7η Κυριακή του Πάσχα. Η ζωή σας, πολλές φορές θα είναι δύσκολη, όμως έχετέ μου εμπιστοσύνη. Ζω Εγώ, ζείτε και εσείς!

Κυριακή 31 Μαΐου 2020


Ο Ιησούς προσεύχεται για τους μαθητές του. Μιλά η καρδιά του Γιου στον Πατέρα και του φίλου για τους φίλους του. Ευχαριστεί και μεσιτεύει. Είναι ανάμεσα στο Θεό και τους μαθητές του. Η προσευχή του, είναι μια προσευχή που δεν  γνωρίζει τα όρια του χρόνου. Είμαστε και  εμείς  σήμερα  σ’ αυτή την προσευχή.  Οι δεσμοί της αγάπης είναι συγχρονικοί και διαχρονικοί.

Ανάγνωσμα από κατά Ιωάννη Αγ. Ευαγγέλιο (Ιω.17,1-11 ). 

Εκείνον τον καιρό ο Ιησούς σηκώνοντας τα μάτια του στον ουρανό, είπε: "Πατέρα, έφθασε η ώρα. Δόξασε τον Υιό σου, ώστε ο Υιός να δοξάσει εσένα, Όπως του έδωσες εξουσία πάνω σε κάθε άνθρωπο, έτσι θα δώσει την αιώνια ζωή σ' όσους του έχεις δώσει. Κι αυτή είναι η αιώνια ζωή: να γνωρίσουν εσένα το μοναδικό αληθινό Θεό κι εκείνον που έστειλες, τον Ιησού Χριστό. Εγώ σε δόξασα πάνω στο γη με το να φέρω σε πέρας το έργο που μου έδωσες να κάμω. Και τώρα, εσύ Πατέρα, δόξασέ με κοντά σου με τη δόξα που είχα κοντά σου πριν να υπάρξει ο κόσμος.
Φανέρωσα το όνομά σου στους ανθρώπους εκείνους που μου έδωσες μέσα από τον κόσμο. Δικοί σου ήταν και τους έδωσες σε μένα και έχουν τηρήσει το λόγο σου. Τώρα κατάλαβαν πως όλα όσα μου έδωσες, προέρχονται από σένα, επειδή τα λόγια που μου έδωσες τα έδωσα σ' αυτούς κι αυτοί τα δέχθηκαν και κατάλαβαν αληθινά ότι από σένα προήλθα και πίστεψαν ότι σε με απέστειλες. Εγώ γι' αυτούς σε παρακαλώ. Δε σε παρακαλώ για τον κόσμο, αλλά για κείνους που μου έδωσες, επειδή είναι δικοί σου. Κι ό, τι είναι δικό μου είναι και δικό σου και ό, τι είναι δικό σου, είναι και δικό μου και μ' αυτούς έχω δοξασθεί. Τώρα δεν είμαι πια στον κόσμο, ενώ αυτοί είναι στον κόσμο κι εγώ έρχομαι σε σένα. Πατέρα άγιε, κράτησέ τους ενωμένους στο όνομά σου που μου έχεις δώσει, για να είναι ένα πράγμα όπως κι εμείς.

                                                                                                                              Λόγος του Κυρίου

"Πατέρα, έφθασε η ώρα. Δόξασε τον Υιό σου, ώστε ο Υιός να δοξάσει εσένα." 

Η προσευχή εκείνου που προσεύχεται, φανερώνει πως αντιλαμβάνεται το Θεό, τον εαυτό του, τους άλλους, κατά συνέπεια φανερώνει και πώς, αυτές οι αντιλήψεις του, επηρεάζουν την καθημερινότητα του. 

Οι όροι ‘δόξα’ και ‘δοξολογία’ στη βιβλική παράδοση προσδιορίζουν την αποκάλυψη της «δύναμης» του Θεού, μέσα από τη πλάση και μέσα στην Ιστορία. Στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο αυτή η «δύναμη» φανερώνεται, κατεξοχήν, με το έργο και την αποστολή του Ιησού και με τρόπο όλως ιδιαίτερα δυνατό με το γεγονός του Πάθους, και του Σταυρικού Θανάτου που οδηγεί στην Ανάσταση τον Ιησού. (17,5).

