Η πίστη και η προφητεία δεν αιχμαλωτίζονται,
βρίσκονται σε συνεχή πορεία και ανανέωση.
Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2019
Μια πρώτη ματιά στην περικοπή από τον Προφήτη Ιερεμία 1,4-5.17-19 που αναφέρεται στο κάλεσμα του προφήτη και αρχίζει με το : «Πριν ακόμη σε πλάσω μες στα σπλάχνα της μητέρας σου, σε διάλεξα...», μας δίνει την αίσθηση ότι υπάρχει μια αντίφαση, παρουσιάζει το προφήτη ως “προσωπικό θέλημα” του Θεού και όχι ως “προσωπική επιλογή”, και συνάμα να του επιτρέπει, να ωριμάζει μέσα σε μια εξαιρετική ελευθερία και μέσα από ταλαιπωρίες που φτάνουν έως την εμπειρία της απόρριψης. Στις δύσκολες συνθήκες στις οποίες ο προφήτης θα πρέπει να ασκήσει την αποστολή του, ο Θεός του δίνει μόνο τη διαβεβαίωση : “δε θα σε νικήσουν, γιατί εγώ θα είμαι μαζί σου για να σε προστατεύω. Εγώ το λέω, ο Κύριος”, δεν υποδεικνύει τον τρόπο.
Ο Ιερεμίας, λοιπόν, θα πρέπει να προετοιμαστεί για ένα σκληρό αγώνα γιατί ο Κύριος τον θέλει ως προπύργιο ενάντια στα ψεύδη των αυλικών και στις συμβάσεις της αστικής υποκρισίας και των οπορτουνιστών, που καταπιέζουν τους φτωχούς. Μια ζωή βάσανα με αντάλλαγμα μονό μια υπόσχεση.
Ο Ιερεμίας πολλές φορές θα θυμάται αυτό το κάλεσμα, και μάλιστα φροντίζει να υπογραμμίζει το πόσο ακατάλληλος είναι εξ αιτίας της φυσικής του αδυναμίας , συστολής και την ευθραυστότητα του. Υποφέρει γιατί οι συμπατριώτες του, τους οποίους υπεραγαπά, τον κοροϊδεύουν, τον απομονώνουν, τον καταδιώκουν, τον απειλούν, τον προσβάλουν, ακόμη και οι συγγενείς και οι φίλοι, γιατί από εκείνον ένα λόγο παρηγοριάς και καθησυχαστικό ενώ ο Ιερεμίας βλέπει ότι τα πράγματα παίρνουν μια άλλη κατεύθυνση και όχι εκείνη που ο ίδιος θέλει θέλουν και οι συμπατριώτες τους , και αυτός (ο Ιερεμίας) δεν μπορεί να τους ικανοποιήσει.
Η προφητεία δεν είναι δική του δημιουργία ή ταλέντο, προέρχεται από αλλού.. Συχνά και εμείς θέλουμε από το λόγο του Θεού να κάνει αυτό που νομίζουμε σωστό, έτσι κάνουμε ένα Θεό στα μέτρα μας. Δεν είναι εύκολο να είμαστε προσεκτικοί και ανοικτοί στο Λόγο του Θεού, χρειάζεται καθημερινή άσκηση. Δεν επιτυγχάνεται εδώ και τώρα θέλει τριβή στη δύσκολη στιγμή το μονό που μπορούμε να κάνουμε είναι να δυσανασχετούμε με ότι αυτό συνεπιφέρει.
