Κυριακή 5 Απριλίου 2020
Το επεισόδιο της επιστροφής του Λαζάρου στη ζωή, που συνήθως το ονομάζουμε “η ανάσταση του Λαζάρου”, είναι το αποκορύφωμα μιας “κατήχησης” του ευαγγελιστή Ιωάννη για την ταυτότητα του Ιησού.
Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη άγιο Ευαγγέλιο(ΐΐ,3-7.ΐ7.20-27.33β-45)
Τον καιρό εκείνο, έστειλαν ανθρώπους οι αδελφές του Λάζαρου προς τον Ιησού και του είπαν: «Κύριε, αυτός που αγαπάς ασθενεί». Όταν το άκουσε ο Ιησούς είπε: «Αυτή η ασθένεια δεν είναι για θάνατο, αλλά για τη δόξα του Θεού, ώστε να δοξαστεί μ’αυτήν ο Υιός του Θεού».
Αγαπούσε, όμως, ο Ιησούς τη Μάρθα και την αδελφή της και το Λάζαρο.
Όταν, λοιπόν, έμαθε ότι ασθενεί, τότε έμεινε δυο ημέρες σ’εκείνο τον τόπο που βρισκόταν. Έπειτα, μετά απ’αυτό, λέει στους μαθητές: «Πάμε πάλι στην Ιουδαίο». Όταν έφθασε ο Ιησούς, βρήκε το Λάζαρο να είναι στο μνήμα ήδη από τέσσερις ημέρες.
Η Μάρθα, λοιπόν, μόλις άκουσε ότι έρχεται ο Ιησούς, πήγε να τον προϋπαντήσει, ενώ η Μαρία καθόταν στο σπίτι. Είπε τότε η Μάρθα στον Ιησού: «Κύριε, αν ήσουν εδώ, δε θα πέθαινε ο αδελφός μου. Αλλά και τώρα γνωρίζω ότι όσα τυχόν ζητήσεις απ’το Θεό, ο Θεός θα σου τα δώσει».
Της λέει ο Ιησούς: «Θα αναστηθεί ο αδελφός σου!».
Του απαντά η Μάρθα: «Γνωρίζω ότι θα αναστηθεί κατά την ανάσταση, στην έσχατη ημέρα».
Της λέει ο Ιησούς: «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Όποιος πιστεύει σε μένα, κι αν πεθάνει, θα ζήσει. Κι όποιος ζει και πιστεύει σε μένα δε θα πεθάνει ποτέ. Το πιστεύεις αυτό;».
Του λέει: «Ναι, Κύριε. Εγώ έχω πιστέψει ότι εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, που ήλθες στον κόσμο».
Ο Ιησούς, όταν την είδε να κλαίει και να κλαίνε και οι Ιουδαίοι που πήγαν μαζί της, ταράχθηκα το πνεύμα του και συνταράχθηκε και είπε: «Πού τον θάψατε;».
Του λένε: «Κύριε, έλα να δεις». Δάκρυσε ο Ιησούς. Έλεγαν τότε οι Ιουδαίοι: «Κοίτα πώς τον αγαπούσε!». Αλλά κάποιοι απ’αυτούς είπαν:«Δεν μπορούσε αυτός, που άνοιξε τα μάτια του τυφλού, να κάμει ώστε κι αυτός να μην πεθάνει;».
Ο Ιησούς τότε, πάλι ταραγμένος μέσα του, έρχεται στο μνήμα. Αυτό ήταν ένα σπήλαιο, και επάνω του μια πέτρα βρισκόταν. Λέει ο Ιησούς: «Σηκώστε την πέτρα! ».
Του λέει τότε η Μάρθα, η αδελφή του νεκρού: «Κύριε, ήδη μυρίζει άσχημα, διότι είναι τέσσερις ημέρες που έχει πεθάνει».
Της λέει ο Ιησούς: «Δεν σου είπα πως, αν πιστέψεις, θα δεις τη δόξα του Θεού;». Τότε σήκωσαν την πέτρα. Κι ο Ιησούς ύψωσε τα μάτια ψηλά και είπε: «Πατέρα, σε ευχαριστώ, επειδή με άκουσες. Εγώ, βέβαια, γνώριζα ότι πάντα με ακούς, αλλά το είπα για τον κόσμο που βρίσκεται γύρω μου, για να πιστέψουν ότι εσύ με απέ-στειλες». Κι αφού τα είπε αυτά, κραύγασε με δυνατή φωνή: «Λάζαρε, έλα έξω!». Βγήκε ο νεκρός, έχοντας δεμένα τα πόδια και τα χέρια με επιδέσμους και το πρόσωπό του ήταν περιτυλιγμένο με σουδάριο. Τους λέει ο Ιησούς: «Λύστε τον και αφήστε τον να φύγει».
