Α κύκλος, 20η Τακτική Κυριακή

Όταν τα ψίχουλα είναι αρκετά

Κυριακή 20 Αυγούστου: 2017

Τον καιρό του Ιησού,  ένα από τα βασικότερα θρησκευτικό - πολιτικά δόγματα των συμπατριωτών του,  ήταν η νομική αγνότητα, που την επιτύγχαναν με την τυφλή και  κατά γράμμα εφαρμογή του Νόμου του Μωυσή, και των συνακολουθούντων εφαρμοστικών νομικών επεξηγήσεων, η μη εφαρμογή  των οποίων  καθιστούσε οποιονδήποτε θρησκευτικά μιασμένο,  και ως εκ τούτου ετίθετο εκτός πολιτικής  και θρησκευτικής κοινότητας, μέχρις ότου, και  έπειτα από τις κατάλληλες καθάρσεις , αποκατασταθεί  η “καθαρότητα του”. Οποιοσδήποτε άλλος  ερχόταν σε επαφή μαζί του είχε  την ίδια τύχη. Οι αιτίες , από τις οποίες  μπορούσε κάποιος να γίνει ακάθαρτος, δεν ήταν όλες ηθικού περιεχόμενου. Κάποιες από  τις  αιτίες ήταν οι αρρώστιες, η ελλιπής  καθαριότητα, η λήψη ορισμένων τροφών κλπ. , το δε αποκορύφωμα ήταν να είναι κάποιος μη Ιουδαίος. Οι Ιουδαίοι πρέσβευαν ότι μόνο όσοι είναι Ιουδαίοι ή όσοι  προσηλυτιστούν, θα σωθούν. Ο Ιησούς εναντιώθηκε με κάθε τρόπο σ’ αυτές  τις αντιλήψεις  και, ως εκ τούτου,  ήταν σε διαρκή ένταση με τους συμπατριώτες του.
Αυτές οι αντιλήψεις, λίγο προσαρμοσμένες, είχαν παρεισφρήσει και μεταξύ των πρώτων χριστιανών από τους μαθητές εκείνους που ονομάσθηκαν  «ιουδαΐζοντες».  Αυτοί υποστήριζαν ότι, για να γίνει κάποιος μη Ιουδαίος Χριστιανός, πρέπει πρώτα να γίνει Ιουδαίος και να ασπασθεί τον Ιουδαϊκό τρόπο ζωής και ότι  μετά το βάπτισμα, όλοι θα έπρεπε να ακολουθούν το Ιουδαϊκό τρόπο ζωής.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο  ΄Aγιο Ευαγγέλιο (Μτ.15, 21-28)

Φεύγοντας από εκεί ο Ιησούς, αναχώρησε για τα μέρη της Τύρου και της Σιδώνας. Και μια γυναίκα Χαναναία βγήκε έξω από εκείνη την περιοχή και φώναζε λέγοντας: "Ελέησέ με, Κύριε, υιέ του Δαβίδ. Η θυγατέρα μου βασανίζεται σκληρά από δαιμόνιο". Κι εκείνος δεν της έδωσε καμμιά απάντηση. Τον πλησίασαν οι μαθητές του και τον παρακαλούσαν, λέγοντας: "Διώξε την, επειδή φωνάζει πίσω μας". Κι εκείνος απάντησε και είπε: "Δεν στάλθηκα παρά για τα χαμένα πρόβατα της γενιάς του Ισραήλ". Αλλά εκείνη πήγε και τον προσκυνούσε, λέγοντας: "Κύριε, βοήθησέ με!". Κι εκείνος απάντησε λέγοντας: "Δεν είναι ωραίο πράγμα να πάρει κανείς το ψωμί απ'τα παιδιά και να το ρίξει στα σκυλάκια". Κι εκείνη είπε: "Ναι, Κύριε. Αλλά και τα σκυλάκια τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν απ'το τραπέζι των κυρίων τους". Τότε, απαντώντας ο Ιησούς, της είπε: "Γυναίκα, μεγάλη είναι η πίστη σου! Ας σου γίνει όπως επιθυμείς". Και θεραπεύθηκε η θυγατέρα της από την ώρα εκείνη.

Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς είναι ο άνθρωπος των συναντήσεων. Δεν κάνει διάκριση ˙ ποιος έρχεται τον συναντήσει ή ποιον εκείνος πάει να συναντήσει. Μέσα από την προσωπική  επαφή προωθεί το έργο του, διεγείρει την επιθυμία της σωτηρίας και ενθαρρύνει την μεταστροφή, την αλλαγή νοοτροπίας που ανοίγει τους ορίζοντες εκείνου που συναντά.
Στο διάλογο του Ιησού  με την  Χαναναία, φαίνεται να παίρνει την θέση των συμπατριωτών του για όλα τα παραπάνω, περί καθαρότητας. Ο διάλογος μεταξύ των δύο είναι σφικτός, επίμονος  και περιεκτικός. Η συμπεριφορά της Χαναναίας  είναι ταπεινή,  θαρραλέα, επίμονη, δεν απογοητεύεται όταν «εκείνος αρχικά δεν της έδωσε καμιά απάντηση», το αντίθετο, δείχνει εμπιστοσύνη, επιμένει και περιμένει. Τα εναλλασσόμενα επιχειρήματα στο τέλος φτάνουν στο κοινό συμπέρασμα.
Στην Βασιλεία του Θεού  δεν υπάρχουν παιδιά και σκυλάκια , αλλά  μονάχα πεινασμένοι  που πρέπει να φάνε και παιδιά που πονάνε και πρέπει να γιατρευτούν, κι ας λατρεύουν άλλο Θεό.
Η εμπιστοσύνη και η πίστη της Χαναναίας έγινε η μήτρα  ώστε να γεννηθεί ένα θαύμα.
Μας προτρέπει  η πίστη μας  να γίνει η μήτρα  για να γεννηθεί ένα άλλο θαύμα: να γίνει  ο κόσμος μας το  μοναδικό σπίτι όλων, με φαγητό  και  αξιοπρέπεια  για όλους !!!