Η αναγγελία του Λόγου είναι το πρώτο καθήκον του μαθητή,
Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2019
“Η αναγγελία του Λόγου” είναι το πρώτο καθήκον του μαθητή
Πιστεύω πως έχετε αντιληφθεί ότι, από την αρχή του Νέου Λειτουργικού έτους, διαβάζουμε και σχολιάζουμε και το πρώτο ανάγνωσμα της Θ. Λειτουργίας της Κυριακής που είναι ένα κείμενο από την Παλαιά Διαθήκη, επειδή αφενός μεν και αυτή είναι Λόγος του Θεού που ήδη εκπληρώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού, αφετέρου δε και για μας, είναι «μια προπαίδεια» ώστε καταλάβουμε καλύτερα τον Ιησού και την πίστη μας σ΄ αυτόν.
Σήμερα, στο πρώτο ανάγνωσμα, ο προφήτης Ησαΐας μας μιλά για το κάλεσμα του και την εμπειρία του στη προφητική αποστολή και προσπαθεί με ένα ποιητικό λεξιλόγιο να περιγράψει τα απερίγραπτα!
Προσπαθεί να συνδυάσει την πίστη του σε έναν Θεό τελείως διαφορετικό από εμάς, και να μας πει ότι αν μείνουμε μόνο σ΄ αυτή την ιδιότητα του, τελικά θα είναι και τελείως ξένος για μας (ο Θεός) και χαμένος στην ευδαιμονία του ουρανού. Αν πάλι τον αντιλαμβανόμαστε ως ένα γείτονα μας ο Θεός θα ταυτιζόταν με τον άνθρωπο και αυτό θα ήταν κάτι σαν προβολή δική μας, αλλά ακόμη κι έτσι θα παρέμενε και πάλι χωρίς ιδιαίτερη σημασία.
Ο Θεός πράγματι είναι “ο τελείως άλλος” , ωστόσο με τη διαφορετικότητα του μπορεί και να επικοινωνεί μαζί μας. Διαλέγει πρόσωπα που τα φωτίζει για να μεταδώσουν την Σοφία του στους ανθρώπους. Ο Ησαΐας περιγράφει πόσο ανάξιος είναι για μια τέτοια αποστολή, και πως ο Θεός, χωρίς να εκμηδενίσει την προσωπική του ελευθερία, τον καθιστά άξιο να εργαστεί Μαζί του.
Το ίδιο ζητά και από εμάς : να είμαστε ανοιχτοί και διαθέσιμοι στην φώτιση του (του Θεού) και να αποκτούμε το νόημα της ζωής από την Σοφία του· και με τη σειρά μας το νόημα που ανακαλύψαμε να το μοιραζόμαστε με τους συνανθρώπους να γινόμαστε προφήτες για κείνους και να τους αφήνουμε να γίνονται προφήτες για μας .
Το χαρακτηριστικό του μαθητή του Χριστού, άρα της Εκκλησίας, πρώτα απ’ όλα και πάνω απ΄ όλα είναι η Αναγγελία του Λόγου του Θεού από το στόμα του Ιησού Χριστού, δηλαδή να μεταδώσει την εμπειρία του πώς ο Λόγος του Θεού τον μεταμόρφωσε και αυτό του έδωσε χαρά και αγαλλίαση και κίνητρο να τον κηρύξει και στους άλλους για να κάνουν και αυτοί την ίδια εμπειρία
Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά Αγιο Ευαγγέλιο (Λκ 5.1-11)
Η επιτυχία της αποστολής του μαθητή να κηρύξει το Λόγο του Θεού, βρίσκεται εξ ολοκλήρου στη δύναμη του ίδιου του Λόγου και όχι στις ικανότητες και τις δεξιότητες του μαθητή. Αν ο μαθητής βασιστεί στον εαυτό του, μάλλον θα χρεοκοπήσει. Ο Πέτρος στην υπόδειξη του Ιησού: "Πήγαινε στα βαθιά και ρίξτε τα δίχτυα για ψάρεμα" απαντά, “Κύριε, αν και όλη τη νύκτα κοπιάσαμε, δεν πιάσαμε τίποτα. Αλλά επειδή εσύ το είπες, θα ρίξω τα δίχτυα”.
Ο Πέτρος υπακούει στον Ιησού και προχωρά, παρόλο που η εμπειρία του, ο κόπος της πρηγούμενης νύκτας, συνηγορούσε για το αντίθετο· και τώρα ακόμη που μιλά δεν έχει τα εξωτερικά σημάδια ότι θα έχει επιτυχία το ψάρεμα, αλλά επειδή εμπιστεύεται τον Λόγο του Ιησού προχωρά .