Τότε, πολλοί απ’τους Ιουδαίους που ήλθαν στη Μαρία και είδαν όσα έκαμε ο Ιησούς, πίστεψαν σ’αυτόν.
Λόγος του Κυρίου
Στο πηγάδι του Ιακώβ με τη Σαμαρείτισσα, ο Ιησούς δήλωσε για τον εαυτό του: “Είμαι το ζωντανό νερό, το οποίο ικανοποιεί τη δίψα για αιώνια ζωή”.
Την επόμενη Κυριακή, με το επεισόδιο του εκ γενετής τυφλού, διακήρυξε: “Εγώ είμαι το φως”.
Και σήμερα, στο επεισόδιο της επιστροφής του Λαζάρου στη ζωή , είπε για τον εαυτό του: “Εγώ είμαι η Ανάσταση και η Zωή”.
Στο επεισόδιο φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο στόχος : " Το Πιστεύετε αυτό;" (26) στον οποίο ο Ιωάννης θέλει να οδηγήσει την κοινότητα τον μαθητών είναι η ομολογία πίστεως ότι, ο Ιησούς, είναι "η ανάσταση και η ζωή ... ο Μεσσίας, ο Υιός του Θεού" (25-27) και ότι "ο Θεός τον έστειλε" (42).
Με τα λόγια της, η Μάρθα, εκφράζει την πίστη που ριζώνει στην κοινότητα του Ιωάννη: πρώτα έρχεται η πίστη στα λόγια του Ιησού· το θαύμα έρχεται αργότερα ... Το θαύμα είναι εφικτό μόνο αν υπάρχει πίστη. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αποφασίζουν να πιστεύουν αφού είδαν "τι είχε κάνει" (45). Τα Ευαγγέλια δεν παραλείπουν να καταγράψουν και αυτή την, όχι και τόσο ορθή, εκδοχή της πίστεως στην οποία ανήκουν, ακόμη σήμερα, πολλοί από τους μαθητές του Ιησού. Δεν του ζητούν τι να κάνει στην δύσκολη θέση που βρίσκονται, όπως η μητέρα του στο Γάμο στη Κανά, απλά τον πληροφορούν και δείχνουν ότι σ’ αυτό αφήνουν ολοκληρωτικά την πίστη τους.
Ο Ευαγγελιστής δηλώνει ότι χωρίς την πίστη της Μάρθας και της Μαρίας, ο Ιησούς δεν θα έκανε τίποτα.
Η Μάρθα λέγοντας : “Το ξέρω πως θ’ αναστηθεί, όταν θα γίνει η ανάσταση στην έσχατη ημέρα”, διατυπώνει την τρέχουσα εβραϊκή πίστη στην ανάσταση την τελευταία ημέρα. Όχι, λέει ο Ιωάννης, ο Ιησούς δεν στάλθηκε από τον Θεό μόνο για να επιβεβαιώσει την παραδοσιακή πίστη. Είναι σταλμένος και για κάτι πολύ μεγαλύτερο, που υπερβαίνει τα γνωστά.
Όταν με φωνή δυνατή κραύγασε : «Λάζαρε, έλα έξω!» τον καλούσε και πάλι έξω στο ήλιο και τη ζωή. Δεν είναι αλήθεια ότι "όλες οι μητέρες του κόσμου γεννάνε πάνω έναν τάφο" (Μπρέχτ), σαν να έβγαινε αμέσως ο θάνατος και να ρουφούσε στο τίποτα τη ζωή. Οι μητέρες γεννούν πάνω σε μια πίστη ζωντανή και μια ελπίδα φωτεινή, ελπίδα για την αιωνιότητα. Για κάθε παιδί που γεννιέται, ο Χριστός και ο κόσμος φωνάζουν με μία φωνή: έλα και φέρε μας περισσότερη αγάπη που είναι η δύναμη που μας κρατά στη ζωή!
Ο Ιησούς κηρύττει ότι η μετάβαση από τον θάνατο στη ζωή δεν ανήκει αποκλειστικά στο μέλλον της τελευταίας ημέρας του κόσμου, αλλά είναι δυνατόν εδώ και τώρα στη ζωή κάθε ανθρώπου. Μέσω της πίστης στον Ιησού, ο θάνατος χάνει τη δύναμή του και η ζωή κερδίζει μια καινούρια διάσταση.
