Εορτή της Αγίας Οικογένειας 2018

Η οικογένεια : χωρος της συγνωμης και της συγχωρησης

Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2018

Σειρ. 3, 3-7.14-17 ‘ Κολ. 3,12-21 ‘ Λκ 2, 41-52.

Ο καθένας μας έχει ένα όνομα και ένα επίθετο. Το “όνομα” που φέρει καθένας από μας προσδιορίζει την μοναδική, αποκλειστική και ανεπανάληπτη προσωπικότητά του. Το “επίθετο”, είναι ο σύνδεσμό μας με τους άλλους, μας «τοποθετεί» σε μια οικογένεια από την οποία λάβαμε τη ζωή του και διαμέσου της ενταχθήκαμε στην ευρύτερη κοινωνία.

Κανένας μας δεν ήρθε μόνος του στη ζωή. Οι γονείς μας είναι το σημείο της εισόδου μας στη ζωή και η οικογένεια είναι η δίοδος για την ένταξή μας στην ανθρώπινη κοινωνία.

Κάθε οικογένεια είναι μια «κοινωνία ζωής». Αυτή η «κοινωνία ζωής», δεν περιορίζεται στη απλή συγκατοίκηση, και ένας στρατώνας είναι χώρος συγκατοίκησης, αλλά δεν είναι οικογένεια. «Οικογένεια» δεν είναι απλή τεκνοποίηση αλλά τεκνοτροφία (η σωστή διαπαιδαγώγηση). «Οικογένεια» είναι ένας διάλογος, συνεχής, που σκοπεύει στην αμοιβαία οικοδομή και ωρίμανση όλων των μελών της. Στο σημείο αυτό έρχεται σε βοήθειά μας η σημερινή ευαγγελική περικοπή, επίκεντρο της οποίας είναι ένας διάλογος και μάλιστα όχι εύκολος και δεδομένος.

Σήμερα γιορτάζουμε την Αγία Οικογένεια και το μυαλό πηγαίνει στο “ιδεώδες μοντέλο” για να εμπνευσθούμε για την δικιά μας οικογένεια· και όμως, η ευαγγελική περικοπή την οποία θα διαβάσουμε είναι η αφήγηση μια σύγκρουσης tου Ιησού με τους γονείς του -σήμερα θα το λέγαμε ‘σύγκρουση γενεών’ - που όμως αντιμετωπίζεται με τον διάλογο.

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Λκ 2, 41-52)

Κάθε χρόνο, τη γιορτή του Πάσχα οι γονείς του Ιησού πήγαιναν στην

Ιερουσαλήμ. Όταν έγινε δώδεκα χρονών, ανέβηκαν στα Ιεροσόλυμα, στη γιορτή, όπως συνήθιζαν. Όταν τέλειωσε η γιορτή και γύριζαν πίσω, το παιδί ο Ιησούς παρέμεινε στην Ιερουσαλήμ, χωρίς να το ξέρουν ο Ιωσήφ και η μητέρα του. Νομίζοντας ότι ήταν μέσα στο πλήθος των προσκυνητών, περπάτησαν μιας μέρας δρόμο και ύστερα άρχισαν να τον αναζητούν ανάμεσα στους συγγενείς και τους γνωστούς. Δεν τον βρήκαν, όμως, και γύρισαν στην Ιερουσαλήμ να τον αναζητήσουν. Τον βρήκαν ύστερα από τρεις μέρες στο ναό καθισμένο ανάμεσα στους νομοδιδασκάλους, να τους ακούει και να τους κάνει ερωτήσεις. Όλοι όσοι τον άκουγαν έμεναν κατάπληκτοι για τη νοημοσύνη και τις απαντήσεις του. Μόλις τον είδαν οι γονείς του, απόρησαν, και η μητέρα του, του είπε: «Παιδί μου, γιατί μας το ’κανες αυτό; Ο πατέρας σου κι εγώ σε αναζητούσαμε με πολλή αγωνία». Ο Ιησούς τους απάντησε: «Γιατί με αναζητούσατε; Δεν ξέρατε ότι πρέπει να βρίσκομαι στο σπίτι του Πατέρα μου;» Εκείνοι όμως δεν κατάλαβαν τα λόγια που τους είπε.

Ο Ιησούς κατέβηκε μαζί τους και ήρθε στη Ναζαρέτ και ζούσε κοντά τους με υπακοή. Η μητέρα του όμως διατηρούσε μέσα στην καρδιά της όλα αυτά τα λόγια. Ο Ιησούς μεγάλωνε και πρόκοβε στη σοφία, και η χάρη που είχε ευαρεστούσε το Θεό και τους ανθρώπους.

Λόγος του Κυρίου

Ο μικρός Ιησούς με τους γονείς του, πηγαίνει στην Ιερουσαλήμ και εκεί χάνεται! Γιατί; Ο Ιησούς, στη Ναζαρέτ, ήταν μαθημένος να μην είναι ένα παιδί κλεισμένο στο σπίτι αλλά συναναστρεφόταν τους άλλους, τους συγγενείς, τους γνωστούς, τους φίλους, “κοινωνικοποιούνταν” θα λέγαμε σήμερα. Στο σπίτι επέστρεφε για φαγητό, και το βράδυ καθώς, αυτήν την ώρα, όλοι επέστρεφαν στο σπίτι τους. Αυτό θα ήταν το χαρακτηριστικό ολόκληρης της δημόσιας ζωής του: η ανοιχτή συναναστροφή του με όλους, με εμπιστοσύνη και αγάπη για όλους. Στη Ιερουσαλήμ, όπου πήγε με τους γονείς του, συνεχίζει αυτή την πρακτική. Συγκινείται με το να ακούει αλλά και να ερωτά ανθρώπους που στο χωριό του δεν υπήρχαν και ξεχνιέται, μένει πίσω. Τον βρίσκουν να συζητά. Ως έφηβος, έκανε την παλικαριά του. Του ζητούν εξηγήσεις, δεν τον ντροπιάζουν με βίαιες επιπλήξεις και δεν ζητούν ταπεινωτικές πράξεις μετανοίας. Και εκείνος δικαιολογείται με μια ερώτηση που αφήνει άφωνους τον Ιωσήφ και την Μαρία : «Γιατί με αναζητούσατε; («Ουκ ήδειτε ότι εν τοις του πατρός μου δει είναι με» = Δεν ξέρατε ότι πρέπει να βρίσκομαι στο σπίτι του Πατέρα μου;)

Χριστούγεννα : Υπάρχει ελπίδα για όλους 2018

Χριστούγεννα : Υπάρχει ελπίδα για όλους

Τρίτη   25/12/2018

Πρώτο Ανάγνωσμα  Ησ. 9,1-6 

Ο προφήτης Ησαΐας απευθύνεται στους κατοίκους του βόρειου Ισραήλ, στις φυλές των   Ζαβουλών και Νεφθαλί,  που ζουν στο σκοτάδι της μεγάλης θλίψης  διότι  έχασαν τα πάντα από τον Ασσύριο κατακτητή. Υπόσχεται έναν  σωτήρα ιδιόμορφο: « γεννήθηκε για μας ένα παιδί, μας δόθηκε ένας γιος· πάνω στους ώμους του η εξουσία θα μένει και τ’ όνομά του θα ’ναι: Σύμβουλος θαυμαστός, Θεός ισχυρός, αιώνιος Πατέρας και της Ειρήνης Άρχοντας».
Διαβάζουμε αυτή την περικοπή  την Νύχτα των Χριστουγέννων επειδή  είναι η εικόνα κάθε «νύχτας ανθρώπινης»  στην οποία φέγγει το «Νέο Φως» που όμως δεν  έρχεται από τα  παλάτια, τις βούλες,  τα πανεπιστήμια, την Ε.Ε. ή τον  Ο.Η.Ε. κοκ , αλλά μέσα από ένα  στάβλο και μια  στενόχωρη κατάσταση.
Η προφητεία του Ησαΐα  πραγματοποιήθηκε στο πρόσωπο του Χριστού αλλά ακόμη δεν ολοκληρώθηκε. Ο Χριστός έβαλε σε κίνηση τους  ανθρώπους, δείχνει χειροπιαστά ότι ο Θεός τους αγαπά  και μαζί του βαδίζουν προς την ολοκλήρωση της. Ο Μεσσίας Χριστός γεννήθηκε, υπάρχει λοιπόν  ελπίδα για όλους. Η Βασιλεία του Θεού, που προχωρά μέσα από  χίλια όσα εμπόδια της ιστορίας, θα φτάσει στην τελική νίκη. Το σκοτάδι τελικά δεν θα υπερισχύσει.  Καλούμαστε, όπως λέει ο άγιος Παύλος,  “να ντυθούμε τα άρματα του φωτός” (Ρωμ. 13,12), για να πολεμήσουμε για την τελική νίκη, όχι μαζί με έναν πολέμαρχο αλλά με Έναν που είναι  Σύμβουλος θαυμαστός, Θεός ισχυρός, αιώνιος Πατέρας  και της Ειρήνης Άρχοντας. Νικούμε κάθε φορά που γινόμαστε μικροί όπως το βρέφος  της Ναζαρέτ.


Από το κατά Λουκά Αγ. Ευαγγέλιο 2,1-14
 «Δόξα στον ύψιστο Θεό και ειρήνη στη γη, στους ανθρώπους που αγαπά!»

Εκείνες τις ημέρες εκδόθηκε διαταγή από τον Καίσαρα Αύγουστο να απογραφεί όλη η οικουμένη. Αυτή η απογραφή είναι η πρώτη που έγινε, όταν ήταν ηγεμόνας της Συρίας ο Κυρήνιος. Και πήγαιναν όλοι να απογραφούν, ο καθένας στη δική του πόλη. Ανέβηκε τότε και ο Ιωσήφ από τη Γαλιλαία, από την πόλη Ναζαρέτ, στην Ιουδαία, στην πόλη του Δαβίδ που ονομάζεται Βηθλεέμ, επειδή καταγόταν από την οικογένεια και τη γενιά του Δαβίδ, για να απογραφεί μαζί με τη Μαριάμ τη μνηστή του, που ήταν έγκυος. 'Οταν βρίσκονταν εκεί, συμπληρώθηκαν οι μέρες για να γεννήσει, και γέννησε τον πρωτότοκο γιο της. Τον σπαργάνωσε και τον έβαλε να ξαπλώσει στη φάτνη, διότι δεν υπήρχε γι'αυτούς τόπος στο πανδοχείο.
Σ'εκείνη την περιοχή υπήρχαν βοσκοί, που αγρυπνούσαν τη νύκτα και φύλαγαν βάρδιες για το κοπάδι τους. 'Αγγελος Κυρίους στάθηκε κοντά τους και η δόξα του Κυρίου τους περιέβαλε, ενώ εκείνοι φοβήθηκαν πολύ. Και οάγγελος τους είπε: "Μη φοβάσθε, διότι σας αναγγέλω μια μεγάλη χαρά, που θα είναι χαρά και για όλο το λαό. Γιατί σήμερα, στην πόλη του Δαβίδ γεννήθηκε για σας ένας σωτήρας, που είναι ο Χριστός, ο Κύριος. Αυτό θα είναι για σας το σημείο: θα βρήτε ένας βρέφος σπαργανωμένο και ξαπλωμένο στη φάτνη". Ξαφνικά, μαζί με τον άγγελο εμφανίσθηκε πλήθος απ'την ουράνια στρατιά των αγγέλων, που αινούσαν το Θεό και έλεγαν: "Δόξα στο Θεό, στα ύψη του ουρανού και πάνω στη γη ειρήνη, στους ανθρώπους που ο Κύριος αγαπά".
Λόγος του Κυρίου


