Το παλιό δίνει τη θέση του στο καινούργιο. Γ΄ Κύκλος , 2η Τακτική Κυριακή, Ιωα. 2,1-11

Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2022

Το θαύμα που περιγράφει ο ευαγγελιστής δεν υπογραμμίζει τη δύναμη του Χριστού που αλλάζει το νερό σε κρασί , αλλά την αφθονία του κρασιού και την άριστη ποιότητά του, καθώς επίσης και το γεγονός ότι το νερό που χρησίμευε για το τελετουργικό του πλυσίματος των χεριών που προέβλεπε ο Νόμος, δίνει τη θέση του σε κάτι καινούργιο τελείως καινούργιο

Ανάγνωσμα από το κατά  Ιωάννη αγιο Ευαγγέλιο  2,1-11 .

Εκείνες τις μέρες  γινόταν γάμος στην Κανά της Γαλιλαίας και ήταν εκεί η μητέρα του Ιησού. Προσκάλεσαν, λοιπόν, και τον Ιησού και τους μαθητές του στο γάμο. Επειδή τέλειωσε το κρασί, η μητέρα του Ιησού του είπε: "Δεν έχουν κρασί". Της λέει τότε ο Ιησούς: "Τι το κοινό έχουμε εμείς, γυναίκα; Δεν έφθασε ακόμα η ώρα μου". Λέει η μητέρα του στους υπηρέτες: "Κάμετε, ό,τι κι αν σας πει". 

Ήταν εκεί έξι πέτρινες στάμνες για τον καθαρισμό των Ιουδαίων, που χωρούσαν η καθεμιά από ογδόντα έως εκατόν είκοσι λίτρα. Τους λέει ο Ιησούς: "Γεμίστε τις στάμνες με νερό". Τις γέμισαν μέχρι πάνω. Τους λέει τότε: "Πάρτε τώρα και φέρτε στον αρχιτρίκλινο". Κι εκείνοι έφεραν. Αλλά μόλις ο αρχιτρίκλινος δοκίμασε το νερό που είχε γίνει κρασί και δεν ήξερε από πού είναι, (οι υπηρέτες όμως, που είχαν πάρει το νερό, ήξεραν), φωνάζει το γαμπρό και του λέει: "Κάθε άνθρωπος προσφέρει πρώτα το καλό κρασί και όταν μεθύσουν το λιγότερο καλό. Εσύ φύλαξες το καλό κρασί μέχρι τώρα". Αυτή ήταν η αρχή των σημείων που έκαμε ο Ιησούς στην Κανά της Γαλιλαίας και φανέρωσε τη δόξα του και οι μαθητές του πίστεψαν σ' αυτόν.

Λόγος του Κυρίου

Το παλιό, που είναι το νερό των καθάρσεων, η παλαιά θρησκευτική συνήθεια , ο παλιός νόμος δίνει τη θέση του στο νέο, τον Ιησού που είναι ο Μεσσίας, αυτόν που εγκαινιάζει νέα σχέση με τον Λαό του Θεού που ως εικόνα παρουσιάζεται όχι ως μια απλή συμφωνία φιλίας δυνατότερου προς αδύνατο , αλλά ως σχέση βασισμένη στην απεριόριστη εμπιστοσύνη, οικειότητα και στην χαρά της συνύπαρξης, όπως εκείνη του γάμου.

Οι υποδείξεις της Μαρίας: «Δεν έχουν κρασί» και «Κάντε ό,τι σας πει», υπογραμμίζουν την μεσιτεία του Ιησού στο πέρασμα από το παλιό στο καινούργιο. Το παλιό η νομικίστικη θρησκεία, κάντε ετούτο κάντε εκείνο γιατί διαφορετικά θα τιμωρηθείτε ή θα επιβραβευτείτε τέλειωσε..Χρειάζεται μια ριζική αλλαγή να δώσει τη θέση της σε κάτι που δεν φοβίζει αλλά χαροποιεί, που ξεκινά από μια πράξη εμπιστοσύνη σε κάποιον μια διαθεσιμότητα σε κάποιον που έρχεται να με συναντήσει και να μου προσφέρει. Η αρχική επιφυλακτικότητα του Ιησού, αν και τελικά συναινεί στην προσδοκία της Μαρίας, θέλει να σπρώξει τους μαθητές του, την Εκκλησία, από μια αρχέγονη πίστη που αποβλέπει σε μια συναλλαγή σου δίνω μου δίνει και περιμένει «πράγματα και θαύματα» και μια διέξοδο στα αδιέξοδα του . Σε όλες εκείνες τις ώρες της ζωής που βιώνουμε φτώχεια, κενότητα, αγωνία, ο Χριστός είναι πάντα έτοιμος να μας αποκαλυφθεί ως μέσα από μια ώριμη πίστη, μια σχέση βαθιά εμπιστοσύνης και αφοσίωσης που δεν περιμένουμε πράγματα και θαύματα να έρθουν απ’ έξω, αλλά μαζί του να σηκώνουμε τα μανίκια του και μαζί του, με τον Χριστό, να δημιουργήσουμε το καινούργιο, αυτός που μας βγάλει από την άβυσσο μας

Η παρατήρηση του ευαγγελιστή ότι : «Οι μαθητές πίστευσαν στον Ιησού», δηλώνει ότι κάποιος δεν πιστεύει σε πράγματα ή σε μια ιδέα αφηρημένη, ένα δόγμα, αλλά είναι ένα άνοιγμα μια παρόρμηση προς σε ένα πρόσωπο. η πίστη είναι μια ώθηση προς τα μπρος ανοίγει καινούργιους δρόμους και εμπιστευμένη σε κάποιον. Ο μαθητής εμπιστεύεται τον Ιησού, και αφήνεται να τον οδηγήσει σε νέους ορίζοντες. Σε μια νέα ζωή , το συνηθισμένο με το καινούργιο κρασί αποκτά άλλο πνεύμα.