Χριστούγεννα και Χριστιανική πίστη.Πάντα υπάρχουν «απρόβλεπτα» γεγονότα που αναπτερώνουν την ελπίδα και σώζουν. 2021

Σάββατο  25 Δεκεμβρίου  2021

Ο Χριστιανισμός βασίζεται σε μια σειρά από απροσδόκητα και “απρόβλεπτα ” γεγονότα. 

  

 Πράγματι, η ρίζα του είναι ο Ιησούς, που γεννήθηκε σε ένα ασήμαντο χωριό, την Βηθλεέμ, και ανδρώθηκε σε ένα ακόμη πιο ασήμαντο, την Ναζαρέτ, σε μια ασήμαντη ορεινή επαρχία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Μια εγκυμοσύνη, την εποχή του Ιησού, ήταν ένας μεγάλος κίνδυνος. Το κυοφορούμενο μπορούσε να γεννηθεί, όπως μπορούσε και να πεθάνει στην γέννα η μάννα και το παιδί, και αν γεννιόταν η νηπιακή θνησιμότητα ήταν μεγάλη. Είχε την τύχη των παιδιών εκείνων που γεννιούνται και στην εποχή μας, σε περιοχές της γης που δεν υπάρχει καμία άνεση και κανένα σημάδι αυτού που τώρα ονομάζουμε πολιτισμό, και που δεν είναι πολύ μακριά μας αλλά δίπλα μας. Τα φτωχά παιδιά δεν γεννιούνται σε κλινικές, αυτά τα παιδιά έρχονται στον κόσμο με φυσική γέννα και την μητέρα την βοηθούν αυτές που η καλή θέληση τις οδήγησε κοντά της .

 Έτσι, και ο Ιησούς, γεννήθηκε. Γεννήθηκε φτωχός, σε ένα απομακρυσμένο Ιουδαϊκό χωριό που ονομαζόταν Βηθλεέμ. Σε έναν αχυρώνα/στάβλο και σε μια φάτνη βρέθηκε να παλεύει να κρατηθεί στη ζωή. Και όπως τόσα άλλα παιδιά, προσπαθεί να σωθεί επειδή κάποιοι δεν το θέλουν, την εποχή εκείνη ονομαζόταν Ηρώδης, και «απρόβλεπτα» σώζεται. 

«Απρόβλεπτα» γεννήθηκε από μια παρθένο. «Απρόβλεπτα» προστατεύεται από την αφοσίωση ενός ανθρώπου που πίστευε ακόμα στην αξία των «ονείρων». Ο Ιωσήφ, έγινε μετανάστης ή καλύτερα «πολιτικός πρόσφυγας», για χάρη του μικρού Ιησού. Κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει γι αυτό το παιδί κάτι το ιδιαίτερο εκτός από το να προσπαθεί, όπως όλοι γύρω του, να επιβιώσει. Κι όμως «απρόβλεπτα» χώρισε την ιστορία στη μέση! Πολλές φορές, η ζωή μας κερνά τόση πίκρα που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει κάτι που θα μας κάνει ευτυχισμένους και πως θα μπορούσε να υπάρξει η πολυπόθητη δικαιοσύνη που θα ήταν ικανή να απελευθερώσει τους καταπιεσμένους της ιστορίας, και έτσι να μπορέσει να υπάρξει πραγματική ειρήνη, και να παρηγορήσει όσους υποφέρουν αθώα. Ωστόσο, η πίστη μας στο πρόσωπο του Ιησού από την Ναζαρέτ, που χάρις στο Λόγο του, τα έργα του και το πάθος του , μας τον έδειξαν και τον παραδεχτήκαμε ως Υιό του Θεού, μας υπενθυμίζει πως πάντα υπάρχουν «απρόβλεπτα» γεγονότα που αναπτερώνουν την ελπίδα και σώζουν. 

Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή της απέραντης ελπίδας. Μας κάνουν να περιμένουμε με μάτια ορθάνοιχτα την άφιξη του «απροσδόκητου» που αλλάζει το παιχνίδι που φαινόταν χαμένο, σε επιτυχία... που έρχεται να φέρει τα πάνω-κάτω και να μας υπενθυμίσει πως η σωτηρία δεν βρίσκεται στην δύναμη των μέσων αλλά μόνον αν λάβουμε σοβαρά υπόψη μας την «ευθραυστότητα» και την «φτώχεια» της ανθρώπινης υπόστασής μας. 

