Κυριακή του ΠΑΣΧΑ, 19 Απριλίου 2020
Και τα τέσσερα Ευαγγέλια, με διαφορετικούς τρόπους, διακηρύττουν το ίδιο μήνυμα: Θεός δεν άφησε τον Ιησού να μείνει στην αγκαλιά του θανάτου αλλά του έδωσε την ζωή μεταμορφωμένη. Τον Ανάστησε από τους νεκρούς. Τον σήκωσε και τον έβγαλε από τον τάφο.
Ανάγνωσμα από το Κατά Ιωάννη Αγιο ευαγγέλιο (Ιωα. 20, 1-9)
Την πρώτη μέρα μετά το Σάββατο, έρχεται η Μαρία η Μαγδαληνή στο μνήμα κατά το πρωί, ενώ ήταν ακόμα σκοτάδι και βλέπει την πέτρα μετατοπισμένη απ' το μνήμα. Τρέχει τότε και πάει στο Σίμωνα Πέτρο και στον άλλο μαθητή, εκείνον που ο Ιησούς αγαπούσε, και τους λέει: "Πηραν τον Κύριο απ'το μνήμα και δε ξέρουμε πού τον έβαλαν". Βγήκε τότε ο Πέτρος και ο άλλος μαθητής και πήγαιναν για το μνήμα. Έτρεχαν κι οι δυο μαζί. Αλλά ο άλλος μαθητής έτρεξε γρηγορότερα απ' τον Πέτρο κι έφθασε πρώτος στο μνήμα. Αφού έσκυψε βλέπει να βρίσκονται σ'ένα μέρος οι επίδεσμοι, αλλά δε μπήκε μέσα. Φθάνει τότε και ο Σίμων Πέτρος που τον ακολουθούσε και μπήκε μέσα στο μνήμα και βλέπει να βρίσκονται εκεί οι επίδεσμοι, ενώ το σουδάριο, με το οποίο του είχαν δέσει το κεφάλι, δε βρισκόταν μαζί με τους επιδέσμους, αλλά χωριστά τυλιγμένο, σ'ένα άλλο μέρος. Τότε μπήκε μέσα και ο άλλος μαθητής που είχε φθάσει πρώτος στο μνήμα και είδε και πίστεψε. Πράγματι, δεν είχαν ακόμα καταλάβει το λόγο της Γραφής που έλεγε ότι αυτός έπρεπε να αναστηθεί απ' τους νεκρούς.
Λόγος του Κυρίου
Το γεγονός ότι όλοι οι ευαγγελιστές προσπαθούν, ο καθένας με τον τρόπο του, να πουν το ίδιο πράγμα : “ότι ο Ιησούς είναι τώρα "ζωντανός" και είναι έργο του Θεού”, μας αποκαλύπτει την τεράστια σημασία του γεγονότος που διηγούνται, αλλά και την αδυναμία τους να το κάνουν αν περιοριστούν στις τρέχουσες εμπειρίες της ζωής που έχει ο καθένας. Ότι αυτό (η Ανάσταση του Ιησού), δεν μπορεί να “μπει” στις αναστάσεις που ο ίδιος ενήργησε, που ήταν απλές επιστροφές στη ζωή. Το γεγονός αυτό προσεγγίζεται μόνο με τα μάτια της πίστης.
Τον κεντρικό ρόλο στο γεγονός δεν έχει μια τυχόν περιγραφή του, αλλά η ομολογία και η μαρτυρία μια γυναίκας, της Μαρίας της Μαγδαληνής (από τα Μάγδαλα). Αυτή πηγαίνει να επισκεφτεί τον τάφο εκείνου που αγαπά, δέχεται το γεγονός που η αγάπη της το ερμηνεύει και της αρκεί, δεν ζητά το πως και το γιατί και του δείχνει την αφοσίωση, την αγάπη και δεκτικότητα όταν της ζητιέται από τον Ιησού να πάει και να ανακοινώσει την ανάσταση του στους άλλους μαθητές, και η μαρτυρία· αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της μαθητείας, όλα αυτά που υπάρχουν σε μία γυναικεία μορφή. Η Μαρία η Μαγδαληνή, είναι η προσωποποίηση όλων όσων σημαίνουν «να είσαι μαθητής» , του αποστόλου που διαπιστώνει και ασπάζεται το γεγονός της Αναστάσεως και η πρώτη που αναγγέλλει το Ευαγγέλιο της αναστάσεως. Δηλώνει ακόμη ότι ο Ιησούς παίρνει την θέση του τελευταίου των φτωχών και των αδύναμων.