Ποιοί είναι όμως οι άνθρωποι που ο Θεός αγαπά;  Έρχεται σε βοήθεια μας  το ευαγγέλιο κατά  Λουκά (10,21): "Εκείνη τη στιγμή ο Ιησούς ένιωσε μέσα του αγαλλίαση, και είπε: «Σ’ ευχαριστώ Πατέρα, Κύριε του ουρανού και της γης, γιατί αυτά που απέκρυψες από τους σοφούς και τους συνετούς τα φανέρωσες στους ταπεινούς. Ναι, Πατέρα μου, αυτό έγινε γιατί έτσι το θέλησες»".  Η «ευδοκία»  του Θεού δίνεται στους μικρούς αυτού του κόσμου, σ’ αυτούς που  δεν μετρούν, σ’ αυτούς που   δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη βαρύτητα και που, στην προκειμένη περίπτωση,  είναι οι βοσκοί που δεν έχαιραν καμιάς  υπόληψης. Αρκεί ένα  γρήγορο  φυλλομέτρημα  της ΚΔ, και ιδιαίτερα του ευαγγελίου κατά  Λουκά,  για να πεισθούμε.

«Ο Θεός Ενσαρκώνεται»  για να καταλάβουν αυτοί, «οι χωρίς υπόληψη» για τους Πλούσιους, Σοφούς και Δυνατούς , ότι  ο Θεός τους αγάπα όχι για την αξία τους αλλά  για το ότι οι άλλοι τους σπρώχνουν στο περιθώριο της ζωής. Αυτοί δεν έχουν μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον όπως οι Σοφοί, οι Επιστήμονες, οι Δυνατοί,  και αγνοούν την μικρότητα τους και φτάνουν στον εαυτό τους. Οι μικροί δέχονται το σχέδιο της αγάπης του Θεού γι’ αυτούς, και αφου νοιώθουν αγαπημένοι με τη σειρά τους  γίνεται  μάρτυρες της αγάπης του Θεού για τους ανθρώπους.

Γ’ Kύκλος 4η Κυριακή της Παρουσίας Λκ. 1,39-45

Πιατευω εις ένα Θεό που διαλέγει τους μικρούς;

Κυριακή 23/12/2018 

Προφητρης  Μιχαία 5,1-4 

Ο προφήτης Μιχαίας  έδρασε  μεταξύ του 737και του 690 π.Χ  είναι απογοητευμένος από τι συμβαίνει στην Ιερουσαλήμ της καρδιά του Ισραήλ, βγάζει τα συμπεράσματα του.  Αν από  την Ιερουσαλήμ, το κέντρο της ζωής του Ισραήλ  δεν μπορεί να βγει κάτι  καλό ως προς την δικαιοσύνη και την πραγματική πίστη, τότε ο Θεός θα στραφεί στην περιφέρεια, στην Βηθλεέμ και,  από κει, διακηρύττει ότι θα κάνει να φανεί ο πραγματικός αρχηγός του Ισραήλ  που θα εξασκήσει την εξουσία του με πραότητα και δικαιοσύνη, ως ποιμένας και όχι ως πολέμαρχος.
Ο  λαός του Ισραήλ, που φαίνεται να εκμηδενίζεται,  θα αναστηθεί, διαμέσου ενός  υπόλοιπου εξορισμένων, που θα μείνει πιστό και δεν θα αφομοιωθεί στη γη της εξορίας, αλλά θα επιστρέψει από την μεγάλη θλίψη, για να αρχίσει από την αρχή. Με αυτούς ο Θεός θα αποκαταστήσει τις σχέσεις του με το λαό του, τόσο που αυτοί οι μικροί να μπορούν να ονομάζουν το Θεό:  ο Θεός μαζί μας.
Πολλές φορές μας φαίνεται ότι μπροστά στους μεγάλους (Ιερουσαλήμ) που μας απογοητεύουν, εμείς οι μικροί (το χωριό Βηθλεέμ, ένα μικρό ασήμαντο υπόλοιπο ), δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά πράγματα… όμως ο καθένας στο μικρό του χώρο μπορεί να κάνει τεράστια πράγματα. Όλοι από την Ιερουσαλήμ και τους μεγαλόσχημους περιμένουν την Σωτηρία αλλά αυτή έρχεται από το χωριό,  την Βηθλεέμ και ένα ασήμαντους ανθρώπους στα ματιά των πολλών.
Με αυτό τον τρόπο ο Μιχαίας ξεπερνά την συγκεκριμένη στιγμή που ζει και βλέπει το Θεό που είναι ενεργός  στη μεγάλη  αλλά και στη μικρή  ιστορία και είναι βέβαιος ότι δεν θα την αφήσει στα καπρίτσια των ανθρώπων.
Οι προφήτες μας διδάσκουν να ελπίζουμε και να αναζητούμε τους δρόμους του Κυρίου, διπλά μας κοντά  όχι μακριά από μας.


Ανάγνωσμα από το Λουκά  ‘ Αγιο Ευαγγέλιο 1,39-45

Εκείνες τις μέρες σηκώθηκε η Μαριάμ και πήγε γρήγορα στην ορεινή περιοχή, σε μια πόλη του Ιούδα, και μπήκε στο σπίτι του Ζαχαρία και ασπάσθηκε την Ελισάβετ. Και μόλις εκείνη άκουσε το χαιρετισμό της Μαρίας, σκίρτησε το βρέφος μέσα της. Και γεμάτη από 'Αγιο Πνεύμα η Ελισάβετ, φώναξε με δυνατή κραυγή και είπε: "Ευλογημένη είσαι εσύ ανάμεσα στις γυναίκες κι ευλογημένος είναι ο καρπός των σπλάχνων σου. Αλλά πώς μου συνέβηκε αυτό, να έλθει σε μένα η μητέρα του Κυρίου μου; Πράγματι, μόλις έφθασε η φωνή του χαιρετισμού σου στ'αφτιά μου, σκίρτησε από αγαλλίαση το βρέφος στα σπλάχνα μου. Είναι μακάρια αυτή που πίστεψε, διότι θα ολοκληρωθούν σ'αυτήν τα λόγια τα οποία της αναγγέλθηκαν από τον Κύριο".
Λόγος του Κυρίου 


 Ο Ωριγένης από την Αλεξάνδρεια ( 185 – 254 μΧ - 3ος μ.Χ.  αιώνας) έλεγε ότι  η πιο ζωντανή και παραστατική εικόνα του χριστιανού είναι μια έγκυος γυναίκα που στα σπλάχνα της έχει νέα ζωή. Δεν χρειάζεται να πει τίποτα, δίνει, απλά,   μαρτυρία ότι κάτι το μεγαλειώδες συμβαίνει. Ζει δύο ζωές, αχώριστες. Ο χριστιανός, ζει τη ζωή του Θεού και του ανθρώπου. Παρουσιάζει το τώρα και την νέα προοπτική.  Αυτή την προοπτική  περιγράφει ο Ύμνος της Παναγίας, στο Ευαγγέλιο, που μόλις ακούσαμε.
Η ευτυχία, είναι η παρουσία του Θεού,  και  γεννιέται με την ανιδιοτελή και γεμάτη αγάπη  συνάντηση μεταξύ δύο προσώπων, γεμάτοι ανθρωπιά, που αποβλέπουν στο κοινό καλό.
Μια τέτοια συνάντηση, όταν ο ένας  βλέπει στον άλλο την παρουσία και τη δράση του Θεού, είναι Ευλογία. Μια συνάντηση που ανοίγει τους ορίζοντες. Και ευχαριστούν  τον « Θεό Αγάπη», που τα αξιώνει να βλέπουν τη δράση της μέσα στη ζωή τους.
Τα Χριστούγεννα μιλούν όχι μέσα από τα «φωτάκια» του υλισμού, αλλά μέσα από το άπλετο φως της ταπεινότητας γιατί εκεί είναι  ο Θεός που ενεργεί δημιουργώντας προϋποθέσεις ειρήνης και αδελφοσύνης και μας τις προσφέρει προσκαλώντας μας  να μπούμε  σ΄ αυτή τη λογική και προοπτική.

Γ΄ Κύκλος 3η Κυριακή της Παρουσία Λκ. 3,10-18)

Είναι νόμος:  στη ζωή για να είσαι χαρούμενος πρέπει να δίνεις

Κυριακή 16/12/2018

Πρώτο ανάγνωσμα  από τον Προφήτη Σοφονία  3, 14-17

Ο προφήτης  Σοφονίας (έδρασε μεταξύ του 640 και του 609 πΧ.), παρόλο που αναγγέλλει καιρούς δύσκολους για τον σκληρόκαρδο Ισραήλ ωστόσο δεν διστάζει να  διακηρύξει :  «Χαρείτε εσείς στην πόλη της Σιών! Φώναζε από χαρά, λαέ του Ισραήλ! Χαρείτε κι αναγαλλιάστε μ’ όλη σας την καρδιά, εσείς οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ!» γιατί « ο Θεός χαίρεται και αναγαλλιάζει όταν σε βλέπει». Ο προφήτης ακόμα και  μέσα από την θολούρα της εποχής του, μπορεί να δει πιο  καθαρά και να κηρύξει  ότι :«Ο Κύριος, ο Θεός σου, είναι μαζί σου, σε βοηθάει να νικήσεις, ο δυνατός. Χαρά αισθάνεται για σένα». Ο προφήτης  ξέρει ότι η χαρά δεν έχει ως προϋπόθεση την καλοπέραση , αλλά λέει : «ο Θεός σε αγαπάει. Χαίρεται και αναγαλλιάζει όταν σε βλέπει». Αυτή τη χαρά μπορούν  να την αισθανθούν  μόνο οι πνευματικά φτωχοί, εκείνοι που αντιλαμβάνονται την αδυναμία τους και προσπαθούν να συντονιστούν με τον Θεό, για να  αντλήσουν δύναμη από εκείνον . Αυτούς ο Ιησούς τους ονομάζει ΜΑΚΑΡΙΟΥΣ, ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥΣ.
Η χαρά όπως όλα τα πολύτιμα πράγματα   είναι,   κατά τρόπο παράδοξο,  ένα  δώρο και συνάμα αποτελεί  κατάκτηση. Έρχεται με τον Χριστό  τον οποίο  μας ζητείται να  υποδεχθούμε: το δώρο,  και όταν ανοίξουμε την ύπαρξη μας για να μπει : η κατάκτηση.