Τα Χριστούγεννα μας θυμίζουν ότι ο Θεός είναι Παντοδύναμος όχι για να ενεργεί στη θέση μας, αλλά για να μας κάνει να ενεργούμε εμείς στη θέση μας! Όπως δηλαδή μας συμβουλεύει ο Άγιος Ιγνάτιος Λογιόλα: “Να ενεργείς και να συμπεριφέρεσαι σαν όλα να εξαρτώνται από σένα, γνωρίζοντας όμως ότι στην πραγματικότητα όλα εξαρτώνται από τον Θεό”. Αυτό εύχομαι σε όλους μας, και να λαμβάνουμε πάντα υπόψη μας την υπόδειξη του Aγίου Ιγνάτιου Λογιόλα, έστω και αν η ανθρώπινή φύση μας, μας θυμίζει πως όσο και αν είναι εύθραυστη, πληγωμένη, αδύναμη, όσο και αν, κατά καιρούς, είναι ανάξια, να τολμούμε και να ελπίζουμε, γιατί ο Χριστός την πήρε επάνω του. κούσαμε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα  ότι η Μαρία γέννησε τον πρωτότοκό της, τον τύλιξε σε σπάργανα και τον ακούμπησε σε μια φάτνη, γιατί δεν είχαν θέση στο κατάλυμα. Και ότι οι άγγελοι αναγγέλλουν σε βοσκούς πως  ένα βρέφος σε μια  Φάτνη,  είναι το σημείο που τους λέε ότι ο Μεσσίας είναι παρών στον κόσμο.                                

Χριστούγεννα και Χριστιανική πίστη

Η Μαρία αναγκάζεται να βρει στα γρήγορα  μια πρόχειρη λύση για το ευχάριστο γεγονός που συνέβη σε μια δύσκολη συγκυρία.  Και με την πίστη μας κάτι ανάλογο συμβαίνει : το σημείο που μας δίνεται φαίνεται να είναι άκαιρο, δηλαδή  σε ακατάλληλο χρόνο,  αποδεικνύεται όμως ότι είναι  δώρο της θείας πρόνοιας. Τα πάντα ξεκινούν από  κάτι «φτωχό και αδύναμο», που  μας  εμφανίζεται  ως σημείο της παρουσίας του Θεού στον κόσμο, και που δεν φαίνεται καθόλου   πειστικό.  Η Μαρία αποδεικνύεται έτοιμη να πιστέψει,  να δεχτεί και να προστατέψει το βρέφος, με ό,τι διαθέτει εκείνη τη στιγμή. Έτσι συμβαίνει και με την πίστη μας: παρουσιάζεται  εκεί που δεν το περιμένουμε, σε καιρό «ακατάλληλο»   και  εμείς πρέπει να είμαστε έτοιμοι, με ό,τι διαθέτουμε, να το δεχτούμε.                      

Και σε μας έρχεται ο Θεός να μας συναντήσει με τα δώρα, εκ πρώτης όψεως τυλιγμένα σε σπάργανα, πρόχειρα και ευτελή, καθόλου επιβλητικά. Και εμείς πρέπει να τα δεχτούμε ως το δώρο του Θεού,  να τα του δώσουμε σημασία, να το προστατεύουμε στην αρχή και στη συνέχεια να το φροντίζουμε όλο και περισσότερο για να ωριμάζει . Η πίστη τρέφεται και αυξάνει όσο περισσότερο την φροντίζουμε  και  δεσμευόμαστε στη συγκεκριμένη ζωή που μας προτείνει. Διαφορετικά, όπως και κάθε άλλη ανθρώπινη σχέση, αν δεν καλλιεργηθεί και  δεν εμβαθυνθεί, μαραίνεται και  σβήνει  και μένει μια ανάμνηση παλιά. Η σχέση μας με το Θεό, για να διατηρηθεί, απαιτεί συνεχή φροντίδα.

Το βρέφος Ιησούς γίνεται δεκτό με φροντίδα αλλά  όχι με τον ενδεδειγμένο τρόπο, και αυτό όχι από αμέλεια ή περιφρόνηση αλλά επειδή  δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Ο ουρανός όμως τραγουδά γι’ αυτό !  Όλη η ζωή του έτσι θα είναι. Και η πίστη μας έχει πάντα αυτές τις δύο όψεις: απόρριψη και δόξα, θάνατος και ανάσταση, οικειότητα με το Θεό και αποξένωση από τον κόσμο και το αντίθετο. Οι φροντίδες που δέχεται ο Ιησούς από τη Μαρία και τον Ιωσήφ, είναι οι καλύτερες, αλλά μέσα σε ένα εχθρικό περιβάλλον. Και με την  πίστη  μας, συνήθως, έτσι συμβαίνει!

Ποίοι είναι εκλεκτοί του Θεού στους όποιους προσφέρεται  το δώρο:  Η Μαρία  και ο Ιωσήφ , περιθωριοποιημένοι από τους συνανθρώπους τους, δεν βρίσκουν έναν πιο αξιοπρεπή χώρο  για να μείνουν. Και οι βοσκοί δεν  είναι οι ιδιοκτήτες των κοπαδιών, αλλά οι φτωχοί φύλακες που προσλαμβάνονται για να παρακολουθούν και να φυλάνε τα πρόβατα. 

Οι βοσκοί είναι το ανήσυχο και άγρυπνο πνεύμα  που ψάχνει κάτι, η καρδιά τους περιμένει κάτι καλύτερο, κάποιον που να μπορεί να τον εμπιστευτούν ως Σωτήρα. Έτσι  είναι και ο κάθε άνθρωπος που αναζητά. Μέχρι  να βρει αυτό  που ικανοποιεί την έμφυτη, ανικαποίητη αναζήτηση του. Και αυτή μόνο ο δημιουργός του μπορεί να την ικανοποιήσει.