Από τη λύπη στη χαρά… από την αμφιβολία στη βεβαιότητα… από την εξάρτηση στην αυτονομία . 3η Κυριακή του Πάσχα - (Λκ.24, 23- 35)

Κυριακή 30 Απριλίου 2023,

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά άγιο Ευαγγέλιο (Λκ 24,13-35)

  

Την ίδια εκείνη μέρα, δυο απ' αυτούς πήγαιναν σ' ένα χωριό που απέχει εξήντα στάδια από την Ιερουσαλήμ και που λεγόταν Εμμαούς. Αυτοί μιλούσαν μεταξύ τους για όλα αυτά τα συμβάντα. Κι ενώ μιλούσαν και συζητούσαν ο ίδιος ο Ιησούς τους πλησίασε και προχωρούσε μαζί τους. Αλλά τα μάτια τους εμποδίζονταν για να μην τον αναγνωρίσουν. Κι εκείνος τους είπε: "Τι είναι αυτά τα λόγια που τόσο έντονα ανταλλάσετε μεταξύ σας, ενώ προχωρείτε;" Τότε εκείνοι, σκυθρωποί, σταμάτησαν. Απάντησε τότε ο ένας απ' αυτούς, που λεγόταν Κλεόπας και του είπε: "Εσύ μόνος κατοικείς στην Ιερουσαλήμ και δε γνωρίζεις όλα όσα συνέβηκαν σ' αυτήν την πόλη αυτές τις μέρες;". Τους είπε: "Ποια;" Κι εκείνοι του είπαν: "Τα σχετικά με τον Ιησού το Ναζαρηνό, που ήταν ένας προφήτης δυνατός σε έργα και λόγια μπροστά στο Θεό και σ' όλο το λαό, πώς τον παρέδωσαν οι αρχιερείς και οι άρχοντές μας σε θανατική καταδίκη και τον σταύρωσαν. Κι εμείς ελπίζαμε ότι αυτός είναι ο μελλοντικός λυτρωτής του Ισραήλ. Και τώρα εκτός απ' όλα αυτά, αυτή είναι η τρίτη μέρα από τότε που συνέβηκαν αυτά τα γεγονότα. Αλλά και κάποιες γυναίκες από τον κύκλο μας, μας αναστάτωσαν, όταν πήγαν πολύ νωρίς το πρωί στο μνήμα, και μη βρίσκοντας το σώμα του, ήλθαν και μας είπαν ότι είδαν οπτασία αγγέλων, που είπαν ότι αυτός ζει. Τότε κάποιοι από μας πήγαν στο μνημείο και βρήκαν έτσι όπως τα είχαν πει οι γυναίκες, αλλά εκείνον δεν τον είδαν".

    Αυτός τότε τους είπε: "Ανόητοι και αργοί στην καρδιά για να πιστέψετε όλα εκείνα που είπαν οι προφήτες. Αυτά δεν έπρεπε να πάθει ο Χριστός και μετά να μπει στη δόξα του;" Κι αρχίζοντας από το Μωυσή και όλους τους προφήτες, τους ερμήνευσε όλα εκείνα που ανέφεραν οι Γραφές σχετικά μ' αυτόν. Όταν έφθασαν κοντά στο χωριό που πήγαιναν, εκείνος προσποιήθηκε ότι πηγαίνει πιο μακριά. Εκείνοι τον πίεσαν και του είπαν: "Μείνε μαζί μας, γιατί πλησιάζει το βράδυ και η μέρα έφθασε κιόλας στο τέλος της". Και μπήκε στο σπίτι για να μείνει μαζί τους. Κι όταν κάθισε μαζί τους στο τραπέζι, πήρε το ψωμί, το ευλόγησε κι αφού το έκοψε τους το έδωσε. Τα μάτια τους, τότε, ανοίχθηκαν και τον αναγνώρισαν. Αλλά εκείνος έγινε άφαντος. Είπαν τότε μεταξύ τους: "Η καρδιά μας δεν φλέγονταν μέσα μας όταν στο δρόμο μας μιλούσε, καθώς μας ερμήνευε τις Γραφές;" Κι εκείνη την ώρα σηκώθηκαν και γύρισαν πίσω στην Ιερουσαλήμ και βρήκαν συναθροισμένους τους 'Ένδεκα και όσους ήταν μαζί τους, που έλεγαν: "Πραγματικά ο Κύριος αναστήθηκε κι εμφανίστηκε στο Σίμωνα". Κι αυτοί εξηγούσαν όσα συνέβηκαν στο δρόμο και πώς τον αναγνώρισαν στον τεμαχισμό του ψωμιού.

