Κάθε άνθρωπος έχει μέσα του έναν Λάζαρο που χρειάζεται έναν Χριστό για να αναστηθεί . Α΄Κυκλος 5η Κυριακή της Τεσσαρακοστής (Ιω 11: 1-44)

 Κυριακή 2 Απριλίου 2023

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη Άγιο Ευαγγέλιο (Ιω 11: 1-44) 

Η ανάσταση του Λαζάρου 

Ο Ιησούς ήταν πεπεισμένος ότι ο άνθρωπος χρειάζεται για να αντέχει ς τη ζωή με του φόβους, τις πτώσεις, απογοητεύσεις και τις αγωνίες είναι να νοιώθεις ότι έχει δίπλα τους ανθρώπους  που  σε αγαπούν και να ακούς  μια φιλική φωνή που σε στηρίζει.  Ο ίδιος διακήρυξε “Κανείς δεν έχει μεγαλύτερη αγάπη, από κείνων που θυσιάζει τη ζωή του για χάρη των φίλων του. Εσείς είστε φίλοι μου” (Ιωα. 15,13-14)

Ο Ιησούς είναι η «αποκάλυψη» του Πατέρα  που ως άνθρωπος επέτρεψε σε γυναίκες και άνδρες να βγουν από τον τάφο τους, του φόβου, του πανικού, τις αβεβαιότητας, της πτώσης, του θανάτου ανεξάρτητα από την κοινωνική τους θέση και την ηθική τους συμπεριφορά. Όλοι χρειαζόμαστε μια αγάπη που πλησιάζει και μας λέει: 'βγες έξω'. Έχεις τις δυνάμεις  στηρίξουν επάνω μου, βγάλε από μέσα σου τον καλύτερο εαυτό σου με τον οποίο ο Πατέρας  προικίζει, την εικόνα και τη ομοίωση,  κάθε άνθρωπο που έρχεται στη γη. Η αγάπη του φίλου  νικά ακόμα και τον θάνατο.

Ο Ευαγγελιστής, σημειώνει, ότι ο Ιησούς για το φίλο του ‘δάκρυσε’. Το ‘δακρύζω’ προσδιορίζει κάτι το συγκρατημένο, εκφράζει την αποστροφή για τον πόνο που προκαλεί κάποιο άκρως δυσάρεστο γεγονός, στην προκειμένη περίπτωση ο θάνατος του φίλου, και την αλληλεγγύη με τον πόνο των συγγενών, αλλά όχι απελπισία. Αρνείται να ανεχθεί το θάνατο του φίλου του, και τα δάκρυα της αγάπης του Ιησού είναι η Σωτηρία του φίλου Λαζάρου, αλλά και του καθενός μας. Ο Λάζαρος έζησε την ανάσταση γιατί ο Ιησούς, ο Γιός του Θεού, τον αγαπούσε.       

           

Ο Ιησούς μας υπενθυμίζει σε όλους ότι ο καθένας με την φιλία του προς τον άλλο που φέρνει κοντά ζωές τους και τους κάνει να δονούνται με νέα ενέργεια, και μπορεί να είναι μια «μεγαλειώδης παρουσία», στην οποία ο ίδιος Πατέρας αποκαλύπτεται.                       

«Κάθε «φιλία» μας βελτιώνει και μας εμπλουτίζει, όχι τόσο για αυτά που μας δίνει, αλλά για όσα μπορούμε να ανακαλύψουμε για τον εαυτό μας. Καθένας από εμάς έχει αχρησιμοποίητους πόρους, γωνίες ψυχής, γωνίες και θύλακες επίγνωσης που κοιμούνται. Και μπορούμε επίσης να πεθάνουμε χωρίς να τα έχουμε ανακαλύψει, εξ αιτίας της απουσίας παρομοίου που θα μας βοήθησει να τις ανακαλύψουμε . Όλοι έχουμε ανυλοποίητα  συναισθήματα και ιδέες που μπορούν να υλοποιηθούν φτάνει να έρθει κάποιος να τα ξυπνήσει. Κάθε άνθρωπος έχει μέσα του έναν Λάζαρο που χρειάζεται έναν Χριστό για να αναστηθεί. Άτυχοι εκείνοι οι φτωχοί Λάζαρος που φτάνουν στο τέλος της ζωής τους χωρίς να συναντήσουν έναν Χριστό που τους λέει: «Έλα Έξω !». (Miguel de Unamuno)