Ο Ευαγγελιστής Μάρκος άρχισε την αφήγηση της ιεραποστολικής δράσης του παραθέτοντας το πως ο Ιησούς ελευθέρωσε έναν
ακροατή του στη συναγωγή της Καπερναούμ (Μκ 1,22-26) από ένα δαιμόνιο. Με το
σημερινό θαύμα ο Ευαγγελιστής κλείνει τη
θαυματουργική δράση του Ιησού με τη
θεραπεία ενός, εκ γενετής, τυφλού σε ένα δρόμο της Ιεριχώ. Μια
διήγηση ζωηρή και λεπτομερής, που μας δίνει και το όνομα του
θεραπευμένου - Βαρτιμαίος-, γιος του Τιμαίου. Ο Ευαγγελιστής με αυτό το
λογοτεχνικό τέχνασμα, θέλει να τραβήξει την προσοχή μας στις δύο εχθρικές
δυνάμεις που ο Δάσκαλος Ιησούς αντιμετώπισε και στον τρόπο με τον οποίο τις
αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια της ιεραποστολικής του δράσης. Συνάμα,
υποδεικνύει στους μαθητές του Ιησού τις δυνάμεις, με τις οποίες κατά τη
διάρκεια της δράσης τους, θα αναμετρηθούν : Το δαιμόνιο, τις δυνάμεις
του κακού και την πνευματική τυφλότητα.
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (Μκ 10, 46-52)
'Εφθασαν στην Ιεριχώ. Και
ενώ έφευγαν ο Ιησούς και οι μαθητές του και αρκετός κόσμος από την Ιεριχώ, ο
γιος του Τιμαίου, ο Βαρτιμαίος, τυφλός ζητιάνος, καθόταν κοντά στο δρόμο. 'Οταν
άκουσε ότι είναι ο Ιησούς ο Ναζαρηνός, άρχισε να φωνάζει και να λέει:
"Ιησού, Υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με!". Και πολλοί τον μάλωναν για να σωπάσει,
αλλά εκείνος φώναζε ακόμα πιο πολύ: "Υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με!".
Στάθηκε τότε ο Ιησούς και είπε: "Φωνάξτε τον". Φώναξαν τον τυφλό και
του είπαν: "Θάρρος, σήκω γιατί σε φωνάζει". Εκείνος πέταξε το
επανωφόρι του, πετάχτηκε
όρθιος και πήγε στον Ιησού. Κι ο
Ιησούς του μίλησε και του είπε: "Τι θέλεις να κάνω για σένα;". Κι ο
τυφλός του είπε: "Ραββουνί, θέλω να αναβλέψω!". Τότε ο Ιησούς του
είπε: "Πήγαινε. Η πίστη σου σ' έσωσε". Κι ευθύς βρήκε το φως του κι
ακολούθησε τον Ιησού στην πορεία του.
Λόγος του Κυρίου
Ήδη από τα περασμένα επεισόδια, βλέπουμε πώς
αντιμετωπίζεται ο Ιησούς από τον κόσμο, με
αμηχανία (Μκ 10,26), δισταγμό (Μκ 10,32), παρερμηνεύει και παρανοεί όταν κάτι
τους ζητά (Μκ 10,35) ή προσπαθούν να κάνουν κάποιον να σιωπήσει όταν με την
παρουσία του τους ενοχλεί. Τότε, όπως και σήμερα, είναι φορές που προτιμάμε
αυτό που μας ενοχλεί γιατί μας κάνει να αντιμετωπίσουμε τη σκοτεινή πλευρά της
ζωής, να το αποσιωπούμε και να εθελοτυφλούμε, και προτιμούμε τη σιωπή και δεν
αντιδρούμε, μην τυχόν διακινδυνεύσουμε
και αυτό που τώρα έχουμε και μας φαίνεται ότι είναι ο μόνος δυνατός κόσμος, και
έτσι δεν βλέπουμε έναν άλλο κόσμο, εκτός από αυτόν που ζούμε, ενώ φτάνει να
αντιδράσουμε και να ανοίξουμε τα μάτια για να τον δούμε.
Ο Βαρτιμαίος, μέσα από τόσες
φωνές, ακούει το κάλεσμα του Ιησού, αφού πρώτα προσπάθησε μέσα από την αδυναμία
του και με τον τρόπο του να τον εντοπίσει, και αμέσως και με αποφασιστικότητα
ανταποκρίνεται στο κάλεσμα, πετά το επανωφόρι και πετιέται όρθιος, γιατί από το
περιθώριο στο οποίο βρισκόταν αντέδρασε και μπόρεσε να δει αυτόν τον άλλο κόσμο
που πρόσφερε ο Ιησούς. Άφησε πίσω τον παλιό του κόσμο και ακλούθησε
τον καινούριο που ο Ιησούς του πρόσφερε.
Το μήνυμα είναι δυνατό και ξεκάθαρο.
Τα πάντα αρχίζουν όταν αυτόν
τον άλλο, το νέο κόσμο που αισθανόμαστε
ότι υπάρχει αλλά δεν μπορούμε να τον δούμε, επιμένουμε να τον αναζητούμε. Και
όταν μέσα στις τόσες άλλες φωνές που ακούγονται μέσα στον κόσμο το δικό μας,
ξεχωρίσουμε τη φωνή του Ιησού να διακηρύττει: «Έχω έρθει για να έχετε μια ζωή νέα και ολοκληρωμένη», και με
εμπιστοσύνη απευθυνόμαστε στην ευσπλαχνία Του να μας τον δείξει και να σωθούμε
"Ιησού, Υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με!" «Ραββουνί,
θέλω να αναβλέψω!», και τούτο είναι
η απόλυτη προσευχή, που από τη μια δείχνει ότι έχουμε συνειδητοποιήσει την
κατάστασή μας και από την άλλη την απόφασή μας να δεθούμε μαζί του
γιατί είναι η
Σωτηρία μας: "
Πήγαινε.
Η πίστη σου σ'
έσωσε".
Η προσευχή και η πίστη είναι
οι προϋποθέσεις για να δούμε το νέο κόσμο που με τον Ιησού Χριστό, όχι μόνο
ανατέλλει, αλλά και να τον ζούμε, γιατί είναι ήδη ενεργός ανάμεσά μας:«Κι ευθύς βρήκε το φως του κι ακολούθησε τον
Ιησού στην πορεία του».