ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ 15η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2019

ΕΟΡΤΗ  ΤΗΣ  ΜΕΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
Η εορτή   που μας δείχνει τον προορισμό μας

Μέσα στο χαρούμενο πνεύμα των διακοπών, η Εκκλησία μας προσφέρει μια πρόσθετη αιτία χαράς. Γιορτάζουμε το ένδοξο επιστέγασμα της γήινης ζωής και αποστολής της Μαρίας από την Ναζαρέτ. Διακηρύττουμε την πεποίθηση μας  ότι,  η Μαρίας από την Ναζαρέτ,  έχει ήδη φτάσει σε κείνη την κατάσταση ζωής που ο Ιησούς υποσχέθηκε ότι θα λάβει, με την Ανάσταση, όποιος του είναι πιστός.
 Με αυτή την εορτή ολοκληρώνεται ο κύκλος των εορτών της Παναγίας, που αρχίζει με την εορτή της Αμίαντης  Σύλληψή της , δηλαδή ότι η Παναγία δε βρέθηκε ποτέ υπό την εξουσία της αμαρτίας, ακόμη  και της προπατορικής, την αναγγελία της  Θεϊκής Μητρότητας, τον Ευαγγελισμό και τέλος,  ως λογική συνέπεια όλων,  την ένδοξη (με την ψυχή και το σώμα) Μετάσταση της στον Ουρανό. Με τη  Μετάσταση, η  Παναγία φανερώνεται ως ο πρώιμος καρπός της απολύτρωσης. Η Θεϊκή υπόσχεση της τελικής και ολοκληρωτικής  Σωτηρίας του ανθρώπου, πραγματοποιήθηκε  στο πρόσωπο της Μαρίας από τη Ναζαρέτ.
Ο άγγελος χαρακτηρίζει τη Μαρία από την Ναζαρέτ ως "κεχαριτωμένη", που σημαίνει  ότι η δράση του Θεού στο πρόσωπό της είναι ολοκληρωμένη, πλήρης. Αυτό σημαίνει ότι από την πρώτη στιγμή της σύλληψης της είναι λυτρωμένη από την αμαρτία, όχι εξ αιτίας των δικών της αξιομισθιών, αλλά χάρη στη μελλοντική απολύτρωση που θα ενεργήσει ο γιος του Θεού,  ο Ιησούς που είναι ο Χριστός . Έτσι από την πρώτη στιγμή της σύλληψης της στα σπλάχνα της μητέρας της λαβαίνει την "εν Θεώ ζωή διαμέσου του Χριστού" . Αυτό έγινε σε κείνη, όχι στο τέλος του κόσμου όπως προσδοκούμε ότι θα συμβεί σ' εμάς, αλλά στην αρχή της επίγειας ζωής της και σφραγίζεται και στεφανώνεται  με την ολοκλήρωση της επίγειας ζωής της. Μια συμμετοχή ολοκληρωτική, σώμα και ψυχή, με όλο της το είναι, με όλη της την ύπαρξη.
Αυτό που εκπληρώθηκε στην Παναγία, είναι για μας αντικείμενο προσδοκίας. Πράγματι,  αρχίζοντας με το Βάπτισμα και το Χρίσμα και συμμετέχοντας στη θεία Ευχαριστία, έχουμε την εγγύηση ότι αυτό που συνέβη στην Παναγία θα συμβεί και σ' εμάς. «Αυτός που τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου έχει ζωή αιώνια», δηλαδή μοιράζεται τη ζωή του μαζί μου και εξαρτάται από μένα όπως εξαρτάται από το ψωμί . 





Στη Μετάσταση της Παναγίας γιορτάζουμε την υπέρβαση  της αντίθεσης: θάνατος και ζωή. Η γήινη ζωή του ανθρώπου είναι σημαδεμένη αλλά όχι χαρακτηρισμένη με το όριο του θανάτου. Ο Ιησούς με την ανάσταση του,  «θρυμμάτισε»  αυτό το εμπόδιο και μας εισήγαγε στην αιώνια κοινωνία ζωής με το Θεό Πατέρα. Γιορτάζουμε την τελική νίκη του καλού ενάντια στο κακό.