Λόγος του Κυρίου

    Στη ζωή μας, και ιδιαίτερα σε αυτό που ονομάζουμε χριστιανικά ζωή, ζωή πίστεως , τα πράγματα δεν είναι πάντα ξεκάθαρα... περνάμε συχνά στιγμές έντονης τύφλωσης, απογοήτευσης και έτοιμοι να τα παρατήσουμε ! Είναι δύσκολο να αναγνωρίσεις τον Θεό και τα πράγματα του Θεού, στη καθημερινότητα μας! 

    Είναι η περίπτωση των δύο μαθητών. Μπήκαν στο σκοτάδι αλλά και βγήκαν κάποια στιγμή από αυτό. Είναι για μας ένα οδοδείκτης .Πρώτα να καταλάβεις και να περιγράψεις το πρόβλημα, να καταλάβεις τι συμβαίνει.. Και να προσπαθήσεις να απεμπλακείς από κάθε αυτοματισμό και προκατάληψη και πάνω απ' όλα από την ιδέα ότι το ότι επειδή κάτι μάθαμε όλα τα ξέρουμε όλα τα καταλαβαίνουμε:

    Δεν αρκεί να απομακρυνόμαστε από τα προβλήματα... γιατί συχνά τα κουβαλάμε μέσα μας... συχνά οι αγωνίες, οι αγώνες, ο θυμός που νιώθουμε δεν μας κάνουν αντικειμενικούς ή δεν μας δείχνουν τη λύση ακόμα κι όταν την έχουμε στα χέρια μας. Πρέπει ανοιχτούμε να μιλήσουμε και να μην σταματήσουμε ποτέ να κάνουμε ερωτήσεις…

    Αυτό που χρειάζεται είναι να βρούμε το κλειδί για την κατανόηση, το νόημα αυτού που μας συνέβη. Και ο μόνος που μπορεί να μας δώσει νόημα, κατεύθυνση, δύναμη να πάμε μπροστά είναι ο ίδιος ο Κύριος, ο οποίος, τις περισσότερες φορές, με την διακριτική παρέμβαση του δεν αλλάζει την ιστορία μας, αλλά μας βοηθά να την δούμε με άλλα μάτια.

    Το σημερινό  ευαγγέλιο μας κάνει να καταλάβουμε, ότι οι μαθητές μπορεί και να μην περπατούν... πίσω από τον Ιησού, ή και μακρυά από τον Ιησού, όμως ο Ιησούς περπατά πάντοτε δίπλα τους. Το σημερινό ευαγγέλιο μας προσφέρει και “Το στυλ του Ιησού”, ένα ύφος προς μίμηση και όχι μόνο για την χριστιανική ζωή : Πλησιάζει με διακριτικότητα. Πρώτα απ’ όλα ακούει δεν διακόπτει και μόνο μετά προτείνει με σαφήνεια και αποκαλεί ξεκάθαρα τα πράγματα με το όνομά τους, Παρέχει κάθε εξήγηση με ακρίβεια, δεν δημιουργεί εξάρτηση, αλλά εμπνέει αυτονομία. Έτσι ο λόγος του ζεσταίνει καρδιές, και δίνει από ζωή του δωρεά… και ακριβώς από αυτό τον αναγνωρίζουν… και αφού αποκτήσουν το στυλ τη ζωή του μέσα τους…αποκτούν αυτονομία, ξέρουν πού να πάνε και τι να κάνουν… δεν χρειάζονται πια να τον έχουν δίπλα τους γιατί το έχουν μέσα!