Ανάγνωσμα από  το κατά Λουκά  ΄Αγιο Ευαγγέλιο  (3,10-18)

Εκείνο τον καιρό ο κόσμος  ρωτούσε  τον Ιωάννη  : «Τι να κάνουμε, λοιπόν;» Κι εκείνος τους απαντούσε: «Όποιος έχει δύο χιτώνες ας δώσει τον ένα σ’ αυτόν που δεν έχει, κι όποιος έχει τρόφιμα ας κάνει το ίδιο». Ήρθαν επίσης και τελώνες να βαφτιστούν και του είπαν: «Δάσκαλε, τι να κάνουμε;» Κι εκείνος τους αποκρίθηκε: «Να μην απαιτείτε περισσότερα απ’ ό,τι σας παραχωρεί ο νόμος». Τον ρωτούσαν ακόμη και στρατιώτες: «Κι εμείς τι πρέπει να κάνουμε;» Και τους έλεγε: «Μην παίρνετε λεφτά από κανέναν με ψεύτικες κατηγορίες ούτε με τη βία, αλλά να αρκείστε στο μισθό σας».
Καθώς ο κόσμος περίμενε κι όλοι σκέφτονταν μέσα τους για τον Ιωάννη, μήπως αυτός είναι ο Χριστός, εκείνος απαντούσε σε όλους κι έλεγε: «Εγώ σας βαφτίζω με νερό, έρχεται όμως αυτός που είναι πιο ισχυρός από μένα και που εγώ δεν είμαι άξιος να λύσω το λουρί απ’ τα υποδήματά του. Αυτός θα σας βαφτίσει με Άγιο Πνεύμα και φωτιά. Στο χέρι του κρατάει το λιχνιστήρι για να ξεκαθαρίσει το αλώνι του και να συνάξει το σιτάρι στην αποθήκη του· το άχυρο όμως θα το κάψει με φωτιά που δε σβήνει ποτέ». Και με πολλές άλλες προτροπές ακόμη κήρυττε στο λαό το χαρμόσυνο μήνυμα.
Λόγος του Κυρίου

Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος στο σημερινό ευαγγέλιο  μας υποδεικνύει το τι πρέπει να κάνουμε για να συντονιστούμε  με τον Θεό, διαμέσου του Ιησού Χριστού . Ο Πρόδρομος δωρίζει στο  κόσμο ένα ρήμα δυνατό και τόσο ικανό ώστε να  ανοίξει έναν καινούργιο κόσμο : «ΔΩΣΤΕ».

Σε όλο το ευαγγέλιο η αγάπη συγκεκριμενοποιείται, υλοποιείται με το «δίνω». Ο Ιησούς σε  όλο το ευαγγέλιο  δεν μακαρίζει εκείνον που έχει, αλλά εκείνον που «δίνει» γενναιόδωρα: η φτωχή χήρα …«όποιος σας δώσει ένα κρύο ποτήρι νερό»… «τόσο  αγάπησε ο Θεός τον κόσμο που έδωσε τον Μονογενή του γιό»… «δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να θυσιάσει κάποιος ακόμη και τη ζωή του για κείνους που αγαπά».

Να ο νόμος της ζωής για να είμαστε χαρούμενοι: να αγαπούμε (που μεταφράζεται/που σημαίνει) με το  να δίνουμε από τη ζωή μας.

Γ κύκλος 2η Κυριακή του Ερχομού (Λκ. 3,1-6)

Ο Θεός με τον Ιησού μπήκε στην ιστορία μας, κάθε γεγονός είναι μια ευκαιρία να τον συναντήσουμε. 

Κυριακή  9 Δεκεμβρίου 2018


Το βιβλίο του Βαρούχ ξαναδιαβάζει τα ένδοξα γεγονότα της ιστορίας των Ιουδαίων, την   Έξοδο από την Αίγυπτο και την  επιστροφή από την εξορία της Βαβυλωνίας με το πνεύμα του προφήτη Ησαΐα. Είναι,  πράγματι,  γεμάτο από αναφορές στον προφήτη Ησαΐα,  για να παρηγορήσει και να δώσει  ελπίδα  και να εμψυχώσει  το λαό της Ιερουσαλήμ και κατ’ επέκταση κάθε Ιουδαίο  που,  μετά τον πρώτο ενθουσιασμό της επιστροφής  στη πατρίδα,  βλέπει τα πράγματα να σέρνονται και να λιμνάζουν και να επιστρέφουν  παλιές πρακτικές και για όλα αυτά θλίβεται και  απογοητεύεται.

Ανάγνωσμα από το βιβλίο του προφήτη Βαρούχ (5,1-9)

Βγάλε από επάνω σου Ιερουσαλήμ, τη στολή του πένθους και της ταλαιπωρίας και φόρεσε την ευπρέπεια της δόξας που για πάντα σου χάρισε ο Θεός. Ντύσου το χιτώνα της δικαιοσύνης, που προέρχεται από το Θεό, και βάλε στο κεφάλι σου τη μίτρα της δόξας του Αιωνίου. Επειδή ο Θεός θα δείξει σε όλη την υφήλιο τη λαμπρότητά του. Διότι το όνομά σου θα ονομάζεται από το Θεό για πάντα «ειρήνη δικαιοσύνης» και «δόξα ευσεβείας».
Λόγος του Κυρίου

Με πολύ ποιητικό τρόπο προσωποποιεί την Ιερουσαλήμ και την προσκαλεί να αφήσει πίσω της τη θλίψη και της ζητά σταθεί σε ένα υψηλό σημείο «και κοίταξε προς τα΄ κει που ανατέλλει ο ήλιος” .  Γιατί « ο Θεός θα δείξει σε όλη την υφήλιο τη λαμπρότητά του» και τη νέα ύπαρξη που ο Θεός της προσφέρει :  «Διότι το όνομά σου θα ονομάζεται από το Θεό για πάντα «ειρήνη δικαιοσύνης» και «δόξα ευσεβείας» Το « Όνομα», στους Ιουδαίους,  είναι ο τρόπος ύπαρξης· ένα «καινούργιο όνομα»  σημαίνει μια καινούργια ύπαρξη που την  περιγράφει  ως μια στολή  «ειρήνη δικαιοσύνης, δόξα ευσέβειας».
Η καινούργια ζωή που ανατέλλει αποτέλεσμα της νέας της ύπαρξης είναι η δικαιοσύνη, η ειρήνη, η ευσέβεια και η δόξα. Αξίες όλες αυτές που δημιουργούν αρμονία τόσο οριζόντια, στις σχέσεις των ανθρώπων,  όσο και κάθετη,  στις  σχέσεις  του ανθρώπου με τον Θεό. Οι δύο διαστάσεις -όπως και στο σταυρό- είναι πάντα στενά συνδεδεμένες και αλληλοεξαρτώμενες: «η αγάπη στο Θεό» και «η αγάπη στον πλησίον » οι μόνε που μπορούν να δημιουργήσουν  αρμονία και ειρήνη μεταξύ των ανθρώπων.


Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά  ΄Αγιο Ευαγγέλιο (3,1-6)

Ήταν ο δέκατος πέμπτος χρόνος της βασιλείας του αυτοκράτορα Τιβέριου. Επίτροπος της Ιουδαίας ήταν ο Πόντιος Πιλάτος. Τετράρχης της Γαλιλαίας ήταν ο Ηρώδης, της Ιτουραίας και της Τραχωνίτιδας ο Φίλιππος ο αδερφός του, και της Αβιλινής ο Λυσανίας. Αρχιερείς ήταν ο Άννας και ο Καϊάφας. Τότε δόθηκε εντολή από το Θεό στο γιο του Ζαχαρία, τον Ιωάννη, που ήταν στην έρημο· έτσι αυτός πήγε σε όλα τα περίχωρα του Ιορδάνη, και κήρυττε να μετανοήσουν οι άνθρωποι και να βαφτιστούν, για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες τους, όπως είναι γραμμένο στο βιβλίο του προφήτη Ησαΐα, ο οποίος είχε πει: Μια φωνή βροντοφωνάζει στην έρημο: “ετοιμάστε το δρόμο για τον Κύριο, ισιώστε τα μονοπάτια να περάσει». 
Λόγος του Κυρίου .


Η είσοδος στην ανθρωπότητα αυτής της νέας τάξης πραγμάτων, που υποσχόταν ο προφήτης συνέβηκε σε μια πολύ συγκριμένη  ιστορική στιγμή,  και για να δώσει την χρονολογία το κάνει όπως συνήθιζαν εκείνη την εποχή, απαριθμώντας πρόσωπα  σημαδιακά της εποχής.
Η Θεϊκή ενέργεια,  ο Λόγος του Θεού, αρχίζει όμως  όχι από τα κέντρα εξουσίας, όπου συνωστίζονται τόσοι εγωκεντρισμοί, προκαταλήψεις, θεμιτοί και αθέμιτοι ανταγωνισμοί, πλεονεξίες κλπ.  που δεν  αφήνουν  χώρο για τίποτε άλλο. Ο Λόγος του Θεού χρειάζεται ανοιχτά  μυαλά και ανοιχτούς ορίζοντες: τον Ιωάννη! Ακόμα, σήμερα,  έτσι γίνεται. Χρειάζονται πρόσωπα με ανοιχτά  μυαλά για να δουν πίσω από τα γεγονότα, να αφήσουν πίσω τους διαφόρων ειδών αγκυλώσεις και να ανοιχτούν στο καινούργιο  που,  κιόλας,  ενεργεί! Το ίδιο πρέπει να συμβαίνει και με εμάς.

Γ΄ Κύκλος, 1η Κυριακή της Παρουσίας Λκ 21, 25-28. 34-36.

Αντιστάσου,  είναι οι πόνοι του τοκετό ενός νέου κόσμου.