Ο Ιησούς, με τη ζωή του, φανέρωσε σταδιακά το μυστήριο του Θεού και το δικό του, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν οι μαθητές Tου. Το αποκορύφωμα αυτής της αποκάλυψης είναι ο Θάνατος και η Ανάστασή Του ˙ εκεί γίνεται η αποκάλυψη ότι « ο Θεός είναι Θεός ζώντων και όχι νεκρών».  Θεός, που απελευθερώνει από την απελπισία του θανάτου και δωρίζει τη Ζωή. Η γνώση του Πατέρα και του Γιου στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, δεν είναι μια διαδικασία διανοητική και συναισθηματική αλλά μια εμπειρία κοινωνίας ζωής που διενεργείται φανερώνεται και καλλιεργείται μέσα σ’ ένα περιβάλλον βιωματικής πίστεως.




Για τον Ιησού οι μαθητές του  "Ανήκαν σ' εσένα, κι εσύ τους έδωσες σ' εμένα...". Ο Ιησούς θεωρεί τους μαθητές του και την ύπαρξή τους  όχι ως ένα δικό του επίτευγμα ,  αλλά ως ένα δώρο του Πατέρα ως κάτι που ο Πατέρας του χάρισε ,  τους οποίους αφού τους διαπαιδαγωγήσει τους δωρίζει τελειοποιημένους στον Πατέρα του . «Τα λόγια που μου έδωσες τα έδωσα σ' αυτούς κι αυτοί τα δέχθηκαν». Ο Ιησούς μιλά άλλοτε για “λόγια”  και άλλοτε για “εντολές” του Θεού. Τόσο τα “λόγια” όσο και οι “εντολές”  δεν είναι διαταγές αλλά οι τρόποι με τους οποίους αποκαλύπτεται μια φιλία και οι εικόνες που την περιγράφουν. Μια φιλία Θεού και ανθρώπου, μέσω του Ιησού Χριστού, είναι μια φιλία  που δίνει νόημα-περιεχόμενο στη ζωή του ανθρώπου. 

Ο Ιησούς προσεύχεται για τους μαθητές του : “Εγώ γι' αυτούς σε παρακαλώ. για κείνους που μου έδωσες, επειδή είναι δικοί σου Δε σε παρακαλώ για τον κόσμο ”  Με τον όρο  ‘κόσμο’ ο Ιησούς προσδιορίζει όλους εκείνους   που τον  απορρίπτουν, και δεν θέλουν να τον εμπιστευθούν και να τον δεχτούν ως σύντροφο και εμπνευστή του ταξιδιού της ζωής. Μη δεχόμενος τον Γιό δεν δέχεται ούτε και τον Πατέρα που τον απέστειλε .

«Τώρα δεν είμαι πια στον κόσμο, ενώ αυτοί είναι στον κόσμο κι εγώ έρχομαι σε σένα». Προσεύχεται για κείνους που άρχισαν μαζί του την πορεία προσέγγισης της Βασιλείας του Θεού και θέλει να τους ενισχύσει σ’ αυτή την προσπάθεια·  τώρα, που οι μαθητές οι τότε και οι τώρα, θα πρέπει να δώσουν μαρτυρία το σκάνδαλο  του μυστηρίου   του σταυρικού του θανάτου ως και οι διωγμοί από τις δυνάμεις του κόσμου , διαχρονικά  θα βάζουν σε  πειρασμό τους μαθητές του, ώστε να βρίσκουν  την δύναμη με καρτερικότητα να είναι “πάντοτε έτοιμοι να δώσετε τη σωστή απάντηση σ’ όλους όσοι ζητούν να τους δικαιολογήσετε τη χριστιανική σας ελπίδα. Αυτό όμως να το κάνετε με πραότητα και φόβο Θεού, έχοντας καθαρή τη συνείδησή σας.”(1Πτρ 3,15-18) Να επιμένουν στις αξίες που έλαβαν από Ιδιο, και να αποδειχθούν αξιόπιστοι μάρτυρες του έργου του Ιησού Χριστού μέσα σε ένα εχθρικό γι αυτούς περιβάλλον.
Και ποιες είναι αυτές οι αξίες: η ελευθερία, η  ευσπλαχνία, η ειρήνη, η δύναμη, η συγχώρηση,  η συμφιλίωση, η καλλιέργεια καλών και γόνιμων σχέσεων με όλους, ο σεβασμός, η αλληλεγγύη όλα αυτά  που δίνουν ομορφιά στη  ζωή !