Κυριακή του Πάσχα . 16 Απριλίου 2023
Ανάγνωσμα από το Κατά Ιωάννη Αγ. ευαγγέλιο (20, 1-9)
Το ζήτημα είναι η Ανάσταση… επηρεάζει πραγματικά τη ζωή μου/μας; ή απλά είναι ακόμη μια ευκαιρία μέσα τις τόσες φόρες που γιορτάσαμε: πήραμε δώρα, καινούργια ρούχα, στρώσαμε τραπέζι και άντε πάλι από τη αρχή.
Το
Πάσχα βγήκαμε από το σκοτάδι της
καθημερινότητα όπου βασιλεύει ο φόβος,
η καχυποψία, η εκμετάλλευση, η καπατσοσύνη,
η αδικία, η αλαζονεία, η διαφθορά, η
απληστία, κοκ. Αναστηθήκαμε σε μια νέα
ζωή. Αλλάζει κάτι στον τρόπο που βλέπουμε,
σκεφτόμαστε , κρίνουμε αντιδρούμε
διαλέγουμε .. ζούμε; Γιατί αν δεν αλλάζει
τίποτα… αν δεν αφήσω αυτό το γεγονός
να με φτάσει να με ποτίσει τότε… τότε
το Πάσχα ήταν άχρηστο!
Η Μαρία η
Μαγδαληνή εξακολουθεί να κινείται στο
σκοτάδι. Δεν έχει καταλάβει ακόμα. Βλέπει
τον άδειο τάφο αλλά ακόμα δεν καταλαβαίνει.
Σκέπτεται το αυτονόητο ‘έκλεψαν το
Κύριο! Θα έπρεπε κάτι να είχε καταλάβει
αμέσως, να είχε υποψιαστεί, αλλά δεν
καταλαβαίνει γιατί παρά όλο που είχε
ζήσει με τον Ιησού και τα όσα είχε ακούσει
και ζήσει μαζί με τους άλλους μαθητές
δίπλα στον Ιησο… ήταν ακόμα δεμένη με
τις προκαλύψεις της με τις πεποιθήσεις
του σχέδια της…! Αν κάτι έπρεπε να γίνει
έπρεπε να γίνει όπως εκείνη το σκεπτόταν
πως έπρεπε να γίνει.
Μπορείς να αφήσεις το Πάσχα να αλλάξει τη ζωή σου μόνο αν δεχτείς ότι από τον θάνατο μπορείς να αναστηθείς... μόνο αν δεχτείς ότι υπάρχουν πράγματα που δεν μπορείς να καταλάβεις μόνο με τις γνώσεις σου... και ότι χρειάζεται να ανοιχθείς σε κάποιο να τον εμπιστευτείς και να του εμπιστευτείς τον εαυτό σου. Να αφήσεις τον εαυτό σου να φύγει ... να λύσεις το χειρόφρενο του εγωισμού – εγωκεντρισμού σου για να υπερβείς τον εαυτό σου και να μην περιορίζεσαι μονό σ’ αυτό που φαίνεται και απ΄ αυτό που αισθαντικά αγγίζεις. Γιατί η πίστη δεν είναι παράλογη αλλά πάνω από τη λογική και πάνω της κάθεται και την γονιμοποιεί, δεν είναι πέρα από τη λογική σου… αλλά και πέρα από τα συναισθήματά σου στα οποία νέους ορίζοντες
Πιστεύω τον Ιησού σημαίνει ότι τον γνώρισα τον συνάντησα τον εμπιστεύτηκα, όπως συνάντησα και γνώρισα και εμπιστεύτηκα, έναν φίλο,. Τον οποίο τον αγαπώ ακόμα και τον εμπιστεύομαι κι όταν δεν τον βλέπω, με κλειστά μάτια. Πιστεύω ακόμα κι αν δεν βλέπω Κανε τα πάντα από αγάπη σαν να ήσουν μόνο άλλα, χωρίς να ξεχνάς όμως ότι τα πάντα εξαρτύονται από την αγάπη του Θεού. Εμπιστεύσου τον εαυτό σου… αλλά περισσότερο από τον εαυτό σου, εμπιστεύσου τον Θεό!
Τότε ο τάφος είναι ανοιχτός και άδειος γιατί έσκασε όπως ένα σπόρος και βλάστησε την Νέα ζωής της Ανάστασης.