Η αποστολή λοιπόν που ο μαθητής και η Εκκλησία έχουν να φέρουν σε πέρας βασίζεται στην αποτελεσματικότητα και τη Δύναμη του Λόγου που μεταδίδουν και στην εμπιστοσύνη που του δείχνουν και όχι στις δικές τους ικανότητες.
Αφού ο Πέτρος βίωσε τη δύναμη του Λόγου του Ιησού, αισθάνεται και συνειδητοποιεί σε όλο της το εύρος την αναξιότητα του και ότι του ζητείται κάτι πολύ μεγαλύτερο από τις δυνάμεις του και τις ικανότητες του : «Κύριε, απομακρύνσου από μένα ότι είμαι αμαρτωλός». Ο μαθητής, βεβαίως και δεν πρέπει να αγνοεί την αμαρτία του και την αδυναμία του και τους πειρασμούς τους οποίους, σαφώς, να συνειδητοποιεί , αλλά να μην απομακρύνεται και από σεβασμό ή φόβο να μην δεσμεύεται. Πρέπει επίσης να γνωρίζει τη δύναμη του Θεού και όταν βλέπει την απόδοση του έργου του να μην αλαζονεύεται, αλλά να λέει : “δεν έκανα τίποτα παραπάνω από ό, τι μου ζητήθηκε”.
Ο Ιησούς διαβεβαίωσε τον Πέτρο: μη φοβάσαι. Ο Πέτρος και οι σύντροφοι του άκουσαν την διαβεβαίωση και παρόλο που δεν συνοδευόταν με περαιτέρω καθησυχαστικές εξηγήσεις και εγγυήσεις ή άλλα ικανοποιητικά κίνητρα «τράβηξαν τα πλοιάρια στη στεριά, τα άφησαν όλα και τον ακολούθησαν». Και ξεκίνησαν μαζί με τον Ιησού να γίνουν “ψαράδες ανθρώπων”.
Έχει ιδιαίτερη σημασία αυτή η φράση: Ο ψαράς με τα δίχτυα του παγιδεύει τα ψάρια, τα βγάζει από το περιβάλλον που τους δίνει ζωή και πεθαίνουν.
Ο Μαθητής του Χριστού που “ψαρεύει ανθρώπους” στη θάλασσα της ζωής, βγάζει τους ανθρώπους από ένα περιβάλλον που μπορεί να τους κάνει να πεθάνουν και τους εντάσσει στο περιβάλλον της πραγματικής ζωής. Τους σώζει.
Σήμερα, εμείς, βλέπουμε τα ποιμαντικά σχέδια μας, στα οποία επενδύσαμε τόσες δυνάμεις και προσδοκίες, να μην αποδίδουν και νοιώθουμε μια αίσθηση απογοήτευσης και πίκρας και όπως ο Πέτρος λέμε : « Κύριε, αν και όλη τη νύκτα κοπιάσαμε, δεν πιάσαμε τίποτα».
Και ο Ιησούς μας απαντά : μη φοβάστε, μην κλαψουρίζετε!!!
Ο Λόγος του Θεού και σήμερα εργάζεται και αποδίδει και μας ζητά να έχουμε ζωντανή την εμπιστοσύνη σ’ Αυτόν και να γίνουμε “καλά εργαλεία” στα χέρια του για να περάσει το έργο του και μέσα από μας.
Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2019
“Η αναγγελία του Λόγου” είναι το πρώτο καθήκον του μαθητή
Πιστεύω πως έχετε αντιληφθεί ότι, από την αρχή του Νέου Λειτουργικού έτους, διαβάζουμε και σχολιάζουμε και το πρώτο ανάγνωσμα της Θ. Λειτουργίας της Κυριακής που είναι ένα κείμενο από την Παλαιά Διαθήκη, επειδή αφενός μεν και αυτή είναι Λόγος του Θεού που ήδη εκπληρώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού, αφετέρου δε και για μας, είναι «μια προπαίδεια» ώστε καταλάβουμε καλύτερα τον Ιησού και την πίστη μας σ΄ αυτόν.
Σήμερα, στο πρώτο ανάγνωσμα, ο προφήτης Ησαΐας μας μιλά για το κάλεσμα του και την εμπειρία του στη προφητική αποστολή και προσπαθεί με ένα ποιητικό λεξιλόγιο να περιγράψει τα απερίγραπτα!