Και ο Πέτρος και ο Ιωάννης τρέχουν από αγάπη και απορία στον Τάφο. Είδαν και οι δύο το ίδιο θέαμα αλλά ο Πέτρος δεν μπόρεσε να συνδέσει αυτό που είδε, τον άδειο τάφο και τον τρόπο που βρισκόταν το σάβανο και το σουδάριο, με τη διδασκαλία του Ιησού, της οποία ήταν αυτήκοος μάρτυρας. Ο Ιωάννης “ο μαθητής τον οποίο ο Ιησούς αγαπούσε” το κάνει και καταλαβαίνει, και τότε πιστεύει. Δέχεται το τι αποκαλύπτει το γεγονός Της Ανάστασης : η ζωή μεταμορφώνεται δεν αφαιρείται. Η Μαγδαληνή ξεκίνησε από αγάπη για τον τάφο δέχεται, την Ανάσταση . Η μαρτυρία της Μαρίας βάζει σε κίνηση τον Πέτρο και τον Ιωάννη.
Αυτό συνέβηκε τότε, αυτό συμβαίνει και σήμερα.
Ο Ιησούς Αναστήθηκε από τον Πατέρα . ΄ Ολη του η ζωή ήταν μια μαρτυρία για έναν άλλο τρόπο ζωής, «της Βασιλείας του Θεού» δηλαδή μιας ζωής μεταμορφωμένης, και πίστευε σθεναρά ότι οι άνθρωποι είχαν μέσα τους “το φύτρο της αναστάσεως”, τη δυνατότητα πρόσβασης σε μια νέα ζωή. “Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστί» (Λκ 17,20-21) που μπορεί να μεταφραστεί “Η βασιλεία του Θεού και κιόλας ανάμεσα σας » ή “ Η βασιλεία του Θεού και είναι μέσα σας”.
"Μην ψάχνεται μακριά, βρείτε την ανάμεσα σας, είναι η δύναμη του Θεού που μπαίνει καθημερινά στη ζωή σας (μας). " Andrés Torres Queiruga (σύγχρονος Ισπανός θεολόγος)για αυτό το λόγο η ελπίδα της ανάστασης δεν σημαίνει μόνο την μετά θάνατον ζωή, αλλά μια ριζική αναφορά και ενδιαφέρον για την πριν τον θάνατον ζωή, ένα αυθεντικό ενδιαφέρον, φροντίδα και δέσμευση για την ποιότητα της καθημερινής ζωής”.
Η Ανάσταση είναι ένα γεγονός που περιέχει μια κρίση. Πρέπει να αλλάξουμε τα κριτήρια αξιολόγησης, τον τρόπο σκέψης μας για το Θεό.
Ζούμε την Ανάσταση και όταν αποτινάξουμε από πάνω μας ψευδείς, καταστροφικές αξίες, θεμελιωμένες στο εγωκεντρισμό και εγωισμό μας ,το ένστικτο που μας οδηγεί να εκτιμούμε καλύτερα το “έχω” από το “είμαι”, που συχνά μετατρέπεται σε ειδωλολατρία (Κολ. 3,5), όταν νικάμε τις διαιρέσεις που κάνουν τον άνθρωπο να είναι ενάντια στον συνάνθρωπό του στον άνθρωπο, (Κολ 3,11), όταν ζούμε και μεγιστοποιούμε τα συναισθήματα του ελέους, της καλοσύνης, της ταπεινοφροσύνης και της υπομονής : "Υποστηρίζοντας ο ένας τον άλλον και συγχωρώντας ο ένας τον άλλον" (Κολ 3,12-13).