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2018

Ο προφήτης Ιερεμίας (587 π. Χ.)  ζει την τη θλίψη το φόβο και τη γενική απελπισία που έχει κυριεύσει το βασίλειο του Ιούδα  επειδή ο λαός  βλέπει  ότι μετά το Βασίλειο του Βορρά,  του Ισραήλ , το οποίο πριν δυο αιώνες  καταλήφθηκε και  καταστράφηκε από τους Ασσυρίους το 722 π. Χ.  , τώρα είναι η σειρά του  βασιλείου του Νότου, του Ιούδα,  να έχει την ίδια τύχη. Η Ιερουσαλήμ πολιορκείται από Βαβυλωνίους, και δεν φαίνεται ότι θα αντέξει για πολύ. Διακηρύττει λοιπόν:
«Έρχονται μέρες», λέει ο Κύριος, «που θα εκπληρώσω την υπόσχεση που έδωσα στο λαό του Ισραήλ και του Ιούδα: Θα αναδείξω βασιλιά έναν γνήσιο βλαστό του Δαβίδ. Αυτός θα κυβερνάει τη χώρα με ευθυκρισία και δικαιοσύνη.  Τότε ο λαός του Ιούδα και οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ θα ζουν με ειρήνη και ασφάλεια. Και το όνομα που θα δοθεί στην πόλη θα είναι “ο Κύριος η σωτηρία μας”» ΙΕΡΕΜΙΑΣ 33,14-16 
    
Ο προφήτης, παρόλο που ζει την αδιέξοδη  τραγικότητα των ημερών  που όλοι ερμηνεύουν ως τιμωρία  Θεού για τις τόσες και τόσες αδικίες που  πολιτικές και θρησκευτικές αρχές άλλα και πρόσωπα μεμονωμένα διαπράττουν εις βάρος των πιο αδυνάτων,  ξαναδιαβάζει την υπόσχεση που είχε κάνει ο Θεός μέσω του προφήτη     Ησαΐα (11,1) «… Ένα κλωνάρι θα φυτρώσει απ’ τον κορμό του Ιεσσαί κι ένα κλαδί θα ξεπροβάλει από τις ρίζες του» που για τους Εβραίους  σήμαινε  ότι «ένας απόγονος  από τους απογόνους του Δαυίδ , θα βασιλεύει με δικαιοσύνη και ο λαός  θα ζει με ασφάλεια και  ειρήνης»  και το επικαιροποιεί : «Έρχονται μέρες που θα εκπληρώσω την υπόσχεση που έδωσα στο λαό του Ισραήλ και του Ιούδα: Θα αναδείξω βασιλιά έναν γνήσιο βλαστό του Δαβίδ. Αυτός θα κυβερνάει τη χώρα με ευθυκρισία και δικαιοσύνη», και αυτό το κάνει διακηρύττει ο προφήτης είναι πιπισμένος ότι ο Θεός μένει πάντα πιστός και εκπληρώνει στις υποσχέσεις του και δεν πτοείται από τα καπρίτσια των διαδόχων του Δαυίδ  που δεν αποδείχτηκαν αντάξιοι του καλέσματος του. Τα λόγια του προφήτη  είναι μια μεγάλη ομολογία πίστεως και πράξη ζωντανής ελπίδας. 
Καλούμαστε, λοιπόν, και εμείς να οικοδομούμε τη ζωή μας πάνω στην ίδια βάση, να αναπτύξουμε ζωντανή και  σωστή σχέση με τον Θεό και με τον πλησίον, εργαζόμενοι για την επί γης ειρήνη και δικαιοσύνη και να μην απογοητευόμαστε για τις τυχόν αστοχίες δικιές μας και τις αντιδράσεις των άλλων περιμένοντας ο Κύριος να ολοκληρώσει και να επισφραγίσει το έργο μας

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά άγιο Ευαγγέλιο  (21, 25-28. 34-36)

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς έλεγε  στους μαθητές «Θα παρουσιαστούν σημάδια στον ήλιο, στο φεγγάρι και στ’ αστέρια. Στη γη οι λαοί θα αναστατωθούν και θα ζουν σε αγωνία, εξαιτίας της βοής και των μεγάλων κυμάτων της θάλασσας. Οι άνθρωποι θα κοντεύουν να πεθάνουν από το φόβο κι από την αγωνία γι’ αυτά που πρόκειται να συμβούν στην οικουμένη, γιατί οι ουράνιες δυνάμεις, που κρατούν την τάξη του σύμπαντος, θα διασαλευτούν. Τότε θα δουν τον Υιό του Ανθρώπου να έρχεται πάνω σε σύννεφο με δύναμη και με μεγάλη λαμπρότητα. Όταν αυτά αρχίσουν να γίνονται σηκώστε τα κεφάλια σας και αναθαρρήστε, γιατί πλησιάζει η ώρα του λυτρωμού σας».
«Προσέξτε καλά τους εαυτούς σας. Μην παραδοθείτε στην κραιπάλη και στη μέθη και στις βιοτικές ανάγκες, και σας αιφνιδιάσει η ημέρα εκείνη. Γιατί θα ’ρθεί σαν την παγίδα σε όλους τους κατοίκους της γης. Να μένετε λοιπόν άγρυπνοι και να προσεύχεστε αδιάκοπα, για να μπορέσετε να ξεπεράσετε όλα όσα είναι να συμβούν, και να παρουσιαστείτε έτοιμοι μπροστά στον Υιό του Ανθρώπου».
Λόγος του Κυρίου

Ο Ιερεμίας αντιστάθηκε,  δεν κατέβασε το κεφάλι μοιρολατρικά ξεπέρασε την απελπισία και την απογοήτευση υποβασταζόμενος από την εμπιστοσύνη του στο Θεό που σώζει. Πόσο μάλλον εμείς·  δεν πρέπει  να μας παραλύει ο φόβος διότι «η ελπίδα» του Ιερεμία  πήρε σάρκα και οστά  στο πρόσωπο του Ιησού από την Ναζαρέτ.
Οι καταστροφικές σκηνές  που  περιγράφει ο ευαγγελιστής , δεν είναι για να μας φοβίσουν και να μετανοήσουμε·  μιλούν για το «τώρα μας»,  ανά πάσα στιγμή μπορούμε να παραλύσουμε από το φόβο εξ αιτίας του τι συμβαίνει γύρω μας. Δεν ύπαρξε ποτέ εποχή  χωρίς να γνωρίσουμε καταστροφές οφειλόμενες στην φύση, που ας το ομολογήσουμε λίγο την σεβόμαστε αλλά και στον άνθρωπο και αυτές συχνά είναι χειρότερες από τις πρώτες και όλα μας φαίνονται μια μαύρα.

«Θα παρουσιαστούν σημάδια στον ήλιο, στο φεγγάρι και στ’ αστέρια. Στη γη οι λαοί θα αναστατωθούν και θα ζουν σε αγωνία, εξαιτίας της βοής και των μεγάλων κυμάτων της θάλασσας. Οι άνθρωποι θα κοντεύουν να πεθάνουν από το φόβο κι από την αγωνία γι’ αυτά που πρόκειται να συμβούν στην οικουμένη, γιατί οι ουράνιες δυνάμεις, που κρατούν την τάξη του σύμπαντος, θα διασαλευτούν. Τότε θα δουν τον Υιό του Ανθρώπου να έρχεται πάνω σε σύννεφο με δύναμη και με μεγάλη λαμπρότητα. Όταν αυτά αρχίσουν να γίνονται σηκώστε τα κεφάλια σας και αναθαρρήστε, γιατί πλησιάζει η ώρα του λυτρωμού σας».

Β’ Κύκλος: Εορτή του Χριστού, Βασιλιά του Σύμπαντος

Είναι βασιλιάς γιατί υπηρετεί και είναι η αλήθεια. 

Κυριακή 25η   Νοεμβρίου 2018

Τελευταία  Κυριακή του λειτουργικού έτους και γιορτάζουμε τον Χριστό ως Βασιλιά  του Σύμπαντος, δηλαδή το αποκορύφωμα  και  την ανακεφαλαίωση των πάντων στο πρόσωπό του. Σε όλη του ζωή,  ο Ιησούς, προσπάθησε να αποφύγει τόσο τίτλο  όσο και τα χαρακτηριστικά  που θα μπορούσαν να έχουν αναφορά σε βασιλική ιδιότητα. Δεν σταματούσε να υπενθυμίζει ότι σκοπός της ζωής του είναι να είναι τελευταίος και ο υπηρέτης όλων.

 Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη  ‘Aγ. Ευαγγέλιο  (Ιω.18, 33-37) 

Ο Πιλάτος μπήκε πάλι μέσα στο πραιτώριο, διέταξε να φέρουν τον Ιησού και τον ρώτησε: «Εσύ είσαι ο βασιλιάς των Ιουδαίων;» Ο Ιησούς αποκρίθηκε: «Το ρωτάς αυτό από μόνος σου ή σου έχουν μιλήσει άλλοι για μένα;» «Μήπως εγώ είμαι Ιουδαίος;» του απάντησε ο Πιλάτος· «ο λαός ο δικός σου και οι αρχιερείς σε παρέδωσαν σ’ εμένα· τι έκανες, λοιπόν;» Ο Ιησούς απάντησε: «Η δική μου βασιλεία δεν προέρχεται απ’ αυτόν τον κόσμο· αν η βασιλεία μου προερχόταν απ’ αυτόν τον κόσμο, οι στρατιώτες μου θα αγωνίζονταν να μην πέσω στα χέρια των Ιουδαίων αρχόντων. Αλλά η δική μου βασιλεία δεν προέρχεται από ’δω». Του λέει τότε ο Πιλάτος: «Είσαι, λοιπόν, βασιλιάς;» «Ναι, είμαι βασιλιάς, όπως το λες», αποκρίθηκε ο Ιησούς. «Εγώ γι’ αυτό γεννήθηκα και γι’ αυτό ήρθα στον κόσμο, για να φανερώσω την αλήθεια· όποιος αγαπάει την αλήθεια καταλαβαίνει τα λόγια μου»

Λόγος του Κυρίου

Η μοναδική φορά που δέχεται να χαρακτηριστεί "βασιλιάς"  είναι κατά τη διάρκεια της δίκης του μπροστά στον Πιλάτο, και  το κάνει όταν δεν  υπάρχουν πια περιθώρια για παρερμηνείες αλλά, ακόμη και τότε καθορίζει  ότι : "Η βασιλεία η δική μου δεν είναι απ' αυτόν τον κόσμο. Αν η βασιλεία μου ήταν απ' αυτόν τον κόσμο, οι υπηρέτες μου θα αγωνίζονταν για να μην παραδοθώ στους Ιουδαίους. Αλλά τώρα, η βασιλεία η δική μου δεν είναι απ' εδώ" (Ιω.18, 33-37).

Θέλει με  αυτόν τον τρόπο να προσδιορίσει  ότι η  βασιλεία του έχει τις ρίζες της, διαμορφώνεται και εκφράζεται σύμφωνα με τις αξίες που δεν είναι εκείνες της άσκησης της εξουσίας ως κυριαρχία και  προβολή αλλά ως ευσπλαχνία και αγαπητική  συνύπαρξη και  προσφορά προστασίας σε κάθε μορφή αδυναμίας, και  συγγνώμης. 

Ο Ιησούς, στον τρόπο περιγραφής  της υφής της βασιλείας του, στον διάλογο του με τον Πιλάτο,   καταλήγει: «Εσύ το λες ότι είμαι βασιλιάς. Εγώ γι' αυτό γεννήθηκα και γι' αυτό έχω έλθει στον κόσμο, για να δώσω μαρτυρία για την αλήθεια. Και καθένας που είναι απ' την αλήθεια, ακούει τη φωνή μου». Για τον κόσμο  “αλήθεια” είναι η ανακάλυψη της ουσίας των πραγμάτων, δηλαδή εκείνο που κ προσδιορίζει τη δική του μοναδική  θέση του κάθε πράγματος μέσα στο κοσμικό σύνολο  ή  όταν αυτό που η φύση μου παρουσιάζει και αυτό που έχω στο μυαλό μου και εκτιμώ ότι είναι το ίδιο με αυτό  που η φύση μου παρουσιάζει,  ταυτίζονται ή,  τουλάχιστον,  στο μεγαλύτερο μέρος ταυτίζονται.  

