Η Ιστορία, ο άνθρωπος, ο Θεός.
Κυριασκή 27 Ιανουαρίου
Νεεμ. 8,2-4.5-6.8-10
Η εξορία των Ιουδαίων στη Βαβυλώνα διήρκησε 50 χρόνια. Το 537 πΧ, Ο Πέρσης Βασιλιάς Κύρος, κατέλυσε την αυτοκρατορία της Βαβυλώνας και εγκαινίασε εκείνη των Περσών. Τότε επέτρεψε στους Ιουδαίους να επιστρέψουν στα πάτρια εδάφη και να αρχίσουν την παλινόρθωση της κατεστραμμένη πατρίδας τους. Μια πρώτη μεγάλη ομάδα γύρισε και με μεγάλο ενθουσιασμό άρχισαν να αναστυλώνουν τον Ναό και τα τείχη της Ιερουσαλήμ και με μια ολοήμερη ανάγνωση του Λόγου του Θεού, από τα ξημερώματα μέχρι το μεσημέρι εγκαινίαζαν με επισημότητα την παλινόρθωση της θρησκευτικής ζωής του λαού,
Στην εξορία, οι πιο διορατικοί μεταξύ των εξόριστων ιερέων και γραμματέων, σύντομα διαπίστωσαν ότι το μόνο που μπορεί να κρατήσει ζωντανή την ταυτότητα του έθνους τους είναι η θρησκεία και οι θρησκευτικές παραδόσεις τους που είναι αγκυροβολημένες στην ιστορία τους, μιας και ήταν πεπεισμένοι ότι μέσα στην ιστορία τους ο Θεός όχι μόνο ενεργούσε “τα θαυμάσια έργα” αλλά και μεσω αυτών και των προφητών τους μιλούσε και τους μιλά. Με μεγάλη ευλάβεια, λοιπόν προσπάθησαν να τις συλλέξουν να τις καταγράψουν και να τις κωδικοποιήσουν.
Τις παραδόσεις αυτές δεν τις ομογενοποίησαν αλλά τις διατηρήσαν στην ποικιλομορφία τους. Σ’ αυτή την περίοδο τα πέντε πρώτα βιβλία της Βίβλου (Γέννεση, Έξοδος, Δευτερονόμιο, Λευιτικό και Αριθμοί), η Πεντάτευχος, πήρε την οριστική της μορφή και από τότε και σε ολόκληρη την επόμενη ιστορία του Ισραήλ, θα είναι ο Νόμος, η υψηλότερη έκφραση του θελήματος του Θεού. Και για τους χριστιανους στη συνέχεια το πρώτο μέρος της Παλαιάς Διαθήκης.
Το επεισόδιο που μελετούμε μας προσφέρει χρήσιμα στοιχεία για μια σωστή σχέση με το Λόγο του Θεού, σήμερα.
Ο Λόγος του Θεού -Αγ. Γραφή- πρέπει να έχει κεντρικό ρόλο στην πνευματική μας ζωή. Από τις αρχές που μας παρουσιάζει να αντλούμε το νόημα της καθημερινότητας.
Ο Λόγος του Θεού δίνεται σε έναν λαό, όχι σε άτομα -ή καλύτερα- δίνεται σε πρόσωπα που είναι οργανικά ενωμένα με τον λαό.
Με το Λόγο του Θεού πρέπει να έχουμε μια προσωπική οικειότητα αλλά όχι ατομικιστική σχέση, που σημαίνει ότι κατανοούμε το ο Λόγος του Θεού, όχι εγώ και ο εαυτός μου και έτσι φτάνω στην αλήθεια, μέσα σε μια εκκλησιαστική κοινότητα και σε συντονοία με αυτήν, τόσο στην τοπική της διάσταση, αρχίζοντας από την ενορία, όσο και στην καθολική της διάσταση, δηλαδή με ολόκληρη την εκκλησία, στην απανταχού και ανά τον κόσμο εκκλησία, και την ορθή πίστη, όσο και διαχρονικά με την ανά τους αιώνες εκκλησία.
Ο Λόγος του Θεού για γίνει κατανοητός, πρώτα αγγίζει και διεγείρει την καρδιά, το βαθύτερο είναι μας, αλλά ζητά και την συνεργασία της λογικής και της εξυπνάδας ο πιστός πρέπει να χρησιμοποιεί κάθε πρόσφορο εργαλείο γι αυτό το σκοπό.
Ο Λόγος του Θεού βρίσκει όλη του την αξία όταν παράγει αλληλεγγύη κοινωνία και κοινότητα, με όλους και ιδιαίτερα με τους πιο αδύναμους και φτωχούς, δεν ανέχεται ελιταρισμούς δηλαδή «οι πάνω και οι κάτω». Διαφορετικά, είναι μια ψευδαίσθηση.
Ο Λόγος του Θεού είναι : "η χαρά του Κυρίου είναι η δύναμή σας". Πράγματι ο Λόγος του Θεού χαροποιεί, δίνει παρηγοριά, δύναμη και ειρήνη επειδή φωτίζει την καρδιά με τη σοφία του Κυρίου.
