Γ’ Κύκλος 6η Τακτική Κυριακή, (Λκ 6, 17,20-26)

Ο Χριστός δίνει μια εξ ολοκλήρου νέα προοπτική  στη ζωή
Ιερ.

Θεμελιώδης η διδασκαλία, μέσα την απλότητα της, που μας  έρχεται από το δίπτυχο  του προφήτη Ιερεμία 17,5-8   που το πρώτο ανάγνωσμα μας κάνει κοινωνούς του.
Στο πρώτο μέρος ο Ιερεμίας διαμηνύει : “Καταραμένος ο άνθρωπος που σε άνθρωπο ελπίζει, που από μένα απομακρύνεται και στηρίζεται σε ανθρώπινη δύναμη. Θα είναι σαν το θάμνο στην έρημο: Μένει εκεί στα βράχια της ερήμου, σε τόπο άγονο και ακατοίκητο· ποτέ του δε θα δει καλό”. Το μήνυμα είναι σαφές. Προειδοποιεί εκείνον που αισθάνεται  ισχυρός όταν κάνει κάτι  μόνον με τα ανθρωπινά κριτήρια  και όχι φωτισμένος από τον Κύριο. Το «Καταραμένος » μπορεί να τρομάζει, αλλά είναι  ο τρόπος που δείχνει από τη μια  τη σοβαρότητα της κατάστασης και από την άλλη  την αναπόφευκτη μοίρα εκείνων που απομακρύνονται από τον Θεό και αγνοούν τον συνάνθρωπο.
Και στο δεύτερο μέρος : “Ευλογημένος όμως είν’ ο άνθρωπος που ελπίζει σ’ εμένα και μ’ εμπιστεύεται. Θα είναι σαν το δέντρο το φυτεμένο κοντά στα νερά· απλώνει τις ρίζες του προς το ποτάμι και δε φοβάται όταν έρχεται ο καύσωνας αλλά μένουν τα φύλλα του καταπράσινα· αδιαφορεί για τον καιρό της ξηρασίας κι αδιάκοπα καρποφορεί”.
Και εδώ η σαφήνεια του μηνύματος δεν επιδέχεται αμφισβητήσεις : ευλογία, καρποφορία, ζωτικότητα που οφείλονται στην εγγύτητα με τον Κύριο. Η διαφορά φαίνεται  στις περιόδους πνευματικής ξηρασίας, στις περιόδους των δύσκολων καταστάσεων. Εκεί είναι που άλλοι υποκύπτουν,  άλλοι βλέπουν πιο μακριά,  μπορεί να λυγίσουν αλλά δεν ξεριζώνονται, ανακάμπτουν και καρποφορούν.


Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Λκ 6, 17,20-26)

Κατέβηκε μαζί τους και στάθηκε σ'ένα πεδινό τόπο. 'Ηταν μαζί του κόσμος πολύς από μαθητές του και πλήθος λαού πολύ από όλη την Ιουδαία και την Ιερουσαλήμ και τα παράλια της Τύρου και της Σιδώνας,Ο Ιησούς αφού σήκωσε τα μάτια του πάνω στους μαθητές του, έλεγε: Μακάριοι οι φτωχοί, διότι δική σας είναι η βασιλεία του Θεού.

Μακάριοι εσείς που τώρα πεινάτε, διότι θα χορτάσετε.

Μακάριοι εσείς που τώρα κλαίτε, διότι θα γελάσετε.  Μακάριοι θα είσθε όταν θα σας μισήσουν οι άνθρωποι και όταν θα σας αφορίσουν και θα σας βρίσουν και θα απορρίψουν το όνομά σας ως κακό, εξαιτίας του Υιού του ανθρώπου. Εκείνη την ημέρα να χαρείτε και νασκιρτείστε από χαρά, διότι η ανταμοιβή σας θα είναι μεγάλη στον ουρανό. Κατά τον ίδιο τρόπο, πράγματι, συμπεριφέρθηκαν οι πατέρες των προς τους προφήτες.

Αλίμονο, όμως, σε σας τους πλουσίους, διότι έχετε ήδη την παρηγοριά σας.

Αλίμονο σε σας, που τώρα είσθε χορτασμένοι, διότι θα πεινάσετε.

Αλίμονο σε σας, που τώρα γελάτε, διότι θα πενθείστε και θα κλάψτε.

Αλίμονο, όταν όλοι οι άνθρωποι θα μιλούν καλά για σας. Κατά τον ίδιο τρόπο, πράγματι, συμπεριφέρθηκαν οι πατέρες των προς τους ψευδοπροφήτες.