Στον κόσμο της Αγ. Γραφής, χωρίς όλα  τα παραπάνω να αγνοούνται, τονίζεται μια περαιτέρω διάσταση : αλήθεια είναι η πιστότητα, η επιμονή και  συμμόρφωση και διαφύλαξη σε ένα  δοσμένο λόγο. Ένας άνθρωπος είναι αληθινός, ζει την αλήθεια, όταν μπορεί κάποιος ανεπιφύλακτα  να τον εμπιστευτεί. Ο κατ’ εξοχή αληθινός είναι ο Θεός  που αγαπά τον άνθρωπο και μένει πιστός στην αγάπη του,  και  όχι αφηρημένα  αγαπά  “την ανθρωπότητα”  αλλά κάθε συγκεκριμένο άνθρωπο!  

Για τους φιλοσόφους η αλήθεια διδάσκεται, για τον Ιησού η αλήθεια βιώνεται, με την ζωή μαρτυρείται. Η αλήθεια δεν είναι όπως ένα αντικείμενο πάνω στο τραπέζι που μπορεί κάποιος, βλέποντάς το,   να το  περιγράψει, αλλά  είναι μια ζωή που βιώνεται. Μια ζωή, για να γίνει κατανοητή δεν περιγράφεται μόνο με λόγια, αλλά  με πράξεις  μαρτυρείται.

Β’ Κύκλος 33η Τακτική Κυριακή ( Μκ.13, 24-32 )'

Ζούμε οικοδομώντας  από τώρα μια ευτυχία που θα ολοκληρωθεί με την Ανάσταση

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2018

Στη διάρκεια της  ανθρώπινης ιστορίας,  υπάρχουν εποχές  ιστορικών ανακατατάξεων και κρίσεων, σαν τη δική μας, όπου όλα είναι συγκεχυμένα, απρόβλεπτα  και    χωρίς νόημα μιας και κάθε τι παλιό καταρρέει και το καινούργιο που  θα έπρεπε να το αντικαταστάσει δεν φαίνεται. Ο άνθρωπος, σε τέτοιες έντονες αλλαγές καταλαμβάνεται από   ανασφάλεια,  σύγχυση,   αγωνία και  φόβο για όσα βιώνει  και   σχεδόν στα  τυφλά αναζητά  κάποια διέξοδο.  Αναζητά κάτι νέο που θα του δώσει μια λογική συνάφεια στην αταξία που επικρατεί  και έναν προσανατολισμό προς κάποιο αξιόλογο σκοπό.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο ΄Αγιο Ευαγγέλιο  ( Μκ.13, 24-32 )'

Κατ’ εκείνο τον καιρό ο Ιησούς είπε στο πλήθος « Έκείνες τις μέρες, μετά απ' αυτή τη θλίψη, ο ήλιος θα σκοτεινιάσει, και η σελήνη δεν θα δώσει το φέγγος της, και τα αστέρια θα πέσουν απ' τον ουρανό, και οι δυνάμεις που βρίσκονται στους ουρανούς θα διασαλευθούν.

Και τότε θα δουν τον Υιό του ανθρώπου να έρχεται πάνω στις νεφέλες με δύναμη πολλή και δόξα. Τότε θα αποστείλει τους αγγέλους, και θα συγκεντρώσει τους εκλεκτούς του από τους τέσσερις ανέμους, απ' την άκρη της γης μέχρι την άκρη του ουρανού.

Αλλά από τη συκιά να καταλάβετε την παραβολή: όταν το κλαδί της γίνει τρυφερό και βγουν τα φύλλα της, γνωρίζετε ότι το θέρος είναι κοντά. 'Ετσι κι εσείς, όταν δείτε αυτά να συμβαίνουν, να γνωρίζετε ότι είναι κοντά, μπροστά στην πόρτα. Αλήθεια σας λέω: δεν θα περάσει αυτή η γενιά έως ότου γίνουν όλα αυτά. Ο ουρανός και η γη θα περάσουν, αλλά τα λόγια μου δεν θα περάσουν. Σχετικά με την ημέρα εκείνη ή την ώρα, κανένας δε γνωρίζει, ούτε οι άγγελοι στον ουρανό ούτε ο Υιός, παρά μόνο ο Πατέρας.

Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς, στη σημερινή ευαγγελική περικοπή,  με την περιγραφή του ‘τέλους του κόσμου’ δεν έχει σκοπό να φοβερίσει. Ο λόγος του είναι ακόμη μια πρόσκληση στους μαθητές του να προσπαθήσουν να ανακαλύψουν το πραγματικό νόημα της ιστορίας, και «να δουν» ακόμη και πίσω από την σύγχυση . Τους οδηγεί  να μάθουν να διαβάζουν τα σημεία των καιρών, κάτω από το αποκαλυπτικό φως του Λόγου Του έτσι ώστε να  συνδέσουν τη ζωή τους με πράγματα που προορίζονται να μείνουν και όχι να παρέλθουν. Ακόμη και όταν το κακό,  που φαίνεται πανίσχυρο,   επικρατεί και θριαμβεύει  εντέλει  είναι προορισμένο να ηττηθεί .

Ο Ιησούς δεν προτείνει μια φυγή προς τα εμπρός  με την υπόσχεση κάποιου νεφελώδους και συγκεχυμένου εγκόσμιου μέλλοντος  και δεν θυσιάζει το παρόν για χάρη  αυτού του μέλλοντος : «αγωνίσου εσύ για να απολαύουν οι επόμενες γενεές ένα καλύτερο κόσμο»! Ούτε ζητά να χαραμίσουμε το παρόν χάριν κάποιας ευτυχίας στην άλλη ζωή : «τώρα κάνε υπομονή και ο Θεός θα σε ανταμείψει στον ουρανό»!  Αντίθετα,  υπογραμμίζει τη σοβαρότητα της κάθε ημέρας που ζούμε. Σπρώχνει τους μαθητές να συνειδητοποιήσουν  ότι είναι δική τους ευθύνη να αξιοποιήσουν το χρόνο που τους δόθηκε, ώστε με σύνεση και εμπιστοσύνη στο Θεό Πατέρα να ντύσουν  τη ζωή τους, την ύπαρξη τους,  με το Λόγο του Κυρίου που δεν παρέρχεται,   ζώντας και οικοδομώντας  από τώρα μια ευτυχία που θα ολοκληρωθεί με την Ανάσταση. Ο μαθητής καλείται να κοιτάζει σε βάθος χρόνου,   να ενεργεί στο «τώρα»  και να μην παρασύρεται από τα φαινόμενα.

Ο μαθητής, στην καθημερινότητα του,  βιώνει την ένταση που αναπτύσσεται μεταξύ του τι έχει ήδη έχει αποκαλυφθεί και κατορθωθεί και βιώνεται, μιας και  ήδη η Βασιλεία του Θεού είναι παρούσα και ενεργεί στην καθημερινότητά του,   και  αυτού που   προσμένει  να του αποκαλυφθεί στην εγκαθίδρυσή της, στην ολοκληρία της.  Σ’ αυτήν  την ωρίμανση καλείται να συμβάλλει με την επίπονη  προσπάθεια του. Με αυτόν τον τρόπο πασχίζουμε και ‘υποφέρουμε’ για  πράγματα που αξίζουν και μένουν. Η ζωή του μαθητή είναι αυτό το δίπτυχο, το εκκρεμές μεταξύ  Σταυρού  και Ανάστασης, η  χαρμολύπη των πατέρων της Εκκλησίας.

Β κύκλος 32η Τακτική Κυριακή ( Μκ 12,38-44 )

Η άδολη καρδιά τα ψιλά τα κάνει θησαυρό

Κυριακή 4η Νοεμβρίου 2018  

Ο Ιησούς είναι στον περίβολο του Ναού, κέντρο της ζωής των Ιουδαίων  και  παρατηρεί τα όσα  συμβαίνουν γύρω του και τα σχολιάζει. Έτσι  ζωντανά και επίκαιρα καθοδηγεί και καταρτίζει τους μαθητές του. Καθισμένος απέναντι στο θησαυροφυλάκιο πέφτουν στην αντίληψη του δύο εκ διαμέτρου  αντίθετες σκηνές, του δίνουν την ευκαιρία για διδαχή. Από τη μια είναι οι γραμματείς, που κομπάζουν και καμαρώνουν, παράδειγμα προς αποφυγή, και από την άλλη μια φτωχή χήρα που μέσα από τη φτώχεια της θέλει να συμβάλει στο κοινό καλό, ένα παράδειγμα προς μίμηση 
. 
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγ. Ευαγγέλιο ( Μκ 12,38-44 )

Εκείνον τον καιρό ο Ιησούς έλεγε: "Προσέχετε από τους γραμματείς που θέλουν να περπατούν με επίσημες στολές και τους αρέσουν οι ασπασμοί στις αγορές και οι πρωτοκαθεδρίες στις συναγωγές και οι πρώτες θέσεις στα δείπνα. Είναι αυτοί που κατατρώνε τα σπίτια των χηρών με πρόφαση ότι κάνουν μεγάλες προσευχές. Αυτοί θα λάβουν μεγαλύτερη καταδίκη". Κάθισε τότε απέναντι στο θησαυροφυλάκιο του ναού και έβλεπε πώς ο κόσμος έριχνε χάλκινα νομίσματα στο θησαυροφυλάκιο. Και πολλοί πλούσιοι έριχναν πολλά. Πήγε τότε και μια φτωχή χήρα που έριξε δυο λεπτά, που είναι ένας κοδράντης ( δηλ. μια πεντάρα). Κάλεσε τότε τους μαθητές του και τους είπε: "Αλήθεια σας λέω: αυτή η φτωχή χήρα έριξε περισσότερο απ' όλους εκείνους που έριξαν στο θησαυροφυλάκιο. Διότι όλοι έριξαν απ' το περίσσευμά τους, ενώ αυτή έριξε από το υστέρημά της όλα όσα είχε, όλη της την περιουσία".