Ο Λόγος του Θεού, η δράση του Θεού συμβαίνει σε μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή και όχι αφηρημένα μια φορά και ένα καιρό. Είναι το νόημα του ημερινού ευαγγελίου
Από το Ευαγγέλιο κατά άγιο Λουκά Λκ 1, 1-4;
Επειδή πολλοί επιχείρησαν να συντάξουν διήγηση για τα γεγονότα που συνέβηκαν μεταξύ μας, όπως μας τα παρέδωσαν αυτοί που μιας εξαρχής ήταν αυτόπτες μάρτυρες και που έγιναν υπηρέτες του λόγου, αποφάσισα κι εγώ να κάνω έρευνες με ακρίβεια για όλα εκείνα που συνέβηκαν απ'την αρχή και μετά να σου τα γράψω με τάξη, αξιότιμε Θεόφιλε. 'Ετσι, θα γνωρίσεις καλά την αυθεντικότητα εκείνων των λόγων που κατηχήθηκες.
Ο ευαγγελιστής, λοιπόν, σύμφωνα με την νοοτροπία και την μεθοδολογία της εποχής σύμφωνα με την οποία εργάστηκε και το γιατί ποιος είναι ο σκοπός στον οποίο αποβλέπει. Θέλει να διαβεβαιώσει “αξιότιμο Θεόφιλο”, που μπορεί να είναι ένας μαθητής του, αλλά και ο κάθε αναγνώστης του όπως εμείς .για την αυθεντικότητα το όσων ο ίδιος πιστευει και που από τους πατέρες του στην πίστη παρέλαβε και που με ακρίβεια θέλει τώρα να μας παραδώσει. Ο Θεός μιλάει μέσα στην Ιστορία μέσα από συγκεκριμένα πρόσωπα και καταστάσεις για τα οποία μπορούμε να υποδείξουμε που, πότε έγιναν και ποιό το κυρίαρχο πρόσωπο. ο Ιησούς από την Ναζαρέτ. Στο επόμενο κείμενο ίδιος ο Ιησούς παρουσιάζει το έργο του
Λκ 4,14-21
Ο Ιησούς με τη δύναμη του Πνεύματος αναχώρησε για τη Γαλιλαία. Και η φήμη γι'αυτόν διαδόθηκε σε όλη τη γύρω περιοχή. Κι εκείνος δίδασκε στις συναγωγές τους και όλοι τον επαινούσαν.Πήγε και στη Ναζαρέτ, όπου είχε ανατραφεί και το Σάββατο, κατά τη συνήθειά του, μπήκε στη συναγωγή και σηκώθηκε να διαβάσει. Του έδωσαν το βιβλίο του προφήτη Ησαϊα κι εκείνος το ξετύλιξε και βρήκε το σημείο όπου ήταν γραμμένα τα εξής.Το Πνεύμα του Κυρίου είναι πάνω μου. Γι'αυτό και με έχρισε να φέρω το χαρμόσυνο μήνυμα στους φτωχούς. Με απέστειλε να κηρύξω στους αιχμαλώτους την απελευθέρωση,και την ανάβλεψη στους τυφλούς, να στείλω τους καταπιεσμένους στην ελευθερία,να κηρύξω το έτος της χάρης του Κυρίου".Μετά τύλιξε το βιβλίο, το έδωσε στον υπηρέτη και κάθισε. Και τα μάτια όλων στη συναγωγή ήταν προσηλωμένα πάνω του. 21'Αρχισε, τότε, να τους λέει: "Σήμερα εκπληρώνεται αυτή η Γραφή που ακούσατε με τ' αφτιά σας"
Για να εξηγήσει λοιπόν στους συμπατριώτες του “ποιος είναι”, καταφεύγει στο Λόγο του Θεού, την Γραφή των Ιουδαίων, αυτό που εμείς ονομάζουμε Παλαιά ή Πρώτη Διαθήκη, κείμενο του οποίου την αλήθεια και την αυθεντία οι Ιουδαίοι με ευλάβεια παραδέχονται, και από το οποίο αντλούν το πιστεύω και την ζωή τους. Και Ευθύς εξ αρχής ο Ιησούς ξεκαθαρίζει ποια είναι η αποστολή του : να τους ξαναδώσει, του ανθρώπους, ιδιαίτερα τους πιο κατατρεγμένους και αδύναμους την αξιοπρέπεια που οι άλλοι τους έχουν αφαιρέσει. Ο Ιησούς δεν είναι ένας ηθικολόγος που θέλει να προσφέρει ή να επιβάλλει μια νέα ηθική. Θέλει να δημιουργήσει ανθρώπους ελεύθερους, άρα υπευθυνους και όχι φοβισμένους και ανοικτούς στις δυνατότητες της ζωής και της αγάπης. που ο Θεός άμεσα από τη ζωής τους τους προσφέρει. Δεν θέλει να φέρει τον Θεό στους απομακρυσμένους, αλλά να πάει το Θεό στους απομακρυσμένους. Είναι εναντίον σε ό, τι και όποιον τείνει να απαξιώσει αυτό το χαρούμενο ανθρωπινό και θρησκευτικό μήνυμα του.