Χριστούγεννα : Υπάρχει ελπίδα για όλους
Τρίτη 25/12/2018
Πρώτο Ανάγνωσμα Ησ. 9,1-6
Ο προφήτης Ησαΐας απευθύνεται στους κατοίκους του βόρειου Ισραήλ, στις φυλές των Ζαβουλών και Νεφθαλί, που ζουν στο σκοτάδι της μεγάλης θλίψης διότι έχασαν τα πάντα από τον Ασσύριο κατακτητή. Υπόσχεται έναν σωτήρα ιδιόμορφο: « γεννήθηκε για μας ένα παιδί, μας δόθηκε ένας γιος· πάνω στους ώμους του η εξουσία θα μένει και τ’ όνομά του θα ’ναι: Σύμβουλος θαυμαστός, Θεός ισχυρός, αιώνιος Πατέρας και της Ειρήνης Άρχοντας».
Διαβάζουμε αυτή την περικοπή την Νύχτα των Χριστουγέννων επειδή είναι η εικόνα κάθε «νύχτας ανθρώπινης» στην οποία φέγγει το «Νέο Φως» που όμως δεν έρχεται από τα παλάτια, τις βούλες, τα πανεπιστήμια, την Ε.Ε. ή τον Ο.Η.Ε. κοκ , αλλά μέσα από ένα στάβλο και μια στενόχωρη κατάσταση.
Η προφητεία του Ησαΐα πραγματοποιήθηκε στο πρόσωπο του Χριστού αλλά ακόμη δεν ολοκληρώθηκε. Ο Χριστός έβαλε σε κίνηση τους ανθρώπους, δείχνει χειροπιαστά ότι ο Θεός τους αγαπά και μαζί του βαδίζουν προς την ολοκλήρωση της. Ο Μεσσίας Χριστός γεννήθηκε, υπάρχει λοιπόν ελπίδα για όλους. Η Βασιλεία του Θεού, που προχωρά μέσα από χίλια όσα εμπόδια της ιστορίας, θα φτάσει στην τελική νίκη. Το σκοτάδι τελικά δεν θα υπερισχύσει. Καλούμαστε, όπως λέει ο άγιος Παύλος, “να ντυθούμε τα άρματα του φωτός” (Ρωμ. 13,12), για να πολεμήσουμε για την τελική νίκη, όχι μαζί με έναν πολέμαρχο αλλά με Έναν που είναι Σύμβουλος θαυμαστός, Θεός ισχυρός, αιώνιος Πατέρας και της Ειρήνης Άρχοντας. Νικούμε κάθε φορά που γινόμαστε μικροί όπως το βρέφος της Ναζαρέτ.
Από το κατά Λουκά Αγ. Ευαγγέλιο 2,1-14
«Δόξα στον ύψιστο Θεό και ειρήνη στη γη, στους ανθρώπους που αγαπά!»
Εκείνες τις ημέρες εκδόθηκε διαταγή από τον Καίσαρα Αύγουστο να απογραφεί όλη η οικουμένη. Αυτή η απογραφή είναι η πρώτη που έγινε, όταν ήταν ηγεμόνας της Συρίας ο Κυρήνιος. Και πήγαιναν όλοι να απογραφούν, ο καθένας στη δική του πόλη. Ανέβηκε τότε και ο Ιωσήφ από τη Γαλιλαία, από την πόλη Ναζαρέτ, στην Ιουδαία, στην πόλη του Δαβίδ που ονομάζεται Βηθλεέμ, επειδή καταγόταν από την οικογένεια και τη γενιά του Δαβίδ, για να απογραφεί μαζί με τη Μαριάμ τη μνηστή του, που ήταν έγκυος. 'Οταν βρίσκονταν εκεί, συμπληρώθηκαν οι μέρες για να γεννήσει, και γέννησε τον πρωτότοκο γιο της. Τον σπαργάνωσε και τον έβαλε να ξαπλώσει στη φάτνη, διότι δεν υπήρχε γι'αυτούς τόπος στο πανδοχείο.
Σ'εκείνη την περιοχή υπήρχαν βοσκοί, που αγρυπνούσαν τη νύκτα και φύλαγαν βάρδιες για το κοπάδι τους. 'Αγγελος Κυρίους στάθηκε κοντά τους και η δόξα του Κυρίου τους περιέβαλε, ενώ εκείνοι φοβήθηκαν πολύ. Και οάγγελος τους είπε: "Μη φοβάσθε, διότι σας αναγγέλω μια μεγάλη χαρά, που θα είναι χαρά και για όλο το λαό. Γιατί σήμερα, στην πόλη του Δαβίδ γεννήθηκε για σας ένας σωτήρας, που είναι ο Χριστός, ο Κύριος. Αυτό θα είναι για σας το σημείο: θα βρήτε ένας βρέφος σπαργανωμένο και ξαπλωμένο στη φάτνη". Ξαφνικά, μαζί με τον άγγελο εμφανίσθηκε πλήθος απ'την ουράνια στρατιά των αγγέλων, που αινούσαν το Θεό και έλεγαν: "Δόξα στο Θεό, στα ύψη του ουρανού και πάνω στη γη ειρήνη, στους ανθρώπους που ο Κύριος αγαπά".
Λόγος του Κυρίου
Ποιοί είναι όμως οι άνθρωποι που ο Θεός αγαπά; Έρχεται σε βοήθεια μας το ευαγγέλιο κατά Λουκά (10,21): "Εκείνη τη στιγμή ο Ιησούς ένιωσε μέσα του αγαλλίαση, και είπε: «Σ’ ευχαριστώ Πατέρα, Κύριε του ουρανού και της γης, γιατί αυτά που απέκρυψες από τους σοφούς και τους συνετούς τα φανέρωσες στους ταπεινούς. Ναι, Πατέρα μου, αυτό έγινε γιατί έτσι το θέλησες»". Η «ευδοκία» του Θεού δίνεται στους μικρούς αυτού του κόσμου, σ’ αυτούς που δεν μετρούν, σ’ αυτούς που δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη βαρύτητα και που, στην προκειμένη περίπτωση, είναι οι βοσκοί που δεν έχαιραν καμιάς υπόληψης. Αρκεί ένα γρήγορο φυλλομέτρημα της ΚΔ, και ιδιαίτερα του ευαγγελίου κατά Λουκά, για να πεισθούμε.
«Ο Θεός Ενσαρκώνεται» για να καταλάβουν αυτοί, «οι χωρίς υπόληψη» για τους Πλούσιους, Σοφούς και Δυνατούς , ότι ο Θεός τους αγάπα όχι για την αξία τους αλλά για το ότι οι άλλοι τους σπρώχνουν στο περιθώριο της ζωής. Αυτοί δεν έχουν μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον όπως οι Σοφοί, οι Επιστήμονες, οι Δυνατοί, και αγνοούν την μικρότητα τους και φτάνουν στον εαυτό τους. Οι μικροί δέχονται το σχέδιο της αγάπης του Θεού γι’ αυτούς, και αφου νοιώθουν αγαπημένοι με τη σειρά τους γίνεται μάρτυρες της αγάπης του Θεού για τους ανθρώπους.