Λόγος του Κυρίου

Οι γραμματείς. Έχουν αναμφισβήτητες γνώσεις νομικές και θρησκευτικές, κάνει «σεβαστούς», σεβασμός που εκδηλώνεται με διάφορες τιμές και κολακείες από τον περίγυρό τους. Ο Ιησούς τους ειρωνεύεται, για την γραφικότητα της ένδυσις και για την συμπεριφοράς τους : «Προσέχετε από τους γραμματείς που θέλουν να περπατούν με επίσημες στολές και τους αρέσουν οι ασπασμοί στις αγορές και οι πρωτοκαθεδρίες στις συναγωγές και οι πρώτες θέσεις στα δείπνα», τους  κατακεραυνώνει χωρίς περιστροφές γιατί χρησιμοποιούν τις ικανότητές τους, όχι για να υπηρετήσουν τους αδύναμους, αλλά για να τους εξουσιάζουν και να τους καταπιέζουν: «Είναι αυτοί που κατατρώνε τα σπίτια των χηρών» και για τις υποκριτική τους θρησκευτική ζωή : «με πρόφαση ότι κάνουν μεγάλες προσευχές». Το κακό με αυτούς είναι ότι οι γνώσεις τους τούς οδηγούν σε μια αυτάρκεια και αλαζονεία που τους κλείνει σε ένα στείρο εγωκεντρισμό και τους οδηγεί σε μια επιδεικτική, και ανάλγητη κοινωνική και θρησκευτική συμπεριφορά. 
Η χήρα Σε αυτή την ξιπασμένη ύπαρξη ο Ιησούς αντιπαραθέτει  ως δασκάλα ζωής μια  ταπεινή  και γενναιόδωρη χήρα. Η χήρα και το ορφανό, για την Αγ. Γραφή είναι ο τύπος κάθε αναγκεμένου διότι, μη έχοντας την υλική και ηθική υποστήριξη του συζύγου και πατέρα, είναι ευάλωτοι και γίνονται εύκολα αντικείμενο κάθε μορφής εκμετάλλευσης. Οι ίδιοι, όμως, δείχνουν εμπιστοσύνη να περιμένουν τη βοήθεια των άλλων.
Ο Ιησούς, λοιπόν, παρακολουθεί, μια σκηνή συνηθισμένη  για την εποχή του, παράξενη, όμως, για μας. Στο μέρος της αυλής του Ναού, όπου  επιτρεπόταν η παρουσία των γυναικών, υπήρχε μια σειρά από καλάθια. Όποιος ήθελε να κάνει κάποια προσφορά για το Ναό πλησίαζε και έριχνε τον οβολό του. Ένας ιερέας ήταν επιφορτισμένος να διαλαλήσει το μέγεθος της προσφοράς. Φυσικό ήταν όταν μια προσφορά ήταν μεγάλη, ακουγόταν ένα μουρμούρισμα θαυμασμού.

Β κύκλος 31η Τακτική Κυριακή ( Μκ 12,28-34 )

Μια μοναδική αγάπη «Ο Θεός και ο πλησίον»

Κυριακή 4η  Νοεμβρίου 2018 -  

Ο γραμματέας, με την ερώτησή του: «Ποιά είναι η εντολή η πρώτη απ' όλες», μεταφέρει στον Ιησού έναν προβληματισμό της εποχής του. Οι Ιουδαίοι είχαν ένα μεγάλο αριθμό νόμων και εντολών, 365 που απαγόρευαν κάτι, όσες οι ημέρες του χρόνου, και 248 που επέτρεπαν κάτι, όσα τα μέρη του σώματος. Διερωτόντουσαν, λοιπόν, αν όλοι οι νόμοι είναι οι ίδιοι ή μερικοί έχουν μεγαλύτερη αξία και σπουδαιότητα. Μερικοί απαντούσαν ότι όλοι οι νόμοι είναι ίδιοι, γιατί όλοι από το Θεό προέρχονται. Άλλοι, πάλι, πρέσβευαν ότι μερικοί είναι σπουδαιότεροι και δεσμεύουν περισσότερο από άλλους. Αναζητούσαν, λοιπόν, ‘τον πρώτο’.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγ. Ευαγγέλιο ( Μκ 12,28-34 )

Εκείνον τον καιρό: Ένας από τους γραμματείς πλησίασε και ρώτησε τον Ιησού: "Ποιά είναι η εντολή η πρώτη απ’ όλες;" Ο Ιησούς απάντησε: "Πρώτη εντολή είναι: ‘ Άκου Ισραήλ: Ο Κύριος ο Θεός μας είναι ο ένας Κύριος. Και θα αγαπήσεις τον Κύριο το Θεό σου με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλη σου τη διάνοια και με όλη σου τη δύναμη'. Η δεύτερη εντολή είναι ετούτη: `Θα αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου'. Μεγαλύτερη εντολή απ' αυτές δεν υπάρχει". Ο γραμματέας τότε του είπε: "Πολύ καλά, διδάσκαλε. Είναι σύμφωνο με την  αλήθεια αυτό που είπες ότι ` ένας είναι ο Θεός και δεν υπάρχει άλλος εκτός απ αυτόν ΄, και το «να τον αγαπάς με όλη σου την καρδιά και με όλο σου το νου και με όλη σου τη δύναμη και το να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου, είναι σπουδαιότερο από όλα τα ολοκαυτώματα και τις θυσίες». Ο Ιησούς, βλέποντας ότι απάντησε συνετά, του είπε: "Δε βρίσκεσαι μακριά από τη βασιλεία του Θεού". Και κανένας πια δεν τολμούσε να του θέσει άλλες ερωτήσεις.

Λόγος του Κυρίου

Στην ερώτηση του γραμματέα ο Ιησούς, απαντά με τη σύνθεση δύο βιβλικών παραπομπών. Η πρώτη είναι ένα νομοθετικό κείμενο από το Δευτερονόμιο (Δτ 6,4-5), που οι ευσεβείς Ιουδαίοι απάγγελλαν ως προσευχή, τουλάχιστον, δύο φορές την ημέρα « Άκου Ισραήλ θα αγαπήσεις τον Κύριο το Θεό σου με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλη σου τη διάνοια και με όλη σου τη δύναμη» και η δεύτερη από το Λευιτικό (Λευ 19,18), «Θα αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου».

Ο Ιησούς μπαίνει στην καρδιά του ζητήματος, προσκαλεί τον άνθρωπο να μην χαθεί στους μαιάνδρους της περιπτωσιολογίας, αλλά να επικεντρωθεί στο ουσιώδες: την αγάπη προς το Θεό και προς τους ανθρώπους. Οι Εντολές πολλές και περίπλοκες, αλλά η πηγή μία: Η Αγάπη που είναι ο Θεός. Και η ανταπάντηση του γραμματέα είναι μια βιβλική απάντηση "Πολύ καλά, διδάσκαλε. Είναι σύμφωνο με την αλήθεια αυτό που είπες ότι ‘ ένας είναι ο Θεός και δεν υπάρχει άλλος εκτός απ’ αυτόν. Και το ` να τον αγαπάς με όλη σου την καρδιά και με όλο σου το νου και με όλη σου τη δύναμη και το να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου ' είναι σπουδαιότερο από όλα τα ολοκαυτώματα και τις θυσίες" (Ωσ 6,6; Σειρ 40,6-8; Σειρ 51,16-17).

Και ο Ιησούς, βλέποντας ότι απάντησε συνετά, του είπε: "Δε βρίσκεσαι μακριά από τη βασιλεία του Θεού". Πράγματι, η Βασιλεία του Θεού συνίσταται στην αγάπη προς τον Θεό και αυτή με τη σειρά της αποδεικνύει ότι είναι αληθινή με το να επαληθεύεται όταν ο άνθρωπος αγαπά τον πλησίον του. Αυτό είναι που οι μαθητές του Χριστού πρέπει να το χαράξουν βαθειά στη μνήμη τους, στην καρδιά και στη διάνοιά τους.  Όταν αγαπά ο ένας τον άλλο ως απόδειξη της αγάπης του προς το Θεό, έχουμε μια Κοινότητα, την Εκκλησία.

Β κυκλος, 30η Τακτική Κυριακή ( Μκ 10, 46-52 )

 Με την πίστη επανακτάς  τη ζωή

Κυριακή  28η Οκτωβρίου 2018 - 

Ο Ευαγγελιστής Μάρκος  άρχισε την αφήγηση της  ιεραποστολικής δράσης του  παραθέτοντας το πως ο Ιησούς ελευθέρωσε έναν ακροατή του στη συναγωγή της Καπερναούμ (Μκ 1,22-26) από ένα δαιμόνιο. Με το σημερινό θαύμα ο Ευαγγελιστής  κλείνει τη θαυματουργική δράση του Ιησού με τη  θεραπεία ενός, εκ γενετής, τυφλού σε ένα δρόμο της Ιεριχώ.  Μια  διήγηση ζωηρή και λεπτομερής, που μας δίνει και το όνομα του θεραπευμένου - Βαρτιμαίος-, γιος του Τιμαίου. Ο Ευαγγελιστής με αυτό το λογοτεχνικό τέχνασμα, θέλει να τραβήξει την προσοχή μας στις δύο εχθρικές δυνάμεις που ο Δάσκαλος Ιησούς αντιμετώπισε και στον τρόπο με τον οποίο τις αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια της ιεραποστολικής του δράσης. Συνάμα, υποδεικνύει στους μαθητές του Ιησού τις δυνάμεις, με τις οποίες κατά τη διάρκεια της δράσης  τους,  θα αναμετρηθούν : Το δαιμόνιο, τις δυνάμεις του κακού και την πνευματική τυφλότητα.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο  (Μκ 10, 46-52)

'Εφθασαν στην Ιεριχώ. Και ενώ έφευγαν ο Ιησούς και οι μαθητές του και αρκετός κόσμος από την Ιεριχώ, ο γιος του Τιμαίου, ο Βαρτιμαίος, τυφλός ζητιάνος, καθόταν κοντά στο δρόμο. 'Οταν άκουσε ότι είναι ο Ιησούς ο Ναζαρηνός, άρχισε να φωνάζει και να λέει: "Ιησού, Υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με!". Και πολλοί τον μάλωναν για να σωπάσει, αλλά εκείνος φώναζε ακόμα πιο πολύ: "Υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με!". Στάθηκε τότε ο Ιησούς και είπε: "Φωνάξτε τον". Φώναξαν τον τυφλό και του είπαν: "Θάρρος, σήκω γιατί σε φωνάζει". Εκείνος πέταξε  το  επανωφόρι του, πετάχτηκε  όρθιος  και πήγε στον Ιησού. Κι ο Ιησούς του μίλησε και του είπε: "Τι θέλεις να κάνω για σένα;". Κι ο τυφλός του είπε: "Ραββουνί, θέλω να αναβλέψω!". Τότε ο Ιησούς του είπε: "Πήγαινε. Η πίστη σου σ' έσωσε". Κι ευθύς βρήκε το φως του κι ακολούθησε τον Ιησού στην πορεία του.

Λόγος του Κυρίου

Ήδη από τα περασμένα επεισόδια, βλέπουμε πώς αντιμετωπίζεται ο Ιησούς από τον κόσμο, με αμηχανία (Μκ 10,26), δισταγμό (Μκ 10,32), παρερμηνεύει και παρανοεί όταν κάτι τους ζητά (Μκ 10,35) ή προσπαθούν να κάνουν κάποιον να σιωπήσει όταν με την παρουσία του τους ενοχλεί. Τότε, όπως και σήμερα, είναι φορές που προτιμάμε αυτό που μας ενοχλεί γιατί μας κάνει να αντιμετωπίσουμε τη σκοτεινή πλευρά της ζωής, να το αποσιωπούμε και να εθελοτυφλούμε, και προτιμούμε τη σιωπή και δεν αντιδρούμε, μην τυχόν  διακινδυνεύσουμε και αυτό που τώρα έχουμε και μας φαίνεται ότι είναι ο μόνος δυνατός κόσμος, και έτσι δεν βλέπουμε έναν άλλο κόσμο, εκτός από αυτόν που ζούμε, ενώ φτάνει να αντιδράσουμε και να ανοίξουμε τα μάτια για να τον δούμε.

