Όταν μοιράζεσαι με τον διπλανό σου, όσα ο Κύριος έχει καταφέρει στη ζωή σου, αυτή η συνάντηση… αυτή η σχέση αγγίζει τον ουρανό. Γ΄ Κύκλος. 4η Κυριακή της Παρουσίας ( Λκ 1,39-45 )

 

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2021 - 

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι ένας ύμνος για τις αυθεντικές ανθρώπινες σχέσεις .

Ανάγνωσμα από το κατά Λούκα άγιο Ευαγγέλιο ( 1,39-45 )

    

Εκείνες τις μέρες σηκώθηκε η Μαριάμ και πήγε γρήγορα στην ορεινή περιοχή, σε μια πόλη του Ιούδα, 40και μπήκε στο σπίτι του Ζαχαρία και ασπάσθηκε την Ελισάβετ. Και μόλις εκείνη άκουσε το χαιρετισμό της Μαρίας, σκίρτησε το βρέφος μέσα της. Και γεμάτη από 'Αγιο Πνεύμα η Ελισάβετ, φώναξε με δυνατή κραυγή και είπε: "Ευλογημένη είσαι εσύ ανάμεσα στις γυναίκες κι ευλογημένος είναι ο καρπός των σπλάχνων σου. Αλλά πώς μου συνέβηκε αυτό, να έλθει σε μένα η μητέρα του Κυρίου μου; Πράγματι, μόλις έφθασε η φωνή του χαιρετισμού σου στ'αφτιά μου, σκίρτησε από αγαλλίαση το βρέφος στα σπλάχνα μου. Είναι μακάρια αυτή που πίστεψε, διότι θα ολοκληρωθούν σ'αυτήν τα λόγια τα οποία της αναγγέλθηκαν από τον Κύριο".

    Λόγος του Κυρίου

Όταν η σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων είναι αυθεντική, γίνεται πηγή ζωής και για τους δύο. Όταν αυτή η σχέση πλουτίζεται με την Πίστη στον Θεό, όταν μοιράζεσαι όσα ο Κύριος έχει καταφέρει στη ζωή σου, αυτή η συνάντηση… αυτή η σχέση αγγίζει τον ουρανό. Τότε είναι μια σχέση όπως της Μαρίας με την Ελισάβετ.

Μια τέτοια σχέση δεν είναι αποκλειστικότητα εκείνων που πιστεύουν στον Χριστό, αυτό όμως δεν εμποδίζει τον Θεό να είναι ανάμεσα τους και να είναι παράδειγμα για τόσους χριστιανούς. Είθε ο Κύριος να μας δώσει, σε αυτή την περίοδο των Χριστουγέννων, να βιώσουμε τον άλλον ως δώρο... και μαζί με τον άλλον να μπορέσουμε να μεγαλώσουμε στην πίστη!

Με το να βάλει η Μαρία τον εαυτό της στην υπηρεσία της ξαδέρφης της Ελισάβετ, είναι ο τρόπος που βρίσκει να εκφράσει την εμπειρία της σχέσης της με τον Θεό, την πίστη της. Η πίστη που δεν γίνεται συγκεκριμένη φιλανθρωπία, ενεργή αγάπη για τον συνάνθρωπο, κινδυνεύει να γίνει μια γενικόλογη και σχεδόν άυλη πνευματικότητα , όχι συγκεκριμένη πνευματική ζωή.

Η Αγαπητική σχεση δίνει χαρά σε κείνον που την δίνει και σε κείνους που την δέχονται. Ιδιαίτερα μάλιστα σε κείνους που αισθάνονται κουρασμένοι, απογοητευμένοι, λησμονημένοι και στο περιθώριο της ζωής. Φέρνει χαρά στις ζωές των άλλων, ειδικά εκείνων που αισθάνονται απελπισμένοι μόνοι και αγνοημένοι . Είναι μια χαρά που κάνει συγκεκριμένη την παρουσία του Θεού που βοηθά και ζωογονεί. Σήμερα έχουμε την τάση να ζητάμε, να επιθυμούμε, να κρίνουμε, να απαιτούμε και τις πιο πολλές φορές ευχαριστούμε από κοινωνική ευγένεια, σπάνια ευλογούμε και επαινούμε για όσα μας δίνονται και και για όσα καλά συμβαίνουν στους άλλους και όχι σε μας.