Κυρικαή 29η Μαρτίου 2020
Στο κέντρο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής δεν είναι το θαύμα της θεραπείας του ανθρώπου που γεννιέται τυφλός, αλλά ο Ιησούς ως «Φως που είναι ΖΩΗ» και η μελέτη μας αναπτύσσεται γύρω από αυτό το θαύμα.
Ανάγνωσμα από το κατα Ιωάννη Αγ. Ευαγγέλιο (Ιωα. 9, 1.6-9.13-17.34-38)
Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς είδε ένα τυφλό εκ γενετής. Αφού τα είπε αυτά, έφτυσε χάμω και έκαμε λάσπη με το σάλιο, άλειψε τη λάσπη πάνω στα μάτια του τυφλού και του είπε: "Πήγαινε να πλυθείς στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ (που σημαίνει: "Απεσταλμένος"). Πήγε λοιπόν, και πλύθηκαι γύρισε πίσω βλέποντας. Οι γείτονες, τότε, κι όσοι τον έβλεπαν πριν ότι ήταν ζητιάνος, έλεγαν: "Αυτός δεν είναι εκείνος που καθόταν και ζητιάνευε;" Άλλοι έλεγαν: "Αυτός είναι!". Άλλοι έλεγαν: "Όχι, αλλά είναι ένας που του μοιάζει". Ο ίδιος έλεγε: "Εγώ είμαι!".
Άκουσε ο Ιησούς ότι τον έδιωξαν τον τυφλό έξω κι όταν τον βρήκε του είπε: "Εσύ πιστεύεις στον Υιό του ανθρώπου;" Εκείνος αποκρίθηκε και είπε: "Και ποιός είναι αυτός, Κύριε, για να πιστέψω σ'αυτόν;" Ο Ιησούς του είπε: "Και τον έχεις δει κι αυτός που μιλά μαζί σου, αυτός είναι!" Κι εκείνος είπε: "Πιστεύω, Κύριε!". Και τον προσκύνησε. Κι ο Ιησούς είπε: "Εγώ ήλθα σ'αυτόν τον κόσμο για κρίση, για να δουν όσοι δε βλέπουν και όσοι βλέπουν να γίνουν τυφλοί". Άκουσαν αυτά τα λόγια οι Φαρισαίοι που ήταν μαζί του και του είπαν: "Μήπως είμαστε κι εμείς τυφλοί;" Κι ο Ιησούς τους είπε: "Αν είσασταν τυφλοί, δεν θα είχατε αμαρτία. Αλλά τώρα λέτε: `Βλέπουμε'. Η αμαρτία σας, λοιπόν, παραμένει".
Λόγος του Κυρίου
Η Αγ. Γραφή αρχίζει με τη δημιουργία του κόσμου, και η δημιουργία αρχίζει με την αποκάλυψη του φωτός : ο Δημιουργός το διαχωρίζει από το σκοτάδι. Ήταν η πρώτη πράξη της δημιουργίας : «Τότε είπε ο Θεός: «Να γίνει φως»· κι έγινε φως. Ο Θεός είδε ότι το φως ήταν καλό και το χώρισε από το σκοτάδι » (Γεν 1,3-4), στην δε τελευταία πράξη του Δημιουργού, όταν ολοκληρώνει τη δημιουργία του, κάνει ώστε όλοι να : «... τον βλέπουν κατά πρόσωπο και θα ’χουν το όνομά του στα μέτωπά τους. Νύχτα δε θα υπάρχει πια, και δε θα χρειάζεται το φως του λυχναριού ή του ήλιου, γιατί ο Κύριος ο Θεός θα φέγγει πάνω τους, και θα βασιλεύουν αιώνια. » (Αποκ. 22: 5).
