Κυριακή - 1η Μαρτίου 2020
Όλοι μας, αργά ή γρήγορα, βρισκόμαστε μπροστά σε καυτά διλήμματα, ιδιαίτερα αν αυτά είναι αφορούν το νόημα της ύπαρξης μας. Όσο πιο σημαντικές ή επιτακτικές είναι είναι οι επιλογές που πρέπει να κάνουμε τόσο οι ενέργειες μας γίνονται πιο αγωνιώδεις και σπασμωδικές και ελάχιστες φορές νηφάλιες. Ο Ιησούς, πολλές φορές είχε αντιληφθεί ότι μαθητές του βιώναν τέτοιες καταστάσεις και θέλησε να τους προσφέρει ένα τρόπο για να τις αντιμετώπισουν. Στην ομήγυρη των τότε μαθητών κάλλιστα μπορούμε να ενταχθούμε και εμείς που ζούμε μια ζωή που γίνεται όλο και περισσότερο αγχωτική και περιπεπλεγμένη. Κυνηγάμε πάντοτε «κάτι» που εμείς χαρακτηρίζουμε, εκείνη τη στιγμή, ως το καλύτερο, γιατί πολλοί παράγοντες συνηγορούν σ΄ αυτό, πχ, τρέχουσες αντιλήψεις, μόδα, αυτό είναι το μοντερνο το σύγχρονο κοκ και μεις σχεδόν άκριτα με πάθος το επιδιώκουμε. Μέτα από λίγο παρουσιάζονται κάποιοι άλλοι και μας λένε ναι είναι καλό που επιδιώκεις αλλά εγώ σου προτείνω κάτι ακόμη καλύτερο.
Απο το κατα Ματθαίο άγιο Ευαγγέλιο Μτ. 6,24-34
Εκεινο τον καιρό είπε ο Ιησους στους μαθητες του "Κανένας δεν μπορεί να είναι δούλος σε δυο κυρίους. Διότι, ή τον ένα θα μισήσει και τον άλλο θα τον αγαπήσει, ή θα προτιμήσει τον ένα και τον άλλο θα τον περιφρονήσει. Δεν μπορείτε να είσθε δούλοι στο Θεό και στο μαμωνά.
Για τούτο σας λέω: μη μεριμνάτε για τη ζωή σας το τι θα φάτε, μήτε για το σώμα σας το τι θα ντυθείτε. Η ζωή μήπως δεν είναι πολυτιμότερη απ'την τροφή και το σώμα από το ρούχο; Κοιτάξτε τα πουλιά του ουρανού, ούτε σπέρνουν ούτε θερίζουν ούτε συνάζουν σε αποθήκες και ο Πατέρας σας ο ουράνιος τα τρέφει. Εσείς δε αξίζετε περισσότερο απ'αυτά; Αλλά ποιός από σας, που φροντίζει για τον εαυτό του, μπορεί να προσθέσει μια ώρα στη ζωή του; Και για τα ρούχα σας, γιατί μεριμνάτε; Μάθετε από τα κρίνα του αγρού πώς αυξάνουν: ούτε κοπιάζουν ούτε γνέθουν. Και σας λέω πως ούτε ο Σολομών, μέσα σε όλη του τη δόξα, δεν ντύθηκε σαν ένα από αυτά. Αν, λοιπόν, το χορτάρι τουαγρού, που σήμερα υπάρχει και αύριο ρίχνεται στη φωτιά, ο Θεός το ντύνει με τέτοιο τρόπο, δεν θα κάμει πολύ περισσότερο για σας, ολιγόπιστοι; Οπότε, μη μεριμνήσετε λέγοντας: "τί θα φάμε;" ή "τί θα πιούμε;" ή "τί θα ντυθούμε;". 'Ολα αυτά τα αναζητούν με ιδιαίτερη φροντίδα οι εθνικοί, διότι ο Πατέρας σας ο ουράνιος γνωρίζει καλά ότι έχετε ανάγκη από όλα αυτά. Αλλά, ζητάτε πριν απ'όλα τη βασιλεία του Θεού και τηδικαιοσύνη του και όλα αυτά θα σας δοθούν επιπλέον. Μη μεριμνήσετε, λοιπόν, για το αύριο, διότι το αύριο θα μεριμνήσει για τον εαυτό του. Φθάνει η κακία της κάθε μέρας.
Λόγος του Κυρίου
Ο Ιησούς κάνει μερικές διαπιστώσεις, που πηγάζουν από την κοινή λογική και θέλει να μας οδηγήσει στη σύνεση και τη φρόνηση.
α) Κανένας δεν μπορεί να είναι δούλος σε δυο κυρίους. Διότι, ή τον ένα θα μισήσει και τον άλλο θα τον αγαπήσει β) Ποιός από σας, που φροντίζει για τον εαυτό του, μπορεί να προσθέσει μια ώρα στη ζωή του; γ) μη μεριμνήσετε λέγοντας: «τί θα φάμε;» ή «τί θα πιούμε;» ή «τί θα ντυθούμε;». δ) κοιτάξτε τι γίνεται στη φύση ε) Ο Πατέρας σας ο ουράνιος γνωρίζει καλά ό,τι έχετε ανάγκη στ) Ζητάτε πριν απ’ όλα τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη του και όλα αυτά θα σας δοθούν επιπλέον η) Μη μεριμνήσετε, λοιπόν, για το αύριο, διότι το αύριο θα μεριμνήσει για τον εαυτό του. Φθάνει ο κόπος της κάθε μέρας.