Από το Ευαγγέλιο κατά Λουκά (Λκ 4,21- 30)
Μετά
τύλιξε το βιβλίο, το έδωσε στον υπηρέτη
και κάθισεΚαι τα μάτια όλων στη συναγωγή ήταν προσηλωμένα πάνω του. 'Αρχισε, τότε, να τους λέει: "Σήμερα εκπληρώνεται αυτή η Γραφή που ακούσατε με τ' αφτιά σας". 'Όλοι έδιναν μαρτυρία γι' αυτόν και θαύμαζαν για τα λόγια της χάρης που έβγαιναν από το στόμα του κι έλεγαν: "Αυτός δεν είναι ο γιος του Ιωσήφ;" Κι ο Ιησούς τους είπε: "Σίγουρα θα μου πείτε αυτή την παροιμία: `Γιατρέ, θεράπευσε τον εαυτό σου.'`Αυτά που ακούσαμε ότι έγιναν στην Καπερναούμ, κάνε τα κι εδώ στην πατρίδα σου'". Και τους είπε: "Αλήθεια σας λέω: κανένας προφήτης δεν είναι δεκτός στην πατρίδα του. Αλήθεια, ακόμα, σας λέω: υπήρχαν πολλές χήρες στον Ισραήλ, την εποχή του Ηλία, όταν έκλεισε ο ουρανός για τρία χρόνια κι έξι μήνες, τότε που έπεσε μεγάλη πείνα πάνω σ'όλη τη γη. Κι όμως, σε καμμιά απ'αυτές δε στάλθηκε ο Ηλίας, παρά σε μια γυναίκα χήρα στα Σάρεπτα της Σιδωνίας. Και πολλοί λεπροί υπήρχαν στον Ισραήλ, στα χρόνια τουπροφήτη Ελισαίου, αλλά κανένας τους δεν καθαρίσθηκε εκτός απ'το Ναϊμάν του Σύρου".
Ακούγοντας αυτά, όλοι στη συναγωγή εξοργίσθηκαν και σηκώθηκαν και τον έβγαλαν έξω απ'την πόλη. Τον έφεραν ως την άκρη του βουνού, πάνω στο οποίο ήταν κτισμένη η πόλη τους, με σκοπό να τον ρίξουν στον γκρεμό. Αλλά ο Ιησούς πέρασε από ανάμεσά τους κι έφυγε.
Λόγος του Κυρίου
Και οι συμπατριώτες του Ιησού μετά από τις πρώτες καλές εντυπώσεις φτάνουν στην ολική απόρριψη, γιατί; διότι νόμιζαν ότι τον ήξεραν καλά: “Αυτός δεν είναι ο γιος του Ιωσήφ;’’ τόσα χρόνια είχε ζήσει μαζί τους και νόμιζαν ότι μοιραζόταν τις ιδέες και τις πεποιθήσεις περί Θεού, προφητών και Μεσσία που καταδιώκει εχθρούς. Κάποια στιγμή έφυγε έμαθαν ότι και εκείνος όπως τόσοι έλαβε το βάπτισμα του Ιωάννη, ότι έγινε ένα καλός περιφερόμενος ιεροκήρυκας και τώρα που γύρισε στην πατρίδα του, και τους φαίνεται αγνώριστος ακόμη και τους προφήτες παραποιεί, πράγματι παρέλειψε το τελευταίο εδάφιο από τον Ησαΐα που μιλούσε για εκδίκηση του Θεού ενάντια στους εχθρούς του Ισραήλ. Τους παρουσιάζει μια εικόνα του Θεού διαφορετική από την δική τους, αυτήν που νόμιζαν την μόνη σωστή. Ερμηνεύει τον μεσσία με έναν δικό του, ως κάποιον που φροντίζει για την δυστυχία των φτωχών που θέλει να απαλύνει. Και όχι μόνο αυτό τους υπενθυμίζει ότι ο Θεός Θέλει να σωθούν και σώζει ακόμη και τους εθνικούς, Δεν είναι διατεθειμένοι να τον ακολουθήσουν στον καινούργιο δρόμο που ανοίγει και τους καλεί να τον ακολουθήσουν τους .
Ο πειρασμός των συμπατριωτών του Ιησού αγγίζει και εμάς. Πολλοί από εμάς, που είμαστε ενεργά μέλη της εκκλησιαστικής κοινότητας έχουμε κάνει μια δική μας εικόνα του Θεού και έχουμε παγιώσει ερμηνείες , διδασκαλίες και συμπεριφορές του Λόγου και τις εκλαμβάνουμε ως τις μόνες σωστές, και θέλουμε και οι άλλοι, ακόμη και ο Θεός, να “συμπεριφέρονται” σύμφωνα με τις δικές μας διαμορφωμένες πεποιθήσεις.
Και, όταν καλούμαστε να αλλάξουμε νοοτροπία μας ξενίζει και το καταδικάζουμε και αυτό που ήταν κάποτε πλούτος τώρα γίνεται φυλακή μας , και τον Θεό τον κάναμε είδωλο. Τότε ο Ιησούς περνά ανάμεσά μας και φεύγει! Ο Ιησούς δεν αφήνει να τον εγκλωβίσουν σε επί μέρους ερμηνείες και προσδοκίες