Λόγος του Κυρίου

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή παρατηρούμε, από το πρώτο κιόλας άκουσμα του κειμένου,  τον τόνο των προτάσεων που είναι άμεσος, προσωπικός, χωρίς επεξηγήσεις,   αποφασιστικός, δραστικός και ριζοσπαστικός και εμπλέκει άμεσα τον ακροατή : «Μακάριοι εσείς οι φτωχοί».
 Ο Ιησούς προφέρει αυτά τα λόγια όταν “με τους μαθητές του κατέβηκε από το βουνό όπου είχε ανεβεί  για να προσευχηθεί. Και Όλη τη νύχτα προσευχόταν στο Θεό. Όταν ξημέρωσε, φώναξε κοντά του τους μαθητές του κι απ’ αυτούς διάλεξε δώδεκα, τους οποίους ονόμασε αποστόλους”.
Σ’ αυτούς λοιπόν απευθύνεται, κατά πρώτο λόγο, για να τους πει ότι αυτά που οι παλαιοί προφήτες περιέγραψαν ως  Μεσσιανικούς  καιρούς, δηλαδή   ως  την εποχή που ο Θεός θα φροντίζει άμεσα τους φτωχούς, τους πεινασμένους, τους διωκόμενους είναι τώρα,  έχουν ήδη φτάσει. Και  λέει : «Μακάριοι εσείς οι φτωχοί, … εσείς που τώρα πεινάτε,  …εσείς που τώρα κλαίτε,» και όλους αυτούς τους όρους τους χρησιμοποιεί τον ένα ως επεξηγηματικό του άλλου. Όλες αυτές οι κατηγορίες ανθρώπων προσδιορίζουν κάποιους που ζουν καταστάσεις για τις οποίες  δεν ευθύνονται οι ίδιοι,  άλλοι τους οδήγησαν εκεί που είναι, και τώρα βρίσκονται ανήμποροι  να αντιδράσουν· ευτυχώς όμως, λέει ο Ιησούς, γιατί αυτοί έχουν το Θεό με το μέρος τους. Αυτές οι καταστάσεις  τους ανοίγουν το δρόμο για την Βασιλεία του Θεού. Η μακαριότητα δεν βρίσκεται στην φτώχεια  τους, αλλά στο γεγονός ότι ο Θεός είναι μαζί τους.

Το γεγονός ότι θα «σας μισήσουν … σας διώξουν … θα σας χλευάσουν και θα σας δυσφημίσουν  εξ αιτίας μου» ,   τους κάνει ευτυχισμένους. ΄ Ολοι εκείνοι που δεν φροντίζουν παρά μόνον  το εγώ τους  και που επιδιώκουν την ευδαιμονία τους,  που καυχώνται για την αυτάρκειά τους και τις ικανότητές τους, στην πραγματικότητα, όπως λέει  αλλού ο Ιησούς, αυτό τους  κάνει και  ενώ να έχουν μάτια και αυτιά  να μην βλέπουν  και να μην ακούνε και έτσι να νομίζουν ότι είναι οι πετυχημένοι επειδή μαζεύουν θησαυρούς εις βάρος των άλλων· δεν καταλαβαίνουν όμως ότι οι θησαυροί τους καταστρέφονται από την σκουριά και το σκόρο ενώ αυτοί, που οι πλούσιοι τους λογαριάζουν ως  «αποτυχημένους»δηλαδή  οι  συνεπείς μαθητές, είναι εκείνοι που  έχουν κατακτήσει την Βασιλεία του Θεού.
«Αλίμονο όμως σ’ εσάς τους πλουσίους, … Αλίμονο σ’ εσάς που τώρα είστε χορτάτοι  …Αλίμονο σ’ εσάς που τώρα ανέμελα διασκεδάζεται, …Αλίμονο αν όλοι οι άνθρωποι σας επαινούν,  και τα  πετύχατε  εις βάρος των άλλων ...» Το "αλίμονο σε σας!" δεν είναι η έκφραση ενός απειλητικού σχεδίου εκδίκησης εκ μέρους του Θεού, αλλά πιο απλά ένας τρόπος έντονης προειδοποίησης ότι αυτός ο τρόπος ύπαρξής σας παράγει πολλά αρνητικά αποτελέσματα, κάτι σαν να λέγαμε «σας λυπάμαι όλους εσάς».
Όσο παράδοξο και αν φαίνεται, από την αφθονία  κινδυνεύουμε να χάσουμε την ευαισθησία για τα δεινά  και την δυστυχία των άλλων. Κατά έναν παράξενο τρόπο, όταν έχεις πολλά  σου φαίνονται ότι είναι λίγα αυτά που έχεις και θέλεις και άλλα,  έτσι φτάνεις στα όρια της πλεονεξίας που συχνά  καθιστά τους ανθρώπους στενόμυαλους, αδιάφορους ή επιδεικτικά φιλάνθρωπους έτσι ώστε να θεωρούν  ότι κάτι καλό είναι κι αυτοί....... Το πρόβλημα δεν είναι ότι  έχουμε κάτι περισσότερο,  αλλά το πως το αποκτήσαμε και, δυστυχώς,  τις περισσότερες φορές αυτό «το κάτι παραπάνω» που κάποιος έχει,  «λείπει» δραματικά   από  κάποιον άλλο!!!