Κυριακή 16η Αυγούστου 2020
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μας παρουσιάζει Μια γυναίκα, μια μη ιουδαία · μια μητέρα, έξυπνη και δυναμική που ξέρει τι ζητά και δεν παραιτείται όταν ο Ιησούς σιωπά ή επειδή είναι απότομος μαζί της και που τελικά τον κάνει να “μεταστραφεί” ώστε όχι μόνο να την θαυμάσει, αλλά και να την φέρει ως πρότυπο για μίμηση.
Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο ΄Αγιο Ευαγγέλιο (15, 21-28)
Φεύγοντας από εκεί ο Ιησούς, αναχώρησε για τα μέρη της Τύρου και της Σιδώνας. Και μια γυναίκα Χαναναία βγήκε έξω από εκείνη την περιοχή και φώναζε λέγοντας: "Ελέησέ με, Κύριε, υιέ του Δαβίδ. Η θυγατέρα μου βασανίζεται σκληρά από δαιμόνιο". Κι εκείνος δεν της έδωσε καμμιά απάντηση. Τον πλησίασαν οι μαθητές του και τον παρακαλούσαν, λέγοντας: "Διώξε την, επειδή φωνάζει πίσω μας". Κι εκείνος απάντησε και είπε: "Δεν στάλθηκα παρά για τα χαμένα πρόβατα της γενιάς τουΙσραήλ". Αλλά εκείνη πήγε και τον προσκυνούσε, λέγοντας: "Κύριε, βοήθησέ με!". Κι εκείνος απάντησε λέγοντας: "Δεν είναι ωραίο πράγμα να πάρει κανείς το ψωμί απ'τα παιδιά και να το ρίξει στα σκυλάκια". Κι εκείνη είπε: "Ναι, Κύριε. Αλλά και τα σκυλάκια τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν απ'το τραπέζι των κυρίων τους". Τότε, απαντώντας ο Ιησούς, της είπε: "Γυναίκα, μεγάλη είναι η πίστη σου! Ας σου γίνει όπως επιθυμείς". Και θεραπεύθηκε η θυγατέρα της από την ώρα εκείνη.Λόγος του Κυρίου
Η γυναίκα αυτή είναι το παράδειγμα του αγώνα της πίστης. Παρουσιάζεται απλή και ξεκάθαρη, δεν προβάλλει αξιώσεις και απαιτήσεις συζητά με απλότητα και ζητά κατανόηση και συμπόνια. Στην συζήτησή της με τον Ιησού, τον κάνει να λυγίσει με την μοναδικά έξυπνη απάντηση της. Από αυτή τη συνάντηση μαζί της ακόμη και ο Ιησούς βγαίνει αλλαγμένος, μετανοημένος θα λέγαμε. Ενώ παρουσιάζονταν υπερασπιστής των παραδοσιακών ιουδαϊκών θρησκευτικών πεποιθήσεων, τελικά αποκαλύπτεται ως ο ποιμένας κάθε πονεμένου Ιουδαίου ή μη πιστού ή ειδωλολάτρη ή αδιάφορου.
Η πίστη της γυναίκας είναι μεγάλη· πιστεύει ότι ο Θεός αισθάνεται οδύνη για τον πόνο κάθε παιδιού,
ότι η ταλαιπωρία ενός ανθρώπου μετράει περισσότερο από τη θρησκεία του, γιατί αυτός, ο ταλαιπωρημένος έχει προτεραιότητα στην αγάπη του Θεού. Η πίστη της γεννήθηκε από την τριβή με την καθημερινή πάλη της ζωής, και όχι από μαθήματα καθωσπρεπισμού. Πιστεύει ότι ο Θεός είναι όπως η καρδιά μιας μάνας που, αγαπά και υποφέρει για όλα τα παιδιά της με τα παιδιά τη, αλλά δείχνει ιδιαίτερη στοργή για το πονεμένο που υποφέρει. Γνωρίζει τον Θεό “από μέσα”, με τη μητρική του καρδιά, τον αισθάνεται δικό της τον νιώθει να χτυπάει στα βάθη των πληγών της: «με την καρδιά πιστεύει κάποιος», γράφει ο Παύλος (Ρωμ 10.10). Ξέρει πως ο Θεός είναι ευτυχισμένος όταν μια μητέρα, οποιαδήποτε μητέρα, αγκαλιάζει με ευτυχία τη σάρκα από τη σάρκας της, που τελικά θεραπεύτηκε.
“Ας γίνει όπως το ζήτησες”. Η πίστη και η επιθυμία της είναι σαν μια μήτρα που γεννά το θαύμα.
Μέσα αυτό το ευαγγελικό το γεγονός , ένα όνειρο γεννιέται, αρχίζει να μεγαλώνει και να ωριμάζει αν και ακόμη βρίσκεται σε βρεφική ηλικία : η γη μας, ο κόσμος να γίνει ένα μεγάλο σπίτι, με ένα τραπέζι γεμάτο ψωμί και γεμάτο παιδιά που το απολαμβάνουν. Και όλοι, γύρω μας να είναι δικοί μας άνθρωποι..
16
