Ο Στόχος: Η Τεσσαρακοστή είναι η πορεία προς την Μεταμόρφωση .Β΄ κύκλος 2η Κυριακή της Τεσσαρακοστής, Μκ 9, 2-10

 Κυριακή 31 Μαρτίου 2024

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο ΄Αγιο Ευαγγέλιο  9, 2-10

' Υστερα από έξι μέρες, παίρνει ο Ιησούς τον Πέτρο και τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και τους οδηγεί σε ένα υψηλό βουνό, μόνους ιδιαιτέρως. Και μεταμορφώθηκε μπροστά τους, και τα φορέματά του έγιναν λαμπερά, πολύ άσπρα, τέτοια που κανένας βαφέας πάνω στη γη δεν μπορεί να τα λευκάνει τόσο. Τους παρουσιάσθηκε ο Ηλίας μαζί με το Μωυσή και συνομιλούσαν με τον Ιησού. Μίλησε τότε ο Πέτρος στον Ιησού και του είπε: "Ραββί, είναι καλό για μας να μείνουμε εδώ. Ας κάνουμε τρεις σκηνές: μια για σένα, μια για το Μωυσή και μια για τον Ηλία". 6 Δεν ήξερε, πράγματι, τι έλεγε, γιατί ήταν τρομοκρατημένοι. ' Ηλθε τότε μια νεφέλη που τους τύλιξε στη σκιά της και μια φωνή ήλθε απ'τη νεφέλη: "Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός. Αυτόν να ακούτε". Κι αμέσως, ρίχνοντας το βλέμμα γύρω δεν είδαν πια κανένα, αλλά μόνο τον Ιησού μαζί τους.
Ενώ κατέβαιναν από το βουνό, τους έδωσε εντολή να μη διηγηθούν σε κανένα όσα είδαν, παρά μόνο όταν ο Υιός του ανθρώπου θα αναστήνονταν απ' τους νεκρούς. Συγκράτησαν αυτά τα λόγια, συζητώντας μεταξύ τους τι θέλει να πει με το "θα αναστήνονταν απ' τους νεκρούς". 
                                                                                                    Λόγος του Κυρίο


Κάθε χρόνο, τη δεύτερη Κυριακή της Τεσσαρακοστής, το ευαγγελικό κείμενο είναι πάντα το ίδιο : Εκείνο της Μεταμορφώσεως. Γιατί; Διότι, αν η εκκλησία μας υπενθύμισε την πρώτη Κυριακή ότι υπάρχουν πειρασμοί, τώρα μας λέει ότι για να τους ξεπεράσουμε πρέπει να σκεφτούμε «τον Στόχο» !
Ο Ιησούς παίρνει τους τρεις αποθαρρυμένους μαθητές, που μόλις έμαθαν από τον Ίδιο ότι θα υπέφερε, και τους οδηγεί στο βουνό όπου, ενώ προσευχόταν «μεταμορφώθηκε» ... Γιατί; Ας πάρουμε ένα παράδειγμα από την ζωή μας. Νησιώτες είμαστε και πρέπει να πάμε μέχρι την πρωτεύουσα που ξέρουμε πως είναι ωραία, και θα δούμε και συγγενείς για τους οποίους έχουμε ακούσει ότι υπάρχουν αλλά δεν τους γνωρίζουμε. Με γέλια και αστεία το ταξίδι ξεκινά όμορφα και ωραία. Μετά από κάποια ώρα όμως ξεσπά μια σφοδρή θαλασσοταραχή. Όλα σταματούν, η άνεση δίνει τη θέση της στην στεναχώρια, τη δυσφορία και τους αναστεναγμούς. Ωστόσο σκεφτόμαστε: Πόσο θα κρατήσει...στο τέλος θα φτάσουμε και τότε ποιος μας πιάνει!

Γνωρίζοντας ότι ο προορισμός μας όχι μόνον υπάρχει αλλά και είναι ωραίος, μας κάνει να αισθανόμαστε δυσφορία και στεναχώρια η αναπάντεχη δυσκολία, συνάμα δεν μας εγκαταλείπει η πίστη στο σκοπό μας που μας διευκολύνει να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες του ταξιδιού. Εν ολίγοις, η ζωή μας είναι όπως όταν ταξιδεύεις, αντέχεις το ταξίδι και όλες τις κακουχίες του... και τις αντιμετωπίζεις με δύναμη και παρηγοριά... γιατί ξέρεις ποιος είναι ο στόχος... ξέρεις ότι αξίζει τον κόπο!
Ο Ιησούς μεταμορφώνεται για να δείξει στους μαθητές του «τον στόχο»... θα κατέβουν από το βουνό και θα επιστρέψουν στη συνηθισμένη ζωή αλλά γνωρίζοντας ήδη «τον στόχο» και ακόμη πως όλα συνέβηκαν κατά την διάρκεια της προσευχής.
Ο Μαθητής, κάθε φορά που νιώθει την κούραση από κάτι... κάθε φορά που υποφέρει από κάτι... ξέρει που θα φτάσει, έχει δίπλα του το παράδειγμα της ζωής του Ιησού που υπέφερε, τον Σταύρωσαν αλλά είχε τα θάρρητά του στον Πατέρα, και στην προσευχή ήταν σε κοινωνία ζωής μαζί του, γιαυτό και τον Ανέστησε. Έτσι και ο μαθητής: Ξέρει ποιος είναι «ο στόχος» του, ξέρει ποιον έχει συνταξιδιώτη και βοηθό του για να κατορθώσει, παρ’ όλες τις δυσκολίες, να φτάσει στον προορισμό του