Κυριακή 26 Ιουνίου 2022
Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά άγιο Ευαγγέλιο ( 9,11-17)
Πολύς κόσμος ακλουθούσε τον Ιησού . Εκείνος τους δέχτηκε και τους μιλούσε για τη βασιλεία του Θεού, και όσοι είχαν ανάγκη από θεραπεία τούς θεράπευσε. Η μέρα όμως άρχισε να γέρνει. Οι δώδεκα μαθητές πήγαν κοντά του και του είπαν: «Διώξε τον κόσμο, για να πάνε στα γύρω χωριά και τις αγροικίες να βρουν κατάλυμα και φαγητό, γιατί εδώ είμαστε στην ερημιά». Ο Ιησούς τους απάντησε: «Δώστε τους εσείς να φάνε»· κι εκείνοι του είπαν: «Δεν έχουμε παρά πέντε ψωμιά και δύο ψάρια, εκτός κι αν πάμε εμείς ν’ αγοράσουμε φαγητά για όλο αυτό το πλήθος». Ήταν περίπου πέντε χιλιάδες άντρες. Είπε τότε στους μαθητές του: «Βάλτε τους να καθίσουν για φαγητό κάτω στο έδαφος κατά ομάδες ανά πενήντα». Έτσι κι έκαναν, και τους έβαλαν όλους να καθίσουν για φαγητό. Πήρε τότε στα χέρια του τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια, έστρεψε το βλέμμα του στον ουρανό, τα ευλόγησε, τα έκοψε σε κομμάτια και τα έδωσε στους μαθητές του να τα μοιράσουν στον κόσμο. Έφαγαν όλοι τους και χόρτασαν, και τα περισσεύματα που μάζεψαν ήταν δώδεκα κοφίνια.
Λόγος του Κυρίου
Το πραγματικό θαύμα δεν είναι ο πολλαπλασιασμός των άρτων και των ψαριών, αλλά το “μοίρασμα” που έχει ως αποτέλεσμα τον πολλαπλασιασμό.
Ενεργοποιώντας τους δώδεκα μαθητές μεταμόρφωσε μια κατάσταση παθητική και ανημποριάς σε μια κατάσταση δράσης και ζωτικότητας. Οι μαθητές οργανώνουν τον κόσμο. Παρουσιάζονται τα ψωμιά και τα ψάρια, που κάποιος προνοητικός είχε μαζί του για κείνον ή για την οικογένεια του που τα βάζει στη διάθεση όλων.
Στο θαύμα του “μοιράσματος” δεν υπάρχουν κάποιοι που ενεργούν και κάποιοι παθητικοί θεατές, όλοι είναι σε δράση, ενεργοί.
Η λογική του Ιησού, δηλ. η λογική του ευαγγελίου, μέσα σε ένα κόσμου που κυριαρχεί μια νοοτροπία άκρατου ατομικισμού, μας κάνει να βρίσκουμε το κουράγιο να «μοιραζόμαστε με τους άλλους» και αυτό που διαθέτουμε μας ξαναγυρίζει πολλαπλασιασμένο.
Το να «μοιράζουμε» δεν είναι μόνον ζήτημα αγάπης και φιλανθρωπίας, είναι και ζήτημα δικαιοσύνης. Δεν μπορεί να γίνει δεκτό πως υπάρχουν τόσα πρόσωπα που πεινούν και διψούν, όταν είναι βέβαιο ότι με λίγη καλή θέληση θα μπορούσε να υπάρχει τροφή και νερό για όλους. Δεν μπορεί να γίνει ανεκτό πως υπάρχει τόση μοναξιά και φτώχεια ανθρωπιάς όταν υπάρχουν τόσοι που έχουν καιρό αλλά όχι διάθεση για να προσφέρουν τον χρόνο τους.
Η λογική της Θ. Ευχαριστίας είναι, αφού μοιραστούμε τον Ευχαριστιακό άρτο, στην συνέχεια να μοιραζόμαστε και το “υλικό ψωμί”.
Ο Ιησούς μας προσκαλεί να μην περιμένουμε οι άλλοι, από μόνοι τους να προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματα τους αλλά, στην προσπάθειά τους, και εμείς να συμβάλουμε.
Κάθε Κυριακή ή κάθε φορά που προσερχόμαστε στην Θ. Ευχαριστία ο Ιησούς μας προτείνει “Δώστε τους εσείς να φάνε».
Πολλές φορές έχουμε ακούσει από πρόσωπα που ασχολούνται με τον
εθελοντισμό ότι από αυτή την εμπειρία πήραν περισσότερα από όσα πρόσφεραν.
https://ienoriamou.blogspot.com/2019/06/blog-post_29.html#more