Είναι βασιλιάς γιατί υπηρετεί και είναι η αλήθεια. Εορτή του Χριστού, Βασιλιά του Σύμπαντος 2021

Κυριακή 21η   Νοεμβρίου 2021

Τελευταία  Κυριακή του λειτουργικού έτους και γιορτάζουμε τον Χριστό ως Βασιλιά  του Σύμπαντος, δηλαδή το αποκορύφωμα  και  την ανακεφαλαίωση των πάντων στο πρόσωπό του. Σε όλη του ζωή,  ο Ιησούς, προσπάθησε να αποφύγει τόσο τίτλο  όσο και τα χαρακτηριστικά  που θα μπορούσαν να έχουν αναφορά σε βασιλική ιδιότητα. Δεν σταματούσε να υπενθυμίζει ότι σκοπός της ζωής του είναι να είναι τελευταίος και ο υπηρέτης όλων.

 Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη  ‘Aγ. Ευαγγέλιο  (Ιω.18, 33-37) 

 

Πιλάτος μπήκε πάλι μέσα στο πραιτώριο, διέταξε να φέρουν τον Ιησού και τον ρώτησε: «Εσύ είσαι ο βασιλιάς των Ιουδαίων;» Ο Ιησούς αποκρίθηκε: «Το ρωτάς αυτό από μόνος σου ή σου έχουν μιλήσει άλλοι για μένα;» «Μήπως εγώ είμαι Ιουδαίος;» του απάντησε ο Πιλάτος· «ο λαός ο δικός σου και οι αρχιερείς σε παρέδωσαν σ’ εμένα· τι έκανες, λοιπόν;» Ο Ιησούς απάντησε: «Η δική μου βασιλεία δεν προέρχεται απ’ αυτόν τον κόσμο· αν η βασιλεία μου προερχόταν απ’ αυτόν τον κόσμο, οι στρατιώτες μου θα αγωνίζονταν να μην πέσω στα χέρια των Ιουδαίων αρχόντων. Αλλά η δική μου βασιλεία δεν προέρχεται από ’δω». Του λέει τότε ο Πιλάτος: «Είσαι, λοιπόν, βασιλιάς;» «Ναι, είμαι βασιλιάς, όπως το λες», αποκρίθηκε ο Ιησούς. «Εγώ γι’ αυτό γεννήθηκα και γι’ αυτό ήρθα στον κόσμο, για να φανερώσω την αλήθεια· όποιος αγαπάει την αλήθεια καταλαβαίνει τα λόγια μου»

Λόγος του Κυρίου

Η μοναδική φορά που δέχεται να χαρακτηριστεί "βασιλιάς"  είναι κατά τη διάρκεια της δίκης του μπροστά στον Πιλάτο, και  το κάνει όταν δεν  υπάρχουν πια περιθώρια για παρερμηνείες αλλά, ακόμη και τότε καθορίζει  ότι : "Η βασιλεία η δική μου δεν είναι απ' αυτόν τον κόσμο. Αν η βασιλεία μου ήταν απ' αυτόν τον κόσμο, οι υπηρέτες μου θα αγωνίζονταν για να μην παραδοθώ στους Ιουδαίους. Αλλά τώρα, η βασιλεία η δική μου δεν είναι απ' εδώ" (Ιω.18, 33-37).

Θέλει με  αυτόν τον τρόπο να προσδιορίσει  ότι η  βασιλεία του έχει τις ρίζες της, διαμορφώνεται και εκφράζεται σύμφωνα με τις αξίες που δεν είναι εκείνες της άσκησης της εξουσίας ως κυριαρχία και  προβολή αλλά ως ευσπλαχνία και αγαπητική  συνύπαρξη και  προσφορά προστασίας σε κάθε μορφή αδυναμίας, και  συγγνώμης. 

Ο Ιησούς, στον τρόπο περιγραφής  της υφής της βασιλείας του, στον διάλογο του με τον Πιλάτο,   καταλήγει: «Εσύ το λες ότι είμαι βασιλιάς. Εγώ γι' αυτό γεννήθηκα και γι' αυτό έχω έλθει στον κόσμο, για να δώσω μαρτυρία για την αλήθεια. Και καθένας που είναι απ' την αλήθεια, ακούει τη φωνή μου». Για τον κόσμο  “αλήθεια” είναι η ανακάλυψη της ουσίας των πραγμάτων, δηλαδή εκείνο που κ προσδιορίζει τη δική του μοναδική  θέση του κάθε πράγματος μέσα στο κοσμικό σύνολο  ή  όταν αυτό που η φύση μου παρουσιάζει και αυτό που έχω στο μυαλό μου και εκτιμώ ότι είναι το ίδιο με αυτό  που η φύση μου παρουσιάζει,  ταυτίζονται ή,  τουλάχιστον,  στο μεγαλύτερο μέρος ταυτίζονται.  