Προσπαθεί να συνδυάσει την πίστη του σε έναν Θεό τελείως διαφορετικό από εμάς, και να μας πει ότι αν μείνουμε μόνο σ΄ αυτή την ιδιότητα του, τελικά θα είναι και τελείως ξένος για μας (ο Θεός) και χαμένος στην ευδαιμονία του ουρανού. Αν πάλι τον αντιλαμβανόμαστε ως ένα γείτονα μας ο Θεός θα ταυτιζόταν με τον άνθρωπο και αυτό θα ήταν κάτι σαν προβολή δική μας, αλλά ακόμη κι έτσι θα παρέμενε και πάλι χωρίς ιδιαίτερη σημασία.
Ο Θεός πράγματι είναι “ο τελείως άλλος” , ωστόσο με τη διαφορετικότητα του μπορεί και να επικοινωνεί μαζί μας. Διαλέγει πρόσωπα που τα φωτίζει για να μεταδώσουν την Σοφία του στους ανθρώπους. Ο Ησαΐας περιγράφει πόσο ανάξιος είναι για μια τέτοια αποστολή, και πως ο Θεός, χωρίς να εκμηδενίσει την προσωπική του ελευθερία, τον καθιστά άξιο να εργαστεί Μαζί του.
Το ίδιο ζητά και από εμάς : να είμαστε ανοιχτοί και διαθέσιμοι στην φώτιση του (του Θεού) και να αποκτούμε το νόημα της ζωής από την Σοφία του· και με τη σειρά μας το νόημα που ανακαλύψαμε να το μοιραζόμαστε με τους συνανθρώπους να γινόμαστε προφήτες για κείνους και να τους αφήνουμε να γίνονται προφήτες για μας .
Το χαρακτηριστικό του μαθητή του Χριστού, άρα της Εκκλησίας, πρώτα απ’ όλα και πάνω απ΄ όλα είναι η Αναγγελία του Λόγου του Θεού από το στόμα του Ιησού Χριστού, δηλαδή να μεταδώσει την εμπειρία του πώς ο Λόγος του Θεού τον μεταμόρφωσε και αυτό του έδωσε χαρά και αγαλλίαση και κίνητρο να τον κηρύξει και στους άλλους για να κάνουν και αυτοί την ίδια εμπειρία
Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά Αγιο Ευαγγέλιο (Λκ 5.1-11)
Εκείνο τον καιρό το πλήθος ήταν στριμωγμένο γύρω στον Ιησού για να ακούσει το λόγο του Θεού κι εκείνος στεκόταν κοντά στη λίμνη Γεννησαρέτ, είδε να βρίσκονται στη λίμνη δυο πλοιάρια. Κι οι ψαράδες είχαν αποβιβασθεί απ'αυτά κι έπλεναν τα δίχτυα. Μπήκε τότε σε ένα από τα πλοιάρια, σ'αυτό που ανήκε στο Σίμωνα και του ζήτησε να απομακρυνθεί λίγο από τη στεριά. Κάθισε κι απ'το πλοιάριο δίδασκε τα πλήθη.
'Οταν σταμάτησε να μιλά, είπε στο Σίμωνα: "Πήγαινε στα βαθιά και ρίξτε τα δίχτυα για ψάρεμα". Απαντώντας ο Σίμωνας είπε: "Κύριε, αν και όλη τη νύκτα κοπιάσαμε, δεν πιάσαμε τίποτα. Αλλά επειδή εσύ το είπες, θα ρίξω τα δίχτυα". 'Οταν το έκαμαν, έπιασαν μεγάλο αριθμό ψαριών και τα δίχτυα σχίζονταν. 'Εκαμαν τότε νεύμα στους συντρόφους που βρίσκονταν στο άλλο πλοιάριο να έλθουν και να τους βοηθήσουν. Πήγαν και γέμισαν με ψάρια και τα δυο πλοιάρια, σε σημείο που να βυθίζονται. 'Ο ταν το είδε αυτό ο Σίμωνας Πέτρος, έπεσε στα γόνατα του Ιησού λέγοντας: "Απομακρύνσου από μένα, Κύριε, διότι είμαι άνθρωπος αμαρτωλός". Πράγματι τον είχε κυριεύσει δέος και όσους ήταν μαζί του, εξαιτίας των ψαριών που είχαν πιάσει. Το ίδιο συνέβηκε και στον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, τους γιους του Ζεβεδαίου, που ήταν συνέταιροι του Σίμωνα. Κι ο Ιησούς είπε στο Σίμωνα: "Μη φοβάσαι. Από τώρα θα ψαρεύεις ανθρώπους". Κι αφού τράβηξαν τα πλοιάροια στη στεριά, τα άφησαν όλα και τον ακολούθησαν.
