκείνα που άκουσαν και είδαν, όπως τους είχε λεχθεί.

'Οταν συμπληρώθηκαν οι οκτώ μέρες, έκαμαν περιτομή στο παιδί και του δόθηκε το όνομα Ιησούς, όπως το είχε ονομάσει ο άγγελος πριν ακόμα συλλυφθεί στα σπλάχνα της μητέρας του. 

Λόγος του Κυρίου 

Η καρδιά του πιστού θα έπρεπε να μοιάζει με αυτήν της Μαρίας μπροστά σε πράγματα που είναι δυσνόητα ... μπροστά σε αληθινά και μεγάλα βάσανα ... μπροστά στο ακατανόητο της ζωής ... μπροστά στα μυστήρια… πρέπει να τα μελετά για να τα καταλάβει! Πολλά πράγματα στην ζωή μας δεν μπορούν να έχουν άμεσες απαντήσεις ή άμεση κατανόηση, θέλουν τον χρόνο τους. Πολλές καταστάσεις απαιτούν αυτοσυγκέντρωση, χρόνο, μελέτη και προσευχή για να γίνουν κατανοητές. Ο χριστιανός παίρνει το καιρό του, δεν βιάζεται έχει μπροστά του την αιωνιότητα. Όπως η Μαρία,  που συνδέει και συγκρίνει το ένα πράγματα το ένα  με το άλλο (αυτή είναι η έννοια του ελληνικού ρήματος: η σύγκριση) προσπαθώντας να κατανοήσει τη βαθιά λογική που τα διέπει , την κατεύθυνση και την αλήθεια των πραγμάτων που μπορεί να φαίνονται άσχετα ή ακόμη και σε σύγκρουση μεταξύ τους, αλλά στο βάθος κάτι τα συνδέει. 

Και αυτό ακριβώς κάνει η Μαρία όταν ακούει, αφενός τα λόγια που διακηρύσσουν τη δόξα του Παιδιού (λόγια που η ίδια άκουσε από τον άγγελο στον ευαγγελισμό) και αφετέρου όταν βλέπει «ένα παιδί τυλιγμένο σε σπάργανα να τοποθετείται σε μια φάτνη». Είναι η συνηθισμένη ένταση μεταξύ μεγαλείου και μικρότητας, δόξας και φτώχειας που αποτελεί την ραχοκοκαλιά του χριστιανικού γεγονότος.. Η Μαρία δεν είναι μόνο η Μητέρα του Ιησού, είναι και η πιο βαθιά ερμηνεύτρια του. Γίνεται η αληθινή και σωστή ερμηνεία του που ρίχνει φως στο μυστήριο του Ιησού.

Η καρδιά του πιστού είναι κείνη ελπίζει ακόμα όταν τα πάντα φαίνονται μαύρα  ... συνεχίζει να αγωνίζεται για να καταλάβει και για να αντιμετωπίσει την καθημερινότητα με την αισιοδοξία του ευαγγελίου και επειδή εμπιστεύεται  Θεός που δεν αφήνει ανεκπλήρωτες τις υποσχέσεις του πάντα κερδίζει... δεν  ενδίδει στον φόβο και την απογοήτευση. Κάνει ό, τι περνά από το χέρι του αλλά ξέρει πως τελικά τα πάντα εξαρτώνται από τον Θεό. Γι’ αυτό δεν θα καταρρεύσει από το φόβο της αδυναμίας του.