Ο Βαρτιμαίος, μέσα από τόσες φωνές, ακούει το κάλεσμα του Ιησού, αφού πρώτα προσπάθησε μέσα από την αδυναμία του και με τον τρόπο του να τον εντοπίσει, και αμέσως και με αποφασιστικότητα ανταποκρίνεται στο κάλεσμα, πετά το επανωφόρι και πετιέται όρθιος, γιατί από το περιθώριο στο οποίο βρισκόταν αντέδρασε και μπόρεσε να δει αυτόν τον άλλο κόσμο που πρόσφερε ο Ιησούς. Άφησε πίσω τον παλιό του κόσμο  και ακλούθησε  τον καινούριο που ο Ιησούς του πρόσφερε.

Το μήνυμα  είναι δυνατό και ξεκάθαρο.

Τα πάντα αρχίζουν όταν αυτόν τον άλλο, το νέο  κόσμο που αισθανόμαστε ότι υπάρχει αλλά δεν μπορούμε να τον δούμε, επιμένουμε να τον αναζητούμε. Και όταν μέσα στις τόσες άλλες φωνές που ακούγονται μέσα στον κόσμο το δικό μας, ξεχωρίσουμε τη φωνή του Ιησού να διακηρύττει: «Έχω έρθει για να έχετε μια ζωή νέα και ολοκληρωμένη», και με εμπιστοσύνη απευθυνόμαστε στην ευσπλαχνία Του να μας τον δείξει και να σωθούμε "Ιησού, Υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με!"  «Ραββουνί, θέλω να αναβλέψω!»,  και τούτο είναι η απόλυτη προσευχή, που από τη μια δείχνει ότι έχουμε συνειδητοποιήσει την κατάστασή μας και από την άλλη την απόφασή μας να δεθούμε μαζί  του  γιατί  είναι  η  Σωτηρία  μας:  " Πήγαινε.  Η  πίστη  σου  σ' έσωσε".

Η προσευχή και η πίστη είναι οι προϋποθέσεις για να δούμε το νέο κόσμο που με τον Ιησού Χριστό, όχι μόνο ανατέλλει, αλλά και να τον ζούμε, γιατί είναι ήδη ενεργός ανάμεσά μας:«Κι ευθύς βρήκε το φως του κι ακολούθησε τον Ιησού στην πορεία του».

Β΄ Κύκλος 29η Τακτική Κυριακή ( Μκ 10, 35- 45)

 Η εξουσία της αγάπης λέγεται υπηρεσία

Στο σημερινό  ευαγγελικό επεισόδιο  ο Ιησούς για  τρίτη προειδοποιεί του μαθητές του για το ποιο θα είναι το τέλος (Mκ 10, 32-34). Και οι μαθητές δείχνουν να μην καταλαβαίνουν και ασχολούνται με τις δικές τους επιθυμίες και πως αυτές θα εκπληρωθούν. Εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι το μέλλον στους στην προσδοκώμενη Βασιλεία του Ιησού.



Ανάγνωσμα από τον Μάρκο ΄Αγιο Ευαγγέλιο  (10, 35- 45)  

Πλησιάζουν τότε τον Ιησού ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, οι γιοι του Ζεβεδαίου, και του λένε: «Διδάσκαλε, θέλουμε να μας κάνεις τη χάρη που θα σου ζητήσουμε». «Τι θέλετε να κάνω για σας;» τους ρώτησε εκείνος. «Όταν θα εγκαταστήσεις την ένδοξη βασιλεία σου», του αποκρίθηκαν, «βάλε μας να καθίσουμε ο ένας στα δεξιά σου κι ο άλλος στα αριστερά σου». Ο Ιησούς τότε τους είπε: «Δεν ξέρετε τι ζητάτε. Μπορείτε να πιείτε το ποτήρι του πάθους που θα πιω εγώ ή να βαφτιστείτε με το βάπτισμα με το οποίο θα βαφτιστώ εγώ;» «Μπορούμε», του λένε. Κι ο Ιησούς τους απάντησε: «Το ποτήρι που θα πιω εγώ θα το πιείτε, και με το βάπτισμα των παθημάτων μου θα βαφτιστείτε· το να καθίσετε όμως στα δεξιά μου και στα αριστερά μου δεν μπορώ να σας το δώσω εγώ, αλλά θα δοθεί σ’ αυτούς για τους οποίους έχει ετοιμαστεί».
Όταν τ’ άκουσαν αυτά οι υπόλοιποι δέκα μαθητές, άρχισαν ν’ αγανακτούν με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Τους κάλεσε τότε ο Ιησούς και τους λέει: «Ξέρετε ότι αυτοί που θεωρούνται ηγέτες των εθνών ασκούν απόλυτη εξουσία πάνω τους, και οι άρχοντές τους τα καταδυναστεύουν. Σ’ εσάς όμως δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό, αλλά όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας πρέπει να γίνει υπηρέτης σας· και όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος πρέπει να γίνει δούλος όλων. Γιατί και ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του λύτρο για όλους».

Λόγος του Κυρίου.


Οι δυο αδελφοί, λοιπόν ο Ιωάννης και ο Ιακωβος  ζητούν στον  Ιησού: "Θέλουμε, όταν θα είσαι στη δόξα σου, να καθίσουμε ο ένας στα δεξιά και ο άλλος στα αριστερά”. Πόσο τους μοιάζουμε!!! Τι άλλο είναι η προσευχή μας… σχεδόν πάντα ζητάμε στο Θεό να εκπληρώσει κάποια επιθυμία μας!  Και όμως στο “Πάτερ Ημών”  λέμε: ας γίνει το θέλημά σου αλλά  ξεχνάμε το “ας γίνει το θέλημά σου” και κάνουμε να γίνει το θέλημα μας
Η απάντηση  του Ιησού : “Γνωρίζετε, ότι αυτοί που θεωρούνται αρχηγοί των εθνών ασκούν πάνω τους απόλυτη κυριαρχία και οι μεγάλοι τα καταδυναστεύουν. Διότι και ο Υιός του ανθρώπου, δεν ήλθε για να  υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει και να δώσει τη ζωή του ως λύτρα για πολλούς".
Ο Ιησούς για αυτή τους την  επιθυμία δε τους αποπαίρνει ούτε τους επιπλήττει. Προτείνει όμως τη δικιά του αντίληψη για του πρωτείο και της εξουσίας  που απορρέει. Το αφεντικό φοβίζει, ο υπηρέτης όχι. Το αφεντικό ζητά για τον εαυτό του, χρησιμοποιεί τους άλλους για το καλό το δικό του. Ο υπηρέτης κάνει κάτι για κάποιον άλλο, δεν φοβίζει, δεν χρησιμοποιεί τον άλλο για το καλό το δικό του . Ο Ιησούς εργάζεται για την ευτυχία, δηλ. την αιώνια ζωή των άλλων, την ποιοτική ζωή των άλλων. Ο Ιησούς δεν ήρθε για να σβήσει το φιτίλι  που τρεμοσβήνει αλλά να του βάλλει λάδι και να αναζωογονηθεί. Το ευαγγέλιο  έρχεται να βάλει τέλος στο Θεό- αφεντικό που φοβίζει. Μπορεί μνα είναι ο Παντοκράτορας, το όνομα του όμως είναι  Πατέρας. Αν το θέλημα του που μας ζητά να κάνουμε, δεν το  κάνουμε τέλεια, μας προτείνει να δεχτούμε τη δύναμη της βοήθειας του για να προχωρήσουμε. Θέλει και εμείς να γίνουμε, όπως εκείνος,  καλλιεργητές  της ζωής. Όχι συμμετέχοντας σε μεγάλα πρότζεκτ (!) αλλά αρχίζοντας από τον δικό μας περίγυρο, από  την οικογένεια μας.  Υπηρέτες, δηλαδή στην υπηρεσια του κοινού καλού.
Η έκφραση  "και να δώσει τη ζωή του ως λύτρα για πολλούς"  δεν σημαίνει  απλά να πληρώσει σε κάποιον την οφειλή  στη θέση μας ή για να μας εξαγοράσει, αλλά γενόμενος ένα με τους ανθρώπους να μοιραστεί τα βάρη μας για να τα κάνει πιο ελαφριά  έτσι που να μπορούμε μαζί να τα σηκώνουμε, να μας απελευθερώσει από την αδυναμία μας. Αυτό είναι το “Σύνταγμα”  της κοινότητας των μαθητών του Χριστού: όλοι μαζί γύρω από τον Ιησού να μοιραζόμαστε τη ζωή, μαζί να την απολαμβάνουμε,  μαζί να την καλλιεργούμε και όχι ο ένας εις βάρος του άλλου.

Β΄ Κύκλος 27η Τακτική Κυριακή Μκ 10, 2-16

Η  ισοτιμία δημιουργεί αγάπη, αρμονία, ενότητα 

Κυριακή  7  Οκτωβρίου

Ο ευαγγελιστής Μάρκος με την εισαγωγή  “συγκεντρώθηκε και πάλι κόσμος γύρω του, και, όπως το συνήθιζε, πάλι τους δίδασκε. Βρίσκει την ευκαιρία να παραθέσει λόγια του Ιησού που είναι ορφανά από ακριβή χρονολογική ή την ευκαιρία που ειπώθηκαν υποδείξει, αλλά είναι συγκεντρωμένα γύρω από ένα θέμα. Την περασμένη Κυριακή ακούσαμε τη διδασκαλία για το πως ο μαθητής του Χριστού είναι  στην υπηρεσία του συνανθρώπου του, πως τον αποδέχεται και αναγνωρίζει τη θέση του άλλου στη ζωή, και πως δεν πρέπει να βάζει εμπόδια στην ανάπτυξη της πίστης του άλλου με τα το σκάνδαλο. Σήμερα τα λογία του Ιησού είναι αφιερωμένα στην έγγαμη ζωή και τα παιδιά. Ποιο είναι το νόημα της συνύπαρξης ανδρός και γυναικός, των δύο φύλων, σε τι αποβλέπει για τον μαθητή του Ιησού η συναισθηματικότητα και της σεξουαλικότητα του ανθρώπου.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο ΄Αγιο  Ευαγγέλιο (10, 2-16)