Λόγος του Κυρίου
Η επιτυχία της αποστολής του μαθητή να κηρύξει το Λόγο του Θεού, βρίσκεται εξ ολοκλήρου στη δύναμη του ίδιου του Λόγου και όχι στις ικανότητες και τις δεξιότητες του μαθητή. Αν ο μαθητής βασιστεί στον εαυτό του, μάλλον θα χρεοκοπήσει. Ο Πέτρος στην υπόδειξη του Ιησού: "Πήγαινε στα βαθιά και ρίξτε τα δίχτυα για ψάρεμα" απαντά, “Κύριε, αν και όλη τη νύκτα κοπιάσαμε, δεν πιάσαμε τίποτα. Αλλά επειδή εσύ το είπες, θα ρίξω τα δίχτυα”.
Ο Πέτρος υπακούει στον Ιησού και προχωρά, παρόλο που η εμπειρία του, ο κόπος της πρηγούμενης νύκτας, συνηγορούσε για το αντίθετο· και τώρα ακόμη που μιλά δεν έχει τα εξωτερικά σημάδια ότι θα έχει επιτυχία το ψάρεμα, αλλά επειδή εμπιστεύεται τον Λόγο του Ιησού προχωρά .
Η αποστολή λοιπόν που ο μαθητής και η Εκκλησία έχουν να φέρουν σε πέρας βασίζεται στην αποτελεσματικότητα και τη Δύναμη του Λόγου που μεταδίδουν και στην εμπιστοσύνη που του δείχνουν και όχι στις δικές τους ικανότητες. Αφού ο Πέτρος βίωσε τη δύναμη του Λόγου του Ιησού, αισθάνεται και συνειδητοποιεί σε όλο της το εύρος την αναξιότητα του και ότι του ζητείται κάτι πολύ μεγαλύτερο από τις δυνάμεις του και τις ικανότητες του : «Κύριε, απομακρύνσου από μένα ότι είμαι αμαρτωλός». Ο μαθητής, βεβαίως και δεν πρέπει να αγνοεί την αμαρτία του και την αδυναμία του και τους πειρασμούς τους οποίους, σαφώς, να συνειδητοποιεί , αλλά να μην απομακρύνεται και από σεβασμό ή φόβο να μην δεσμεύεται. Πρέπει επίσης να γνωρίζει τη δύναμη του Θεού και όταν βλέπει την απόδοση του έργου του να μην αλαζονεύεται, αλλά να λέει : “δεν έκανα τίποτα παραπάνω από ό, τι μου ζητήθηκε”.
Ο Ιησούς διαβεβαίωσε τον Πέτρο: μη φοβάσαι. Ο Πέτρος και οι σύντροφοι του άκουσαν την διαβεβαίωση και παρόλο που δεν συνοδευόταν με περαιτέρω καθησυχαστικές εξηγήσεις και εγγυήσεις ή άλλα ικανοποιητικά κίνητρα «τράβηξαν τα πλοιάρια στη στεριά, τα άφησαν όλα και τον ακολούθησαν». Και ξεκίνησαν μαζί με τον Ιησού να γίνουν “ψαράδες ανθρώπων”.
Έχει ιδιαίτερη σημασία αυτή η φράση: Ο ψαράς με τα δίχτυα του παγιδεύει τα ψάρια, τα βγάζει από το περιβάλλον που τους δίνει ζωή και πεθαίνουν.
Ο Μαθητής του Χριστού που “ψαρεύει ανθρώπους” στη θάλασσα της ζωής, βγάζει τους ανθρώπους από ένα περιβάλλον που μπορεί να τους κάνει να πεθάνουν και τους εντάσσει στο περιβάλλον της πραγματικής ζωής. Τους σώζει.
Σήμερα, εμείς, βλέπουμε τα ποιμαντικά σχέδια μας, στα οποία επενδύσαμε τόσες δυνάμεις και προσδοκίες, να μην αποδίδουν και νοιώθουμε μια αίσθηση απογοήτευσης και πίκρας και όπως ο Πέτρος λέμε : « Κύριε, αν και όλη τη νύκτα κοπιάσαμε, δεν πιάσαμε τίποτα».
Και ο Ιησούς μας απαντά : μη φοβάστε, μην κλαψουρίζετε!!!
Ο Λόγος του Θεού και σήμερα εργάζεται και αποδίδει και μας ζητά να έχουμε ζωντανή την εμπιστοσύνη σ’ Αυτόν και να γίνουμε “καλά εργαλεία” στα χέρια του για να περάσει το έργο του και μέσα από μας.