Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2021
Όμορφα τα έκαμε όλα!
Την εποχή του Ιησού, στην πατρίδα του, για τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες όπως θα λέγαμε σήμερα, η αναπηρία τους εκλαμβανόταν ως μια «δημόσια απόδειξη» της ατομικής τους αμαρτωλής κατάστασης ή του συγγενικού τους περιβάλλοντος. Γι’αυτό εθεωρούντο ακάθαρτοι και όλοι τους απέφευγαν, για να μη μολυνθούν από τη συναναστροφή μαζί τους. Ο Ιησούς όχι μόνο δεν τους αποφεύγει άλλα κάνει επίδειξη, θα λέγαμε, της συμπάθειας και της υπόληψης που έχει γι’αυτούς τους ανθρώπους, τους συναναστρέφεται και τους ευεργετεί.
Αντιθέτως, σήμερα, εμείς οι μαθητές του, μάλλον προσπαθούμε να αποφύγουμε με κάθε τρόπο κάποιον που είναι διαφορετικός για να μη μας «κακοχαρακτηρίσουν», ή είμαστε έτοιμοι εμείς οι ίδιοι να «κακοχαρακτηρίσουμε» εκείνους που δείχνουν εύνοια και συμπάθεια σε ανθρώπους με κάθε είδους αναπηρία ή διαφορετικότητα .
Ανάγνωσμα από τον Μάρκο άγιο Ευαγγέλιο (7,31-37)
Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς έφυγε και πάλι ο Ιησούς από τα σύνορα της Τύρου και έφθασε στη θάλασσα της Γαλιλαίας μέσα από τη Σιδώνα, περνώντας από τα σύνορα της Δεκαπόλεως. Του έφεραν τότε ένα κουφό που ήταν και μουγγός και παρακαλούσαν τον Ιησού να απλώσει πάνω του το χέρι. Τον πήρε τότε μόνο του, παράμερα από το πλήθος, κι έβαλε τα δυο του δάκτυλα στ'αυτιά του κουφού και με το σάλιο του άγγιξε τη γλώσσα του. 'Εστρεψε τα μάτια του στον ουρανό, αναστέναξε και του είπε: "Εφφαθά", που σημαίνει "Ανοίξου". Κι αμέσως άνοιξε η ακοή του κια λύθηκε η δεμένη γλώσσα του και μιλούσε σωστά. Τους έδωσε τότε αυστηρή εντολή να μην το πουν σε κανένα. Αλλά όσο τους διέταζε, τόσο περισσότερο αυτοί το διαλαλούσαν. Και υπερβολικά εντυπωσιασμένοι έλεγαν: " Όμορφα τα έκαμε όλα! Και τους κουφούς κάνει να ακούνε και τους άλαλους να μιλούν!".
Λόγος του Κυρίου
Ο
κωφάλαλος, που λέει η μετάφρασή μας,στο
αρχικό κείμενο αναφέρεται
ως «ένας κουφός και τραυλός και τσεβδός
», δηλαδή ένας άνθρωπος που μιλάει αλλά
δεν λέει τίποτα επειδή δεν ακούει, ή
στην καλύτερη περίπτωση, δεν ακούει
καλά.
Ζούμε σε έναν κόσμο όπου μιλάμε απλά για να πούμε κάτι, ή μιλάμε για να κάνουμε κουτσομπολιό. Όλο και πιο σπάνια έχουμε την ευκαιρία να «βυθιστούμε» σε μια επικοινωνία ζωής, που να μας βοηθά να μεγαλώνουμε, να ωριμάζουμε, να ολοκληρώνουμε τον εαυτό μας. Δεν ακούμε καλά, γι’αυτό μιλάμε στραβά...Και κωφεύουμε στη μόνη λέξη που, αν την ακούγαμε θα μπορούσε, να μας αποκαλύψει την πραγματική ταυτότητά μας και να δώσει νόημα στη ζωή μας, και αυτή η λέξη είναι η Αγάπη, του Θεού όπως τον αποκαλούμε εμείς, του Πατέρα όπως μας λέει ο Ιησούς : «Σ’ αγαπώ όπως είσαι, χωρίς αν και ίσως... » Γι’αυτό και η ζωή μας είναι τραυλή, τσεβδή, παράφωνη...
Το σημερινό απόσπασμα μας υπενθυμίζει ότι το ευαγγέλιο είναι το φάρμακο για τη θεραπεία της κώφωσής μας, και κατά συνέπεια η απελευθέρωσή μας από μια παράλογη ζωή.«Εφφαθά, άνοιξε! Ανοίξου »... «Φέρε μπροστά στο φως του ευαγγελίου τον εαυτόν σου. Αναγεννήσου ...» Έτσι θα ακούσεις σωστά και θα μάθεις να «μιλάς σωστά», δηλαδή η ζωή σου θα γίνει λογική.
Ακούς ότι αξίζει αυτός που έχει δύναμη, που κυριαρχεί, που έχει πονηριά, που οικειοποιείται και κατέχει αγαθά... Τώρα γιάτρεψε το αυτί σου, το όργανο αυτό που συνδέεται με την καρδιά και μάθε για την αγάπη του Πατέρα, που από αγάπη σε δημιούργησε και σε έπλασε κατ’ εικόνα και ομοίωσή Του, για να αγαπάς , ώστε η ζωή σου να είναι ικανή να «μιλάει καθαρά», επειδή θα μοιράζεται το καλό που κατέχει, θα αγκαλιάζει κάθε διαφορετικό χωρίς φόβο, θα ασχολείται με έργα ειρήνης και δικαιοσύνης.