Β κύκλος 32η Τακτική Κυριακή ( Μκ 12,38-44 )

Η άδολη καρδιά τα ψιλά τα κάνει θησαυρό

Κυριακή 4η Νοεμβρίου 2018  

Ο Ιησούς είναι στον περίβολο του Ναού, κέντρο της ζωής των Ιουδαίων  και  παρατηρεί τα όσα  συμβαίνουν γύρω του και τα σχολιάζει. Έτσι  ζωντανά και επίκαιρα καθοδηγεί και καταρτίζει τους μαθητές του. Καθισμένος απέναντι στο θησαυροφυλάκιο πέφτουν στην αντίληψη του δύο εκ διαμέτρου  αντίθετες σκηνές, του δίνουν την ευκαιρία για διδαχή. Από τη μια είναι οι γραμματείς, που κομπάζουν και καμαρώνουν, παράδειγμα προς αποφυγή, και από την άλλη μια φτωχή χήρα που μέσα από τη φτώχεια της θέλει να συμβάλει στο κοινό καλό, ένα παράδειγμα προς μίμηση 
. 
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγ. Ευαγγέλιο ( Μκ 12,38-44 )

Εκείνον τον καιρό ο Ιησούς έλεγε: "Προσέχετε από τους γραμματείς που θέλουν να περπατούν με επίσημες στολές και τους αρέσουν οι ασπασμοί στις αγορές και οι πρωτοκαθεδρίες στις συναγωγές και οι πρώτες θέσεις στα δείπνα. Είναι αυτοί που κατατρώνε τα σπίτια των χηρών με πρόφαση ότι κάνουν μεγάλες προσευχές. Αυτοί θα λάβουν μεγαλύτερη καταδίκη". Κάθισε τότε απέναντι στο θησαυροφυλάκιο του ναού και έβλεπε πώς ο κόσμος έριχνε χάλκινα νομίσματα στο θησαυροφυλάκιο. Και πολλοί πλούσιοι έριχναν πολλά. Πήγε τότε και μια φτωχή χήρα που έριξε δυο λεπτά, που είναι ένας κοδράντης ( δηλ. μια πεντάρα). Κάλεσε τότε τους μαθητές του και τους είπε: "Αλήθεια σας λέω: αυτή η φτωχή χήρα έριξε περισσότερο απ' όλους εκείνους που έριξαν στο θησαυροφυλάκιο. Διότι όλοι έριξαν απ' το περίσσευμά τους, ενώ αυτή έριξε από το υστέρημά της όλα όσα είχε, όλη της την περιουσία".

Λόγος του Κυρίου

Οι γραμματείς. Έχουν αναμφισβήτητες γνώσεις νομικές και θρησκευτικές, κάνει «σεβαστούς», σεβασμός που εκδηλώνεται με διάφορες τιμές και κολακείες από τον περίγυρό τους. Ο Ιησούς τους ειρωνεύεται, για την γραφικότητα της ένδυσις και για την συμπεριφοράς τους : «Προσέχετε από τους γραμματείς που θέλουν να περπατούν με επίσημες στολές και τους αρέσουν οι ασπασμοί στις αγορές και οι πρωτοκαθεδρίες στις συναγωγές και οι πρώτες θέσεις στα δείπνα», τους  κατακεραυνώνει χωρίς περιστροφές γιατί χρησιμοποιούν τις ικανότητές τους, όχι για να υπηρετήσουν τους αδύναμους, αλλά για να τους εξουσιάζουν και να τους καταπιέζουν: «Είναι αυτοί που κατατρώνε τα σπίτια των χηρών» και για τις υποκριτική τους θρησκευτική ζωή : «με πρόφαση ότι κάνουν μεγάλες προσευχές». Το κακό με αυτούς είναι ότι οι γνώσεις τους τούς οδηγούν σε μια αυτάρκεια και αλαζονεία που τους κλείνει σε ένα στείρο εγωκεντρισμό και τους οδηγεί σε μια επιδεικτική, και ανάλγητη κοινωνική και θρησκευτική συμπεριφορά. 
Η χήρα Σε αυτή την ξιπασμένη ύπαρξη ο Ιησούς αντιπαραθέτει  ως δασκάλα ζωής μια  ταπεινή  και γενναιόδωρη χήρα. Η χήρα και το ορφανό, για την Αγ. Γραφή είναι ο τύπος κάθε αναγκεμένου διότι, μη έχοντας την υλική και ηθική υποστήριξη του συζύγου και πατέρα, είναι ευάλωτοι και γίνονται εύκολα αντικείμενο κάθε μορφής εκμετάλλευσης. Οι ίδιοι, όμως, δείχνουν εμπιστοσύνη να περιμένουν τη βοήθεια των άλλων.
Ο Ιησούς, λοιπόν, παρακολουθεί, μια σκηνή συνηθισμένη  για την εποχή του, παράξενη, όμως, για μας. Στο μέρος της αυλής του Ναού, όπου  επιτρεπόταν η παρουσία των γυναικών, υπήρχε μια σειρά από καλάθια. Όποιος ήθελε να κάνει κάποια προσφορά για το Ναό πλησίαζε και έριχνε τον οβολό του. Ένας ιερέας ήταν επιφορτισμένος να διαλαλήσει το μέγεθος της προσφοράς. Φυσικό ήταν όταν μια προσφορά ήταν μεγάλη, ακουγόταν ένα μουρμούρισμα θαυμασμού.





