Κανένας δεν σώζεται αν δεν θέλει να σωθεί Β΄ Κύκλος - 30η Τακτική Κυριακή (Μκ. 10, 46-52)

Κυριακή, 24 Οκτωβρίου 2021 -

Ο Βαρτιμαίος, ένας τυφλός ζητιάνος από την Ιεριχώ, δεν μπορούσε να ανεχτεί την κατάσταση που βρισκόταν και που οι άλλοι τον είχαν κατατάξει. Είχε ακούσει για κάποιον Ιησού από την Ναζαρέτ που έκανε πράματα και θαύματα είχε ακουμπήσει σ’ αυτόν την ελπίδα του και στο μυαλό του επεξεργαζόταν το τι  θα μπορούσε να συμβεί αν τον συναντούσε και ζητούσε την βοήθειά του. 

Ανάγνωσμα από τον κατά Μάρκο  Αγ. Ευαγγέλιο (Μκ. 10, 46-52)

  

 “Ο Ιησούς και οι μαθητές του έφευγαν από την Ιεριχώ και αρκετός κόσμος από την Ιεριχώ τους ακολουθούσε. Στην άκρια του δρόμου καθόταν ο Βαρτιμαίος, ο γιος του Τιμαίου,  ένας τυφλός ζητιάνος,. 'Οταν άκουσε όταν είναι ο Ιησούς ο Ναζαρηνός, άρχισε να φωνάζει και να λέει: "Ιησού, Υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με!". Και πολλοί τον μάλωναν για να σωπάσει, αλλά εκείνος φώναζε ακόμα πιο πολύ: "Υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με!". Στάθηκε τότε ο Ιησούς και είπε: "Φωνάξτε τον". Φώναξαν τον τυφλό και του είπαν: "Θάρρος, σήκω γιατί σε φωνάζει". Εκείνος πέταξε το επανωφόρι του, πετάχθηκε όρθιος και πήγε στον Ιησού. Κι ο Ιησούς του μίλησε και του είπε: "Τι θέλεις να κάμω για σένα;". Κι ο τυφλός του είπε: "Ραββουνί, θέλω να αναβλέψω!". Τότε ο Ιησούς του είπε: "Πήγαινε. Η πίστη σου σ' έσωσε". Κι ευθύς βρήκε το φως του κι ακολούθησε τον Ιησού στο δρόμο.

    Λόγος του Κυρίου

    Δεν φτάνει να επιθυμεί κάποιος την Σωτηρία, η επιθυμία δεν είναι αρκετή, χρειάζεται να προσπαθήσει για να σωθεί. Η επιθυμία είναι η αρχή δράσης. Για να λύσουμε τα προβλήματα και να σωθούμε πρέπει να γνωρίζουμε πραγματικά ποια είναι ακριβώς και αυτό,  δυστυχώς, δεν είναι προφανές. Πολλές φορές κολλάμε ετικέτες ο ένας στον άλλο. Και μπορεί μερικές να μας συμφέρουν. Μπορεί οι ετικέτες να μας υπαγορεύουν το πως πρέπει να ζήσουμε κι άλλες φορές μας καταδικάζουν να είμαστε αυτοί που οι άλλοι θέλουν. Πρώτα χρειάζεται να απελευθερωθούμε από την ετικέτα στην οποία αυτοκαταδικαστήκαμε ή μας καταδίκασαν οι άλλοι, και να επιθυμούμε να φτάσουμε στο τέλος ό, τι κι αν αυτό κοστίζει. αλλά εκείνος φώναζε ακόμα πιο πολύ: "Υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με! Πρέπει να έχουμε συνείδηση των ικανοτήτων μας. Μπορεί κάπου να κουραστούμε ή να μην αρκούν οι δυνάμεις μας και τότε είναι αναγκαίο να έχουμε το θάρρος να και την ταπεινότητα να ζητήσουμε βοήθεια με βοήθεια χωρίς ντροπή, χωρίς τον φόβο των ανθρώπων, μα  ... Τότε οι αδυναμίες μας μπορούν να αντιμετωπιστούν... τα τυχόν λάθη να διορθωθούν και θα ζήσουμε καλύτερα! 

  

 

Ο σημερινός τυφλός δεν θέλει να είναι όπως τον καθόρισαν οι άλλοι, ο Γιος (Μπαρ) του Τιμαίου (όνομα του πατέρα του) ο τυφλός ζητιάνος για μια ζωή είναι. Έχει ακούσει για τον Ιησού, εντοπίζει σ’ αυτόν την δυνατότητά του να σωθεί. Οταν άκουσε ότι είναι ο Ιησούς ο Ναζαρηνός, άρχισε να φωνάζει και να λέει: "Ιησού, Υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με” Όταν ακούει ότι ο Ιησούς, η ελπίδα του, περνά από τα μέρη του, αρχίζει να φωνάζει την ανάγκη του να σωθεί και δεν συμμορφώνεται όταν οι άλλοι τον σπρώχνουν να μείνει αυτό που είναι και να μην εγκαταλείψει τον ρόλο του ζητιάνου τυφλού. Το να πηδάει στα πόδια του, να πετάει τον μανδύα του που τον εμποδίζει στο τρέξιμο του προς τον Ιησού, εκείνος στον οποίο είχε στηρίξει την ελπίδα του τον πρόσεξε. Οι πράξεις του αυτές  δεν αναμένονται από έναν τυφλό ζητιάνο, αφήνει πίσω τον παλιό του κόσμο  εκείνον  ξέρει και που δεν θέλει η τύφλωσή του να τον ορίζει ως άτομο. 

    Η θεραπεία του Μπαρτιμαίου ξεκινά από την απόφαση του να μην αποδεχθει την κατάσταση του και να θέλει από αυτή να  απελευθερωθεί, να απελευθερωθεί και  από τον ρόλο που οι άλλοι του έβαλαν, και να ακουμπήσει την ελπίδα του σ’  αυτό το Ιησού από την Ναζαρέτ  που τον γνώριζε μόνο από ότι του είχαν πει γι’ αυτόν. 

    Ο Ιησούς απλώς κάνει μια διαπίστωση   "Πήγαινε. Η πίστη σου σ' έσωσε". Το πως αυτή η Σωτηρία γίνεται πράξη και την ζει  το αποφασίζει εκείνος που του δόθηκε το δώρο της  Σωτηρία “κι ακολούθησε τον Ιησού στο δρόμο”. Ο “ δρόμος” η “οδός”  στην πρώτη χριστιανική κοινότητα είναι ο όρος που δείχνει τον ακόλουθο τον μαθητή του Χριστό που προσπαθεί στη ζωή του να μιμηθεί   το Χρίστο.