Η υποκρισία δεν είναι μόνο εκείνη των άλλων. Β. Κύκλος 22 Τακτική Κυριακή Mκ 7,1-8.14-15.21-23.

Κυριακή 29/8.2021

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο άγ. Ευαγγέλιο Mκ 7,1-8.14-15.21-23

Και συγκεντρώθηκαν γύρω του οι Φαρισαίοι και κάποιοι γραμματείς που ήλθαν από τα Ιεροσόλυμα. Αυτοί είδαν κάποιους μαθητές του να τρώνε ψωμί με ακάθαρτα χέρια, δηλαδή με άπλυτα. Οι Φαρισαίοι, πράγματι, και όλοι οι Ιουδαίοι, αν δεν πλύνουν τα χέρια τους μέχρι τον αγκώνα δεν τρώνε, τηρώντας έτσι την παράδοση των παλαιοτέρων. Κι όταν γυρίσουν απ'την αγορά δεν τρώνε αν πρώτα δεν κάνουν καθαρμούς. Και τηρούν κι μετάφραση: "δεν τρώνε αυτό που προέρχεται από την αγορά αν πρώτα δεν το πλύνουν". άλλα πολλά που παρέλαβαν, όπως καθαρμούς ποτηριών Ρωτούν οι Φαρισαίοι και οι γραμματείς τον Ιησού: "Γιατί οι μαθητές σου δε ζουν σύμφωνα με την παράδοση των παλαιοτέρων, αλλά τρώνε ψωμί με ακάθαρτα χέρια;" Κι εκείνος τους είπε: "Σωστά προφήτεψε για σας τους υποκριτές ο Ησαϊας, όπως λέει η Γραφή:Αυτός ο λαός με τιμά με τα χείλη,αλλά η καρδιά τους βρίσκεται μακριά μου.Μάταια με σέβονται, αφού διδάσκουν διδασκαλίες που είναι εντολές ανθρώπων. Εγκαταλείπετε την εντολή του Θεού και τηρείτε την παράδοση των ανθρώπων".Κάλεσε πάλι ο Ιησούς τον κόσμο και τους έλεγε: "Ακούστε με όλοι και καταλάβετε. Δεν υπάρχει τίποτα το εξωτερικό που να μπαίνει μέσα στον άνθρωπο και να μπορεί να τον μολύνει. Αλλά εκείνα που βγαίνουν μέσα από τον άνθρωπο είναι εκείνα που τον μολύνουν. Πράγματι, μέσα απ την καρδιά των ανθρώπων προέρχονται οι κακοί διαλογισμοί, οι πορνείες, οι κλοπές, οι φόνοι, οι μοιχείες, οι πλεονεξίες, οι κακίες, ο δόλος, η ασέλγεια, η πονηρή ματιά, η βλασφημία, η υπερηφάνεια, η αφροσύνη. 'Όλα αυτά τα κακά πηγάζουν μέσα από τον άνθρωπο και τον καθιστούν ακάθαρτο".

Λόγος του Κυρίου

Η Εκκλησία διαρκώς καλείται να απελευθερωθεί από το φαρισαϊσμό, δηλαδή την υποκρισία, την  ψεύτικη έκφραση θρησκευτικότητας. Το άναμμα ενός κεριού, η συμμετοχή σε μια τελετή, μια λιτανεία, ή κάποιο  προσκύνημα, η τοποθέτηση μιας  εικονίτσας  στο πορτοφόλι ή στο αυτοκίνητο, από μόνα τους  αυτά δε σώζουν, δε θεραπεύουν και δεν προφυλάσσουν κανέναν από το κακό, αν δε συνοδεύονται από πίστη και διάθεση για μεταστροφή της  καρδιάς και προσπάθεια  για μια καινούργια  ζωή. 

Χρειάζεται να  ανησυχούμε και για την ειλικρίνεια και την τιμιότητα στην επαγγελματική μας ζωή, επίσης.  

Μια αδικία  που κάνουμε, ή μια πράξη εκδίκησης, δε γιατρεύονται ούτε  νομιμοποιούνται   με  μια ευλογία, ή μια προσφορά κάπου για κάτι . Η αληθινή θρησκεία, λέει απόστολος Ιάκωβος, συνίσταται «στο να μην επιτρέπουμε στον εαυτό μας να μολυνθεί από αυτόν τον κόσμο» (Ιακ1,27).                         

