Κυριακή 03 Μαϊου 2020
Πολλές φορές η απογοήτευση και η απαισιοδοξία μας κτυπούν την πόρτα
Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά Άγιο Ευαγγέλιο (24,13-35)
Την ίδια εκείνη μέρα, ( την πρώτη μετά το Σάββατο) δυο απ' αυτούς πήγαιναν σ' ένα χωριό που απέχει εξήντα στάδια από την Ιερουσαλήμ και που λεγόταν Εμμαούς. Αυτοί μιλούσαν μεταξύ τους για όλα αυτά τα συμβάντα. Κι ενώ μιλούσαν και συζητούσαν ο ίδιος ο Ιησούς τους πλησίασε και προχωρούσε μαζί τους. Αλλά τα μάτια τους εμποδίζονταν για να μην τον αναγνωρίσουν. Κι εκείνος τους είπε: "Τι είναι αυτά τα λόγια που τόσο έντονα ανταλλάσσετε μεταξύ σας, ενώ προχωρείτε;" Τότε εκείνοι, σκυθρωποί, σταμάτησαν. 18 Απάντησε τότε ο ένας απ'αυτούς, που λεγόταν Κλεοπάς και τους είπε: "Εσύ μόνος κατοικείς στην Ιερουσαλήμ και δε γνωρίζεις όλα όσα συνέβηκαν σ'αυτήν την πόλη αυτές τις μέρες". Τους είπε: "Ποια;" Κι εκείνοι του είπαν: "Τα σχετικά με τον Ιησού το Ναζαρηνό, που ήταν ένας προφήτης δυνατός σε έργα και λόγια μπροστά στο Θεό και σ'όλο το λαό, 20πώς τον παρέδωσαν οι αρχιερείς και οι άρχοντές μας σε θανατική καταδίκη και τον σταύρωσαν. Κι εμείς ελπίζαμε ότι αυτός είναι ο μελλοντικός λυτρωτής του Ισραήλ. Και τώρα εκτός απ'όλα αυτά, αυτή είναι η τρίτη μέρα από τότε που συνέβηκαν αυτά τα γεγονότα. Αλλά και κάποιες γυναίκες από τον κύκλο μας μας αναστάτωσαν, όταν πήγαν πολύ νωρίς το πρωί στο μνήμα, και μη βρίσκοντας το σώμα του, ήλθαν και μας είπαν ότι είδαν οπτασία αγγέλων, που είπαν ότι αυτός ζει. Τότε κάποιοι από μας πήγαν στο μνημείο και βρήκαν έτσι όπως τα είχαν πει οι γυναίκες, αλλά εκείνον δεν τον είδαν".
Αυτός τότε τους είπε: "Ανόητοι και αργοί στην καρδιά για να πιστέψετε όλα εκείνα που είπαν οι προφήτες. Αυτά δεν έπρεπε να πάθει ο Χριστός καιμετά να μπει στη δόξα του;" Κι αρχίζοντας από το Μωυσή και όλους τους προφήτες, τους ερμήνευσε όλα εκείνα που ανέφεραν οι Γραφές σχετικά μ' αυτόν. 'Οταν έφθασαν κοντά στο χωριό που πήγαιναν, εκείνος προσποιήθηκε ότι πηγαίνει πιο μακριά. Εκείνοι τον πίεσαν και του είπαν: "μείνε μαζί μας, γιατί πλησιάζει το βράδι και η μέρα έφθασε κιόλας στο τέλος της". Και μπήκε στο σπίτι για να μείνει μαζί τους. Κι όταν κάθησε μαζί τους στο τραπέζι, πήρε το ψωμί, ευλόγησε κι αφού το έκοψε τους το έδωσε. Τα μάτια τους, τότε, ανοίχθηκαν και τον αναγνώρισαν. Αλλά εκείνος έγινε άφαντος. Είπαν τότε μεταξύ τους: "Η καρδιά μας δεν φλαίγονταν μέσα μας όταν στο δρόμο μας μιλούσε, καθώς μας ερμήνευε τις Γραφές;" Κι εκείνη την ώρα σηκώθηκαν και γύρισαν πίσω στην Ιερουσαλήμ και βρήκαν συναθροισμένους τους 'Ενδεκα και όσους ήταν μαζί τους, που έλεγαν: "Πραγματικά ο Κύριος αναστήθηκε κι εμφανίστθηκε στο Σίμωνα". Κι αυτοί εξηγούσαν όσα συνέβηκαν στο δρόμο και πως τον αναγνώρισαν στον τεμαχισμό του ψωμιού.
Λόγος του Κυρίου
Κανένας από τους τέσσερεις ευαγγελιστές δεν περιγράφει το γεγονός της Ανάστασης. Όλοι συμφωνούν πως η πρώτη αντίδραση των μαθητών ήταν η απορία και η σύγχυση, και μόνο σταδιακά , όσο βίωναν την εμπειρία του Αναστημένου Χριστού ανάμεσα τους, άρχισαν να πείθονται. ΄Ηταν η πρώτη αντίδραση μπροστά στον θάνατο του Ιησού Χριστού, για τον οποίο είχαν πιστέψει πως ήταν κάποιος από τον οποίο μπορούσαν να περιμένουν κάποια σημαντική αλλαγή στη ζωή τους . Έφτασαν ακόμη μια φορά στο συμπέρασμα πως, όταν κάτι το καλό πάει να γίνει, τελικά το κακό επισκιάζει. Και ήταν μεγάλη η απογοήτευσή τους γιατί πολύ μεγάλη ήταν και η εμπιστοσύνη που είχαν σ’ Αυτόν.