Στη Θ. Λειτουργία, οι μαθητές του Χριστού διακηρύττουν και ομολογούν “Η ζωή μεταβάλλεται, δεν αφαιρείται”. Μεταμορφώνεται.
Αυτό είναι το ευαγγέλιο του Ιησού, στον οποίο ο Ιωάννης ζητά από την κοινότητά του (και εμείς μαζί του) να πιστεύουμε, ξεπερνώντας τις παλιές παραδοσιακές κατηγορίες.
Η πίστη στον Ιησού δεν σημαίνει απλά κάνω κάτι και σε ανταπόδοση να “κερδίσω” την αιώνια ζωή. Σημαίνει “ενσωματώνω τη ζωή μου στη ζωή του Χριστού Αναστημένου”. Έτσι κάνω τις αξίες. για τις οποίες έζησε και μαρτύρησε ο Χριστός, αξίες μου. Μη ξεχνώντας ποτέ την προτροπή του: Όποιος δεν λέει« Κύριε, Κύριε ... », εκείνος κάνει το θέλημα του Πατέρα». Και ποιο είναι το θέλημα του Πατέρα; “Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο, όπως σας αγαπούσα."
Και με τη δύναμη της αγάπης, που είναι δύναμη με την οποία ο Θεός προικίζει τον άνθρωπο για να ζήσει, Εκείνος έζησε. Αυτό ζητά από κάθε άνθρωπο να κάνει στην καθημερινή ζωή. Γιατί, από τώρα, αυτή η δύναμη ανοίγει την πόρτα της ζωής στον κόσμο, μια ζωή που να μην αναστενάζει κάτω από την πλάκα του εγωισμού, του ανταγωνισμού, της επιθυμίας για πλούτο και εξουσία, της αδικίας και της εκμετάλλευσης, της κυριαρχίας του δυνατού πάνω στον αδύνατο, που παρουσιάζει την απόλαυση ως την απόλυτη ευημερία. Ανοίγει την πόρτα στο καινούργιο κόσμο της Βασιλείας του Θεού ... και στην Ανάσταση. Την Ανάσταση, που αρχίζει από τώρα και κάθε φορά που αποφασίζουμε η ζωή του Χριστού να είναι ζωή μας , και που είναι η πόρτα που μας επιτρέπει να εισέλθουμε στη ζωή που δεν θα τελειώσει.
Ο Ιησούς μας λέει: αν ζείτε με γενναιόδωρη αγάπη, η ζωή σας εισέρχεται στη ζωή του κόσμου στον Κόσμο του Θεού , που Γεννήθηκε από τη δημιουργική δύναμη του Θεού, του Θεού ο οποίος “ είδε τα δημιουργήματά του και ήταν όλα πάρα πολύ καλά”.
Η ζωή μια φορά που δημιουργήθηκε μεταβάλετε δεν αφαιρείται. Μεταμορφώνεται.
Ο Θεός είναι Θεός ζωντανών και όχι νεκρών
Το επεισόδιο της επιστροφής του Λαζάρου στη ζωή, που συνήθως το ονομάζουμε “η ανάσταση του Λαζάρου”, είναι το αποκορύφωμα μιας “κατήχησης” του ευαγγελιστή Ιωάννη για την ταυτότητα του Ιησού.
Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη άγιο Ευαγγέλιο(ΐΐ,3-7.ΐ7.20-27.33β-45)
Τον καιρό εκείνο, έστειλαν ανθρώπους οι αδελφές του Λάζαρου προς τον Ιησού και του είπαν: «Κύριε, αυτός που αγαπάς ασθενεί». Όταν το άκουσε ο Ιησούς είπε: «Αυτή η ασθένεια δεν είναι για θάνατο, αλλά για τη δόξα του Θεού, ώστε να δοξαστεί μ’αυτήν ο Υιός του Θεού».
Αγαπούσε, όμως, ο Ιησούς τη Μάρθα και την αδελφή της και το Λάζαρο.
Όταν, λοιπόν, έμαθε ότι ασθενεί, τότε έμεινε δυο ημέρες σ’εκείνο τον τόπο που βρισκόταν. Έπειτα, μετά απ’αυτό, λέει στους μαθητές: «Πάμε πάλι στην Ιουδαίο». Όταν έφθασε ο Ιησούς, βρήκε το Λάζαρο να είναι στο μνήμα ήδη από τέσσερις ημέρες.