Και τα τέσσερα Ευαγγέλια, με διαφορετικούς τρόπους, διακηρύττουν το ίδιο μήνυμα: Θεός δεν άφησε τον Ιησού να μείνει στην αγκαλιά του θανάτου αλλά του έδωσε την ζωή μεταμορφωμένη. Τον Ανάστησε από τους νεκρούς. Τον σήκωσε και τον έβγαλε από τον τάφο.
Ανάγνωσμα από το Κατά Ιωάννη Αγιο ευαγγέλιο (Ιωα. 20, 1-9)
Την πρώτη μέρα μετά το Σάββατο, έρχεται η Μαρία η Μαγδαληνή στο μνήμα κατά το πρωί, ενώ ήταν ακόμα σκοτάδι και βλέπει την πέτρα μετατοπισμένη απ' το μνήμα. Τρέχει τότε και πάει στο Σίμωνα Πέτρο και στον άλλο μαθητή, εκείνον που ο Ιησούς αγαπούσε, και τους λέει: "Πηραν τον Κύριο απ'το μνήμα και δε ξέρουμε πού τον έβαλαν". Βγήκε τότε ο Πέτρος και ο άλλος μαθητής και πήγαιναν για το μνήμα. Έτρεχαν κι οι δυο μαζί. Αλλά ο άλλος μαθητής έτρεξε γρηγορότερα απ' τον Πέτρο κι έφθασε πρώτος στο μνήμα. Αφού έσκυψε βλέπει να βρίσκονται σ'ένα μέρος οι επίδεσμοι, αλλά δε μπήκε μέσα. Φθάνει τότε και ο Σίμων Πέτρος που τον ακολουθούσε και μπήκε μέσα στο μνήμα και βλέπει να βρίσκονται εκεί οι επίδεσμοι, ενώ το σουδάριο, με το οποίο του είχαν δέσει το κεφάλι, δε βρισκόταν μαζί με τους επιδέσμους, αλλά χωριστά τυλιγμένο, σ'ένα άλλο μέρος. Τότε μπήκε μέσα και ο άλλος μαθητής που είχε φθάσει πρώτος στο μνήμα και είδε και πίστεψε. Πράγματι, δεν είχαν ακόμα καταλάβει το λόγο της Γραφής που έλεγε ότι αυτός έπρεπε να αναστηθεί απ' τους νεκρούς. Λόγος του Κυρίου
Το γεγονός ότι όλοι οι ευαγγελιστές προσπαθούν, ο καθένας με τον τρόπο του, να πουν το ίδιο πράγμα : “ότι ο Ιησούς είναι τώρα "ζωντανός" και είναι έργο του Θεού”, μας αποκαλύπτει την τεράστια σημασία του γεγονότος που διηγούνται, αλλά και την αδυναμία τους να το κάνουν αν περιοριστούν στις τρέχουσες εμπειρίες της ζωής που έχει ο καθένας. Ότι αυτό (η Ανάσταση του Ιησού), δεν μπορεί να “μπει” στις αναστάσεις που ο ίδιος ενήργησε, που ήταν απλές επιστροφές στη ζωή. Το γεγονός αυτό προσεγγίζεται μόνο με τα μάτια της πίστης.
Τον κεντρικό ρόλο στο γεγονός δεν έχει μια τυχόν περιγραφή του, αλλά η ομολογία και η μαρτυρία μια γυναίκας, της Μαρίας της Μαγδαληνής (από τα Μάγδαλα). Αυτή πηγαίνει να επισκεφτεί τον τάφο εκείνου που αγαπά, δέχεται το γεγονός που η αγάπη της το ερμηνεύει και της αρκεί, δεν ζητά το πως και το γιατί και του δείχνει την αφοσίωση, την αγάπη και δεκτικότητα όταν της ζητιέται από τον Ιησού να πάει και να ανακοινώσει την ανάσταση του στους άλλους μαθητές, και η μαρτυρία· αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της μαθητείας, όλα αυτά που υπάρχουν σε μία γυναικεία μορφή. Η Μαρία η Μαγδαληνή, είναι η προσωποποίηση όλων όσων σημαίνουν «να είσαι μαθητής» , του αποστόλου που διαπιστώνει και ασπάζεται το γεγονός της Αναστάσεως και η πρώτη που αναγγέλλει το Ευαγγέλιο της αναστάσεως. Δηλώνει ακόμη ότι ο Ιησούς παίρνει την θέση του τελευταίου των φτωχών και των αδύναμων.