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς πήγε στα σύνορα της Ιουδαίας και πέρα απ' τον Ιορδάνη. Και συγκεντρώθηκε και πάλι κόσμος γύρω του, και, όπως το συνήθιζε, πάλι τους δίδασκε. Τον πλησίασαν κάποιοι Φαρισαίοι και τον ρώτησαν, με σκοπό να τον πειράξουν, αν επιτρέπεται σε άνδρα να διώξει τη γυναίκα του. Κι εκείνος απαντώντας, τους είπε: "Τι σας διέταξε ο Μωυσής;" Εκείνοι είπαν: "Ο Μωυσής επέτρεψε να συντάσσεται έγγραφο διαζυγίου και να διώχνεται". Τότε ο Ιησούς τους είπε: "Για τη σκληροκαρδία σας ο Μωυσής σας έγραψε αυτή την εντολή. Αλλά από την αρχή της πλάσης άνδρα και γυναίκα του έπλασε ο Θεός. Για τούτο, θα εγκαταλείψει ο άνθρωπος τον πατέρα του και τη μητέρα του και θα ενωθεί με τη γυναίκα του, και θα είναι οι δυο σε μια σάρκα. Ώστε δεν είναι πια δύο, αλλά μια σάρκα. Ότι, λοιπόν, ο Θεός συνένωσε, άνθρωπος να μην χωρίζει. Στο σπίτι, πάλι, οι μαθητές τον ρώτησαν γι' αυτό. Και τους είπε: "Όποιος χωρίσει τη γυναίκα του και παντρευτεί άλλη, διαπράττει μοιχεία σε βάρος της. Κι αν η γυναίκα χωρίσει τον άνδρα της και παντρευτεί άλλον, διαπράττει μοιχεία".
        Έφεραν στον Ιησού παιδιά, για να τα αγγίξει και οι μαθητές τους μάλωναν. Αλλά όταν το είδε ο Ιησούς, αγανάκτησε και τους είπε: "Αφήστε τα παιδιά να έρχονται σε μένα, μην τα εμποδίζετε, διότι σε ανθρώπους που είναι σαν κι αυτά ανήκει η βασιλεία του Θεού. Αλήθεια σας λέω: Όποιος δε δεχθεί τη βασιλεία του Θεού όπως τη δέχεται ένα παιδί, δεν θα μπει σ' αυτήν". Τα αγκάλιασε τότε και τα ευλογούσε, βάζοντας τα χέρια του πάνω τους.

Λόγος του Κυρίου

Μια ομάδα  Φαρισαίων προσπαθούν να εμπλέξουν τον Ιησού σε κάποια διένεξη τους. Το πρόβλημα είναι: αν επιτρέπεται σε άνδρα να διώξει τη γυναίκα του ; Η απάντηση είναι γι’ αυτούς δεδομένη είναι ναι, επιτρέπεται το  διαζύγιο, ο Μωυσής τους “επίτρεψε να συντάσσεται έγγραφο διαζυγίου και να διώχνεται την γυναίκα σας ” το πρόβλημά τους ήταν σε  σε ποιες περιπτώσεις πρέπει να δίνεται το διαζύγιο; Και βεβαίως το διαζύγιο, το ποιος μπορεί να διώξει τον άλλο,  ήταν μια υπόθεση ανδρική . 

Στη εποχή του Ιησού μεταξύ των ιουδαίων διδασκάλων του νόμου, υπήρχαν δύο σχολές. Μια αυστηρή που πρόβλεπε το διαζύγιο μόνο σε περίπτωση, μοιχείας εκ μέρους της γυναίκας και όχι του άνδρα. Η άλλη περισσότερο ανεκτική και φιλελεύθερη πρόβλεπε σε κάθε σοβαρή περίπτωση, όπου μια σοβαρή περίπτωση μπορούσε να είναι αν πια η γυναίκα δεν αρέσει στον σύζυγο της, ή δεν του μαγείρευε καλά.  Ήθελαν λοιπόν να εμπλέξουν τον Ιησούς σ’ αυτή την διαμάχη με ότι σήμαινε αυτό
Ο Ιησούς, όπως  πάντα,  πηγαίνει στη ρίζα του ζητήματος και δίνει τις σωστές παραμέτρους για την πρέπουσα αντιμετώπισή του προβλήματος  αφήνοντας  τα επιμέρους συμπεράσματα στή ευσυνειδησία των  ακροατών του. 
Τους  λέει λοιπόν ο Ιησούς : «από την αρχή της πλάσης άνδρα και γυναίκα τους έπλασε ο Θεός. Για τούτο, θα εγκαταλείψει ο άνθρωπος τον πατέρα του και τη μητέρα του και θα ενωθεί με τη γυναίκα του, και θα είναι οι δυο σε μια σάρκα. 'Ώστε δεν είναι πια δύο, αλλά μια σάρκα. 'Ο, τι λοιπόν, ο Θεός συνένωσε, άνθρωπος να μην χωρίζει». Η τρέχουσα κατάσταση οφείλεται  στη   : “ σκληροκαρδία σας, [εξ αιτίας της οποίας] ο Μωυσής σας έγραψε αυτή την εντολή και  επέτρεψε να συντάσσεται έγγραφο διαζυγίου και να διώχνεται  την γυναίκα σας.” 
Η έκφραση “σκληροκαρδία”  στην Παλαιά Διαθήκη χρησιμοποιείται για να υποδείξει  την αναισθησία της συνείδησης, την αμαρτωλότητα, την πεισματική αδιαλλαξία και την επίμονη προβολή του εγώ και των αναγκών του ακόμη και εις βάρος των άλλων, νοοτροπίες  που βρίσκονται στην ρίζα της όποιας απιστίας και όχι μόνο της συζηγικής.   Ας σημειωθεί ακόμη ότι ο Ιησούς μιλά για τη σκληροκαρδία “σας” και όχι τη σκληροκαρδία “των προγόνων σας”,  θέλοντας  να καταδείξει ότι και οι σύγχρονοί  του και όσοι σκέπτονται όπως αυτοί,  είναι μέρος του προβλήματος το πρόβλημα υπάρχει δεν έχει λυθεί. Με το διαζύγιο ο νομοθέτης προσπαθούσε να παρακάμψει τον σκόπελο για να αποφύγει περισσότερα  δεινά,  χωρίς να αγγίξει την αιτία του κακού και να επιδιώξει την θεραπεία του.

Β΄ Κύκλος 26η Τακτική Κυριακή Μκ 9,38-43.45.47-48

   

Υπάρχουν και μαθητές ανώνυμοι. 

Κυριακή   30 Οκτωβρίου     

Ο ευαγγελιστής στην σημερινή περικοπή έχει συνενώσει μερικές διδασκαλίες του Ιησού που του φαίνονται σημαντικές, παρ’ όλο που δεν θυμάται την ακριβή ευκαιρία που ειπώθηκαν  και που  κατά τη γνώμη του έχουν  κοινό χαρακτηριστικό   την καλή λειτουργία της κοινότητας των μαθητών του Ιησού.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο  ΄Αγιο Ευαγγέλιο   9,38-43.45.47-48

Το καιρό εκείνο είπε ο Ιωάννης στον Ιησού : "Διδάσκαλε, είδαμε κάποιον να βγάζει δαιμόνια στο όνομά σου και τον εμποδίσαμε, επειδή δεν μας ακολουθεί".Κι ο Ιησούς είπε: "Μην τον εμποδίζετε. Διότι δεν υπάρχει κανείς που να κάμει ένα θαύμα στο δικό μου όνομα και που θα μπορέσει σύντομα να με κακολογήσει. Οποιος, πράγματι, δεν είναι εναντίον μας, είναι με το μέρος μας".'Οποιος σας δώσει ένα ποτήρι νερό στο όνομά μου, επειδή είσθε του Χριστού, αλήθεια σας λέω: δεν πρόκειται να χάσει την ανταμοιβή του.Κι όποιος σκανδαλίσει ένα απ'αυτούς τους μικρούς που πιστεύουν σε μένα, είναι καλύτερο γι'αυτόν να τυλίξει γύρω από τον τράχηλό του μια πέτρα μύλου που γυρίζει ένας γάϊδαρος και να ριχθεί στη θάλασσα. Κι αν σε σκανδαλίζει το χέρι σου, κόψε το. Είναι καλύτερο να μπεις στη ζωή κουλός, παρά να έχεις και τα δυο χέρια και να καταλήξεις στη γέεννα, στη φωτιά που δε σβύνει.Κι αν το πόδι σου σε σκανδαλίζει, κόψε το. Είναι καλύτερο να μπεις στη ζωή κουτσός, παρά να έχεις και τα δυο πόδια και να ριχθείς στη γέεννα. Κι αν το μάτι σου σε σκανδαλίζει, βγάλε το. Είναι καλύτερο να μπεις στη βασιλεία του Θεού μονόφθαλμος, παρά να έχεις και τα δυο μάτια και να ριχθείς στη γέεννα, όπου το σκουλήκι τους δεν πεθαίνει και η φωτιά δε σβήνει.

Λόγος του Κυρίου

Το πρώτο ζήτημα τίθεται  από τα λόγια  του Ιωάννη που είπε στον Ιησού: "Διδάσκαλε, είδαμε κάποιον να βγάζει δαιμόνια στο όνομά σου και τον εμποδίσαμε, επειδή δεν μας ακολουθεί"  και αναφέρεται στο πως οι μαθητές πρέπει να  εκτιμούν τους τρίτους που κάνουν  το καλό   που φαίνεται να μοιάζει με το έργο της κοινότητας των μαθητών του Ιησού.
Στα λόγια του Ιωάννη διαφαίνεται θα λέγαμε “ο εγωισμός της ομάδας”. Θέλουν την αποκλειστικότητα : η δύναμη του Θεού  περνάει μέσα από το χέρια του Ιησού και  εμείς είμαστε οι αυθεντικοί μάρτυρες του, αν λοιπόν και άλλοι κάνουν αυτό που κάνουμε εμείς  ποιος ο λόγος της ύπαρξής τους ή ακόμη  ποιος ο λόγος της ύπαρξής μας;  Η απάντηση του Ιησού : « Όποιος, πράγματι, δεν είναι εναντίον μας, είναι με το μέρος μας» διότι «δεν υπάρχει κανείς που να κάμει ένα θαύμα στο δικό μου όνομα και που θα μπορέσει σύντομα να με κακολογήσει» είναι απρόσμενη. Λέει : το πρόβλημα δεν είναι ποιος κάνει το καλό, αλλά  το καλό που να γίνεται, αυτό είναι που μετρα. Το καλό συνίσταται στο να  αφήνουμε τη Δημιουργική Δύναμη του Θεού να αποκαλυφθεί όπως ο Ιησούς την αποκαλύπτει. Ο μαθητής  του Χριστού πρέπει όχι μόνο να αναγνωρίζει το καλό όπου και αν γίνεται και σ΄ αυτό να αναγνωρίζει την δράση του Θεού  όπως  κι αν  αυτό εκδηλώνεται,  και επειδη όλο και περισσότεροι επωφελούνται από αυτό και να χαίρονται. Στην κοινότητα των μαθητών δεν έχουν θέση  ο φθόνος και η ζήλια που είναι έκφραση εγωκεντρισμού, κατοχής και κυριαρχίας  που καταστρέφουν τα πάντα. Κέντρο και βασικό κριτήριο της κοινότητας των μαθητών  πρέπει να είναι  η αγάπη που  είναι προσφορά, δωρεά, αναγνώριση και αποδοχή. Ο Θεός και ο Ιησούς δεν χρειάζονται υπερασπιστές και προστάτες ή προπαγανδιστές  έργου τους.