Ο Θεός δεν μπαίνει στα μέτρα μας, αλλά εμείς στα δικά του. Γ' Κύκλος, 4η Κυριακή της Κοινής Περιόδου του Έτους (Λκ 4,21- 30)

Κυριακή 30  Ιανουαρίου. 

Η φήμη του Ιησού είχε εξαπλωθεί στην Γαλιλαία. Πριν ακόμη πάει στο χωριό του, οι συγχωριανοί του, που για χρόνια τον είχαν συναναστραφεί,  νόμιζαν ότι τον ήξεραν καλά και ήταν ενθουσιασμένοι μαζί του, γι αυτά που έκανε ο συμπατριώτης του ;

Από το  Ευαγγέλιο κατά Λουκά  (Λκ 4,21- 30) 

Ο Ιησούς  τύλιξε το βιβλίο, το έδωσε στον υπηρέτη και κάθισε. Και τα μάτια όλων στη συναγωγή ήταν προσηλωμένα πάνω του. Άρχισε, τότε, να τους λέει: "Σήμερα εκπληρώνεται αυτή η Γραφή που ακούσατε με τ' αφτιά σας". 'Όλοι έδιναν μαρτυρία γι' αυτόν και θαύμαζαν για τα λόγια της χάρης που έβγαιναν από το στόμα του κι έλεγαν: "Αυτός δεν είναι ο γιος του Ιωσήφ;" Κι ο Ιησούς τους είπε: "Σίγουρα θα μου πείτε αυτή την παροιμία: `Γιατρέ, θεράπευσε τον εαυτό σου. `Αυτά που ακούσαμε ότι έγιναν στην Καπερναούμ, κάνε τα κι εδώ στην πατρίδα σου'". Και τους είπε: "Αλήθεια σας λέω: κανένας προφήτης δεν είναι δεκτός στην πατρίδα του. Αλήθεια, ακόμα, σας λέω: υπήρχαν πολλές χήρες στον Ισραήλ, την εποχή του Ηλία, όταν έκλεισε ο ουρανός για τρία χρόνια κι έξι μήνες, τότε που έπεσε μεγάλη πείνα πάνω σ' όλη τη γη. Κι όμως, σε καμιά απ' αυτές δε στάλθηκε ο Ηλίας, παρά σε μια γυναίκα χήρα στα Σάρεπτα της Σιδωνίας. Και πολλοί λεπροί υπήρχαν στον Ισραήλ, στα χρόνια του προφήτη Ελισαίου, αλλά κανένας τους δεν καθαρίσθηκε εκτός απ' το Ναϊμάν του Σύρου".

Λόγος του Κυρίου

Ο αρχικός ενθουσιασμός όμως έδωσε τη θέση του στην απογοήτευση  και την απόρριψη . Γιατί άραγε;  Δύο μπορεί να είναι οι παράγοντες:

Πρώτον: το γεγονός  ότι νομίζουν πως τον γνωρίζουν καλά γιατί ήταν συγχωριανός τους  « Αυτός δεν είναι ο γιός του Ιωσήφ; …» και  δεν έχουν την  διάθεση να ξεφύγουν από την γνώμη που έχουν ήδη διαμορφώσει  γι αυτόν. Εκείνος όμως  τους παρουσιάζεται με διαφορετική  εικόνα από αυτήν που είχαν διαμορφώσει εκείνοι.

Δεύτερον: η αξίωση τους  πως αφού είναι συμπατριώτης τους, μπορούσαν να έχουν αξιώσεις επάνω του : «Τα θαύματα που έχεις κάνει στην Καπερναούμ, κάνε τα και εδώ»! Το θαύμα, για αυτούς δεν είναι απόρροια πίστεως αλλά  εργαλείο επίδειξης,  και σαν κάτι που πους οφείλεται  και  ως  επιβεβαίωση της εικόνας που είχαν διαμορφώσει ως συγχωριανοί του γι αυτόν. 

Στη συναναστροφή μας με τους άλλους μπορούμε τείνουμε να παγιώσουμε μια γνώση και μια σχέση με αυτούς στα δικά μας μέτρα. Έχουμε ορισμένα μέτρα και σταθμά που τα κρίνουμε τα μόνα σωστά  για να  κρίνουμε τους  άλλους. Και καταλήγουμε εντέλει,  οι προκαταλήψεις μα να γίνονται φυλακή μας.

Με την πάροδο του χρόνου και με την επανάληψη ορισμένων πράξεων, αποκτάμε  ένα ορισμένο ένα τρόπος να κατανοούμε τις σχέσεις με τον Θεό, να εκλαμβάνουμε  τη ζωή Του, το Μυστηρίου Του. Αυτό είναι ένας πλούτος, αλλά κινδυνεύει να γίνει παγίδα όταν δεν είμαστε πλέον διαθέσιμοι να δεχτούμε έναν Θεό που εκδηλώνεται έξω από τα σχέδια μας, με έναν νέο και διαφορετικό τρόπο. Ο ζωντανός Θεός δεν είναι προβολή του εαυτού μας, δεν είναι έκφραση των μεθόδων μας: αν έτσι ήταν θα ήταν ένα είδωλο που δημιουργήθηκε από εμάς..

Στον Θεό δεν έχουμε δικαιώματα,  το μόνο δικαίωμα που έχουμε  είναι να εμπιστευόμαστε στο έλεός Του, και με βάση αυτό το έλεος να ζούμε, γιατί ο  Θεός είναι απρόβλεπτος Γι' αυτό και μας ζητά να βγαίνουμε πάντα στο δρόμο, στο δρόμο της αναζήτησης της κάθαρσης των ιδεών μας και το πρακτικών μας , σε κατάσταση μόνιμης εξόδου!!!