Αυτό το “Νέο Φως” έχει ήδη ανατείλει στον κόσμο: είναι ο Ιησούς, ο οποίος διακηρύττει : «Εγώ είμαι το φως του κόσμου. Όποιος με ακολουθεί δεν περπατά στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το φως της ζωής».(Ιωα 8,12)
Στους μαθητές του, σ’εμάς, με το βάπτισμα μας χαρίζει την δυνατότητα να γίνουμε “παιδιά του φωτός” . “Αυτός ήτανε η ζωή, και ήταν η ζωή αυτή το φως για τους ανθρώπους. Το φως αυτό έλαμψε μέσα στου κόσμου το σκοτάδι, μα το σκοτάδι δεν το δέχτηκε. Ο Λόγος ήταν το αληθινό το φως, που καθώς έρχεται στον κόσμο φωτίζει κάθε άνθρωπο. Μέσα στον κόσμο ήταν, κι ο κόσμος δι’ αυτού δημιουργήθηκε, μα δεν τον αναγνώρισε ο κόσμος. Ήρθε στον τόπο το δικό του, και οι δικοί του δεν τον δέχτηκαν. Σ’ όσους όμως τον δέχτηκαν και πίστεψαν σ’ αυτόν, έδωσε το δικαίωμα να γίνουν παιδιά του Θεού.” (Ιωα ,1,4-12)”
“Η Δωρεά του Φωτός” δίνεται σε όλους, η ευθύνη της ενεργοποίησης και της αξιοποίησης του Χαρίσματος που μας δόθηκε είναι ευθύνη του καθενός. Για να γίνει αυτό πραγματικότητα, ακόμα και μετά το βάπτισμα μας όπου ήδη έχουμε λάβει το ΦΩΣ, χρειάζεται αγώνας επειδή μπορεί να “ανάβουν λύχνο και (να) τον θέτουν κάτω από το μόδι,” ενώ θα έπρεπε να τον θέτουν “πάνω στο λυχνοστάτη και έτσι λάμπει σε όλους όσοι είναι μέσα στην οικία. Έτσι ας λάμψει το φως σας μπροστά στους ανθρώπους, για να δουν τα καλά σας έργα και να δοξάσουν τον Πατέρα σας που είναι στους ουρανούς» (Μτ 5,13-16).
Τον αγώνα αυτόν τον δίνουμε όταν :
1. ΄Οπως ίδιος ο Άγιος Ιωάννης μας λέει "Όποιος αγαπά τον αδελφό του ζει υπό το φως" (1 Ιω 2,10), αγαπώντας τους αδελφούς, όχι μόνο λέμε αλλά δείχνουμε ότι πράγματι είμεθα παιδιά του φωτός του Θεού.
2. Ζούμε την αλήθεια και δεν την προσβάλουμε ή δεν την αγνοούμε: «Δεν θα καταθέσεις ψεύτικη μαρτυρία ενάντια στο συνάνθρωπό σου». Αυτή είναι η ένατη εντολή του Δεκάλογου. Μια εντολή ενάντια στην ψευδομαρτυρία αλλά και ενάντια στο ψέμα. “Ας είναι ο λόγος σας αληθινός πάντοτε, ώστε το ναι να είναι ναι και το όχι να είναι όχι. Διότι το παραπάνω από αυτά είναι από τον πονηρόν, τον πατέρα του ψεύδους” (Ματθ. 5.37)
3. Να αναζητούμε και να καλλιεργούμε την πνευματική εκείνη νοημοσύνη, τη σοφία, που μας επιτρέπει να ανακαλύπτουμε και να εναρμονιζόμαστε με το μυστήριο του θελήματος του Θεού.
4.- Να μην έχουμε τον πειρασμό να ‘κλείσουμε’ το Ευαγγέλιο σε μια θεωρία, σε ένα νόμο που τον λογιάζουμε ολοκληρωμένο, αλλά να το αφήσουμε αυτό που είναι: μια ζωή δυναμική που κανέναν δεν αποκλείει, όπως οι φαρισαίοι της περικοπής τον τυφλό, αλλά που τείνει πάντοτε να αγκαλιάζει τον άλλον, τον διαφορετικό, τον αποκλεισμένο, τον αδύνατο και όχι μόνο αυτούς που εμείς νομίζουμε δικούς μας, δίκαιους, ολοκληρωμένους και δικούς μας.
5.- Να υπερασπιζόμαστε τη ζωή και να μην την εγκλωβίζουμε στους “κανόνες” . Οι φαρισαίοι του επεισοδίου ήθελαν να την εγκλωβίσουν στο νόμο του Σαββάτου. Να μην δίνεται δυνατότητα στους τυφλούς να θεραπευτούν γιατί ο νόμος απαγόρευε το Σάββατο, μεταξύ των άλλων, και τις θεραπείες αρρώστων. «Η δόξα του Θεού» είναι στον άνθρωπο που συνεχώς ανακαλύπτει την με οποιοδήποτε τρόπο τραυματισμένη ανθρωπιά και ενεργεί για την αποκατάστασή της κάθε φορά που αυτή τραυματίζεται.