Ο δράκοντας,  που αναφέρεται στο πρώτο  ανάγνωσμα,  είναι η σύνοψη όλων εκείνων των δυνάμεων του κακού, του θανάτου, της δυστυχίας και των διωγμών, που επιβουλεύονται τη λύτρωση του ανθρώπου: η γυναίκα και το βρέφος. Η γυναίκα που υποφέρει είναι  η προσωποποίηση  της Εκκλησίας, της κοινότητας που σχηματίζεται από την κοινωνία ζωής όλων εκείνων που πιστεύουν στον Ιησού. Η γυναίκα και το βρέφος είναι η εικόνα της αδυναμίας του ανθρώπου μπροστά στο κακό  αλλά είναι συνάμα και η εικόνα των δυνατοτήτων του ανθρώπου αν αφεθεί στην φροντίδα του Θεού. Ο αγώνας είναι ένδειξη ότι δεν μπορεί να επιτευχθεί  καμία ωριμότητα χωρίς αγώνα, προσπάθεια  και συνεργασία με τη θεία Χάρη. Χαρακτηριστικό, ο λόγος για τον πιο εκθειάζεται η Μαρία από την Ελισάβετ : «Μακάρια διότι επίστεψε ότι θα εκπληρωθούν τα λόγια που της είπε ο Κύριος» · μια υπόσχεση την οποία πρέπει  να πιστέψεις ότι θα πραγματοποιηθεί και με βάση αυτή να οργανώσεις τη ζωή σου.   «Να έχει κάποιος πίστη»  δεν σημαίνει  ότι αυτός που πιστεύει  βασίζεται στη βεβαιότητα του προφανούς και του χειροπιαστού, αλλά ότι βασίζεται στην πεποίθηση που πηγάζει  από την υπόσχεση που του δόθηκε από ένα αξιόπιστο πρόσωπο  -διαμέσου του  Ιησού από το Θεό- ότι θα πραγματοποιηθεί.
Το βασικό γνώρισμα του Θεού στον οποίο πιστεύει  η Μαρία από την Ναζαρέτ είναι ότι δείχνει το  Έλεος του. Το “ Έλεος του Θεού”  δεν είναι απλά ένα συναίσθημα συμπόνιας, συγκατάβασης, αλλά μια απόφαση εκλογής  και  ενέργειας. Χάρη στο “ Έλεος του Θεού”  για τους ανθρώπους, γίνεται ένα με αυτούς  στο πρόσωπο του Ιησού  και έτσι η ανθρώπινη ιστορία γίνεται ιστορία του Θεού.  Ο Θεός προωθεί το έργο του μέσα στην ιστορία προτιμώντας  αυτούς που αμέριστα τον εμπιστεύονται, όπως η Μαρία,   και όχι  εκείνους  που με την αλαζονεία τους  τρέφουν την αυταπάτη της αυτάρκειας. Και αυτό είναι Ευαγγέλιο.
Η Μετάσταση της Θεοτόκου  υπογραμμίζει τη σωστή αντίληψη την ανθρώπινης ύπαρξης. Ο άνθρωπος είναι μια οντότητα. Όταν μιλάμε για την ψυχή του ανθρώπου,  εννοούμε  ότι είναι όλη η ανθρώπινη   οντότητα  σε σχέση με το Θεό  και όχι μόνο ένα μέρος της. Όταν μιλάμε για το ανθρώπινο σώμα, εννοούμε ότι είναι όλη η ανθρώπινη  οντότητα σε σχέση με τους συνανθρώπους του, και όχι μόνο ένα μέρος της . Δεν μπορούμε να υποβαθμίζουμε ή να προτιμούμε το σώμα εις βάρος  της ψυχής, ούτε την ψυχή εις βάρος  του σώματος, ο  άνθρωπος  δεν είναι “δύο σε ένα” αλλά είναι  μια οντότητα. Αν υποβαθμίζεται κάτι  στον άνθρωπο είναι όλος ο άνθρωπος που υποτιμάται.   Το «σώμα» είναι όλος ο άνθρωπος ως  εργαλείο έκφρασης,  μέσον επικοινωνίας και κοινωνίας με τους αδελφούς και το Θεό. Η «ψυχή»  είναι όλος ο άνθρωπος ως  εργαλείο έκφρασης,   μέσον επικοινωνίας και κοινωνίας με τους αδελφούς και το Θεό.