Έχετε θάρρος! Εγώ είμαι. Μη φοβάστε! Α΄ Κύκλος 19η Τακτική Κυριακή

 Κυριακή  9η   Αυγούστου 2020 

Ο Ιησούς μετά το θαύμα του πολλαπλασιασμοί των ψωμιών , απολαμβάνει την επιτυχία του  μόνος του πάνω στο βουνό μιλώντας με τον Πατέρα. 

Ανάγνωσμα από  το κατά Ματθαίο  ΄Αγιο Ευαγγέλιο (14,22-33)

Κι αμέσως υποχρέωσε τους μαθητές του να μπουν στο πλοιάριο και να πάνε πριν απ' αυτόν στην αντίπερα όχθη, έως ότου διώξει τον κόσμο. Κι όταν απέλυσε το πλήθος, ανέβηκε μόνος του στο βουνό για να προσευχηθεί. Και όταν βράδιασε ήταν εκεί μόνος του.Το πλοιάριο, στο μεταξύ, απείχε αρκετά στάδια από τη στεριά και το συγκλόνιζαν τα κύματα, επειδή ο άνεμος ήταν αντίθετος. Κατά τα ξημερώματα, ο Ιησούς τους πλησίασε περπατώντας πάνω στη θάλασσα. Οι μαθητές βλέποντάς τον να περπατάει πάνω στη θάλασσα, ταράχθηκαν κι έλεγαν: "Είναι φάντασμα!" κι από το φόβο τους έβγαλαν φωνή. Αλλά ο Ιησούς αμέσως τους μίλησε και τους είπε: " 'Εχετε θάρρος! Εγώ είμαι. Μη φοβάσθε! ". Του απάντησε τότε ο Πέτρος και του είπε: "Κύριε, αν είσαι εσύ, διέταξέ με να έλθω κοντά σου πάνω στα νερά". Κι εκείνος είπε: " 'Ελα!". Κι ο Πέτρος, αφού κατέβηκε από το πλοιάριο, περπάτησε πάνω στα νερά και έφθασε μέχρι τον Ιησού. Βλέποντας, όμως, τον ισχυρό άνεμο, φοβήθηκε και όταν άρχισε να βουλιάζει έβγαλε μια κραυγή και είπε: "Κύριε, σώσε με!". Και αμέσως, ο Ιησούς απλώνοντας το χέρι τον έπιασε και του είπε: "Ολιγόπιστε, γιατί δίστασες;". Και μόλις ανέβηκαν στο πλοίο, ο άνεμος σταμάτησε. Κι εκείνοι που βρισκόταν στο πλοιάριο, τον προσκύνησαν λέγοντας: "Αληθινά, είσαι ο Υιός του Θεού!" .

Λόγος του Κυρίου 

Από το όλο επεισόδιο  διαλέγω δύο φράσεις για να σχολιάσω και να μελετήσουμε · η πρώτη  “ανέβηκε μόνος του στο βουνό για να προσευχηθεί”, και η δεύτερη  "Ολιγόπιστε, γιατί δίστασες;"

“Aνέβηκε μόνος του στο βουνό για να προσευχηθεί”. Αν σε κάτι σταθερά επιμένουν και οι τέσσερεις ευαγγελιστές είναι ότι ο Ιησούς συχνά, και μάλιστα πριν από κάθε σημαντική στιγμή της ζωής του, αποσυρόταν για να προσευχηθεί. Η ζωή του ήταν Θεοκεντρική . Την σχέση του με τον Θεό (τον οποίο ποτέ δεν  κατονομάζει με αυτό τον όρο) την περιγράφει ως τη σχέση «υιού με  πατέρα  και πατέρα με υιό», και ως τέτοια  χαρακτηρίζεται  από οικειότητα και υπακοή. Υπακοή που δεν σημαίνει υποταγή αλλά ένα τρόπο ζωής εναρμονισμένη με εκείνη του Πατέρα . Είναι ένας άνθρωπος  συνειδητοποιημένος,  και  γι’ αυτό  με τον Θεό έχει ένα “δυνατό” διάλογο, μέσα σε πνεύμα ταπεινοφροσύνης,  και  από αυτήν  την έντονη σχέση αντλεί ζωή και δύναμη.