 Ο Ιησούς λοιπόν παρατηρεί το πώς «πολλοί πλούσιοι έριχναν πολλά» ενώ « μια φτωχή χήρα που έριξε δυο λεπτά».
Η διαλάληση της προσφοράς της χήρας, που έριξε μόνο κάτι ψιλά,  έγινε από υποχρέωση και ίσως με περισσή βαριεστιμάρα, και βέβαια χωρίς ο κόσμο να αντίδρασει. Μόνο ο Ιησούς εκτίμησε τη χειρονομία της χήρας και αντέδρασε με θαυμασμό, γιατί επιτέλους βρήκε αυτό που ζητούσε, κάποιον με «καθαρή την καρδιά». Τους οποίους ο ίδιος  χαρακτήριζε ως  «Μακάριους, ευτυχισμένους, γιατί αυτοί θα δουν το πρόσωπο του Θεού. 
       

 Η χειρονομία της χήρας είναι έκφραση μια αυθεντικής και γενναιόδωρης  αγάπης. : Είναι ανιδιοτελής, δεν περιμένει ανταπόδοση. Είναι  ολοκληρωτική, δεν δίνει από το περίσσεμα, αλλά από το υστέρημά της. Είναι  έκφραση του βαθύτερου είναι της.
Ο οβολός της χήρας, εκπροσωπεί την ολοκληρωτική αφοσίωση, την προσφορά χωρίς "ναι μεν αλλά". Είναι έκφραση μιας αγάπης, κατ' εξοχήν  χριστιανικής, εκείνων που ταπεινά και στην αφάνεια καταναλώνουν την ύπαρξή τους ακολουθώντας το δρόμο που οδηγεί στη Βασιλεία του Θεού, το δρόμο του Ιησού.
Συνήθως ο φτωχός απ’ ότι έχει δίνει και ζητά συγνώμη, γιατί ντρέπεται για το λίγο που έχει δώσει.  Ο πλούσιος δίνει από το περίσσευμά του. Και τις περισσότερες φορές το κάνει με τρόπο που να το καταλάβει αυτός που το δέχεται, και περιμένει απαντητική ευγνωμοσύνη.
Η χήρα είναι το αληθινό παράδειγμα για την Εκκλησία και τον κάθε χριστιανό. Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος στις Εκκλησιαστικές μας Κοινότητες, ή τους χριστιανούς να παρεισφρήσουν  συμπεριφορές και αντιλήψεις που χαρακτηρίζουν  όπως των γραμματέων του Ευαγγελίου, με τις επιδεικτικές συμπεριφορές και υστερόβουλες προσφορές τους, που μπορεί να λύνουν προς στιγμή προβλήματα, αλλά δημιουργούν εντάσεις και συγκρούσεις και αποπροσανατολίζουν από το ζητούμενο: Την καλή μαρτυρία για την ήδη παρουσα και ενεργή Βασιλείας του Θεού ανάμεσα μας . 
Η Εκκλησία και ο μαθητής πρέπει να πορεύονται ταπεινά και ανιδιοτελώς, όπου το αριστερό χέρι δεν ξέρει τι κάνει το δεξί και προφυλαγμένη στο πιο απόμερο δωμάτιο του σπιτιού της να προσεύχονται.  Με μια πίστη  άδολη και ζωντανή που δεν δίνει και δεν επιδιώκει προνόμια, αλλά ανοίγει την καρδιά για να δ΄λωσει στον πλησίον ότι και εκείνη λαβαίνει αγάπη,