Αυτό το στάδιο, το περνά ο καθένας μας, γατί στο ταξίδι της ζωής, περνάμε όλοι μας από διάφορες αστοχίες, ατυχίες , λάθη και απογοητεύσεις. Μετά από τέτοιες αρνητικές εμπειρίες, το σημαντικό είναι να μην εστιάζουμε στις αποτυχίες μας, αλλά στην γνώση που προσκομίσαμε από αυτή την αρνητική συγκυρία και με σύμμαχο αυτή τη γνώση να συνεχίσουμε τη ζωή με αισιοδοξία.
Πολλές φορές τα γεγονότα που μας απογοήτευσαν, χρειάζονται μια άλλη “ανάγνωση” που μπορεί να μην είναι σύμφωνη με τις προσδοκίες μας. Στην περίπτωση των μαθητών από την Εμμαούς, δεν έφτανε ότι στον Χριστό είδαν ένα προφήτη δυνατό σε λόγια και σε έργα αφού ο θάνατός του Ιησού Χριστού τους οδήγησε σε ένα αδιέξοδο. Χρειαζόταν μια άλλη εξήγηση, μια θεολογική διευκρίνιση, και με μια τέτοια ερμηνεία ο άγνωστος συνοδοιπόρος εξήγησε και έδωσε το νόημα του θανάτου Του: «Έπρεπε ο Χριστός να υπομείνει αυτά τα δεινά για να μπει στη δόξα του», και τους έδωσε την εξήγηση με βάση τις Γραφές και όχι τα δικά τους “θέλω”.
Ο Ιησούς Χριστός τους καλεί να κατανοήσουν την πραγματική αξία του θανάτου Του : ο Σταυρός δεν είναι η αποτυχία του σχεδίου του Θεού αλλά η πραγματοποίησή του. Ο Θεός κάνει γνωστό τον εαυτό Του μέσω του Ιησού Χριστού στους ανθρώπους, όχι με την επίδειξη της δύναμης Του αλλά με την δύναμη της αγάπη Του. Η μετάβαση όμως από την πίστη στον Ιησού Χριστό, στην πίστη στον Θεό, που τους αποκάλυψε, δεν είναι εύκολη και πολλές φορές είναι επώδυνη.
Ο ευαγγελιστής σημειώνει ότι οι μαθητές άρχισαν να καταλαβαίνουν: όταν “ η καρδιά αρχίζει να καίει στο στήθος”. Αλλά ακόμα δεν βλέπουν καθαρά. Μόνο όταν ο Ιησούς Χριστόςέκανε -επανέλαβε- την χειρονομία εκείνη με τη οποία είχε συνδέσει τη ζωή προσφοράς και αγάπης, την δωρεά όλου του εαυτού Του που τον οδήγησε στο Σταυρό, τον τεμαχισμό και το μοίρασμα του ψωμιού, τότε καταλαβαίναν : "πήρε το ψωμί, είπε την ευλογία, το τεμάχισε και τους το έδωσε" σημειώνει ο ευαγγελιστής, τα μάτια των μαθητών άνοιξαν και τον αναγνώρισαν. Ωστόσο, "εξαφανίστηκε από τα μάτια τους." Μόνο με την καρδιά μπόρουμε να δούμε ολοκληρωτικά να δούμε την αλήθεια.
Εκείνο που είναι ακόμη σημαντικότερο είναι να βιώσουμε την εμπειρία της πίστης στην Ανάσταση του Χριστού, στην καθημερινή μας ζωή. Και πώς είναι δυνατόν να βιώσουμε την Ανάσταση του Χριστού εμείς σήμερα; “Ζώντας όπως εκείνος έζησε ».
Το ευαγγέλιο σημειώνει πως αμέσως "εξαφανίστηκε από τα μάτια τους." Σχεδόν πάντα έτσι συμβαίνει ,όταν νομίσουμε ότι εξασφαλίσαμε αυτό που ποθούμε, αυτό μας δίνει μια πρόγευση και αμέσως απομακρύνεται από μας . Αυτό μας διδάσκει ότι πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στην καρδιά μας”, και να προσπαθήσουμε να αναγνωρίσουμε τον Αναστημένο Χριστό στα πράγματα που έρχονται να μας συναντήσουν στο ταξίδι της ζωής. Ο Αναστημένος Χριστός περνάει δίπλα μας αλλά δυσκολευόμαστε να τον αναγνωρίσουμε, να τον νιώσουμε, να τον αγγίξουμε, αν μένουμε μονο που τα μάτια μας μας επιτρέπουν να δούμε.
“Πιστεύω” σημαίνει : να πιστεύω ότι όλοι μας δημιουργηθήκαμε για να «ζούμε καλά». Και αυτό είναι εφικτό μαζί με τον Αναστημένο Χριστό, φτάνει να ζούμε όπως Εκείνος. Κάνοντας με τη βοήθειά Του ό, τι περνά από το χέρι μας, ώστε αυτό να γίνεται πραγματικότητα και να αποκτήσουν υπόσταση οι λαχτάρες και οι ελπίδες όλων μας, κάνοντας το μέλλον που ονειρευόμαστε, παρόν.
Για
περαιτέρω μελέτη https://ienoriamou.blogspot.com/2017/04/3-2017.html#more
x