Με άλλα λόγια μας λέει : σταματήστε το κυνήγι της ευκαιρίας για μια επιτυχία και όλο μεγαλύτερης ευημερίας που τελικά δεν υπάρχει. Αποστασιοποιηθεί τε, από τα πράγματα δείτε τα από μακριά για να αποκτήσετε πιο ολοκληρωμένη και σφαιρική γνώση και προοπτική, με νηφαλιότητα εκτιμήστετα και ιεραρχήστε τις ανάγκες σας, βάλτε προτεραιότητες.
Με τα παραδείγματα που προτείνει θέλει να μας οδηγήσει με σοφία και νηφαλιότητα να κάνουμε τη διάκριση των πνευμάτων ώστε να εντοπίσουμε ποιο είναι αυτό που “πραγματικά αξίζει” και στη συνέχεια με υπευθυνότητα και στην συνεχεία να προχωρήσουμε με γνωση του τι είναι ουσιαστικό, ωραίο και καλό έτσι ώστε η καθημερινή βιοποριστική μέριμνα όχι μόνο να μην μας αλλοτριώνει, αλλά να εναρμονίζει, να προάγει και να διευρύνει το “τι” είμαστε : “εικόνα και ομοίωση του Θεού”.
Το πρώτο λοιπόν , από το οποίο πρέπει να απελευθερωθούμε, είναι το πνεύμα του καταναλωτισμού που προωθείτε από την κοινωνία μας και που η διαφήμιση που μας βομβαρδίζει, μας ποτίζει και μας σπρώχνει όχι στο καλό, το ωραίο, το απαραίτητο και το ουσιώδες αλλά στην άχρηστη αφθονία περιττών αγαθών.
Το δεύτερο είναι πνεύμα που λέει «όλα είναι επιτρεπτά αν έχω την δυνατότητα να τα κάμω» είναι το πνεύμα που μας οδηγεί την αλλοτρίωση, στην σκλαβιά της απληστίας. Αυτός είναι ο μαμωνάς!
Στη συνεχεία το πνεύμα όσο περισσότερα έχω τόσο μεγαλύτερη ασφάλεια αισθάνομαι και μεγαλύτερη κοινωνική επιφάνεια και αναγνωρισιμότητα και σεβασμό έχω.
Μια τέτοια θεώρηση και ένα τέτοιο μοντέλο ζωής, πότε δεν υλοποιεί αυτά που υπόσχεται και όταν πια το διαπιστώσουμε μόνο πίκρα και κενό αφήνει .
«Κοιτάξτε τη φύση, μας λέει ο Ιησούς, και πάρτε παράδειγμα. Διδαχθείτε από αυτήν διότι είμαστε αναπόσπαστο μέρος της». Ο Ιησούς δεν μας λέει «επιστρέψτε στη φύση και γίνετε ένα με αυτήν», αλλά «να μάθετε από αυτήν».
Ο Ιησούς δεν καταδικάζει τη λεγόμενη οικονομική ζωή , αλλά την αλλαγή προοπτικής που διενεργήσαμε, από εργαλείο που είναι την κάναμε κυρίαρχο όργανο, ερμηνεία και νόημα της ζωής μα;ς. Αποτέλεσμα να κυριαρχεί η σκληροκαρδία η αναλγησία, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο κοκ. Χρειάζεται λοιπόν να απελευθερωθούμε από ό, τι μας παρουσιάζεται ως ο κατ΄εξοχήν τρόπος για την ευημερία μας και που στο τέλος μας κάνει σκλάβους και ζητά να τα υπηρετούμε. Χρειαζόμαστε , μια οικονομία και μια κουλτούρα ουσίας και νηφαλιότητας, του σεβασμού της αξιοπρέπειας του ανθρώπου αλλά και της φύσης . Βεβαίως και έχουμε ανάγκη από τροφή και ρουχισμό, αλλά δεν χρειάζεται να το αξιολογούμε ως να ήταν ο μόνος λόγος ύπαρξης μας . Είναι ωραίο να ευημερούμε αλλά όχι εις βάρος της ισότητας, της δικαιοσύνης, και της οικονομίας με κέντρο τον άνθρωπο και όχι το κέρδος.
Ο μαθητής του Ιησού όταν προσεύχεται ζητά από τον Θεό Πατέρα «το καθημερινό ψωμί, το ψωμί για αυτήν την ημέρα» δεν ζητά και εκείνο της επόμενης· για το αυριανό ψωμί Τον εμπιστεύεται, και με νηφαλιότητα το περιμένει επειδή, όπως μας δίδαξε ο Ιησούς: αν εσείς που είστε κακοί ξέρετε να δίνετε καλά πράγματα στα παιδιά σας, πόσο μάλλον ο Θεός Πατέρας. Ο Θεός φροντίζει, είναι ένας πατέρας..