Και ο Πέτρος και ο Ιωάννης τρέχουν από αγάπη και απορία στον Τάφο. Είδαν και οι δύο το ίδιο θέαμα αλλά ο Πέτρος δεν μπόρεσε να συνδέσει αυτό που είδε, τον άδειο τάφο και τον τρόπο που βρισκόταν το σάβανο και το σουδάριο, με τη διδασκαλία του Ιησού, της οποία ήταν αυτήκοος μάρτυρας. Ο Ιωάννης “ο μαθητής τον οποίο ο Ιησούς αγαπούσε” το κάνει και καταλαβαίνει, και τότε πιστεύει. Δέχεται το τι αποκαλύπτει το γεγονός Της Ανάστασης : η ζωή μεταμορφώνεται δεν αφαιρείται. Η Μαγδαληνή ξεκίνησε από αγάπη για τον τάφο δέχεται, την Ανάσταση . Η μαρτυρία της Μαρίας βάζει σε κίνηση τον Πέτρο και τον Ιωάννη.
Αυτό συνέβηκε τότε, αυτό συμβαίνει και σήμερα.
Ο Ιησούς Αναστήθηκε από τον Πατέρα . ΄ Ολη του η ζωή ήταν μια μαρτυρία για έναν άλλο τρόπο ζωής, «της Βασιλείας του Θεού» δηλαδή μιας ζωής μεταμορφωμένης, και πίστευε σθεναρά ότι οι άνθρωποι είχαν μέσα τους “το φύτρο της αναστάσεως”, τη δυνατότητα πρόσβασης σε μια νέα ζωή. “Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστί» (Λκ 17,20-21) που μπορεί να μεταφραστεί “Η βασιλεία του Θεού και κιόλας ανάμεσα σας » ή “ Η βασιλεία του Θεού και είναι μέσα σας”.
"Μην ψάχνεται μακριά, βρείτε την ανάμεσα σας, είναι η δύναμη του Θεού που μπαίνει καθημερινά στη ζωή σας (μας). " Andrés Torres Queiruga (σύγχρονος Ισπανός θεολόγος)για αυτό το λόγο η ελπίδα της ανάστασης δεν σημαίνει μόνο την μετά θάνατον ζωή, αλλά μια ριζική αναφορά και ενδιαφέρον για την πριν τον θάνατον ζωή, ένα αυθεντικό ενδιαφέρον, φροντίδα και δέσμευση για την ποιότητα της καθημερινής ζωής”.
Ζούμε την Ανάσταση και όταν αποτινάξουμε από πάνω μας ψευδείς, καταστροφικές αξίες, θεμελιωμένες στο εγωκεντρισμό και εγωισμό μας ,το ένστικτο που μας οδηγεί να εκτιμούμε καλύτερα το “έχω” από το “είμαι”, που συχνά μετατρέπεται σε ειδωλολατρία (Κολ. 3,5), όταν νικάμε τις διαιρέσεις που κάνουν τον άνθρωπο να είναι ενάντια στον συνάνθρωπό του στον άνθρωπο, (Κολ 3,11), όταν ζούμε και μεγιστοποιούμε τα συναισθήματα του ελέους, της καλοσύνης, της ταπεινοφροσύνης και της υπομονής : "Υποστηρίζοντας ο ένας τον άλλον και συγχωρώντας ο ένας τον άλλον" (Κολ 3,12-13).