Της λέει ο Ιησούς: «Θα αναστηθεί ο αδελφός σου!».
Του απαντά η Μάρθα: «Γνωρίζω ότι θα αναστηθεί κατά την ανάσταση, στην έσχατη ημέρα».
Της λέει ο Ιησούς: «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Όποιος πιστεύει σε μένα, κι αν πεθάνει, θα ζήσει. Κι όποιος ζει και πιστεύει σε μένα δε θα πεθάνει ποτέ. Το πιστεύεις αυτό;».
Του λέει: «Ναι, Κύριε. Εγώ έχω πιστέψει ότι εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, που ήλθες στον κόσμο».
Ο Ιησούς, όταν την είδε να κλαίει και να κλαίνε και οι Ιουδαίοι που πήγαν μαζί της, ταράχθηκα το πνεύμα του και συνταράχθηκε και είπε: «Πού τον θάψατε;».
Του λένε: «Κύριε, έλα να δεις». Δάκρυσε ο Ιησούς. Έλεγαν τότε οι Ιουδαίοι: «Κοίτα πώς τον αγαπούσε!». Αλλά κάποιοι απ’αυτούς είπαν:«Δεν μπορούσε αυτός, που άνοιξε τα μάτια του τυφλού, να κάμει ώστε κι αυτός να μην πεθάνει;».
Ο Ιησούς τότε, πάλι ταραγμένος μέσα του, έρχεται στο μνήμα. Αυτό ήταν ένα σπήλαιο, και επάνω του μια πέτρα βρισκόταν. Λέει ο Ιησούς: «Σηκώστε την πέτρα! ».
Του λέει τότε η Μάρθα, η αδελφή του νεκρού: «Κύριε, ήδη μυρίζει άσχημα, διότι είναι τέσσερις ημέρες που έχει πεθάνει».
Της λέει ο Ιησούς: «Δεν σου είπα πως, αν πιστέψεις, θα δεις τη δόξα του Θεού;». Τότε σήκωσαν την πέτρα. Κι ο Ιησούς ύψωσε τα μάτια ψηλά και είπε: «Πατέρα, σε ευχαριστώ, επειδή με άκουσες. Εγώ, βέβαια, γνώριζα ότι πάντα με ακούς, αλλά το είπα για τον κόσμο που βρίσκεται γύρω μου, για να πιστέψουν ότι εσύ με απέ-στειλες». Κι αφού τα είπε αυτά, κραύγασε με δυνατή φωνή: «Λάζαρε, έλα έξω!». Βγήκε ο νεκρός, έχοντας δεμένα τα πόδια και τα χέρια με επιδέσμους και το πρόσωπό του ήταν περιτυλιγμένο με σουδάριο. Τους λέει ο Ιησούς: «Λύστε τον και αφήστε τον να φύγει».
Τότε, πολλοί απ’τους Ιουδαίους που ήλθαν στη Μαρία και είδαν όσα έκαμε ο Ιησούς, πίστεψαν σ’αυτόν.
Λόγος του Κυρίου
Στο πηγάδι του Ιακώβ με τη Σαμαρείτισσα, ο Ιησούς δήλωσε για τον εαυτό του: “Είμαι το ζωντανό νερό, το οποίο ικανοποιεί τη δίψα για αιώνια ζωή”.
Την επόμενη Κυριακή, με το επεισόδιο του εκ γενετής τυφλού, διακήρυξε: “Εγώ είμαι το φως”.
Και σήμερα, στο επεισόδιο της επιστροφής του Λαζάρου στη ζωή , είπε για τον εαυτό του: “Εγώ είμαι η Ανάσταση και η Zωή”.
Στο επεισόδιο φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο στόχος : " Το Πιστεύετε αυτό;" (26) στον οποίο ο Ιωάννης θέλει να οδηγήσει την κοινότητα τον μαθητών είναι η ομολογία πίστεως ότι, ο Ιησούς, είναι "η ανάσταση και η ζωή ... ο Μεσσίας, ο Υιός του Θεού" (25-27) και ότι "ο Θεός τον έστειλε" (42).