Στον κόσμο της Αγ. Γραφής, χωρίς όλα  τα παραπάνω να αγνοούνται, τονίζεται μια περαιτέρω διάσταση : αλήθεια είναι η πιστότητα, η επιμονή και  συμμόρφωση και διαφύλαξη σε ένα  δοσμένο λόγο. Ένας άνθρωπος είναι αληθινός, ζει την αλήθεια, όταν μπορεί κάποιος ανεπιφύλακτα  να τον εμπιστευτεί. Ο κατ’ εξοχή αληθινός είναι ο Θεός  που αγαπά τον άνθρωπο και μένει πιστός στην αγάπη του,  και  όχι αφηρημένα  αγαπά  “την ανθρωπότητα”  αλλά κάθε συγκεκριμένο άνθρωπο!  

Για τους φιλοσόφους η αλήθεια διδάσκεται, για τον Ιησού η αλήθεια βιώνεται, με την ζωή μαρτυρείται. Η αλήθεια δεν είναι όπως ένα αντικείμενο πάνω στο τραπέζι που μπορεί κάποιος, βλέποντάς το,   να το  περιγράψει, αλλά  είναι μια ζωή που βιώνεται. Μια ζωή, για να γίνει κατανοητή δεν περιγράφεται μόνο με λόγια, αλλά  με πράξεις  μαρτυρείται.

Η Αλήθεια για την οποία ο Ιησούς δίνει μαρτυρία  και είναι  αυτή που τον καθιερώνει Βασιλιά, είναι  ότι δίνει την υπέρτατη μαρτύρια της Αγάπης του Θεού για τον κόσμο, και αυτό το έκανε όχι μόνο με το έργο του και την διδασκαλία του, και έδειξε όπου  μπορεί να φτάσει αυτή η μαρτυρία,  ως τη θυσία της ζωής του  για χάρη των αδελφών του, και  η απάντηση του Θεού στην αλήθεια της ζωής Του ήταν η Ανάσταση.

Εμείς κάνουμε δικιά μας αυτή την «αλήθεια της αγάπης»:

•   Όταν κάνουμε τη ζωή του Ιησού ζωή μας. δηλαδή όταν δεν αφήνουμε τον εγωκεντρισμό να μας οδηγεί  και να υποκύπτουμε στον πειρασμό, να θέλουμε να καθορίζουμε εμείς το τι είναι καλό και τι κακό για μας (=αμαρτία).

•    Όταν δίνουμε μαρτυρία πως όλοι έχουμε πρόσβαση το Θεό, χάρη στο Χριστό (=ιερατείο μας).

•    Όταν ζούμε ως αξιόπιστοι  μάρτυρες  τον Λόγο του Θεού με τα λόγια και τα έργα μας(= προφήτες). 

•   Όταν με ανιδιοτέλεια είμαστε στην υπηρεσία του κοινού καλού, ακολουθώντας τα ίχνη του Χριστού και με τη ζωή μας δίνουμε στους συνανθρώπους μας μια πρόγευση της ερχόμενης  Βασιλείας του Θεού στον κόσμο (=οι μακαρισμοί).

•    Όταν ο χριστιανός, συνεπής με τη χριστιανική του ιδιότητα, κατά μίμηση του Βασιλιά του, ανοίγει τα χεριά του, όπως ο Ιησούς πάνω στο Σταυρό, για να δείξει συμπόνια, ευσπλαχνία και αγάπη υπηρετώντας τον πιο αδύνατο. 

•     Όταν, κατά συνέπεια, και η Εκκλησία ( η κοινότητα ή κοινότητες των πιστών ) με ταπεινοφροσύνη προσπαθεί να είναι η μαγιά που θα μεταμορφώσει τον κόσμο σ' ένα χώρο όπου όλο και περισσότερο θα βασιλεύουν η δικαιοσύνη, η αγάπη, η ειρήνη και η αλληλεγγύη, δηλαδή,  όταν όλη της η ζωή είναι σε ανάμνηση της ζωής του Χριστού «κάντε τούτο σε ανάμνηση μου».