 "Ολιγόπιστε, γιατί δίστασες; ". Ο Πέτρος και η διαδρομή του, όπως περιγράφονται στο σημερινό επεισόδιο, κάλλιστα μπορεί να λογιστεί ως το σύμβολό της χριστιανικής κοινότητας που αγωνίζεται ενάντια στις κάθε λογής κακουχίες, για μερικές από τις οποίες είναι η ίδια  υπεύθυνη , ενώ άλλες είναι καρποί της δράσης των εχθρών της.  Δεν  πρέπει να την φοβίζουν και να την απελπίζουν, φτάνει να έχει πίστη,  εμπιστοσύνη στον Κύριο της τον Ιησού Χριστό  που, έστω και την τελευταία στιγμή δεν αρνείται την βοήθεια του. 

Η πορεία του Πέτρου και των άλλων μαθητών στο σημερινό επεισόδιο, είναι η πορεία της πίστης, του κάθε μαθητή και της κοινότητας. Τα πάντα αρχίζουν με την προσπάθεια αναγνώρισης μιας σκιάς μέσα στην ομίχλη του ορίζοντα. Στη συνέχεια  η ομίχλη ξεδιαλύνεται  από κάτι πιο συγκεκριμένο: Μια μορφή και εν  Λόγο

 " Έχετε θάρρος! Εγώ είμαι. Μη φοβάσθε!" είναι ο λόγος που εμπνέει  εμπιστοσύνη και ο μαθητής θέλει να κάνει ότι κάνει ο Κύριος : "Κύριε, αν είσαι εσύ, διέταξέ με να έλθω κοντά σου πάνω στα νερά". Ο Πέτρος  χαίρετε που βλέπει τον Ιησού,  κάνει μια ομολογία πίστεως λίγο επιφυλακτική και ξεκινά. Περπατά πάνω στα νερά , και αυτό το κάνει όχι χάριν κάποιας δικής του  ικανότητας, αλλά χάριν της δύναμης τού Λόγου του Ιησού στον οποίο εμπιστεύτηκε που τον κρατά στην επιφάνεια. 

 “Βλέποντας, όμως, τον ισχυρό άνεμο, φοβήθηκε και όταν άρχισε να βουλιάζει”, σημειώνει ο ευαγγελιστής.   Όταν κάποιος βλέπει τις δυσκολίες,  και όχι τον Ιησού που τον στηρίζει,   αρχίζει να αμφιβάλει και τότε τον κυριεύει το κακό,  ο φόβος. Δεν αμφιβάλλει για το ποιος  είναι ο Ιησού (θεωρητική πίστη),  αλλά για το πως αυτή η πίστη στηρίζει τη ζωή του. Ξέρει όμως που θα βρει βοήθεια. 

Ο Μαθητής του Ιησού, τόσο ως πρόσωπο όσο και ως κοινότητα,  βρίσκεται  ανάμεσα, στο μεγαλείο  της υπόσχεσης  και  του καλέσματος,  και την ανθρώπινη  αδυναμία. Η πίστη δεν είναι  ένα  σκληρό πακέτο, δομημένο που μια φορά για πάντα αποκτήθηκε. Η πίστη είναι όπως η ζωή, γεννιέται, χρειάζεται να καλλιεργηθεί, να αναπτυχθεί μέσα από αγώνες σε αντίρροπες δυνάμεις,  πεποιθήσεις που δοκιμάζονται από τις  αμφιβολίες  κοκ. Είναι όπως η πορεία του Πέτρου, στη σημερινή ευαγγελική περικοπή,  που προ ολίγου περιγράψαμε. 

Όταν ο Πέτρος κοιτάζει τον Κύριο  και  τον Λόγο του μπορεί να περπατήσει στη θάλασσα. Όταν κοιτάζει τον εαυτό του, μέσα σε δυσκολίες, σε κύματα, σε κρίσεις, κολλάει στην αμφιβολία και βυθίζεται . Έτσι συμβαίνει πάντα.

Αν κοιτάξουμε μόνο ή ως επι το πλείστον τις δυσκολίες μας, αν έχουμε  τα μάτια μας στραμμένα στα ερείπια μας,  στις χθεσινές αποτυχίες, στις επαναλαμβανόμενες αμαρτίες, τότε αρχίζουμε την κάθοδο στο σκοτάδι.  Αν όλα αυτά τα δούμε  με τα μάτια στραμμένα στον Κύριο και τον Λόγο του, αν βάλουμε τα έστω και λίγα καλά μας έργα στο προσκήνιο, προχωρούμε μπροστά.