Με τα λόγια της, η Μάρθα, εκφράζει την πίστη που ριζώνει στην κοινότητα του Ιωάννη: πρώτα έρχεται η πίστη στα λόγια του Ιησού· το θαύμα έρχεται αργότερα ... Το θαύμα είναι εφικτό μόνο αν υπάρχει πίστη. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αποφασίζουν να πιστεύουν αφού είδαν "τι είχε κάνει" (45). Τα Ευαγγέλια δεν παραλείπουν να καταγράψουν και αυτή την, όχι και τόσο ορθή, εκδοχή της πίστεως στην οποία ανήκουν, ακόμη σήμερα, πολλοί από τους μαθητές του Ιησού. Δεν του ζητούν τι να κάνει στην δύσκολη θέση που βρίσκονται, όπως η μητέρα του στο Γάμο στη Κανά, απλά τον πληροφορούν και δείχνουν ότι σ’ αυτό αφήνουν ολοκληρωτικά την πίστη τους.
Ο Ευαγγελιστής δηλώνει ότι χωρίς την πίστη της Μάρθας και της Μαρίας, ο Ιησούς δεν θα έκανε τίποτα.
Η Μάρθα λέγοντας : “Το ξέρω πως θ’ αναστηθεί, όταν θα γίνει η ανάσταση στην έσχατη ημέρα”, διατυπώνει την τρέχουσα εβραϊκή πίστη στην ανάσταση την τελευταία ημέρα. Όχι, λέει ο Ιωάννης, ο Ιησούς δεν στάλθηκε από τον Θεό μόνο για να επιβεβαιώσει την παραδοσιακή πίστη. Είναι σταλμένος και για κάτι πολύ μεγαλύτερο, που υπερβαίνει τα γνωστά.
Όταν με φωνή δυνατή κραύγασε : «Λάζαρε, έλα έξω!» τον καλούσε και πάλι έξω στο ήλιο και τη ζωή. Δεν είναι αλήθεια ότι "όλες οι μητέρες του κόσμου γεννάνε πάνω έναν τάφο" (Μπρέχτ), σαν να έβγαινε αμέσως ο θάνατος και να ρουφούσε στο τίποτα τη ζωή. Οι μητέρες γεννούν πάνω σε μια πίστη ζωντανή και μια ελπίδα φωτεινή, ελπίδα για την αιωνιότητα. Για κάθε παιδί που γεννιέται, ο Χριστός και ο κόσμος φωνάζουν με μία φωνή: έλα και φέρε μας περισσότερη αγάπη που είναι η δύναμη που μας κρατά στη ζωή! Ο Ιησούς κηρύττει ότι η μετάβαση από τον θάνατο στη ζωή δεν ανήκει αποκλειστικά στο μέλλον της τελευταίας ημέρας του κόσμου, αλλά είναι δυνατόν εδώ και τώρα στη ζωή κάθε ανθρώπου. Μέσω της πίστης στον Ιησού, ο θάνατος χάνει τη δύναμή του και η ζωή κερδίζει μια καινούρια διάσταση.
Στη Θ. Λειτουργία, οι μαθητές του Χριστού διακηρύττουν και ομολογούν “Η ζωή μεταβάλλεται, δεν αφαιρείται”. Μεταμορφώνεται.
Αυτό είναι το ευαγγέλιο του Ιησού, στον οποίο ο Ιωάννης ζητά από την κοινότητά του (και εμείς μαζί του) να πιστεύουμε, ξεπερνώντας τις παλιές παραδοσιακές κατηγορίες.
Η πίστη στον Ιησού δεν σημαίνει απλά κάνω κάτι και σε ανταπόδοση να “κερδίσω” την αιώνια ζωή. Σημαίνει “ενσωματώνω τη ζωή μου στη ζωή του Χριστού Αναστημένου”. Έτσι κάνω τις αξίες. για τις οποίες έζησε και μαρτύρησε ο Χριστός, αξίες μου. Μη ξεχνώντας ποτέ την προτροπή του: Όποιος δεν λέει« Κύριε, Κύριε ... », εκείνος κάνει το θέλημα του Πατέρα». Και ποιο είναι το θέλημα του Πατέρα; “Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο, όπως σας αγαπούσα."
Ο Ιησούς μας λέει: αν ζείτε με γενναιόδωρη αγάπη, η ζωή σας εισέρχεται στη ζωή του κόσμου στον Κόσμο του Θεού , που Γεννήθηκε από τη δημιουργική δύναμη του Θεού, του Θεού ο οποίος “ είδε τα δημιουργήματά του και ήταν όλα πάρα πολύ καλά”.
Η ζωή μια φορά που δημιουργήθηκε μεταβάλετε δεν αφαιρείται. Μεταμορφώνεται.
Ο Θεός είναι Θεός ζωντανών και όχι νεκρών