Ο Ιησούς γνώριζε καλά ότι μερικά πράγματα είναι αναγκαία να υπάρχουν: ο άνθρωπος πρέπει να αγγίξει,  να αισθανθεί για να καταλάβει, είναι σάρκα, είναι σώμα.  

Ο  κατάλογος των αμαρτιών, που παρατίθεται στο ευαγγέλιο  δεν είναι άλλο από την περιγραφή του εγωισμού μας. 

Ο Ιησούς  μας ζητά να είμαστε απλώς άνθρωποι, με αξιοπρέπεια, τιμιότητα, ειλικρινείς με τον εαυτό μας  και τους συνανθρώπους  μας. Μας προτρέπει να αποφεύγουμε κάθε τυπικότητα που δεν προσφέρει τίποτα και δεν εκφράζει την εσωτερική μας αλήθεια, ούτε μας  καθιερώνει ως άτομα, επειδή αυτό πηγάζει από τα βάθη του εγώ, από την καρδιά και φανερώνει την ποιότητα του ανθρώπου.

Και για να αποφεύγουμε τους θεατρινισμούς (την υποκρισία) και για να μη  δείχνουμε κάτι που δεν είμαστε, (στην προκειμένη περίπτωση θρησκευτικά σωστοί), λέει ας μην " Αφήνουμε κατά μέρος την εντολή του Θεού και τηρούμε ανθρώπινες παραδόσεις». Λέγοντας παραδόσεις ανθρώπων, εννοούμε τις «θρησκευτικές παραδόσεις», δηλαδή τις «εντολές και τις υποχρεώσεις» που έχουν επινοήσει οι άνθρωποι, από καιρό σε καιρό, για να ερμηνεύσουν συγκεκριμένα την εντολή του Θεού και να την προσαρμόσουν στις διάφορες περιπτώσεις της ζωής. Αυτό βεβαίως είναι θεμιτό και αληθινό και πραγματικά απαραίτητο και αναγκαίο. Όμως, διακινδυνεύουμε  να παραβλέψουμε πως οι ανθρώπινες παραδόσεις μπορεί να λειτουργήσουν καλά σε μια συγκεκριμένη  εποχή, αλλά όχι απαραίτητα σε μια άλλη, επειδή εξαρτώνται από μεταβαλλόμενες καταστάσεις.

Υπάρχει και μια δεύτερη σημαντική διαβεβαίωση: «Τίποτα  από αυτά που μπαίνουν μέσα στον άνθρωπο δεν μπορεί να τον κάνει ακάθαρτο...» Έτσι,  ο Ιησούς καθιστά  καθαρές όλες τις τροφές. Εκείνο που έχει σημασία είναι να μην ξεχάσουμε  πως η δικαιοσύνη, η τιμιότητα  και  η αγάπη είναι τα σημαντικότερα. Η υποκρισία μας κάνει να φροντίζουμε τα εξωτερικά, και αφήνουμε κατά μέρος το εσωτερικό, που δεν το αναζητάμε εκεί που πραγματικά κρύβεται, δηλαδή στην καρδιά μας.

Και ερχόμαστε στην τρίτη σοβαρή επισήμανση: «Γιατί μέσα από την καρδιά των ανθρώπων πηγάζουν οι κακές σκέψεις, μοιχείες, πορνείες...αφροσύνη». Πράγματι, τίποτα το εξωτερικό δεν μπορεί να μολύνει τον άνθρωπο, διότι δεν μπαίνει στην καρδιά του. Αλλά εκείνα που βγαίνουν από μέσα είναι εκείνα που τον μολύνουν. Στη βιβλική γλώσσα, η καρδιά είναι ο τόπος των αποφάσεων, όπου πραγματοποιείται η επιλογή μεταξύ του καλού και του κακού, μεταξύ του Θεού ή του εγώ μας. 

Το πρώτο καθήκον του ανθρώπου είναι να διατηρήσει την καρδιά του σε τάξη.